Hoofdstuk 1
Gegroet, welkom in mijn leven, mijn eenzame leven. Nou ja, ik hou wel van de stilte, dan kan ik nadenken… En ongegeneerd meefluiten met de mooiste klassieke muziek. Ik zal even iets over mezelf vertellen.
Mijn dierbaarste plek van mijn huis is bij het graf. Elke dag ga ik er nog naartoe en dan komen de traantjes ook bij mij naar boven. Excuseer me voor mijn emotionele gedrag.
Verder hou ik erg van lezen, voor een goed boek heb ik altijd tijd. Ook hou ik van koken, ik kan het ook redelijk goed al zeg ik het zelf. Ik lees ook vaak kookboeken, ja lezen en koken gaat goed samen.
Een andere hobby van me is schilderen, ik kan zelfs beter schilderen dan koken, ja echt waar! Met schilderen verdien ik m’n geld, niet dat ik veel geld hoef te verdienen, maar wat extra is altijd meegenomen hé! Genoeg gekletst, tijd om naar buiten te gaan, lekker naar het park.
In het park ging ik zitten aan een schaaktafel. Ik pakte het boek waar ik op het moment in het lezen was. Het gefluit van de vogels maakte me rustig en ik ging helemaal op in m’n boek.
Opeens kwam een man bij me zitten, ik schrok. Ik keek op met een boze blik.
‘Hallo.’ Zei de man vrolijk. Ik stond langzaam en onopvallend op en ging naast hem staan.
Voor een tijdje keek hij me aan, daarna stond hij ook op en ging voor me staan.
‘Hoi.’ Zei ik met een nep lach. De man lachte terug.
‘En nu weg. Ik hoef geen gezelschap van jou.’ Zijn blik veranderde.
‘Ik ga zitten waar ik wil.’
‘Dan ga ik wel weg, dag.’ Scheldend in mezelf liep ik weg, wat denkt hij wel niet!
Ik ging zitten op een bankje aan het water. Bestaan er ook nog beschaafde mensen in Sunset Valley. Dat die maar eens naar mij komen, want degene die mij kinderen geeft moet een beschaafd persoon zijn, net zoals ik.