Hoofdstuk 4

Ik kwam thuis na een lange reis. Langzaam opende ik de voordeur en zette mijn koffer binnen, mijn moeder stond op van de bank. Ik rende naar haar toe.
‘Mam!’ Schreeuwde ik en ik sloeg mijn handen om haar nek. ‘Ik heb je gemist hoor!’
‘Ik jou ook.’ Zei mijn moeder.

We gingen zitten op de bank.
‘Heb je ook voor mijn tuintje gezorgd?’
‘Je dacht toch niet dat ik echt ging tuinieren? Ik heb fijn een tuinman geboekt.’ Ik lachte, ik had het kunnen verwachten. We praatten nog over alles wat we hadden gedaan in Bridgeport, nou ik vertelde alles op de nette manier en ik vertelde niets over Rafael.

Die avond ging ik vroeg naar bed, heerlijk even bijslapen. Dat had ik wel nodig na onze twee wilde nachten met weinig slaap.

Het gewone leven begon weer. De normale dingen moesten weer gebeuren. Elke dag werkte ik in mijn tuintje en zo ging het maanden lang, zonder dat er iets bijzonders gebeurde.

‘Ding dong.’ De bel ging.
‘Ik ga wel!’ Riep mijn moeder. Ze opende de deur.
‘Hallo.’ Zei de man aan de deur.
‘Goedendag wat komt u doen?’ Vroeg mijn moeder.
‘Ik kom voor Louise.’
‘Oké… En hoe heet je?’
‘Sorry, ik ben Rafael Striker.’
‘Louise!’ Riep mijn moeder. ‘Er is hier ene Rafael voor je!’

Ik holde naar de woonkamer als een gek.
‘Rafael!’ Riep ik. Ik gaf hem een dikke zoen.
‘Ik heb je gemist schat.’ Zei Rafael.
‘Ik jou ook!’ Ik hield hem stevig vast. ‘Hoe ben je hier gekomen?’
‘Met de auto.’ Lachte hij. ‘Ik ben speciaal voor jou gekomen. Ik zit hier dichtbij in een hotel.’
‘Kom hier toch slapen.’ Zei ik met een pruillipje.
‘Ik denk niet dat je moeder dat leuk vind, of wel?’
‘Tuurlijk wel en zo niet heeft ze pech.’
‘Oké dan.’ Zei Rafael en gaf me een zoen op mijn wang.

Rafael was hier nu al een paar weken en we waren voor het eerst alleen, daar maakten we gebruik van. Hij kuste me teder.
‘Rafael, blijf bij me.’ Ik onderbrak ons moment. ‘Blijf hier wonen, alsjeblieft.’ Ik zoende hem.
‘Dat is goed.’ We gingen verder waar we mee bezig waren.
Door Agnes

Samen met Rafael was ik in de woonkamer. Hij was een leuke jongen, eindelijk had Louise een leuke jongen gevonden. Ondertussen woonde hij hier al een paar maanden. Rafael kwam naar mij toe.
‘Agnes, mag ik u iets vragen?’ Zei hij.
‘Tuurlijk jongen.’
‘Ik vraag u toestemming om uw dochter ten huwelijk te vragen. Alsjeblieft.’ Zei hij smekend.
‘Rafael, ik zie je graag als mijn schoonzoon, je mag mijn dochter ten huwelijk vragen.’ Ik lachte.

Ik opende mijn armen en gaf Rafael een knuffel.
‘Je bent een zeer leuke jongen Rafael en perfect voor Louise.’ Zei ik.
‘Dankjewel.’ Zei Rafael met een grote lach op zijn gezicht.
Einde door Agnes

Het was een prachtige avond, de sterren stonden aan de hemel.
‘Ga je even mee naar buiten?’ Vroeg Rafael.
‘Tuurlijk.’ Zei ik. Rafael pakte mijn hand en we liepen samen naar buiten. Hij ging voor mij staan en zakte opeens op zijn knieën. Hij pakte een doosje uit zijn zak en opende het. Een prachtige ring kwam tevoorschijn.
‘Lieve, lieve Louise, wil je met me trouwen?’
‘Natuurlijk wil ik dat!’ Hij schoof de ring om mijn vinger. Ik vloog om zijn nek en gaf hem een zoen. Alles was zo snel gegaan.