Hoofdstuk 8
‘De uitslag is bekend, ik zal het maar vertellen. Uit de uitslag is gebleken dat Rafael voor 95% onvruchtbaar is.’ Vertelde de dokter. Ik schrok, maar aan de andere kant was ik blij dat ik zelf wel vruchtbaar was. Ik keek naast me naar Rafael die er verslagen uitzag. Ik pakte zijn hand vast.
‘Dus…’ Begon Rafael. ‘Er is een kans van 5% dat we een kind krijgen?’
‘Dat klopt.’ Zei de dokter.
‘Het lukt ons gewoon Rafael.’ Ik keek hem hoopvol aan.
‘Kunnen we gaan?’ Vroeg Rafael.
‘Natuurlijk.’ Knikte de dokter. Verslagen liep Rafael de kamer uit en ik volgde.
Mijn moeder kreeg alles mee. Ze had medelijden met Rafael, iets wat ik niet van haar gewend was. Ondertussen was het ook alweer meer dan een maand geleden sinds ik VJ had gezien.
Op een avond toen ik alleen thuis was ging de deur opeens open.
‘Louise, het spijt me!’ VJ leunde tegen de deur. ‘Ik heb alles verpest, ik wil je niet kwijt. Ik wil dat je gelukkig wordt met Rafael.’
‘VJ, ik ben zwanger.’ Zuchtte ik. VJ’s blik veranderde, hij leek geschrokken.
‘Van Rafael? Is het eindelijk gelukt?’
‘Nee VJ, Rafael is onvruchtbaar. Ik weet 99% zeker dat het van jou is.’ VJ staarde me ongelovig aan.
Ik liep naar hem toe en hij naar mij. Ik vloog in zijn armen.
‘Ik hou van je VJ.’ Zei ik zacht. ‘Ik realiseer me nu pas dat jij degene bent waar ik al die tijd al van hou.’
‘Ik hou van je.’ VJ gaf me een zoen op m’n wang. ‘Ik moet gaan.’ Hij gaf me nog een stevige knuffel en liep de deur uit.
Het was tijd om het ook aan Rafael te vertellen.
‘Rafael…’ Begon ik. ‘Ik ben zwanger.’
‘Wat? Nee, je liegt! Dit is geweldig, wat een geluk.’ Hij kwam naar me toe en zoende me.
‘Nee, nee, Rafael.’
‘Wat?’ Hij liet me los.
‘Ik denk dat het niet van jou is…’
‘Hoe bedoel je niet van mij?’ Zei hij en keek verbaad. ‘Nee… Louise!’ Hij stormde de trap op.
Na een paar minuutjes liep ik voorzichtig naar boven, de slaapkamer op. Rafael zat verslagen op de rand van het bed. Ik kroop achter hem en sloeg mijn armen om hem heen. Even was het rustig, totdat hij me wegduwde en opstond.
Hij begon te schreeuwen.
‘Hoe kun je Louise! Ik krijg al een hele slag, omdat ik zo goed als onvruchtbaar ben, dan denk ik dat we heel veel geluk hadden… Maar nee, je ging vreemd! Mijn leven valt in elkaar. En, met wie eigenlijk, ik heb het recht om het te weten.’
‘Het was VJ.’ Zuchtte ik. Ik keek angstig.
‘Wat? Niet te geloven! Weet je wat Louise… Morgen ben ik hier weg. Het is over, ik wil scheiden.’ Ik slikte mijn tranen weg, nog begon ik bijna te huilen, al wist ik dat het beter was.
