Het maken van dagboeken is voor mij begonnen met het combineren van wat ik het liefste doe, namelijk bouwen, met het ook spelen met de sims. Ik wilde echt iets doe met mijn ingerichtte huizen.
Zo nu en dan wissel ik het maken van foto's dan ook af met het creeëren van sets. Zo is Huize Sims een volledig ingericht huis, maar zijn de huizen van Nick en Romeo en Thomas en Ellen slechts bestaand uit de kamers die jullie tot nu toe hebben gezien. Zo heb ik ook een hotelkamer en de slaapkamer van Caesar, die ik kan gebruiken wanneer ik wil. Deze sets, inclusief de huizen van bovengenoemden, zijn openbare kavels.
Waarom ik dit vertel. Nou ik wil jullie graag laten weten wat ik doe En ik wil graag een nieuwe 'set' laten zien. Deze is wat groter dan de meeste andere, kleinere sets. Het was een bewoond huis in Monte Vista, maar nadat ik de eigenaresse eruit had gegooid, en het had veranderd in een openbaar kavel (geen bezoekers toegestaan), ben ik het gaan herinrichten.
Ik presenteer jullie dan ook met trots het Veilinghuis van Monte Vista:
Haha, een kleine 'spoiler' dan maar? Caesar komt met het briljante idee om een bijzondere collectie wijn te veilen, die de Oude Wijngaard deze zomer klaar heeft. Dat biedt mogelijkheden, zowel voor Sarah en Thomas als voor anderen... nietwaar?
Hey, Ik was net het lijstje met dagboeken aan het door scrollen, en dan zie ik opeens een vervolg van de familie Sims! Ik ben natuurlijk weer een beetje laat erachter gekomen. Maar echt leuk dat je weer begonnen bent met schrijven! Ik geniet echt van jou verhalen! Kan niet wachten op meer!! Ik zal je dagboek dan ook trouw volgen!!
“Lieve aanwezigen! Van harte welkom op het Zomerfeest! Jarenlang was dit de traditie die mensen van uit alle streken naar Monte Vista trok. Onze roemruchte feesten zijn bekend over de hele wereld. Tot… tot een paar jaar geleden. We weten allemaal de tragedie die zich afspeelde op het laatste Zomerfeest. Het verleden moet achter ons blijven. Lieve mensen. Vanaf dit jaar starten we opnieuw met de Zomerfeesten! Voor ik het feest open wil ik Sarah en Alexis Sims en mijn lieve assistente Anouk de Boer bedanken voor hun inzet voor dit feest. Nou, genoeg gezegd. Muziek aan! Vuurtjes aan! Laten we genieten!” sprak Caesar enthousiast in de microfoon.
Onder luid applaus verlieten Sarah en Caesar het podium. De mensen verspreidde zich over het feestelijke plein. Ondertussen werd Doortje elke kant opgetrokken. Ze had maar één ding in haar gedachten, maar de mensen maakte het haar onmogelijk. Verplichte praatjes wisselden elkaar af. Ondertussen probeerde ze een glimp te krijgen van haar doel vanavond. En dat lukte.
Tussen de mensen door zag ze hen staan. Gesprekken van Nick en Romeo en Adam en Thomas, die voor haar neus werden gevoerd, gingen totaal langs haar heen. Bij het kampvuurtje stonden Jonathan en Alexis bij elkaar. Dit kon niet waar zijn. Ze stonden flirten bij elkaar en op Alexis’ gezicht stond een gelukzalige glimlach. “Dorothea Sims! Wat een eer u eindelijk te kunnen ontmoeten!” hoorde ze plots naast zich. Haar zicht werd weer belemmerd door mensen. Ze raakte Alexis en Jonathan kwijt.
“Wij moeten het eens over ons zusje hebben,” Thomas zag zijn kans en trok Sarah weg van Caesar. “Hey!” zei ze verschrikt. “Wat is er?” Thomas kuchte even. Caesar liep vervolgens door, om met wat gasten te praten. “Alexis. Het gaat totaal de verkeerde kant op.” “Luister eens Tommy,” zei ze gepikeerd, “Dit is een gezellige avond. Ik weet niet of je het hebt gezien, maar Alexis en Jonathan staan er gelukkig bij. Neem een voorbeeld aan hen en besteed wat tijd aan je vrouw!”
“Kom op! Waar slaat dat nu weer op,” zei Thomas verontwaardigd, “Ik maak me zorgen.” “Nee, Thomas, jij maakt je geen zorgen. Je bent gewoon een bemoeial! Je wilt je gewoon bemoeien met haar leven.” “Jij hebt geen idee wat Jonathan allemaal heeft gedaan! Hij heeft een hele belangrijke afspraak afgezegd, hij heeft Nick en Romeo diep beledigd. Het lijkt wel alsof hij ons allemaal af gaat!” “Doe normaal. Ik vetrouw Alexis hier volledig in.”
Ondertussen bekeek Ellen de discussie tussen Thomas en zijn zus. Ze probeerde al de hele avond om in zijn buurt te komen, maar steeds zag hij wel weer iemand om mee te praten. Ze wilde gelukkig zijn, maar Thomas maakte het haar niet makkelijk.
“Je ziet er prachtig uit,” fluisterde Jonathan. “Jij ook,” fluisterde Alexis terug. Ze giechelde. “Weet je nog, toen we dat strandje hadden gevonden?” “Ooh, bij dat meertje in Setra?” Alexis kon het zich wel herinneren. “Dat was de eerste keer dat ik zelf een kampvuur had gemaakt,” zei ze. Jonathan lachte, “Jij? Volgens mij deed ik al het werk.” Alexis lachte terug, maar zag toen dat Sarah en Caesar haar wenkte. “Ik ben zo terug, lieverd,” zei ze en ze gaf hem een kus op zijn wang. “Doe maar rustig aan. Ik meng me wel onder de gasten,” zei hij met een knipoog.
“Het is een prachtige locatie! Echt prachtig! Het strand is mooi wit en de zee. Je moet het echt zien Nick! Ik eis gewoon van je dat je binnenkort mee gaat! Romeo verdient het.” Maartje was zo al een tijdje aan het ratelen. Nick probeerde wel te luisteren, maar dat viel niet mee. “Ja, ja natuurlijk,” knikte hij alleen maar. Toen viel de stilte. Maartje keek hem strak aan. Nick was afwezig. In zijn hoofd zat hij bij zijn werk, zoals meestal.
Toen zag hij iets in zijn ooghoek, dat hem met één klap terugbracht in het hier en nu. “Nee, dat kan niet…” mompelde hij. “Wat is er?” vroeg Maartje verveeld. Ze rolde met haar ogen. “Nee, dit kan echt niet waar zijn.” “Wat? Wat?” vroeg ze. “Ik weet dat je geheugen niet meer is wat het is geweest, maar alsjeblieft, herinner je je Felix nog?” “Felix, je ex? Die herinner ik me nog wel,” zei Maartje. Door haar geheugenverlies van een paar jaar geleden, was dat geen vanzelfsprekendheid. “Hij is daar… Achter je…” mompelde Nick.
“Weet je nog, die keer op dat strand bij dat meertje?” Anouk kwam aanlopen, terwijl Jonathan zich stond te vervelen bij een ander kampvuurtje. Hij lachte hard. “Feeks, zat je mee te luisteren?” vroeg hij. “Vanzelfsprekend,” ze draaide om hem heen, “Ik moet toch een beetje op de hoogte blijven. Je vertelt me zo weinig over je plannen.” “Rustig aan, rustig aan,” zei Jonathan. “Jonathan,” begon Anouk na een stilte, “Wat doe je met mij, als je je geld hebt?”
Jonathan bleef stil. “Ik meen het,” benadrukte ze. “Ik wil met je verder, echt. Maar daar moeten we het pas later over hebben. Nu moet ik me focussen op het plan. Pas als Alexis instemt met de scheiding, die mij een miljoen oplevert.” Anouk glimlachte. Ze staarden beide in het vuur. “En nu?” vroeg ze. Jonathan grijnsde. “Ik heb iemand uitgenodigd voor vanavond. En als het goed is gaat alles vanzelf kapot. ‘Nick’ heeft namelijk iemand uitgenodigd.”
“Herinner je me nog?” Maartje liep naar de bar toe, waar Felix stond. Hij stond onwennig om zich heen te kijken, op zoek naar iemand. De man knipperde met zijn ogen. “Wauw, wat zie jij er beeldig uit,” zei hij ademloos, “Maartje Sims!” “Doe maar rustig. Ik kan me niet alles meer herinneren over jou, Felix, maar wat ik weet is dat het al jaren over is tussen jou en Nick. Wat doe je hier?”
“Ik ben een genodigde. Ik heb een lange reis afgelegd, maar de uitnodiging was dan ook nogal overtuigend,” zei Felix met zijn altijd charmante glimlach. “Van wie?” “Sorry?” “Van wie was de uitnodiging!” “Oh! Haha. De uitnodiging was van Nick.” “Dat geloof ik niet,” zei Maartje met grote ogen. Ze staarde hem aan. “Ja, echt. Ik was eerst ook verbaasd. Ik dacht dat hij wel verder zou zijn gegaan met zijn leven. Maar hij stond erop dat ik zou komen. We hebben het nooit afgesloten. Ik vond het aardig dat hij het vliegticket betaalde.”
“Ik geloof je niet. Absoluut niet! Nick is verloofd met een geweldige man! Jij komt hier roet in het eten strooien, Felix. Het is wel echt een geweldige timing!” “Timing? Ik weet echt niet waar je het over hebt, Maartje. Ik heb gereageerd op Nicks uitnodiging!” “Je bent hier niet gewenst, Felix! Ik wil dat je vertrekt, en wel nu!”
Bij de fontein stond ondertussen het gelukkigste stel van Monte Vista. Caesar was er helemaal uit. Hij zou gelukkig worden met Sarah. Ze hadden veel mensen ontmoet vanavond. De bewoners van Monte Vista leken erg verheugd met zijn nieuwe vriendin. Dat maakte hem nog zekerder. Dit voelde goed, dit voelde echt. Sarah had precies datzelfde gevoel. Vlinders vlogen wild door haar buik. Haar hart klopte tien keer sneller. Met een hartstochtelijke zoen bezegelde ze hun liefde, en hun avond.
Alexis stond te praten over koetjes en kalfjes, toen ze op haar rug werd getikt. Ze draaide enigszins geïrriteerd om en keek in de boze gezichten van Nick en Thomas. “Is er iets?” vroeg ze. “Wat denk je?!” begon Nick kwaad. Alexis stapte geschrokken terug. Ze voelde het vuur in haar rug. “Ik heb geen idee,” ze zuchtte, “Maar laat me raden, Jonathan?” “Ik begin te twijfelen, Alexis, of het alleen Jonathan is,” begon Thomas nog rustig.
“Jonathan dit, Jonathan dat. Ondertussen wordt een belangrijke afspraak afgezegd, wordt Nick in een hoek gedreven en verschijnt er ineens een ‘oude bekende’ op het plein, die Jonathan niet eens kent!” zei Nick kwaad. Met moeite kon hij geschreeuw onderdrukken. “Wat dacht jij?! Laat ik het op Jonathan afschuiven, zodat ik niet opval?” zei Thomas kwaad. “Denk jij dat wij dom zijn?” “Thomas!” klonk het opeens hard van Ellen, vanaf de andere kant van het plein.
Perplex bleef Alexis achter. Thomas haastte zich weg. Nick wierp haar een kwade blik toe. De twijfel sloeg toe. Was er opzet in het spel? Was Jonathan niet oprecht? Hij gedroeg zich soms als een zak, maar vijf dagen geleden was hij zo oprecht. En het ging weer zo goed tussen hen. Alexis had een heerlijke avond, maar ze begon Jonathan te verdenken. Wat voerde die man in zijn schild…
“Ik probeer de hele avond al aandacht van je te krijgen, maar waar zit jij?! Adam, Sarah, de rest van je familie. Zelfs deze decadente boeren krijgen meer aandacht van jou dan je eigen vrouw! Hoe zit het nou? Ben je ons huwelijk bewust aan het saboteren?” “Lieverd!” zei Thomas met een trillende stem. Hij was totaal overdonderd door de confrontatie. “Ik ben er klaar mee, Thomas. Hoor je dat? Ik weiger niet langer ongelukkig te zijn!”
Met de nodige dramatiek stormde Ellen van het terrein af. Ze wilde niet langer ongelukkig zijn. En als Thomas haar het geluk niet bracht, dan moest ze daar zelf voor zorgen. Ze duwde mensen opzij en stormde naar de weg. Naar huis en koffers pakken. Dat was alles waar ze aan dacht. Blind stormde ze het zebrapad over.
Felix had zijn auto gepakt. Verward en teleurgesteld wilde hij terug naar zijn hotelkamer. Misschien was hij wel te snel op Nicks uitnodiging ingegaan. Misschien had hij eerst moeten bellen. Hij voelde zich dom en bedrogen. Alweer. Zijn gedachten waren overal, behalve op de weg. Hij zag dan ook niet dat Ellen blind de weg over was gestoken. Ellen zag hem wel, maar dat was te laat.
“Eindelijk,” Doortje stapte langs het gedoofde kampvuur op haar dochter af. “Mam, niet nu,” mompelde Alexis. Nog steeds overdonderd door haar broers, dacht ze na over Jonathan. “Lieverd, ik probeer je al te hele avond te spreken. Maar het is hier ook zo druk. Alle mensen willen ons beter leren kennen.” “Dat is geweldig mama.” Alexis keek niet om. Doortje legde een hand op haar schouder. “Ik moet met je praten over Jonathan.”
Pas toen draaide Alexis om. “Ik moet met niemand, maar dan ook echt met niemand praten over Jonathan!” zei ze fel. “Dat moet je wel, Alexis! Wel in deze situatie!” “Welke situatie, mama? Nou? Welke situatie?” “Jij en Jonathan wonen onder mijn dak! Als jullie problemen hebben, dan wil ik dat weten. In hemelsnaam Alexis, je bent mijn dochter!” “Ik…” Voordat Alexis kon reageren, werd ze onderbroken door gegil van Ellen.
Thomas was Ellen achterna gerend. Verontwaardigd hadden mensen het stel nagekeken. Hij had niet nagedacht, toen hij Ellen zag staan. De auto naderde en maakte geen aanstalten om te stoppen. Met een sprint rende hij naar Ellen en duwde haar richting de andere kant van de weg. De auto raasde langs, de bestuurder overduidelijk geschrokken. Maar Ellen kwam er zonder kleerscheuren vanaf.
Hijgend stonden ze in elkaars armen. Geschrokken en blij tegelijk. Ellen kon het maar moeilijk beseffen. Thomas niet veel meer. “Het…” begon Thomas, “het spijt me…” bracht hij met veel moeite uit. Ellen keek hem diep in zijn ogen aan. Ze waren waterig, net als de hare. Het enige juiste was om hem te zoenen, voelde ze. Een warm gevoel bekroop haar lichaam, terwijl ze haar lippen op de zijne drukte. Ze leefde nog.
“Sorry sorry! Het spijt me zo! Sorry!” de bestuurder van de auto kwam aanrennen, nadat hij zijn auto om de hoek had gezet. “Het spijt me zo…” Ellen keek opzij. “Nee, dat kan niet… Felix?!” riep ze verbaasd uit. Ook Thomas herkende de ex van Nick. “Felix, wat doe jij hier?”
“Ellen.. Thomas.. Ooh wat erg dat ik jullie bijna heb aangereden. Ik was er totaal niet met mijn gedachten bij… Ik ben uitgenodigd… Maar lang verhaal..”
“Ellen! Ellen gaat het?” Romeo kwam aangerend, op de voet gevolgd door Doortje en Alexis. “Ja, ja het gaat,” ze draaide zich om. Er stond een lach op haar gezicht, maar ze kon het nog niet bevatten. “Ik leef nog, ik heb niets. Felix, hier, heeft me net niet geraakt.” Doortje keek hem verbaasd aan, maar ze zweeg wijs. Romeo keek de voor hem onbekende man aan. “Als er nog iets is, Ellen, dan moet je me maar bellen,” zei Felix en hij gaf haar zijn kaartje. “Ik ga terug naar mijn hotelkamer, maar ik blijf nog wel even. Tot ziens!”
Het huis van Caesar was prachtig. Een oude mediterrane villa in oude stijl. De slaapkamer was het doel, dat snel werd bereikt. Caesar gedroeg zich als een echte gentleman. Het was de bekroning van een succesvolle avond. Monte Vista had kennis gemaakt met de familie Sims. De eerste indruk was goed. Met Sarah aan zijn zijde had Caesar er vertrouwen in, dat er mooie jaren in het verschiet lagen.
“We moeten praten,” zei Doortje, nadat ze thuis waren gekomen. Alexis keek haar kattig aan, maar antwoordde niet. “Alexis,” zei ze geïrriteerd en ze liep haar dochter achterna. In de hal bleef ze staan. “Ik moet helemaal niks, mama. Helemaal niks.” Strak door liep ze naar boven, waar Jonathan op haar lag te wachten. Doortje bleef alleen achter in de hal. De afwijzing had haar niet rustig gestemd. In tegendeel zelfs. Dit sterkte haar verdenking.
Ik blijf ze graag ontvangen Deetui! Heel erg bedankt Het geeft me veel zin om verder te gaan. Iedere keer opnieuw.
En nee Simsmeid! Geen ongeluk Niet alle feestjes gaan fout. Laten we hopen dat we er positieve dingen aan over houden. Misschien heeft Ellen nu eindelijk haar levenslust terug..
En leuk Rik! Dat je het verhaal weer hebt gevonden Altijd leuk als mensen het beginnen te lezen , maakt niet uit hoe lang het al online staat.
Of blijft het bij een kampvuurtje?
En ik wil graag een nieuwe 'set' laten zien. Deze is wat groter dan de meeste andere, kleinere sets. Het was een bewoond huis in Monte Vista, maar nadat ik de eigenaresse eruit had gegooid, en het had veranderd in een openbaar kavel (geen bezoekers toegestaan), ben ik het gaan herinrichten. 
Maar echt leuk dat je weer begonnen bent met schrijven! Ik geniet echt van jou verhalen! Kan niet wachten op meer!! 
Het geeft me veel zin om verder te gaan. Iedere keer opnieuw.
