Doortje's verjaardag nadert en dit is de reden waarom haar kinderen bij elkaar komen. Thomas en Nick gebruiken deze gelegenheid om Sarah en Maartje aan hun kant te krijgen. Zij vinden dat Alexis niet te vertrouwen is. Zij en Jonathan voeren iets in hun schild. Posities worden ingenomen. Het samenkomen laat duidelijk zijn littekens achter in de ooit zo gelukkige familie
“Waar ga je naar toe?” Ellen hoorde beneden wat gestommel. Ze snelde de trap af naar de kamer toe. “Sarah’s thuis,” antwoordde Thomas, “Mama is over drie dagen jarig en we moeten nog een cadeau verzinnen. Maar daarvoor ga ik niet.” Sarah keek hem vragend aan. “Nick en ik willen het hebben over Alexis en Jonathan. We zijn definitief klaar met hun relatie. Hij saboteert de boel en ik wil weten aan wiens kan Alexis precies staat.” Ellen stapte p haar man af en legde een hand op zijn arm. “Doe je rustig aan?”
“Natuurlijk lieverd, natuurlijk,” Hij gaf haar een kus. “Jullie relatie is weer zo goed, sinds jaren. Laat deze paar incidenten nou niet de hele familie verpesten.” “Lief dat je zo bezorgt bent over mijn familie, lieverd. Een paar jaar geleden was dat nog wel ander.” Ellen lachte, “Ach, ik had nooit gedacht dat Doortje zo’n leuke schoonmoeder was.” “Ik zal m’n best doen,” Thomas knipoogde.
Met gesloten ogen luisterde Sarah naar de muziek. Langzaam droomde ze weg, weg van hier. Naar een plek waar zij en Caesar alleen waren. “Sarah,” De trance werd verbroken door Thomas’ entree in de kamer. “Sarah, we moeten praten,” herhaalde hij, toen het leek alsof hij niet was gehoord. “Ja, Thomas, wat is er?” Ze liet een zucht ontsnappen en opende haar ogen. “We moeten praten over Alexis.”
“Waren we daar dan nog niet over uitgepraat?” vroeg ze, terwijl ze opstond en haar stoel terug aan de tafel schoof. “Nee, en dat zijn we ook nog niet tot de scheidingspapieren zijn getekend.” “Welke scheidingspapieren?” vroeg Sarah verbaasd. “Die van Jonathan en Alexis. Ik wil die man uit onze familie. Ik vertrouw hem voor geen cent.” “Kom nou toch, Thomas!” reageerde Sarah verbaasd, “Dat is toch helemaal aan Alexis?”
“Wat is er aan Alexis?” Maartje sloot de tuindeuren. Zacht was ze binnengeslopen, toen ze door de ramen had gezien dat Thomas er al was. “Niks, niks,” zei Sarah, ze hoopte het onderwerp snel af te schuiven. “Ik hoop dat jullie hebben nagedacht over een cadeau! Laten we vooral niet vergeten dat mama over drie dagen al zeventig wordt.” “Dat zijn we niet vergeten,” zei Maartje, die op hen af liep.
“Maar wat ik ook niet ben vergeten, is wat ik hoorde. Wat is er met Alexis?” Geïrriteerd keek ze naar Sarah en Thomas. “Nou?” Thomas keek naar Sarah, “Zeg jij het of zeg ik het? Ach, wat kan het me ook. Jonathan heeft mij een paar dagen geleden veel geld gekost, omdat hij een afspraak heeft afgezegd, namens mij. Daarnaast komt dat hele gedoe met Nick en Romeo zo ineens uit de lucht vallen. Die man is iets van plan. Hij saboteert de familie en ik wil weten aan wiens kant Alexis staat.” Sarah zuchtte.“Wat natuurlijk niet zo is,” mompelde ze achter Thomas aan.
De voordeur ging weer open en Nick liep, al bellend, de hal binnen. Maartje keek, nog steeds zwaar geïrriteerd, naar Sarah. “En waarom zou dat niet kunnen? Er zijn wel meerdere vreemde dingen aan de hand. Die man die Ellen bijna heeft aangereden, op dat feest! Dat was gewoon Felix, Sarah. Felix Nijenrode! Die ex van Nick duikt na een paar jaar ineens weer op, zogenaamd omdat Nick hem heeft uitgenodigd! Geloof je het zelf?” Aarzelend keek Sarah weg. “Jonathan kent Felix niet eens, dus waarom zou hij daar iets mee te maken hebben?” “Alexis kent Felix wel,” zei Nick, die net had opgehangen en het laatste stuk opving.
“Zie je wel! Zie je wel!” Thomas liep naar de bank toe en plofte erop neer. “Alexis staat aan zijn kant. Ze zijn wat van plan.” Maartje streek naast hem neer. “Ik weet het niet,” zei ze, “Ik snap niet waarom ze het zou doen. Maar we kunnen het haar wel vragen. Alexis zou ons nooit op het spel zetten.” “Precies!” zei Sarah, terwijl ze ging zitten. Nick snoof hooghartig. “Ze heeft ons al eens verlaten, terwijl jij in het ziekenhuis lag, Maartje. Ze laat ons zo nog een keer vallen.”
“Wie?” vroeg Alexis nieuwsgierig. Precies op de tijd die ze hadden afgesproken, liep ze de woonkamer binnen. Iedereen was vroeg, viel haar op. Nick keek over zijn schouder. “Wie, wat?” vroeg hij. “Wie laat jullie zo nog een keer vallen? Hadden jullie het over mij?”vroeg ze achterdochtig. “Nee, we moeten het over het cadeau hebben,” probeerde Sarah nog. Maar ze werd compleet genegeerd.
Nick draaide zich om. “Ja, we hadden het over jou ja. Naast het feit dat jouw man mij compleet heeft geschoffeerd, Thomas dwarsboomt, verschijnt nu ook ineens een ex van mij hier in de stad. Dit ruikt naar een complot, Alexis, en ik wil weten of je daaraan meewerkt!” Geschrokken en boos stapte Alexis naar achter. “Wat is dit nou voor valstrik?! Nee, natuurlijk werk ik daar niet aan mee! Het is een belachelijk idee. Ik ben hartstikke blij met jullie en met Jonathan.! Hij is enorm lief en ik weet zeker dat hij jullie geen kwaad wil.”
“Lieg niet tegen me!” viel Nick kwaad uit, “Als je liegt, dan vinden we daar bewijzen voor en dan kun je het wel vergeten!” “Genoeg!” riep Sarah en ze stond op. “Als zij zegt, dat ze er niets mee te maken heeft, dan moeten we haar geloven. Ze gooit toch niet zomaar alles weg? Nee toch, Alexis?” Haar kwade gezicht stemde weer wat rustiger, maar voor ze kon antwoorden stond Thomas op.
Hij ging tegen Sarah tekeer. Er waren duidelijke bewijzen, voor Thomas’ idee, dat er een complot gaande was. Ze moest Alexis niet zo in bescherming nemen, wat dacht ze wel niet. Ondertussen tierde Nick verder tegen Alexis om haar tot door te dringen. Jonathan had haar echter weer helemaal ingepakt. Ze kon niet inzien, waarom Jonathan iets verkeerds zou doen.
“Ach man, wat weet jij nou van dat bewijs? Allemaal omstandigheden die in jouw idee in elkaar passen, maar ondertussen schort er van alles aan. Alexis en hij zijn tenminste gelukkig! Dat kun jij niet zeggen!” zei Sarah kwaad. Thomas ademde zwaar, van woede, maar probeerde enigszins te kalmeren. Het lukte niet. Woede kolkte door zijn aderen, net als bij Nick. Ondertussen was Alexis ook behoorlijk opgefokt. Ze stond tegen Nick te schreeuwen dat hij zich niet met haar zaken moest bemoeien en zich moest focussen op zijn eigen mislukte relatie.
“En nu houden jullie allemaal je kop!” schreeuwde iemand er ondertussen door. Er viel een hele diepe stilte. Maartje had alles met moeite aangehoord, maar nu ging het te ver. De verwijten waren onredelijk en gemeen. Maar het limiet was bereikt. “Hou op met die verwijten! Dit moet worden uitgepraat.”
Met grote ogen keek Sarah naar haar zusje. “Maartje, doe rustig..” zei ze. Alexis keek met een gezicht van afschuw in Nicks ogen. Hij keek net zo terug. “Zo kunnen we niet verder,” zei Maartje en ze duwde Thomas een richting op. “Kom op, jullie ook Nick en Alexis,” zei ze. Ze probeerde haar broers en zussen naar de eetkamer te krijgen.
“Oké, jullie daar,” wees Maartje streng, “en jullie aan de andere kant.” Zelf ging ze in het midden staan. “Waar gaat het nu om? En praat rustig.” “Ik begin wel,” bromde Thomas. “Wat het probleem is, is dat er iemand bezig is de boel te saboteren in deze familie.” “En zo te zien lukt ze dat nog ook!” riep Alexis, “Waarom zou ik dat willen doen?” “Rustig!” riep Maartje, “Hij heeft het toch niet over jou?” “Dat heeft hij wel!” “Dat heb ik inderdaad ja, ik zou niet weten wie anders!” ging Thomas erop in.
“Kan dit eeuwige geruzie nu niet afgelopen zijn?” klonk de wanhopige kreet van Sarah. “Hebben jullie bewijzen?” vroeg Maartje, die de kreet negeerde. “Bewijs? Jonathan is bij al het nare dat er de laatste tijd gebeurt betrokken, is dat geen bewijs genoeg?” zei Nick. “Dat is toch geen bewijs…” mompelde Sarah
“Als advocaat zou je beter moeten weten, Nick. Echt bewijs! Jonathan heeft niets te maken met jullie relatiecrisissen!” zei Alexis met harde stem. “Relatiecrisis? Tussen wie?! Ik ga trouwen!” “Precies! En ik en Ellen zijn hartstikke gelukkig!” haakte Thomas in. “De enige met een ongezonde relatie ben jij!” verweet hij Alexis. “Ach man! Wat weet jij daar nu van. Ik ben dit verwijten zo zat. Ik heb er niks mee te maken. Punt.”
“Met jullie valt niet te praten,” zei Nick, zonder zijn stem nog te verheffen. “Nee, inderdaad. Ik ben er klaar mee. Jullie zoeken het alle drie maar uit.” Thomas maakte een kwaad gebaar. “We gaan, Nick, we gaan. Ik wil weg hier.” “We gaan,” knikte Nick instemmend.
“Nee! Thomas! Nick! Kom op! We moeten dit nu uitpraten!” zei Maartje verontwaardigd. Ze voelde zich buiten spel gezet. “Wij moeten niets. Pas als die gast de deur uit is, komen wij terug,” zei Nick. “Kom hier!” Maartje rende haar broers achterna. Thomas keek kwaad achterom, maar liet zich niet tegenhouden. Met z’n tweeën liepen ze naar buiten en lieten ze Maartje verslagen in de deuropening achter.
Alexis en Sarah bleven alleen achter in de eetkamer. Stil en in gedachten verzonken staarde Alexis weg. “Dit komt vast wel goed,” zei Sarah. “Ik snap het niet,” mompelde Alexis zacht. “Het ging zo goed tussen ons vijven. Ik dacht dat ze geen problemen met Jonathan hadden.” Sarah zuchtte. “Ik haat het om toe te geven, Alexis, maar misschien hebben ze wel ergens een punt. Overal waar Jonathan gaat, is er gezeik. Denk er over na, goed?”
Jeetje! <33
Ik vind het echt geweldig hoe je dit doet. Ik zit er zo in en dan opeens is het uit, zomaar! Ik wil verder lezen, en verder en verder! Hoe doe je dat toch, alles zit precies goed op de één of andere manier. Het past, geweldig!
Ik ben hartstikke benieuwd wat Alexis gaat doen, Jonathan moet opdonderen zeg ik! Ik hoop dat Alexis wijs is en hem de deur wijst.
Nou mijn ochtend kan niet meer stuk zo! Al die leuke reacties Dank je wel, allemaal! Het doet me goed.
En over Alexis en Jonathan. Ik zeg niet te veel, maar jullie kunnen al weten welke 'richting' het op gaat. We begonnen immers op 20 augustus...
Update
Niet dat ik niets te doen heb, maar ik kon het niet laten. De laatste tijd krijg ik weer wat inspiratie en dus zal rond september de familie Sims een 'nieuw' huis betrekken. Voor de goede orde, op dit moment zit het verhaal in juli 2013. In september 2013, na 20 augustus, zullen ze een goede reden hebben om dat te doen. Ik heb namelijk zo'n zin om er echt iets moois van te maken, dat ik er al mee bezig ben. Ik wilde wat dingetjes uitproberen, zoals een 'grand staircase'. Omdat ik het op een woonerf heb gemaakt, kan ik het niet van binnen laten zien, maar het 'nieuwe' (die ' ' staan er niet voor niets......) huis zal deze hal krijgen, zo ongeveer:
