Eindelijk een soort thrillerachtig dagboek dat niet te bloederig is (tot nu toe ) maar wel lekker spannend en mysterieus. Psychologische dingetjes fascineren mij altijd en hoe je die screens een eigen gevoel geeft vind ik heel slim.
You got yourself a(nother) follower

Dank jullie allemaal! <3
En de update komt. Ik ben tussen poses maken door ook aan de update aan het werken.
Het duurt allemaal wat langer dan me eerste dagboek, maar dat komt ook omdat ik graag ook andere dingetjes tussendoor doe en dat is nu dan poses maken! (Nu ik eindelijk weet hoe het moet) Eigenlijk ben ik begonnen met poses maken omdat ik bepaalde custom poses niet kon vinden, die ik wel goed zou kunnen gebruiken voor me verhaal. ^-^ dus jeej!

Ik heb de updates nu pas gelezen maar erg goed geschreven en geweldige screens

Hoofdstuk 1.
Eenzaamheid.

Twinbrook: Verleden.
Zaterdag 19 Oktober, 1991. - 02:56 AM.




"Rose..?" klonk een mannenstem, terwijl er voetstappen op de trap naar boven galmde. De lichten waren uit en het huis oogde donker en melancholisch. Hoe dichterbij de man bij het einde van de houten trap kwam, hoe harder een huilend klein kinderstemmetje door de deur links boven aan de hal kwam. De man opende de deur en keek met verwarde ogen naar een ineengekrompen vrouw en een hysterisch meisje, die aan het schudden was aan het houten randje van haar kribbe.



"Rose.. wat is er..?" de man reikte zijn hand naar haar uit, maar de vrouw negeerde het. "Ik.. Ik kan er niet meer tegen. Ze houd maar niet op met huilen.. Ze haat me." Ze zakte naar de grond, bedekte haar gezicht met haar handen en de tranen vloeide rijkelijk naar de grond toe. Even keek de man, die net iets ouder leek te zijn als de gebroken dame, levenloos voor zich uit tot het door hem drong dat zijn dochtertje nog krijsend en tierend in haar bedje zat. Hij tilde het meisje op en wiegde haar rustig heen en weer, maar wist niet goed wat hij moest zeggen tegen zijn vrouw.



De situatie was ongemakkelijk en hij twijfelde om haar te troosten. Hij zag haar niet vaak meer en hun relatie was al aan het aftakelen. Hij bewoog zijn hand lichtjes naar haar toe, maar besloot toch niks te zeggen. Even klonken er voetstappen en een deur die dichtviel. De vrouw was alleen; als een pop die met de jaren mee verstoft nadat een kind erover heen gegroeid is.



Een bliksemschicht klonk buiten door de lucht en de kinderkamer werd verlicht. Een witte glans van tranen twinkelde in het felle licht. De pijn en gevoel van mislukking vulde de aura van de kamer. "Ze haat me.." fluisterde de vrouw nog zacht na, voordat ze uitbarstte in pijnlijk geschreeuw en frustratie.

______________________________________________________________________

Eindelijk een update. Jullie zullen wel merken dat het formaat van de plaatjes veranderd is en ook hebben ze andere skins gekregen. De screens zullen er vanaf nu iets anders uitzien, mede doordat ik nu de nieuwste photoshop heb en die wat anders werkt. [: De update is niet heel interessant, maar het is een update. Laat me weten of jullie het fijner vinden als de screens groter zijn, dan doe ik dat gewoon weer in de volgende post.

wow, vet awesome. o;

Leuk, maar ik zit niet echt meer in het verhaal.

Leuk!

Leuke update Maar zoals Dave al zei, ik ziet niet echt meer in het verhaal.

Mooie update

Mooi upje En dat van die screens had ik niet eens door x)

Echt een heel stoer dagboek/verhaal!

Geweldig geschreven en super mooie screens!

Dit is zóó geweldig!
Ik krijg echt zo'n film idee, je schrijft echt super realistisch! =D

Leuke update, alleen heb ik moeite om het verhaal nu goed te volgen. Waarschijnlijk heeft dat toch te maken met de lange periode tussen de hoofdstukken.Nu lees je makkelijk even terug maar als dat een aantal hoofdstukken verder is dan denk ik niet dat ik daar altijd zin in zal hebben. Je screens zijn ontzettend mooi en het maakt mij niet uit hoe groot ze zijn.

Haha, nou lekker dan. Ik denk `ik ga is me best doen`, tot bijna 5 uur opgebleven voor die update en dan kunnen een paar zich niet meer plaatsen in het verhaal! Mja, Ik denk dat de update gewoon heel lang heeft geduurd omdat er een bepaalde sfeer in mijzelf aanwezig moet zijn wil ik alles goed kunnen verwoorden. Dit is eigenlijk een heel triest dagboek (Ik weet namelijk al alles wat er is) en daar wil ik mij graag een beetje mee in kunnen leven. :/ Achja.

@ Everyone else: Thank youz<3 :3

Dit gaat heel stom klinken, zelfs voor mezelf eigenlijk.

Ik stop met dit dagboek.
Ik vind de Sims steeds minder leuk worden. (Had het al gezegd in Babbelhoek) en dat komt mede door dagboeken schrijven/screens maken/steeds maar weer ideetjes krijgen.

Ik kan gewoon op de één of andere manier niet meer van mijn spel genieten. Door al die dingen die ik ben gaan doen met de Sims, merk ik dat de gameplay ineens voor mij heel saai en herhalend is. Alle lol uit het spel is eraf, ik kan mezelf er niet meer toe zetten om het normaal te spelen terwijl ik dit wel heel graag wil. Ik heb het gevoel alsof ik het spelletje voor mezelf verpest heb, voor me dure geld. (heb alle uitbreidingspakketten en stuff packs..)

Meh. Ik wil gewoon me spelletje voor me gevoel terug, waar het voor bedoelt was..
(áls dat gevoel ooit nog terugkomt.. o_o;;)

anyways, yep!
I quit.

V Dank je. Ja, je hebt helemaal gelijk dat je alleen een screentopic heb en af en toe bouwt, nu ik merk hoe het ja.. je snapt het wel. Ik heb echt zoveel leuke dingen in me game (haar, kleding etc) maar eigenlijk gebruik ik ze maar één keer voor screens en daarna nooit meer. Dat is zo zonde..

Ik snap je helemaal! Dat is ook de reden dat ik alleen een screen/huizen topic heb en eigenlijk nooit meedoe met wedstrijden, behalve dan met de Sunset Valley Rebuild. Maar dan voel je je zo snel verplicht om te spelen en dan is het leuke eraf.

Ga gewoon lekker voor je plezier spelen en misschien dat je dan over een tijdje weer zin heb om een dagboek te maken en anders is het ook niet erg!

Awhh, het is natuurlijk jammer, maar ik begrijp het ook! Heb er zelf ook last van, en als ik met mijn challenges nog niet zo ver was zou ik denk ik ook gestopt zijn.. Najaa, ga gewoon lekker spelen, haha

Ik snap inderdaad ook precies hoe je je voelt.. Ik kan het spel ook niet meer normaal spelen, maar dan is het verschil tussen ons dat ik daar geen probleem mee heb.. Ik vind verhalen schrijven en af en toe screens maken leuk, maar heb niet zo veel met het spelen..

Jammer dat je stopt, ik was benieuwd hoe dit ging lopen.. Nou ja, het is niet anders. ^^

Erg jammer dat je stopt. Als je er zelf geen plezier meer aan beleefd is het logisch dat je stopt. Ik hoop dat je snel weer de plezier in het spelen terugvindt en dat je weer lekker kan simmen!