^ Dat lukte dus ook niet. Mijn vader heeft vandaag hiervoor nog lang achter de computer gezeten, maar het hem lukte het ook niet. Ik vind het echt heel erg.

edit:
v ik ga het morgen proberen

probeer
*naamsave*.sims3 te verwijderen(of op bureaublad te verplaatsen*
en bij *naamsave*.sims3.backup het '.backup' te verwijderen uit de naam
dan ga je terug naar de 1 na laatste keer dat je gesaved had, misschien dat het dan werkt?

ik hoop dat het werkt

^ dat werkt sowieso, bij mij namelijk ook. ik streste heel erg omdat mijn save ook een keer foetsie was (vraag me niet hoezo) en later heb ik het backup bestand gekopierd en bij de ene .backup weggehaald. werkt!

Ik heb het geprobeerd eerst werkte het maar na een half uur ging hij weer zwart AAAAH dit is frustrerend

edit: Ik bedenk me nu net dat ik die poppetjes even in depot had moeten gooien. Vanmiddag ga ik dat gewoon doen.

Als ik met die methode van de back up naar het spel ga en probeer mijn poppetjes in depot te gooien loopt het spel helemaal vast . Nu vind ik het echt niet leuk meer. De enige optie die ik nog kan bedenken is namaken maar daar dat kan ik niet. Mijn hoop is een beejte op nu

Ik geef het op niks lukt. Claire heb ik nog wel dus ik ga nog een laatste update als einde maken. Ik zal hem zo snel mogelijk posten.

Je kan een verhaal rondop de 'vermiste' kindjes maken en dan opnieuw beginnen met die Sim? Dus verder gaan zonder de kindjes?

^ Dat is ook een optie maar ik heb me er al bij neergelegd en heb net het einde geschreven. Ik vind het wel erg jammer maar ik denk dat ik later dan weer een ander dagboek maak. Hierbij het einde.
__________________________________________

Sinds Jesse in mijn buik zat heb ik al last van mijn buik. Ik loop er al lang mee rond maar het gaat niet weg.


Ik bel de dokter voor een afspraak. Ik kan morgenochtend gelijk terecht.


Voor de zoveelste keer loop ik een ziekenhuis binnen. Alleen is het dit keer niet voor een echo of bevalling. Heel erg raar. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest voor een ziekenhuisbezoek. Ik hoop dat het niks ernstigs is

'Goedemorgen mevrouw gaat u maar even liggen dan zal ik uw buik even onderzoeken.' zegt dokter John. Hij onderzoekt me met veel verschillende apparaten. Het lijkt wel of er geen einde aan komt. Hij stelt ook veel vragen, of ik wel eens een operatie heb gehad aan mijn buik en of ik zwanger ben geweest. 'Ja.' zeg ik heb zes kinderen.

Uiteindelijk is hij klaar. Hij staat een beetje ongemakkelijk te kijken. Het lijkt alsof hij er omheen draait. 'Uit het onderzoek is gebleken dat je, nouja. Je hebt zes kinderen en dat is best wel veel. Ik denk dat de vorige keer dat je zwanger was je baarmoeder een soort van gescheurd. Je kan geen kinderen meer krijgen zonder te overlijden.

Ik kan het niet geloven. Tranen prikken in mijn ogen en voor ik het kan tegenhouden en ze stromen over mijn wangen. John staat er een beetje ongemakkelijk bij te kijken. Hij heeft medelijden met me. Zo erg dat het gewoon voelbaar is.

Dan voor ik er erg in heb voel ik zijn lippen op de mijne en zoenen we, zo lang we kunnen


Jaren later als Flora, Luc en Jesse het huis uit zijn. Kom ik thuis met een mandje. Vol trots haal ik mijn jongste dochter Tessa eruit. Ik heb haar geadopteerd na mijn huwelijksreis met John.

Ik natuurlijk met zes prachtige kinderen heerlijke tijden gehad. Maar nu besef ik pas hoe erg ik een echt gezin heb gemist. Met z'n drietjes creëren we het perfecte leven.

Einde

Je hebt het einde twee keer gepost, maar wel een mooi einde!

Mooi , jammer dat het moest eindigen

Ik heb één post verwijderd

oeps het was niet de bedoeling om hem 2x te posten

v zal ik doen

Mooi einde inderdaad ! Jammer, maar laat het me weten als je een nieuwe dagboek opend.

Als een mod dit leest. Ik ga hier niet meer in updaten dus kan er wat mij betreft een slotje op. Ik ben begonnen met een nieuw dagboek waarvan ik straks de eerste update van online ga zetten, ik hoop dat ik dat dagboek wel helemaal kan afmaken