I admit, ik ben een beetje te enthousiast aan de slag gegaan, haha

'Waarom ik me opgegeven heb vraag je?' Hazell Borissen richt haar ogen naar me op, haar vingers glijden over de toetsen van haar keyboard dat ze mee heeft genomen naar haar favorietje plekje in Moolight Falls: de waterval.

'Duncan is één van die jongens waar ik over droom als ik mijn boeken lees. Hij is zo dapper, hij kan me redden van de draak als ik in een toren vast zit. Hij kan bovendien andere jongens op hun bek rammen als dat nodig is. En weet je hoe aantrekkelijk hij is als hij basketbalt. Kijk, wacht,' Hazell haalt haar boek erbij en wijst een passage aan.

'Ik ben nogal een hopeloze romanticus die hoopt dat we deze scène later samen hier zouden kunnen beleven. De vissen kriebelen soms wel een beetje.'

'Waarom ik bij Duncan pas, vraag je? Ehm. Ik ben heel rustig en ik zoek eigenlijk iemand die me een beetje de rest van de wereld kan laten zien. Ik zou graag reizen, ik denk dat Dunc - oh, Duncan, haha ik heb al een koosnaampje - dat wel wil doen? En ik ben erg zorgzaam, ik zou graag veel kindjes van hem opvoeden.'

'Als je het goed vindt ga ik nu verder met schrijven. Als je me nog eens wil interviewen ben ik waarschijnlijk hier te vinden. Of ik ben muziek aan het schrijven. Dat zit me in mijn bloed. Houdt hij eigenlijk van muziek? Oh, ik ben wel slecht voorbereid zeg... Nou, dag hè!'

Hazell Borissen: de hopeloze romantische boekenworm die dol is op muziek en gek op zorgzaam zijn.
Je kunt haar het beste sushi voorschotelen, soul maakt haar gelukkig en met paars kun je altijd voor de dag komen.