Succes
Wij wachten wel hoor.

Ik heb beestenbende gekregen, die is die nu aan het installeren, ik heb een paar foto's moet er nog een paar maken en dan kan ik misschien updaten, maar dat ligt eraan, anders morgen!

edit: Ik lees net de eerste hoofdstukken, van generatie 1, en ik vindt de foto's zo vreselijk lelijk! Net als de tekst, ik wou dat ik het opnieuw kon doen, maar daarom wordt generatie 2 super, ik heb in ieder geval mooie foto's kunnen maken, en het wordt een beter verhaal!

Hoofdstuk 2 - Een nieuw huis, een nieuw leven.
Deel 1.


Ik ben in gesprek met Lana en Makker, maar ik ben er helemaal niet bij met mijn gedachtes. Uit het niets zeg ik: 'Weet je, het is misschien raar, maar ik dacht, we zijn nu klaar met school, en we zijn eigenlijk al volwassene, misschien kunnen we het huis uit gaan.' Lana en Makker waren stil. 'Nou, ik bedoel dus, dat we met zijn drieën een huisje zoeken, en dan carrière gaan maken, en ik moet natuurlijk de generatie voortzetten, zo gek is dat toch niet?' Lana en Makker waren nog steeds stil. 'Dat beschouw ik dus als een ja!' Eindelijk weet ik wat ik moet doen!


'Als het kan vandaag nog' Zeg ik tegen de makelaar aan de telefoon. 'Kunt u over een uurtje? Nee. Oke, en over twee uurtjes dan? Oke, vier uur, dat is dan afgesproken!' Ik wil ophangen, maar dan herinner ik me dat ik nog wat moet vragen. 'O wacht! Meneer, bent u er nog? Mooi, weet u het adres? Oke, geweldig, tot vanmiddag!'


Opgelucht hang ik de telefoon op. Ik heb helemaal kriebels in mijn buik, zo spannend vind ik het. De man klinkt vriendelijk, ik schat hem een jaartje of dertig, vijfendertig. Ik vindt het altijd leuk om een beeld te schetsen van mensen die ik aan de telefoon heb, en al kom ik ze dan in het echt tegen, om dan te kijken of ik gelijk had. Meestal is dat niet zo, maar fantaseren is gewoon leuk.


Deze man was beslist geen dertig. Hij is waarschijnlijk zestig, en gaat zowat met pensioen. Hij heeft ons verteld dat hij een prachtig jaren '30 huis voor ons gevonden heeft. Ik ben benieuwd, ik hou wel van een wat ouder huis. Het ligt wel aan de buitenkant van Hidden Springs, in een soort 'bos'. Ik ben benieuwd, morgen gaan we het bezichtigen en volgende week gaan we definitief de knoop doorhakken, of niet.

Deel 2.

Zenuwachtig zit ik naast Lana op de bank. Ze legt een hand op mijn been. Zou ze zien dat ik zenuwachtig ben? Makkertje was meteen verliefd op het huis, ik vond het wel... oke. Niet speciaal, het is een prachtig huis, dat wel, maar ik ben er niet zo verliefd op als dat Makkertje is. Lana vond het ook geweldig en zei meteen dat zij de zolder wou. Ach, ik vind het allang goed. Ik ga mijn ouders wel missen.


Meteen toen de taxi stopte rennen Lana en ik naar de voordeur. Ik ben zo nieuwsgierig, het huis is echt gigantisch, nog groter dan de eerste keer dat we het zagen. 'Het sneeuwt' roept Makkertje nog, ik merk het niet eens, ik vergeet Makker en de koffers helemaal, ik ben alleen maar op het huis gefocust, ons huis, mijn huis. Het huis waar ik de generatie van mijn ouders ga voortzetten!


Makkertje heeft al een baan genomen. In het onderwijs, ik heb hem voor gek verklaard, hoezo zou je kinderen willen lesgeven? Hoewel ik het wel prachtig vind dat hij zelf zo weg is van kinderen. En Lana is weer verder gegaan met schrijven. De hele dag zit ze achter haar laptop te schrijven aan haar nieuwe boek 'Lana lijstje als tiener'. Het zal wel over haar tienerjaren gaan. De uitgever zegt dat ze goed is, erg goed. En ik zoek nog steeds werk. Wat moet ik gaan doen? Nadat we het huis ingericht hadden is de verveling toe geslagen.


'Lana?' vraag ik. 'Mmm' krijg ik als antwoord terug. 'Zeg, waar ben ik goed in?' 'Hoezo?' 'Nou, ik zoek werk, maar ik weet niet wat ik leuk vind en waar ik goed in ben.' Geen antwoord. 'Lana?' 'Jaahaaa?' 'Ik vroeg wat!' 'Oh.' 'Laat ook maar.' Ze zit de hele tijd achter die laptop, ik wordt er gek van. Waarom heeft iedereen zulke talenten, en hoezo weet ik niet wat mijn talenten zijn?


Weer kijk ik in de krant, dit keer de oude van gisteren. Misschien dat hier nog wat vacatures in staan. Ik zit in de eetkamer, de kale eetkamer. De kamer waar we net als de slaapkamers, de gang en de badkamers te weinig geld hadden om ze leuk aan te kleden. De slaapkamers zijn werkelijke en ramp. We slapen nu in een kamer met alleen een bed, gelukkig zit er wel behang op de muur, anders had ik het nooit uitgehouden daar te slapen. Zuchtend leg ik de krant weer neer. Al hebben we weer geld ga ik onze slaapkamer eerst aankleden.
_________________


Yay, eindelijk weer een update! Ik ga nu een kerstupdate'je maken, want we laten de kerst natuurlijk niet voorbijgaan. Ik hoop dat ik die vandaag nog snel kan updaten anders is het geen kerst meer. In de volgende update zien we eindelijk wat van beestenbende en de sneeuw! Merry Christmas everybody!

Edit: Wat vinden jullie van de foto's van deel 2?

v Ja met dank aan MATTHIEU VOOR DE PRACHTIGE FOTO'S!

Leuke up!!
en mooie foto's *kuchkuch*
mensen dat is niet sarcastisch ofzo

Een hele late, maar nog steeds geweldige, prachtige, kerst!

Leeuwk
sorryvoorpp

Leuke up en wat een mooie brievenbus op de 6e foto

Jup, dat is een download, maar hij werkt echt! ONGELOFELIJK! Ik weet niet waar die vandaan komt, ik heb hem geloof ik bij een huis gekregen ofzo?

Ik ga nu een update schrijven!

Hoofdstuk 3 - Kerstavond.


Terwijl ik leut aan een lekkere kop koffie merk ik nu pas dat het al een poos buiten sneeuwt. Er ligt een dik pak in onze tuin. Onze kale tuin. Wat erger ik me toch aan de half afgemaakte ruimtes bij dit huis. Ik zou ook nog zo graag een veranda in de tuin willen, met een buitenkeuken. Geweldig lijkt me dat. En dan in de zomer een duik in het zwembad... Vanavond is het kerstavond. We doen niets bijzonders, maar ik ben toch net ze zenuwachtig als dat ik als kind was.


'Ik heb een leuke verassing Lunie.' Meteen voel ik nog meer kriebels in mijn buik, wat is Makkertje toch een schat. 'Dat zouden we niet doen hadden we afgesproken.' Probeer ik niet al te opgewonden te zeggen. 'Het is voor ons allebei, en Lana vindt het in ieder geval ook een super lief-... eh. Leuk cadeau.' Ach nee toch. Hij zal toch geen dier hebben gekocht? Ik vindt ze leuk, maar er voor zorgen is niets voor mij!


'Zolang het geen huisdier is, ben ik allang tevreden.' Makkertje blijft stil. Snel druk ik een zoen op mijn mond en merk dat hij wat wil zeggen. 'Mpppff.' 'Wat zeg je Makkertje van me?' 'Ik wou zeg-' Snel druk ik weer een kus op zijn mond. 'Mmmffp.' Ik giechel. 'Nou, kom maar op met dat cadeautje van je!' Plotseling hoor ik een schelle kef achter me. Ik kijk Makkertje met grote ogen aan.


'Dit vindt ik echt heel flauw, we hadden hier afspraken over gemaakt, dat weet je!' 'Ja maar Lana wil ook mee verzorgen.' 'Ja, en ik wil het niet, klaar, punt uit.' 'Kom op zeg Lune, maar als-...' 'Nee, is nee. KLAAR!' 'Kijk dan even naar hem, is het geen schatje?' Wat erger ik me dood, aan de nuchterheid van Makkertje, eigenlijk doet hij ook niets fout. Ik vindt het gewoon niet leuk. 'Het is een zij.' Zegt Lana.


'Kijk wat een scheetje het is, ze heet Saartje. Makker wou haar Blackie noemen omdat alle kleine hondjes zwart zijn, maar dat vindt ik dan weer nergens op slaan, want ze is helemaal niet zwart, dus toen dacht ik, Saartje is ene leuke naam en-...' 'Mag ik haar dan even vasthouden?' Onderbreek ik Lana tijdens haar geratel of het hondje. 'Hier, maar wel voorzichtig, ze is 3 maanden oud, ze kwam uit een groot nest, en haar moeder-...' 'Ja, je bent best lief hoor, ik vind jou best lief.' Dit hondje is leuker dan ik dacht. Alleen dat verzorgen...


'Jaja, je bent lief, oeps, wel stilzitten, anders wil je. En dat wil je niet hè? Nee dat wil je niet, want dan heb je au. En au is niet fijn.' 'Gelukkig vindt je haar lief.' Zegt Makkertje achter me. 'Ik vindt haar niet lief.' Reageer ik fel, nog steeds een beetje boos over het feit dat hij dit hondje heeft gekocht. 'Jawel, je bent wel lief hoor.' Makkertje zucht. Ach, ik mag dan wel boos zijn op Makkertje, maar dit hondje is gewoon te schattig voor woorden!


Eigenlijk is Makkertje hartstikke lief voor me. 'Kom eens hier!' Ik geef hem nog een kus. 'Dankjewel lieverd.' 'Alsjeblieft Lune.' Ik hoop wel dat Makkertje haar uitlaat, voer geeft, wast en drinken geeft, want daar heb ik geen zin in. 'Ga je straks mee wandelen Blackie?' 'Ze heet Saartje!'



Deze screens zijn gewoon te awesome!


'B-bent u, u Lune Maddison? D-de Lune Maddison?' Wat vindt ik dit vreselijk. Een of andere normaal persoon, net zo normaal als ik, die mijn ouders kent. Vreselijk, mijn vader mag dan nog wel een bekende acteur zijn, en mijn moeder een 5-Sterren kok, maar al kom ik in een kringloopwinkel, wil ik niet aangezien worden als "de dochter van Jason en Ella Maddison". 'Ja dat ben ik, ik zag net een geweldige tekentafel staan.'


'Ja deze is het.' 'S-sorry mevrouw. D-deze i-is al v-verkocht. M-maar ik k-kan kij-kij-kijken of we achter nog wat hu-hebben.' 'Oh, dat is erg fijn, dan neem ik aan dat ik die kan kopen? Kan ik hem verven? 'J-ja, zou-zou ik wel doen. H-het tafelbl-blad is prima.' Waarom ik deze schetstafel wil kopen? Ik hou van tekenen, en ik erger me dood aan de kale ruimtes, dan bedenk ik hoe ik het kan inrichten en aankleden. Daarom ga ik een cursus binnenhuisarchitectuur doen.
_________________

Sommige foto's zijn niet geweldig goed belicht, sommige foto's zijn meer nutteloos dan bruikbaar, maar ik vind ze wel allemaal van mooie kwaliteit. Verder, het zijn niet echt cliffhangers, waarvan je denkt, ooooh ik wil een update, maar dat komt nog wel! Ik heb al een verhaal bedacht, dus don't you guys worry! Ofzo... Nou goed, het wordt nog spannend!

Leuk! :3
Ik ben benieuwd naar meer :3

Woah awesome update
Super :3

Leuke up Dave

Ik heb net heel de verhaal lijn van de 5G geschreven en het wordt freaking AWESOME en SPANNEND en HEFTIG, al zeg ik het zelf vooral ORIGINEEL maar wel een beetje CLICHE! Misschien ga ik vanavond nog even simsen en dan kan ik updaten, want heb nu foto's voor een halve update. Er komt een spannend momentje aan, en daarna dan begint eindelijk het leuke van G2! Hopelijk maak ik jullie nieuwsgierig!

Mij wel!
Ik vind het echt een awesome dagboek :3

Ik ook. Ik ben benieuwd

Hoofdstuk 4 - Picknick. D1


Terwijl ik aan het tekenen ben, denk ik de hele tijd aan Makkertje. Ik hou van hem, dat is duidelijk, en ik wil dit met hem delen. Want hij houdt ook van mij, dat weet ik wel, maar iets houd ons soms tegen. Ik weet niet precies wat, maar misschien komt het wel omdat we niet echt 'officieel' verbonden zijn met elkaar. Daar kan ik natuurlijk wat aan veranderen, maar zou ik dat durven?


Gisteren zat ik naar hem te staren toen hij met Saartje aan het spelen was. Het is een onwijs lief en braaf hondje, maar op de een of andere manier heb ik gewoon niets met dieren verzorgen. Toen ik klein was wou ik een konijn. Dat kwam er niet van omdat mijn ouders zeiden dat ik het hok toch nooit schoon zou maken. Ik mocht een weekje voor het konijn van een vriendin zorgen, en het hok schoon maken, dat had ik niet gedaan.


Makkertje is lief, en zorgzaam. Hij helpt met de was, niet dat dat automatisch mijn taak is, maar ze zeggen dat vrouwen meestal wat... Tja, hoe noem je dat. Nou goed, dat vrouwen vaker schoonmaken. Het is niet dat Makkertje zich uitslooft, eigenlijk vindt ik het wel prettig. Ik wil het liefste een schoonmaakster, maar dat wil Lana ook niet.


Ik ga een verassings maaltijd voor Makkertje klaarmaken, als hij vanmiddag uit zijn werk komt gaan we gezellig picknicken. Ik heb een beetje koken geleerd, ik heb veel met het kinderkeukentje vroeger gespeeld. Ik kon er echte cake's, cakejes, taarten en nog veel meer mee bakken. Later heeft mijn moeder me nog wat simpele gerechtjes geleerd. Handig, als je moeder kok is.


Ik kijk op de klok. 16.12. De basisschool is al lang uit, dat betekend dat Makkertje elk moment thuis kan komen. Snel stop ik de voorgebakken maaltijd in de magnetron, zodat die lekker warm is. Drie minuten op 360 graden moet voldoende zijn, toch... Piep zegt de magnetron, en meteen daarna hoor ik de garage opengaan.


Meteen ren ik naar de voordeur. 'Makkertje!' Ik pak zijn handen beet en kijk hem liefdevol aan. 'Ik heb je gemist.' 'Ik was maar een paar uren weg hoor.' Antwoord hij, eigenlijk was hij helemaal niet weg, want hij was de hele tijd in mijn gedachten. 'Ik heb een leuke verassing voor je.' 'Ik ook voor jou!'


'Jij eerst.' Zeg ik. 'Nee jij!' Makkertje lacht, hij omhelst me. Ik voel zijn warme adem en zijn koude handen in mijn nek. Hij ruikt lekker, hij ruikt naar... Naar hoe hij altijd ruikt. Ik kan het niet beschrijven. 'Oke, ik ga wel eerst.' Zegt hij dan. Ik had wel uren zo kunnen blijven staan. Helaas.


Makkertje trekt de deur open en fluit op zijn vingers. Meteen komt er net zo een klein hondje als Saartje binnenlopen. Een zwart hondje, met witte vlekjes, eentje op het oog, op de pootjes, op het oortje. 'Makkertje, was een hondje niet genoeg?' 'Maar hij keek zo lief, en dan heb ik toch een Blackie!'


Makkertje kijkt me met onschuldige ogen aan. Hier kan ik slecht tegen. Ik probeer niet naar zijn geweldige ogen te kijken, ze zijn grijs, maar voor mij veranderen ze altijd in een zacht romantisch kleurtje als hij lief naar me kijkt. 'Waar ben je geweest dan?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Het dierenasiel.' Hij probeert zijn vrolijke humeur niet al te veel te laten zien. Ik vergeef het hem. 'Als jij er maar goed voor zorgt hè?' Blij als een klein kind drukt hij een kusje op mijn mond. Weer dat gelukkige gevoel.


'Nu mijn verassing.' Ik loop naar de keuken en pak de picknickmand waar ik het voedsel in heb gedaan. 'We gaan picknicken!' 'Maar het is koud buiten.' 'Klopt, maar het sneeuwt niet meer.' Makkertje kijkt niet heel blij, maar ik weet dat hij het leuk vindt. Tenminste, dat denk ik. 'Nou, oké dan. Maar niet te lang want dan krijg ik een koude bibs.' 'Tss, meneertje is bang dat zijn billen koud worden hè?' Lachend lopen we naar buiten.


'Ik moet je wat vertellen Makkertje.' Makkertje kijkt me serieus aan. Er schiet een zenuwscheut door mijn lichaam. Ik durf het, ik kan het, ik ga het doen. 'Eigenlijk was dit mijn verassing niet.' 'Oh' Antwoord Makkertje nerveus. Ik pak zijn hand beet en kijk naar de grond.


Dan kijk ik omhoog, naar zijn prachtige, perfecte en voor mij volmaakte gezicht. Zenuwscheuten gieren door mijn lichaam, vlinders vliegen door mijn buik. Zijn koude handen maken dat ik kippenvel krijg. Het is een prachtig moment, dat weet ik. Ik zie de liefde in zijn ogen, weer die romantische kleur, die eigenlijk gewoon grijs is.


Samen staan we op. 'Wacht even.' Zeg ik nerveus. Ik buk weer en zoek een zwart doosje in de picknickmand. Gelukkig had hij hem nog niet gezien. Zou hij ja zeggen? Natuurlijk zegt hij ja, dat moet wel, hij houdt van mij, en ik hou van hem. Gevonden, ik haal hem eruit en ik gloei weer helemaal op vanbinnen, ik merk niets van de kou, ik denk alleen maar aan Makkertje, mijn Makkertje.


'Makkertje, aller, aller, aller liefste Makkertje. Trouw met met!' Makkertje slaat zijn handen voor zijn mond.
_________________


Was dat nou een cliffhanger of niet?
Ik dacht, laat ik het gelijk maar een klein beetje spannend maken, niet zo spannend, maar toch. Wat denken jullie dat die gaat zeggen?
Oke, dit was deel een, want deel twee komt vandaag ook online, met het antwoord!

Awesome

Hoofdstuk 4 - Picknick. D2

Vanuit Makkertje.

Ik zit achter een paar brieven die ik net geschreven heb. Nadat ik 'nee' had gezegd op Lune's aanzoek, had ze me gevraagd hoezo ik niet wou trouwen. Ik was sprakeloos, wist niet wat ik moest zeggen, maar mijn verstand zei 'nee'. Uit ervaring weet ik dat ik beter naar mijn verstand kan luisteren dan dat ik naar mijn gevoel luister. Mijn hart zei natuurlijk wel 'ja'.


Het is beter zo. Als je naar je gevoel gaat luisteren gaat het gegarandeerd fout. Heel erg fout. Wanneer je verstand je zegt dat het tijd is, dan is dat zo. Wanneer je hart zegt dat het nog geen tijd is, denk dat niet na, maar luister naar je verstand. Dat doe ik ook. Ik doe wat het beste is...

Vanuit Lune.

Toen ik wakker werd lag Makkertje niet meer naast me. Ik dacht dat hij de honden aan het uitlaten zou zijn, zo als hij wel vaker doet. 's Ochtends vroeg, met de hondjes lopen, gewoon een rondje door het park, dood normaal. Net zo normaal als dat ik nietsvermoedend een ontbijtje zou gaan maken, die vervolgens opeten, en naar buiten starend om te zien, wat voor weer het zou worden.


Ik had ze niet zien liggen, ze lagen nog wel duidelijk in het zicht. Misschien wou ik ze niet zien, misschien wist ik niet dat het zo belangrijk zou zijn. Misschien dacht ik dat het rekeningen waren, of misschien dacht ik dat ze er al langer lagen. Misschien. Misschien had ik ze wel gewoon niet gezien, en ontdekte ik ze later pas. Dan opende ik ze nietsvermoedend, totdat mijn ogen over de regels gleden.


Maar misschien was het wel niet zo gegaan, voor hetzelfde geld had Lana ze ontdekt, dan was Lana met een serieus gezicht naar me toe gekomen. Dan had Lana het me verteld, dan was de schok misschien nog erger geweest, nog erger dan dat het nu al was. Ik vond het niet erg toen hij 'nee' zei, ergens had hij wel gelijk natuurlijk, maar dit. Dit kon ik nooit verwachten.
_________________


Dit vind ik toch wel een spanning makertje, of niet? Ik heb het in verleden tijd geschreven omdat het in de gedachten van Makkertje en Lune plaatsvonden, dus het volgende hoofdstuk is weer een tijdsprongetje! Ik hoop dat het jullie nieuwsgierig maakt, en...

Gelukkig nieuwjaar iedereen!

Ik pp teveel hier

Maar iig awesome en jij ook gelukkig nieuwjaar!

Omg awesomeness D:

En jij ook een gelukkig nieuwjaar! ^^