Geen slechte update!!!
Mooie update
Aaliyah is echt schattig!

Ik begrijp jullie niet, alle sims baby's zijn toch allemaal hetzelfde?
Naja, dankje

Ben benieuwd naar de volgende up Je schrijft echt super!

Oke, er gaat eindelijk weer een update komen! Ik weet het, ik zuig totaal in het bijhouden, maar ik heb eindelijk Lies Revealed afgerond, wat betekent dat ik dit dagboek en dat van Gwen nog heb! Ik wil eerst die dagboek afronden, dus ik ga heel erg mijn best doen om dat zo snel mogelijk te doen. Het duurde trouwens zolang omdat ik eerst een ander einde had van G7, maar ik heb hem nu een beetje uitgebreid, dus er komen nog 2 hoofdstukken denk ik.. Weinig, I know, maar dit is een beetje de minder spannende generatie..

Ach, hoe dan ook, hopelijk vandaag nog een update!

Oh, yeah yeah yeah
Ik ben benieuwd :3

Ik kijk al uit naar je update. Succes ermee

Andd, here i am! Zelfs zonder jouw toestemming had ik dit wel getypt, ik moet deze dingen wel zeggen ^^
Btw, sorry, ik ben een klein beetje hyper x’d

Hoe vaak heb ik dit wel niet al gezegd, maar de Shadows is echt jouw beste dagboek, naar mijn mening. Ook degene die ik nog –stilletjes- op sn lees ^^
Drama, drama, drama! ;D En ook nog mooie screens erbij, dat valt zelfs mij op – ik kijk eigenlijk nooit naar screens. Maar goed, laat ik maar niet in herhaling vallen, volgens mij heb je dit al duizenden keren gehoord.

En je bent toch niets voor niets het meest trots op dit dagboek? ^^
In ieder geval, ik geloof dat je dat ooit tegen me had gezegd, en anders.. Tja, dan moet je maar van mij aannemen dat het dan tenminste bij je allerbeste hoort.
Oké, ik moet toegeven, misschien niet de aller-origineelste ideeën –dat heb ik nog nooit meegemaakt met een 10g- maar dat heb ik volgens maar 1 keer gezegd toen ik bij mijn volle verstand was hier, en dat was bij Endless Desire of bij Lies Revealed.
Maar je werkt het leuk uit, en daar gaat het allemaal om! (: De verhalenlijn is niet voorspelbaar, en je hebt tenminste geen afgezaagde of perfecte stamhouders ;d
En, geef toe, je bent er al achterlijk lang mee bezig 0.ô Het zou zonde zijn om er nu mee op te houden ;D

And i don’t care of je nou elke dag update, of een keer in de drie weken. Zolang er maar een update komt, ben ik blij ;D
Dus, om een einde te maken aan deze reactie..
Ga je verder? *doet dansje*

Wow.. Gewoon wow oke..

Jaa, natuurlijk ga ik wel verder :')
Alleen heb ik het gevoel dat ik deze generatie snel afraffel als ik het nu afmaak, maar dat hoorde al bij de verhaallijn dat het zo afliep D;
Achjaa, ik ga mijn best doen oke :3

Hoofdstuk 5

Na de geboorte van Aaliyah hoopte ik weer te kunnen gaan werken, maar een baby had veel aandacht nodig. Uiteindelijk zakte ik neer op de bank, niet wetend wat ik moest doen. Ze sliep eindelijk, maar ik had geen kracht meer om verder te gaan met mijn werk. Daarom besloot ik om even naar buiten te gaan, iets wat ik de laatste tijd nog maar weinig deed. In het plaatselijke parkje was het rustig, er zat slechts een man, waar ik gedwongen naast moest gaan zitten omdat er geen andere bankjes waren.


Eenmaal op het bankje zakte ik onderuit en zuchtte, terwijl ik met mijn handen over mijn gezicht wreef. Zonder dat ik het door had keek de man naast me naar mij, en ik schrok toen hij plotseling tegen me sprak. 'Gaat het?' De bezorgdheid die in zijn stem lag gaf me een raar gevoel, en ik besefte dat het me deed denken aan hem. Daniël. Meer dan ooit verlangde ik naar hem, verlangde ik naar een vluchtoptie. Na jaren was ik nog niet vergeten hoe het had gevoeld om even aan niets te denken, net alsof je in een keer in een andere werkelijkheid was beland. Ik haalde mijn schouders op. 'Eerlijk gezegd niet echt.' Ook al ging het de man niets aan wat er allemaal in mijn leven gebeurde, toch was ik niet echt het soort persoon die zou zeggen dat alles goed en wel was, terwijl dat helemaal niet zo was.


'Nou, dan moeten we dat maar beter maken, toch? Wat dacht je van een drankje? Ik betaal.' Het klonk me in de oren als de slechtste versiertruc die er bestond, maar ik stemde toe. De enige andere opties die ik had waren hier op het bankje blijven zitten, of terug naar huis gaan, en aan beide had ik geen behoefte. Op straat was het rustig, het was midden op de dag en bovendien maandag. We liepen zwijgend langs elkaar, en soms voelde ik zijn arm langs de mijne strijken. Het voelde raar. Aan de ene kant voelde het verkeerd, omdat ik nog altijd wenste dat Daniël hier nu zou zijn, maar het gaf me ook hoop.


'Hallo, aarde aan..' De man zwaaide met zijn hand voor mijn ogen terwijl hij lachte. Zijn glimlach had iets stralends, iets wat me vanbinnen een warm gevoel gaf, maar iets in me schreeuwde dat het niet oprecht was. Misschien wilde ik alleen maar geloven dat het nog goed kon komen, dat Daniël vervangbaar was. Maar ik wilde niet toegeven, en besloot mijn intuïtie te negeren. 'Chloe' mompelde ik, met een zweem van een glimlach op mijn mond. 'Chloe' herhaalde hij. Ik keek verlegen omlaag, maar nog steeds had ik het gevoel dat mijn gevoelens niet oprecht waren. En ik bleef dat gevoel van me afschudden. Wat maakte het nog uit? De dagen die ik met Daniël had doorgebracht leken niet meer echt te zijn, eerder fantasieën dan herinneringen.


En sinds Michael er was leek alles veel beter te gaan. Hij zorgde voor Aaliyah als ik werkte, en 's avonds keek hij meestal samen met mij naar een film. Ik werd er gelukkiger door, maar iets bleef aan me knagen. Hoe meer liefde ik van Michael kreeg, hoe meer ik het gevoel kreeg dat het niet klopte, en dat hij niet degene was die van me zou moeten houden. Het was avond, en ik staarde naar het plafond. 's Avonds kon ik altijd goed nadenken, en alhoewel ik liever zou slapen, wist ik dat ik eraan dacht omdat het moest. Het kon zo niet verder. Even wenste ik dat ik weer kon vluchten, net zoals ik toendertijd van mijn broer en moeder was gevlucht. Maar deze keer zou ik niet alleen willen vluchten. Stel dat ik Daniël weer kon vinden? Opeens besefte ik dat ik niets liever wilde, en ook dat niets me in de weg lag om naar hem toe te gaan. Jaren had ik ervan gedroomd dat hij hier zou komen, maar waarom zou ik zelf niet gewoon naar hem toe gaan?

----------------------------------------------------------------------------
Best een falende update, maar goed :l
Hierna komt btw nog 1 hoofdstuk van deze generatie, en dan wil ik met generatie 8 gaan beginnen :3

Yeah nieuwe up!!! Leuk!

I like it. Je schrijft echt zo mooi he... zonde dat je niet vaker update'.

Je hebt gewoon geüpdate ;D *doet dansje*
Ik had de update al eerder gelezen, maar eerst zat ik op mijn telefoon, daarna moest ik je overtuigen dat ik geen spam attack verdiende ^^

Nou, back to the topic ^^
Ten eerste: Kijk Chloe, geweldig dat je Daniël mist, maar dat is geen excuus om een relatie te beginnen met een of andere opa... Naja, geen echte relatie, maar ach
Owh, oeps, ik kom er nu pas achter dat hij alleen wit haar heeft Excuse me, excuse me
Alsnog Chloe ^^

En oké, ik heb het gevoel dat er iets helemaal niet klopt met opa Micheal. Oké, ik heb sowieso een goodguy-fobie, dat geef ik toe, maar iets, iets klopt niet aan hem.
Misschien draaf ik nu een beetje door, maar mij zou het niet verbazen als hij opeens met een hakbijl achter Chloe opduikt..
Sorry, meligheid.
Maar oké, ik denk echt dat er iets onjuist met hem is.. Maar wat? 0.o

En woohoo, go Chloe, go! <3 Ze vind Daniel, en ze krijgt een happy life ^^
Nee, oké , ik heb wel een idee hoe generatie 8 zou kunnen beginnen, maar laat ik het maar eens voor me houden, zonder altijd alle verhalenlijnen proberen te voorspellen

Geweldige update! Ik echt dat je heel leuk schrijft! Ik denk dat het eigenlijk wel goed is dan generatie 8 snel begint, dan heb je misschien weer meer zin om te uppen?

Wauw, ik denk dat generatie 8 begint met dat ze haar vader gaat zoeken.

Mooie update

Hoofdstuk 6

Weken gingen voorbij, maar nog elke avond zwierf het idee van Daniël zien door mijn hoofd. Het martelde me elke keer weer als ik tegen mezelf zei dat ik niet toe kon geven, en ik besloot dat ik er genoeg van had. Ik zou naar Daniël toe gaan. Het was waarschijnlijk verkeerd om aan zo'n impuls toe te geven, maar ik kon niet meer anders. Ik was niet een van die mensen die zo'n kans zou laten liggen. En daarom vertrok ik. Het was 's nachts, over een paar uur zou de zon opkomen en met haar stralen de aarde verlichten. Zo geruisloos mogelijk sloop ik met mijn zware tas de deur uit, maar net voordat ik de trap afliep deed een roep me schrikken, waardoor ik bijna van de trap viel.


Snel zette ik mijn tas neer, en sloop naar Aaliyahs kamer. Ze staarde me met grote betraande ogen aan, en even haatte ik mezelf. Ik had niet meer aan haar gedacht. Even voelde ik de tranen opkomen, maar ik slikte ze weg. Daarna aaide ik over haar hoofdje. 'Het komt wel goed..' mompelde ik zachtjes. Een moment van twijfel ontstond. Moest ik haar meenemen? Ik had geen idee van hoe lang mijn reis zou worden, en bovendien had ik maar één vliegticket gekocht. Ergens wist ik dat dat niet de echte redenen waren dat ik haar hier zou achterlaten. Het was het feit dat ik een ongelofelijk slechte moeder was. Michael zorgde goed voor haar, beter dan ik ooit zou hebben kunnen doen. Ik verdiende haar gewoon niet. Niet nadat ik haar zo verwaarloost had.


Iets gaf me het gevoel dat ik haar toch mee moest nemen, maar ik verzette me ertegen. Ze had een geweldig leven in het verschiet, samen met Michael die ze nu al als haar echte ouder beschouwde. De herinneringen aan mij zouden vervagen, en ze zou me vergeten. Nu kwamen de tranen er uit. Ze verdiende het om me te vergeten, alsof de slechte herinneringen aan mij er iets toe deden. Ik boog me over haar heen en kuste haar zachte hoofdje. En toen draaide ik me om.


Het besef dat ik hier nooit meer terug zou komen was raar. Ik was gehecht aan het huis, waar ik het grootste deel van mijn tijd had doorgebracht. Even moest ik grijnzen, een grijns zonder vreugde. Een paar jaar geleden had ik hier met mijn moeder en broer gestaan, en ik had dit huis en mijn eigen verlangens gekozen boven hun. En toen hadden ze me verlaten. Nooit had ik die keuze als iets raars beschouwt. Maar nu drong het tot me door dat ik alles kwijt was. Mijn familie die me had verlaten, mijn dochter die ik achterliet, en nu de rest van mijn leven. Even aarzelde ik, maar toen schoot er door mijn hoofd heen waarom ik dit alles wilde opgeven. Ik zou de enige persoon die er werkelijk toedeed ervoor terugkrijgen, en dat was meer dan dat alles waard.

-----------------------------------------------------------------------------------------
@Annemiek; Haha, dat hoop ik ook, maar ik ben echt heel erg lui, dus naja.. Maar ik wil hem heel graag afmaken, want nu stoppen is echt zonde, dus ach.. Ik hoop eigenlijk dat hij binnenkort wel afgelopen is. ;d

@Dave; Haha, zoiets dacht Marlinde ook al, maar helaas.. :p

En de rest ook bedankt! :D

Ik zal btw straks even een foto posten van onze nieuwe heiress!

Onee! Echt stom dat ze haar dochter achterlaat.
Wel super goed geschreven weer, volgens mij reageer ik niet altijd, maar ik volg het wel!

Wel heel mooi geschreven!

@Dave @Elisa Maar nu heb ik een idee waarmee g8 kan beginnen, terwijl jij het nog niet eens bedacht had
Ik ga zo hard lachen als het blijkt dat ik het ook nog goed voorspelt heb

Oké, ik herhaal iedereen weer eens, maar Elisa, jij kan echt mooi schrijven! <3
Ook mooi de twijfels enzo beschreven, zo krijg je toch wat meer medelijden met Chloe enzo, terwijl
ik haar anders het liefst aan haar haren terug had gesleurd (:
Oké, aangezien ik nu al praat alsof ze echt bestaat, kan ik nog wel even verder gaan

Ik heb dus serieus medelijden met Chloe. Zeker met die informatie die je me 1x had gegeven over mijn voorspellingen, remember..
En echt, ik heb de 7 generaties Shadows gedeeltelijk teruggelezen - ik was dus serieus psycholoog in je verhaal hè? 0.o - en echt, bij het begin van g7, mijn reacties over Chloe.
Ze is niet slecht of gewoon schattig, ze heeft alleen een slechte jeugd gehad && voor de rest ook niet heel veel geluk gehad.
Best wel logisch dan dat ze opzoek gaat naar degene die haar als enige ooit echt gelukkig heeft gemaakt: Daniel..

Snel verder Elisa! (: