Haylee bleef bij me, ze was uiteindelijk zelfs op mijn schouder in slaap gevallen. Zelf ging ik even weg om water te halen, naar dat meertje toe. Ik kon er maar niet bijkomen dat hier in dit zelfde meertje Marilyn ook was gewassen. Moest ik hier wel water halen? moest ik niet gewoon een ander meertje opzoeken ofzo? Nee, dat zou te lang duren. Dat zou eeuwen duren, het moest maar gewoon.

Ik vulde de bidons en flesjes die we nog hadden weer met water, het leven gaat gewoon door. Ook al is Jody dood, Marilyn, Dexter en de reisleider. Het leven gaat verder, belangrijk is overleven en Haylee beschermen, dat was mijn drijfveer. Dat zorgde ervoor dat ik door kon gaan, liefde. Het klinkt als een nep iets, als een cliché maar ik kan je eerlijk zeggen, het klopt.
Langzaam liep ik terug, ik legde het water bij de tassen neer, zo hadden we dat afgesproken. Zodat we allemaal water zouden hebben en ook voedsel. Ik liep terug naar de boom, daar zat Haylee nog steeds. Ze had waarschijnlijk op me gewacht. Haylee glimlachte naar me, gevuld door liefde glimlachte ik terug, ik lachte. Moest ik mij afwenden? Nee, het is niet erg als mensen weten dat ik verliefd ben op Haylee, laat ze lekker. Op dat moment hoorde ik gesis, ik wende me af, Haylee had niks gehoord, ze zat nog nietsvermoedend tegen die boom aan. Terwijl ik dichterbij liep, werd het gesis harder. Steeds harder, steeds duidelijker, als in een soort film. Het was toch geen film? Of nou ja, was dit alles maar een film, dan kon ik straks gewoon weer in de auto stappen en naar huis gaan. Was er niks gebeurt, maar nee, dit was echt. Opeens zag ik iets bewegen bij de boom, goed beschut, moest daar het gesis vandaan komen? Het ding wat bewoog ging steeds dichter naar Haylee toe. Haylee keek er niet naar en terwijl ze niet keek, kwam er een kop omhoog. Een rare reptiel, met tanden, een slang! Je hoeft geen kenner te zijn om te weten dat dit een giftige slang was. Een giftige slang, klaar om te bijten, bij Haylee! Het zou te laat zijn om haar te waarschuwen dan zou die slang sowieso al gaan bijten en dan zou ze doodgaan, duidelijk. Dat mocht niet gebeuren, Haylee mocht niet dood gaan. Ik pakte het pistool, wat ik bij me droeg, zonder dat iemand het doorhad. Het moest maar, ik richtte en schoot. Een flinke knal klonk, een schreeuw en stilte. De hele groep moet die knal wel gehoord hebben.
De slang lag dood op de grond, Haylee die geschrokken naar mij keek. Ik borg het pistool op en rende naar haar toe, Haylee was in shock. 'Haylee, er was een slang... hij wou je bijten, ik moest wel, ik moest wel...'

-Greg-

YES! Brad vroeg of ik mee wilde vissen. Natuurlijk wilde ik dat! 'Ja, ik ga wel even mee,' zei ik. 'Ik ben benieuwd wat er te vangen valt in die ri.. ' BANG. Mijn zin werd onderbroken door een knal en een gil, ik herkende de gil, dat was Haylee! Zij was de volgende. Ik rende er naartoe en zag Haylee geschrokken op een boomstam zitten. Greg stond naast haar, hij leek zelf ook geschrokken. 'Ik moest wel, ik moest wel..' hoorde ik hem zeggen. Had hij haar verteld dat hij Marilyn vermoord had? Was Greg één van de moordenaars? De angst schoot door me heen, totdat Brads handen me aanraakten. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij aan me en keek daarna naar Haylee. 'Ja, Haylee, wat heeft hij gedaan?'

- Jill Banks -

Ik kruip uit de bosjes met Marilyn. Greg had zojuist geschoten! Plot twist! Misschien is hij een moordenaar?! Ik ren naar het groepje. Jill en die Brad stonden er ook. Die Haylee was verschrikkelijk geschrokken. Je had haar gezicht eens moeten zien! Ik zag Jill en Brad praten, maar ik besloot ze te onderbreken.
"Greg toch! Wat heb je nu weer gedaan? Je laat ons allemaal schrikken!" Zei ik met een glimlach op m'n gezicht.

~Katy

*BAM* ineens klinkt er een harde knal door de jungle. Het lijkt wel op een geweerschot, maar dat kan toch niet in de jungle? Wie neemt er nou een geweer mee? 'Laten we kijken waar het vandaan komt', zegt iemand. Ik twijfel niet en ga er meteen achteraan. Ik zie een meisje op een boomstam zitten, volgens mij heet ze Haylee. Haar gezicht is helemaal wit van de schrik. Tegenover haar staat Greg, in zijn hand die naast zijn lichaam hangt heeft hij een geweer vast. Is hij een moordenaar? Vast niet, als hij de hele tijd al een pistool had, dan zou hij hem al eerder hebben gebruikt. 'Ja Haylee, wat heeft Greg gedaan?', zegt Jill boos. 'Greg toch! Wat heb je nu weer gedaan? Je laat ons allemaal schrikken!', zegt Katy, lachend. Naast Haylee ligt een slang die heftig aan het bloeden is. 'Ik wilde.. Ik red haar juist!', piept Greg. Hij lijkt geschrokken van zijn eigen actie. 'Ehm volgens mij heeft Greg Haylee gered van die giftige slang daar', zeg ik terwijl ik maar de dode slang wijs.

-Anne Felix
.

Ik was met Flynn in gesprek. Ik was erg geschrokken toen hij flauw viel. Ik besloot dat ik hem zo 1, 2, 3 niet meer uit het oog verlies. Want snel je voor dat *BAM*. Er klonk een harde knal uit de jungle, en het leek niet zo ver hier van daan. Uit reflex ging ik op de grond liggen, en Flynn deed het ook. Ik raakte helemaal in paniek. Maar toen opeens stond Flynn op en gilde het uit. De bewegingen die hij deed leken wel op de boogie-woogie. 'Er... Er zit een spin in mijn broek' En ik begon keihard te lachen.

- Darryl

BAM! Een harde knal klonk door de jungle. Jill rende als een speer er naar toe en trof Haylee geschrokken aan op een boomstam. Ook ik liep naar Haylee "Wat is er aan de hand?" vroeg ik Jill en keek toen naar Haylee. "Ehm volgens mij heeft Greg Haylee gered van die giftige slang daar" zei Anne terwijl ze naar de dode slang wijst. Zojuist had Greg geschoten! Met een pistool! Maar wat doet hij met een pistool?! Een angst schrok ging door me heen. Is hij een moordernaar? Of ... of is hij van de FBI? Katy vertelde me laatst dat hier twee FBI agenten waren om mij te bespioneren. Is hij dan één de de FBI agenten? Is hij diegene die van mijn geheim weet?

- Brad Lane -

'Ehm volgens mij heeft Greg Haylee gered van die giftige slang daar,' zegt Anne. Ik haal opgelucht adem als ik naar de dode slang kijk. Volgens mij heeft ze gelijk, ik kon me ook al niet voorstellen dat die Greg een moordenaar was, hij leek me juist zo aardig! 'Gelukkig..' zei ik zacht, maar toen ik naast me keek leek Brad wel versteend. 'Brad?' Hij reageerde niet. 'Hallo, Brad? Er is niets aan de hand, hij heeft Haylee juist gered!' 'Euh.. ja, ok,' zei hij veward. 'Gaat het wel? Is er iets?' Hij keek naar Greg, en Greg keek terug alsof ze elkaar al kenden. 'Wat is dit, jongens?' vroeg ik.

- Jill Banks -

Haylee was nog steeds duidelijk in shock, iedereen had zich ondertussen om ons heen verzameld. Ook Katy met Marilyn... ik wist niet wat ik moest uitbrengen, ik ben toch zeker echt geen moordenaar! Ik red Haylee juist... of, of mocht Haylee niet gered worden? Was het de bedoeling, met die slang zodat het een ongeluk zou zijn? Nee, dat kon toch ook niet, dat kon niet kloppen.
Ik wist niet meer wat ik nou moest doen, ik stamelde en piepte alleen wat. Gelukkig was daar Anne, die mij te hulp schoot. Zij had als eerste door, naast Haylee en ikzelf natuurlijk, dat er een slang was.
Ik begon te vertellen: 'Ik liep terug en toen zag ik die slang bij Haylee en die slang wou haar bijten, dat was duidelijk. Waarschuwen kon niet, dan was ze zo geschrokken, dat die slang ook schrikt en alsnog bijt. Dus ik schoot.'
'Hoe kom je dan aan dat pistool!?' vroeg meteen iemand, ik weet niet eens meer wie. Brad stond er ook omheen, ik moest nu eerlijk zijn. 'Ik, ik werk bij de FBI...' Het hoge woord was eruit, de hele groep was stil en verroerde zich niet, ze waren geschrokken. Alleen Brad niet, die probeerde zichzelf langzaam uit de voeten te maken.

-Greg-

Alles loopt door elkaar deze avond. Ik heb me een beetje afzijdig gehouden de laatste dagen, maar dit tafereel laat iedereen weer schrikken. Door een luid schot schrikt iedereen weer op uit een roes en wordt wakker geschud: de moordenaar is nog niet uit het spel. Maar het blijkt toch vals alarm te zijn. Greg staat weerloos, met een pistool in zijn hand tegenover Haylee en er ligt een bloedende slang op de grond. Zodra ik het schot hoorde, ben ik er ook meteen op af gerend, maar ik vang alleen de laatste zinnen van Brad op.
"Hoe kom je dan aan dat pistool?!", vraag ik, wijzend naar het geweer in zijn hand.
"Ik, ik werk bij de FBI..", stottert hij. Mijn mond valt open van verbazing. Iedereen blijft staan waar hij staat, op één persoon na. Brad maakt zich voorzichtig los uit Jills greep en loopt naar achteren. Wat is hier gaande? Wat voor mensen bevinden zich eigenlijk in deze groep? Dat niet alles oké is, is wel duidelijk. Maar wat hier gebeurt, moet nodig eens uitgezocht worden. En daar wil ik zo snel mogelijk mee beginnen.
"Zeg Greg, welke personen uit deze groep kende jij al voordat de reis begon?"

- Helen Clarkson.

Darryl en ik leken zo'n beetje de enige die niet als een kip zonder kop naar de knal toerenden.
Wij lieten ons op de grond vallen, en waren muisstil. Ik keek in de ogen van Darryl.
Wat een mooie ogen. Wat verliefdeheid wel niet met je doet. Plots voelde ik iets kriebelen in mijn broek.
Niet weer. Wel dus. Er was een spin in mijn broek gekropen. Ik sprong op en maakte de raarste bewegingen om de spin uit mijn broek te schudden. Darryl moest alleen maar heel hard lachen.
Ik trok snel mijn broek en T-shirt uit.
En Darryl zat natuurlijk geamuseerd te kijken.

*Flynn McKinney*

Hij trok zijn T-shirt en broek uit. Hilarisch en amusant tegelijker tijd. Ik stond op, en terwijl ik dat deed zei ik: 'Is hij weg?' En ik begon weer te grinikken. Ik liep naar hem toe, en ik sloeg hem op zijn kont. 'Au!' riep hij, en hij sloeg terug. 'Flynn, het lijkt met een goed plan om te kijken wat er is gebeurd? Ik bedoel, wat die knal was.Trek snel je kleren aan, of wil je er in je onderbroek heen?' En hij zag dat het sarcastisch was. Met een cynische lach trok hij zijn broek aan. 'Pas op voor spinnen, he!' En toen moest Flynn toch wel keihard lachen. Toen hij weer helemaal aangekleed was, liepen we stilletjes richting de knal. Ik zag de groep staan, en we gingen erbij staan. 'Zeg Greg, welke personen uit deze groep kende jij al voordat je de reis begon?' vroeg Helen

- Darryl

"Hoe kom je dan aan dat pistool?!" vroeg Helen terwijl ze naar het geweer in zijn hand wees. "Ik, ik werk bij de FBI..", stotterde Greg. Mijn ogen werden groter en ik deed een stapje naar achter. Greg was een FBI agent? Hij is hier dus alleen om mij hier te achtervolgen? Iederen stond stil van verbazing, maar ik, ik stond zenuwachtig te bewegen. "Zeg Greg, welke personen uit deze groep kende jij al voordat de reis begon?" vroeg Helen. De zweetdruppels stonden me letterlijk op het voorhoofd. Gaat hij het nu vertellen? Vertellen aan iedereen dat ik een gezochte crimineel ben? Ik keek naar Greg en hij keek terug. Voorzichtig schudde ik mijn hoofd en keek ik naar hem. Ik maakte een gebaar, een gebaar van 'nee, vertel het niet'.

- Brad Lane -

Zo, dat was me weer een dag. Eerst een of ander stom wild beest dat me wou gaan bijten, Greg die hem vervolgens doodschoot met een pistool (waarvan we geen van allen het bestaan wisten) en Greg werkt ook nog bij de FBI. Even alles op een rijtje hoor, een pistool? Oke, ik had mijn mes niet afgegeven ter zelfverdediging, maar een pistool kon je toch niet verbergen? Of juist wel?
Ik frunnikte wat aan de veters van mijn sneakers en stond daarna op om richting het meertje te lopen. Echt waar, je moest rekening houden met iedereen en ik werd er gek van. Gefrustreerd door alles wat er de afgelopen dagen gebeurt was, schopte ik mijn schoenen uit en voelde aan de temperatuur van het water. Koud, of in ieder geval minder warm dan het in dit vochtige junglegebied was.

- Haylee Castro -

Ik blijf staan waar ik sta; bij het groepje dat om Greg heen staat, en observeer de conversatie. Ik zie dat Brad een beetje nerveus begint te worden. Ihihihihi.
'Ik liep terug en toen zag ik die slang bij Haylee en die slang wou haar bijten, dat was duidelijk. Waarschuwen kon niet, dan was ze zo geschrokken, dat die slang ook schrikt en alsnog bijt. Dus ik schoot.' vertelde Greg.
'Hoe kom je dan aan dat pistool!?' vraagt Helen, die net aan komt lopen en zich met de conversatie bemoeit.
'Ik, ik werk bij de FBI...'
...Hij heeft het gezegd! Brad begint langzaam naar achter te lopen. Hilarisch! Hilaaarisch! Ik begin zacht te giechelen.
Het is een tijdje stil. Maar opeens opent Helen haar mond.
"Zeg Greg, welke personen uit deze groep kende jij al voordat de reis begon?"
...Waarom wilt ze dat weten? Ik zou het niet erg vinden als het alleen om Brad ging, maar...
Ik probeer mezelf zo stabiel mogelijk te houden, maar toch zweet ik een beetje. Ik knijp in Marilyn's hand.

~Katy

Ook ik had me verzameld rondom te boom. Het bleek dat we een FBI agent in ons midden hadden.
"Zeg Greg, welke personen uit deze groep kende jij al voordat de reist begon?" vroeg Helen. Met ingehouden adem wachtte ik zijn antwoord af. Opeens dacht ik weer aan al die misdaad series die ik zo vaak heb gezien. FBI agenten gingen nooit alleen op pad. Nooit stonden zij niet in contact met hun kantoor.
"Wie is je partner? Wie heeft nog zo'n pistool?' vroeg ik, nog redelijk kalm. 'Waarom heb je jullie kantoor niet om hulp geroepen weken geleden toen onze reisleider dood was en wij vast zaten in deze ramp?! NOU, NOU?' schreeuwde ik. Ik wilde niet naar hem schreeuwen, maar ik was helemaal klaar met deze jungle en de wanhoop.

- Nora Grece -

Ik ruk me los uit het gesprek met William als ik Nora hoor schreeuwen: "Waarom heb je jullie kantoor niet om hulp geroepen weken geleden toen onze reisleider dood was en wij vast zaten in deze ramp?! NOU, NOU?" Ik snap haar boosheid, en ik vind zelfs nog dat ze gelijk heeft. "Ik ben de partner van Greg", begin ik. Nora draait zich met een ruk naar me om en even ben ik bang dat ze me aan wilt vliegen. Maar dat doet ze niet. Ik lees de verslagenheid in haar ogen die ik bij iedereen, inclusief mezelf zie.

Sandy

Samen met Helen zoeken we noten in bomen. "Helen, ik vind het niet meer veilig. Mensen die met pistolen rond lopen, alle doden die gevallen zijn. We hebben dit eerder meegemaakt en ik vind het verschrikkelijk. Laten we vertrekken, met zijn tweeën." "Dave, we kunnen sommige mensen echt niet achter laten, wa-" "Helen, ik weet dat je om mensen geeft," onderbreek ik haar "maar in dit geval is het gevaarlijk. We weten niet wie we nou echt kunnen vertrouwen, wat weten we nou eigenlijk van de genen met wie we zijn? Niets? Behalve hun namen en wie ze zijn." "Maar sommige mensen-" "Helen, heb je het niet door? Waarom hou ik me afzijdig van de groep? Het is te gevaarlijk. Als je echt zeker weet dat je mensen vertrouwt, zeg maar wie, dan gaan die ook mee." "Wie gaan ook mee, waarheen gaan jullie?" Vraagt iemand achter me.

- Dave Clarkson

Dave en ik zijn noten aan het zoeken op een paar meter boven de grond, in lianen bomen. Zijn plan om weg te trekken van de groep spreekt me totaal niet aan. En als hij zegt dat ik mensen mee mag nemen die ik echt vertrouw, schud ik mijn hoofd en wil ik weer in protest gaan, maar klinkt er een stem van iemand onder ons.
"Wie gaan ook mee, waarheen gaan jullie?", vraagt de persoon. Ik kijk naar beneden en zie dat het Anne is. Ik wenk haar in de boom te klimmen en zonder moeite komt ze omhoog.
"Dave wil weg van de groep, omdat hij het te gevaarlijk vind," leg ik uit, waarbij ik probeer te laten merken dat ik het daar niet mee eens ben.
"Wat? Maar dat is hartstikke gevaarlijk, joh. Met z'n tweeën of zo? Jullie gaan dat echt niet overleven. Dat is geen slim idee, Dave," protesteert ook Anne. Dankbaar kijk ik haar aan. Dit plan gaat dus niet door.
"Daar ben ik het mee eens, Anne heeft gelijk," stem ik in. Gelijk daarna gaat Dave opnieuw in protest.

- Helen Clarkson.

'Daar ben ik het niet mee eens, Anne heeft gelijk', zegt Helen, ze wilt duidelijk niet weg van de groep. 'Maar, je draagt een baby, onze baby. Ik wil je echt niet kwijt raken!', protesteert Dave, waarbij hij een beetje emotioneel wordt. 'Het laatste dat ik wil is jou verliezen', voegt hij er aan toe. 'We komen er wel uit, net als de vorige keer', zegt Helen en legt haar hand op zijn schouder. 'Het is echt niet handig om weg te gaan van de groep, wil je ze alleen laten? Samen kunnen we misschien erachter komen wie de moordenaar is. We hebben tenslotte twee FBI agenten onder ons. En hoe wil je het overleven, met zijn tweeën?', zeg ik. 'Inderdaad, we moeten hier blijven', zegt Helen er meteen achter aan. 'Oké, misschien is het beter dat we nog even blijven. Even dan..', zucht Dave. Helen kijkt me dankbaar aan, ik glimlach terug.

- Anne Felix

"Oké, misschien is het beter dat we nog even blijven. Even dan..', zucht Dave. Helen kijkt me dankbaar aan, ik glimlach terug." besluit ik uiteindelijk. "Ik ga nog even wat water halen." zegt Anne. Ik trek Helen nog even mee "Helen, ik wou het niet zeggen waar Anne bij was. Maar hoe weet je zeker dat zelfs zij te vertrouw-" "Dave stop nou!" onderbreekt ze me en ze loopt boos weg. "Helen..." probeer ik nog, maar ze loopt door. Ik mompel ontevreden in mezelf. Wie zegt er trouwens dat FBI agenten te vertrouwen zijn? Gefrustreerd pluk ik nog een handje noten en stop ze tevreden in mijn mond. Het voedsel valt niet eens heel erg tegen hier in de jungle. Dan staat er iemand naast me met een uitgestoken hand met daarin een flinke kokosnoot. "Kokosnoot!" roep ik uit. "Hoe kom je daar-, waar heb je dat vandaan?!" roep ik uit. Ik draai me om en kijk iemand aan.

- Dave Clarkson