Ik stond mezelf lekker te bekijken, ja inderdaad, lekker! Komt er opeens een oude man naar me toe. ''Mijn naam is Jarry, Jarry Sherman''. Terwijl ik als protest mijn haren goed deed zij ik:''Mijn naam is Darryl, de aantrekkelijke fotomodel''. Want dat was ik nou eenmaal ook. Oke, hij leek me best wel aardig, maar ik had nu even geen zin in gezeik. Ik draaide me om en ik zag Jill. 'Hee Jill! Daar ben je!' En ze keek niet zo blij toen ik dat zei. In ieder geval niet vrolijk. 'Wat is er? Moet ik soms een afspraak voor je uitstellen?' Zei ze bot. En daarna begon ze schrampachtig te lachen. Ach ja, ik snap wel dat ze chagerijnig is, dit is ook geen pretje, en misschien is ze ook nog wel ongesteld. Vrouwen... En toen kwam er een jongen op mij af. Hij stelde zichzelf voor als ene Dexter, en hij wilde gaan zwemmen. Ik had er geen problemen mee, om dit goddelijke lichaam laten te kroelen in dat frisse water. Op een gegeven moment begon het te schemeren en werd het ontzettend koud. Ik ging maar weer staren naar mezelf. Heerlijk! Toen werd er op mijn schouder getikt. 'Hey, ik ben Zane' zei hij. 'Ik ben Darryl' We waren aan het kletsen, totdat mij een foto in zijn rugzak opviel. Het was van zijn overleden vriendin begreep ik. Ik verontschuldigde me, en ging snel over iets anders praten. Awkward! Af en toe zag ik Flynn naar me kijken. Zou hij iets van me moeten? Toen Zane weg ging, wilde ik naar Flynn lopen, maar hij ging naar die.. Uuuhm, hoe heette ze nou? Ohja, iets van Joly ofzo. Hij zag mij en ik wenkte dat ik hem moest spreken. Hij maakte een grapje want die Joly moest lachen, en daarna kwam hij naar mij toe. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij.

-Darryl Ryan

(Iets te lang misschien )

"Nou, vertel, wie ben je, waar kom je vandaag en wat doe je in je eentje op deze uit de hand gelopen excursie?" vertelde Jill nieuwsgierig. "Uhm" begon ik. Wat moest ik nou zeggen. Ik kan moeilijk vertellen dat ik een gezochte crimineel ben, gehandeld heb in drugs en mijn ex zwaar heb misbruikt. "Nou, ik ben Brad en deze excursie midden in de jungle leek me een mooi avontuur om te beleven. Maar een 'mooi' avontuur zal het waarschijnlijk niet worden. Ik wist zo gauw niets te bedenken en ging snel naar een ander onderwerp. "Denk je dat de reisleider is gewurgd door een slang of ... of vermoord?" vroeg ik.

- Brad Lane -

Een lange tijd heb ik met Anne zitten kletsen en het boek doorzocht, tot het echt te donker werd. Daarna ben ik naar onze gezamenlijke hangmat gelopen en ben erin gaan liggen. Dave lag met zijn rug naar me toe. En nu nog steeds. Allerlei gedachten schoten toen door mijn hoofd, maar eigenlijk kon ik maar één conclusie trekken: Hij had de zwangerschapstest gezien. Daar ging mijn mooie, romantische moment. Helemaal verpest doordat ik niet goed op mijn spullen heb gelet. Hopelijk vergeeft hij het me, dat ik het hem niet meteen heb verteld. Het moest een verassing blijven, maar ik weet dat hij het beter vind om 'samen te genieten' van zulke dingen. Ik draai me nog eens om en val opnieuw peinzend in slaap.

- Helen Clarkson.

Het was al donker sommige gingen al slapen, dus het leek me een slim idee om zelf ook te gaan slapen. Ik hing denkend over alle dingen die er deze reis gebeurd waren mijn hangmat op. Ik ging er op liggen en meteen na een paar minuten viel ik er natuurlijk af. Opnieuw ging ik op de hangmat liggen en nu wat stiller en rustiger en ik viel peinzend in slaap....

~Zane Robbins~

"Denk je dat de reisleider is gewurgd door een slang of ... of vermoord?" vroeg Brad aan me. Ik schrok en m'n ogen werden groot. Ik zag het beeld van de dode reisleider weer voor me, dat vreselijke beeld. 'Een.. een slang,' loog ik. Ik dacht helemaal niet dat het een slang was, dit was moord, maar ik wilde niet toegeven aan het idee. 'Euh, hobby's?' vroeg ik dus maar snel. Zo ondertussen was het al donker en de meeste mensen zochten al een plekje voor de nacht. 'Vind je het misschien goed als ik vanavond bij je in de buurt slaap?' vroeg ik voorzichtig. Doodsangsten stond ik namelijk uit in deze jungle en de enige man die me een vertrouwd gevoel was was Brad..

- Jill Banks -

Ik word wakker. Er is niemand. Het is donker.
...Shit. Ben ik vanochtend misschien de verkeerde kant op gelopen? Dit is niet goed, absoluut niet cool! Help!

Als een gek begin ik te schreeuwen en rondjes te rennen! Wanneer ik op een gegeven moment licht zie, ren ik er- als een gek- op af. Geweldig, het groepje is er nog! Ik loop en kijk een beetje rond, zoekend naar Greg. Ik verveelde me, dus ik ging zitten. Ik zag twee mensen een conversatie voeren, een man en een vrouw.
'Vind je het misschien goed als ik vanavond bij je in de buurt slaap?' hoor ik de vrouw aan de man vragen.
Wacht eens even...Had Greg me vanochtend niet verteld dat er een man bij het groepje zat die in drugs handelde? Volgens mij wees hij toen ook naar de persoon, maar toen was ik half wakker...
...
Het is deze man.
Je kan hier niemand vertrouwen. Ik moet iets doen! Ik moet het aan die vrouw vertellen! Als een hysterisch hert ren ik naar haar toe.
"Hij handelt in drugs! Je kan hem niet vertrouwen!!!" krijs ik zo hard als ik kan.

~Katy

Ik schrik me rot als er een meisje op me af rent en me bij m'n arm pakt. "Hij handelt in drugs! Je kan hem niet vertrouwen!!!" ''Doe eens normaal, gestoord wijf!' roep ik geïrriteerd. ''Blijf van me af!'' Ze doet een stapje terug. 'Wat is er nou? Zei je dat Brad in drugs handelt? Hoe weet jij dat nou weer, hij vertelde me dat hij geen van de reizigers kent, hoe ken jij hem dan?'

- Jill Banks -

Ik wordt wakker van luid gepraat. Ik mompel wat chagrijnig, kijk vooral niet naast me en ik sta op. Ik buk om wat op te rapen en merk dat ik onwijs stink. Met kleding en al stap ik het riviertje in. Na een paar minuten lopen maakt de rivier een bocht en zie ik aan mijn rechterkant een stenen strandje. Langzaam laat ik me zakken en ga liggen in de zon, weg van alle mensen, even alleen.
Mijn kleren drogen langzaam op en ik voel dat ze hard worden, ik wrijf over mijn shirt en merk al het vuil op. Ik besloot het riviertje weer in te lopen, nog steeds uit zicht van de groep, en begin me langzaam uit te kleden. Kledingstuk voor kledingstuk was ik grondig, en ook mijn eigen lichaam krijgt een schrobbeurt. Ik trek mijn onderbroek weer aan, leg mijn kleding te droog op het strandje en ik ga er naast liggen. Ik sluit mijn ogen en geniet van de zon. Plotseling zegt iemand naast me: "Zin in een goed gesprek?"

- Dave Clarkson

Ik werd piekerend wakker van gisteravond. Na mijn gesprek met Jody riep Darryl me.
Ik vroeg 'wat is er aan de hand?'
En hij antwoordde, maar ik wil nog steeds niet nadenken over het antwoord.
Plotseling bedacht ik me iets. Half slaapdronken rende ik naar Jody.
Ik schudde haar wakker. 'Jody, Jody. Kun je me vertellen hoe je boek eindigt? Komen
Ze in jou boek levend terug?' Vroeg ik.
Misschien stond er een oplossing in het boek, dacht ik.

*Flynn McKinney*

Ik werd langzaam wakker ik keek met een kleine blik om mij heen, ik keek naar een vogeltje die de bossen in verdween. Ik rekte mezelf uit en stapte per direct uit mijn hangmat, ik wilde mijn schoenen aantrekken, maar ik keek eventjes naar de grond maar, opeens zag ik 2 grote voeten voor mijn neus en nee niet van mezelf! Maar van iemand anders ik keek omhoog en keek de persoon recht aan. En de persoon zei ik wil je spreken William!

William Hoffman

Weer een slechte nacht gehad. Ik heb mijn slaap nodig, dus was vroeg naar bed gegaan. Toen ik eindelijk in slaap was gevallen begon er opeens iemand te schreeuwen. Mopperend werd ik wakker, "Sommige mensen slapen, hou je mond dicht!", riep ik. En ja hoor, ik kwam niet meer in slaap. In de nacht, alleen maar draaien en draaien.

Ik besloot er maar uit te gaan. Iedereen sliep volgens mij nog, dus ik deed rustig aan. Ik liep langs het riviertje af, langs het stenen strandje. In de hoop voedsel te vinden. Ik hoorde mijn maag al knorren. Uiteindelijk vond ik een klein bessenstruikje, maar waren die wel eetbaar? Ik nam ze mee en liep terug. Toen zag ik Dave liggen op het stenen strandje. Ik liep op hem af: "Zin in een goed gesprek?" Dave kwam overeind, toen dacht ik dat hij liever alleen wou zijn. Waarom zou hij anders hier gaan liggen? "Laat maar, spreek je nog wel." "En blijf nog maar even liggen, ik zeg niks.", zei ik licht lachend. Ik liep terug naar de groep. Inmiddels waren de meeste wel wakker. Ik liep naar Jody toe, ik tikte op haar schouders. Verbaast keek ze om. Ik pakte een aantal bessen:" En wat denk je, eetbaar?"

Jarry Sherman

Ik kwam overeind toen Jarry zei: "Laat maar, spreek je nog wel. En blijf nog maar even liggen, ik zeg niks." Hij liep weer weg en verbaasd keek ik hem na. Ik had wel zin in een gesprek, maar zo in mijn ondergoed was het een beetje genânt, vooral met een oude kerel. Ik trok vlug mijn kleding weer aan maar besloot om hier te blijven. Ik verzamelde bladeren uit de bomen achter het strandje, gooide die op en hoop en plofte er weer in. Dit lag een stuk beter, dat zachte. Ik denk aan Helen, hoe vredig ze vanochtend lag te slapen. Ik wordt meteen weer woest van binnen. Waarom heeft ze het niet gewoon meteen verteld, waarom moet ik dit zelf ontdekken? Ze weet hoe graag ik een kindje wilt, maar dan houd ze het voor me achter! Ik sluit mijn ogen en merk hoe slecht ik geslapen heb, ik val namelijk weer in slaap.

- Dave Clarkson.

Ik word ruw wakker geschud door Flynn, die me geschrokken aankijkt.
"Wie is er dood?", vraag ik slaapdronken. Flynn negeert me. "Jody, Jody. Kun je me vertellen hoe je boek eindigt? Komen ze in jou boek levend terug?", vraagt hij. Ik heb geen flauw idee waar hij op doelde met het einde van het boek. "Nou, het eindigt dat niemand meer eten heeft, en dat ze dan elkaar gaan opeten, en dat er op een begeven moment maar 1 iemand over is. Die wordt geredt en gaat dan de cel in wegens moord en kannibalisme, dat is globaal het einde vertelt", zeg ik. Flynn's ogen worden groot, dan knikt hij en hij loopt weg. Ik trek een wenkbrauw op, waarom wilde hij het zo graag weten?
Ik haal mijn schouders op en pak mijn boek en begin weer te lezen. Al duurde dat niet voor lang, ik werd weer onderbroken door een tik op mijn schouders. Van Jarry dit maal.
"En wat denk je, eetbaar?", vraagt hij en mijn ogen glijden naar zijn hand. Bessen! "Boeit me niet", mompel ik en terwijl mijn maag knorde, graaide ik de helft van de bessen uit zijn hand en at ze op. "Volgens mij kan je ze wel eten", zeg ik met volle mond. Jarry staart me aan. Ik slik de bessen door. "Wat? Ben ik een lijk geworden?", grap ik en geef Jarry een zet. De oude man wankelt even en schudt dan zijn hoofd. Niet grappig.. Oké.. Dacht ik bij mezelf.
"Ik ga weer verder met lezen", zeg ik en werp Jarry een glimlach toe.
Ik pak mijn boek weer op mijn schoot en begin weer te lezen, ik had net een kwart gelezen van het boek. Bij velen begonnen nu allemaal vragen te komen enzo. Wie ze wel en niet konden vertrouwen. Mega spannend!

~Jody Fox

Het was lunchpauze voor mijn idee. Lunchpauze zonder lunch. Waarom kregen we geen eten? Ik zat nog erg met het feit dat iemand me vanmorgen vertelde dat Brad niet te vertrouwen is. Ik wimpelde dat rare meisje, Katie, af, maar ergens spookten haar woorden nog door m'n hoofd. Wat als hij echt niet te vertrouwen was? Wie zegt dat anderen hier te vertrouwen zijn? Ik stond op, nu was iedereen dicht bij elkaar. 'Mag ik even?' Niet iedereen hoorde me. 'Mag ik even?!' Iedereen was stil. 'Ik vind dat wij heel onverantwoord bezig zijn hier midden in de jungle. We zitten lekker water te drinken, te kletsen en leuk te doen tegen elkaar, terwijl we in een onbewoonde jungle zijn waar onze reisleider is vermoord!' 'Gebeten door een slang is hij, hoor,' zei iemand bijdehand. 'Hoe weten we dat?' vroeg ik. Ik merkte dat iedereen even stil was en bij zichzelf nadacht. Ik had de mensen aan het denken gezet. 'Euh.. Jill heette je toch?' vroeg iemand. 'Het lijkt me niet verstandig dat je iedereen onnodig bang maakt.'

- Jill Banks -

Jody keek naar mijn hand: ''Bessen! "Boeit me niet", mompelde ze en terwijl haar maag knorde, graaide ze de helft van de bessen uit mijn hand en at ze op. "Volgens mij kan je ze wel eten", zei ze met volle mond. Ik staarde haar aan. Ze slikte de bessen door. "Wat? Ben ik een lijk geworden?", grapte ze en ze gaf me een zet. "Ik ga weer verder met lezen", zei ze en ze wierp me een glimlach toe. Ze pakte haar boek weer op haar schoot en begon zoals gewoonlijk weer te lezen.

De bessen die ik nog over had at ik op. Er zaten nog een aantal bessen aan de bessenstruik, wist ik nog. Ik was van plan om het te vertellen, maar ik bedacht me. Moet ik in deze situatie niet aan mezelf denken? Opeens stond een vrouw op:''Mag ik even?'', vroeg ze. Iedereen was meteen stil. Ze begon paniekerig te vertellen dat we heel 'onverantwoordelijk' bezig waren. En begon over de vermoorde reisleider. ''Gebeten door een slang is hij, hoor,'' zei iemand bijdehand. Dat had ze na mijn mening niet moeten vertellen, iedereen was eindelijk rustig. 'Euh.. Jill heette je toch?' vroeg ik. ''Het lijkt me niet verstandig dat je iedereen onnodig bang maakt.''

Jarry Sherman

(Sorry voor de vele teksten, maar zit ziek thuis en verveel me dood. )

Flynn had het vermoeden dat een boek zou helpen,nou ja wat hij wil.
We hadden eten gevonden fijn,ik had toch nog brood in mijn tas, ik bood Jody een van mijn twee flessen water aan.
Ik zij tegen iedereen heeft iemand een idee om iets leuks te doen,sommige waren afwezig anderen geïnteresseerd. In mijn hoofd spookte gedachtes van iemand die dood neer viel,wat is dit.
-dexter-

Ik schrik pas wakker als iemand naar de groep begint te schreeuwen. Het is al helemaal licht en zeker na lunchtijd geweest. Sommigen eten zelf dingen uit hun rugzak, zonde. De hangmat is voor de rest leeg en ik speur de groep af naar Dave. Hij is nergens te bekennen. De groep heeft ondertussen een discussie over de dood van de reisleider. Hoe zijn ze daar nou opeens op gekomen? Ik besluit me er niet mee te bemoeien en op zoek te gaan naar Dave. Ik tik een paar mensen aan en ze schudden hun hoofd. Behalve Jarry, hij verwijst me naar een strandje langs de rivier. Ik zeg hem dat ik naar hem toe gaat, zodat hij weet waar ik ben, stel dat ik plotseling verdwenen ben. Dan stap ik op blote voeten door de rivier en zie nadat ik de bocht om ben Dave op het strandje liggen slapen.
"Dave, daar ben je!"

- Helen Clarkson.

"Vind je het misschien goed als ik vanavond bij je in de buurt slaap?" vroeg Jill voorzichtig. Voor dat ik wilde antwoordde rende er plots een een meisje op ons af en pakt Jills haar arm vast. "Hij handelt in drugs! Je kan hem niet vertrouwen!!!" schreeuwde ze hysterisch. ''Doe eens normaal, gestoord wijf!' riep Jill geïrriteerd. ''Blijf van me af!'' Het meisje doet een stapje terug. "Wat is er nou? Zei je dat Brad in drugs handelt? Hoe weet jij dat nou weer, hij vertelde me dat hij geen van de reizigers kent, hoe ken jij hem dan?" Ik keek geschrokken. Hoe kan dat meisje nou weten dat ik in drugs heb gehandeld?, dacht ik. Ik heb haar nog nooit gezien, ik ken haar niet. Bespioneren mensen mij?

Met mijn rug tegen een boom zat ik na te denken. Na te denken over wat het meisje vanmorgen zei. Wat zou Jill wel niet denken van me? Moet ik het vertellen dat het waar is? Vertellen dat ik in drugs heb gehandeld? . Nee, ik durf het niet. "Mag ik even?" zei plots een stem. Ik keek om me heen, het was Jill. "Ik vind dat wij heel onverantwoord bezig zijn hier midden in de jungle. We zitten lekker water te drinken, te kletsen en leuk te doen tegen elkaar, terwijl we in een onbewoonde jungle zijn waar onze reisleider is vermoord!" begon ze. "Gebeten door een slang is hij, hoor," zei de man naast mij bijdehand.

- Brad Lane -

Ik werd wakker. Jammer, want ik zat te dromen over egeltjes die op blauwe heuveltjes huppelden.
Vervolgens keek ik een beetje rond. Ik zag de vrouw van gisteren, Jill, praten. Ik weet niet tegen wie, maar ik hoop dat het niet die Brad is.
Ik pakte de banaan uit m'n tas. De woorden van gisteren spookten door mijn hoofd. Greg had me verteld dat Brad in drugs handelde en dat hij hem in de gaten moest houden of zo. Later die dag, in de avond, had ik Jill dit verteld op een manier die nou niet bepaald charmant was. Great, Katy. Nu gaat ze je nooit aardig vinden.

...Maar toch hoop ik dat ze me gelooft.
Ik nam een hap.

~Katy

Het boek van Jody.
Iedereen eet wlkaar op totdat er nog maar een iemand over is.
Ik slikte.
Zouden de mensen in deze groep ook zover gaan om iemand op te eten? Zo ja, wie zou dan het eerste slachtoffer zijn?

Weer moest ik denken aan het gesprek met Darryl.
Ik irriteerde mezelf nu mateloos. Haal hem uit je hoofd!
Ik vloekte zachtjes. Ik vond het fijn om bij hem in de buurt te zijn.

*Flynn McKinney*