Update.
Ik wil eerst even wat dingen uitleggen. Ik voel me de laatste tijd niet zo lekker en dat in combinatie met stress van school, maakt me nogal prikkelbaar. En ik weet dat het misschien raar klinkt maar ik heb weer heel erg last van een negatief zelfbeeld, ik vind mezelf niet waard lelijk dik etc etc. Ik weet dat ik dat soort dingen niet moet denken, maar die gedachtes blijven maar in mijn hoofd komen. En als ik nu toch al even heel eerlijk ben tegen iedereen (en mezelf) ben ik voor de derde keer (misschien onbewust omdat ik me zo rot voel) weer bezig ben met afvallen. Ik weet dat het helemaal niet gezond is (1.71 en 49 kilo) maar ik blijf maar een negatief beeld van mezelf hebben. Ik wil het echt niet maar het lijkt soms net alsof ik geen controle meer heb overmezelf. En ik heb nu een afspraak met mij zelf; als ik over 2 weken niet tenminste 2 kilo ben aangekomen ga ik naar de dokter zodat ik weer hulp kan krijgen. Daarom denk ik dat dit voorlopig de laatste update is tot ik mezelf weer gewoon goed voel en het op school ook weer een beetje normaal gaat.
Anyways, ik zou niet zoveel over mezelf moeten praten
En dan nu de update
Het lijkt wel alsof mijn woorden in de lucht blijven hangen en de daadwerkelijke betekenis nog bij mijn ouders moet aankomen. Geloven ze het of niet? Mijn vader kijkt mij met een vernietigende blik aan, en mijn moeder kijkt niet eens geschrokken.
"Danny ga je alsjeblieft even mee naar huis? Dan kunnen we erover praten."
"Maar mam ik snap niet wat er over te praten valt.."
"Nou misschien denk je het alleen maar.."
"Nee ik weet het echt zeker."
"Hoe weet je het zo zeker dan?"
"Nou eh.." Hoe moet ik ze nou vertellen dat ik een jongen gekust heb?
"DANNY DOE NIET ZO MOEILIJK!" Pff pap kan echt nergens redelijk op reageren.
"Als jij nou eens met Serena mee naar huis gaat, dan praat ik wel met Danny goed?" Haar stem klinkt lief en dringend tegelijkertijd.
"Hmpf goed dan."
"Mam ik wil er echt niet over praten.."
"Nou Danny doe niet zo moeilijk. Ik wil gewoon weten waarom je dat zo zeker weet." Ik wacht tot pap buiten gehoor afstand is.
"Ik heb met een jongen gezoend.." Ze kijkt geschrokken natuurlijk.
"O-ooh uhm.. En daarom weet je het zo zeker?" Ik begin het warm te krijgen en te zweten.
"Ja.."
"Trek je jas uit joh, je heb het hartstikke warm." Om nog meer gezeur te voorkomen trek ik mijn jas maar uit. Ik denk er niet bij na dat ik hieronder alleen maar een t-shirt aan heb.
"Mam wees eens eerlijk, vind je het erg?"
"Nou om eerlijk te zijn had ik echt geen idee da- Wat is er met je arm gebeurd?" Dit is zo moment dat ik een keuze moet maken die eigenlijk mijn hele leven kan veranderen; liegen of de waarheid vertellen?
"Uhm de kat van Serena die had mij aangevallen."
"Ooh oke. Trouwens nog wat anders er zijn wat leraren die zich zorgen maken."
"Volgens mij hebben we het hier al eerder over gehad."
"Niet helemaal, je zei alleen maar dat er niets aan de hand was maar nu ik dit gehoord heb denk ik dat er wel wat is gebeurd. En als je het wil weten je gymdocent was niet de enige."
"Oh dat zijn maar gewoon wat grapjes."
"Zullen we dan nu maar naar huis toe gaan?"
"Oke.."