Arisu wordt banger en banger. Ze ziet iedereen letterlijk na elkaar vermoord worden. Nathan? Weg. Lorna? Dood. Al zit Arisu te twijfelen of de dood van Lorna wel een ongeluk was? Arisu vertrouwt niemand meer. En Arisu krijgt ook steeds meer heimwee. Maar iets blijft haar hier houden. Ze wil het niet maar het gebeurt. Ze gaat gauw met haar moeder bellen om te vertellen dat ze toch hier blijft. Er neemt iemand op maar het is haar moeder niet. Het is een voicemail: "あなたが呼び出している人は今は亡きです。あなたが呼び出している人は車の事故を持っています。哀悼の意".
Arisu laat haar telefoon vallen. Er is een hele tijd stilte. Totdat er een traan rolt van Arisu's wang. Er gingen een heleboel woorden door haar hoofd heen. Ze stond perplex. De voicemail betekende letterlijk dat haar moeder is overleden. "WAAROM?" "ben ik vervloekt?" denkt Arisu. Maar waarom had niemand haar gebeld? Haar oma had niet gebeld. Wat zou er toch zijn.. Arisu wil niet meer naar Japan. Arisu wil dit grondig onderzoeken. Ze gaat gauw naar Erin Carter om te vertellen dat ze niet gelooft dat Lorna is 'gevallen'.

`'-. Arisu Hayashi .-'`

Ik zat op het bureau de gegevens van Lorna door te spitten. Ik kon nog steeds niet geloven dat zij Nathan had vermoord. Er werd op de deur geklopt en een verdrietige Arisu kwam binnen.
'Wat is er aan de hand?' vroeg ik en zette haar op een stoel.
'Ik denk niet dat Lorna gevallen is,' zei ze zachtjes. Ik was even stil.
'Het is misschien ook raar, maar het was echt een ongeluk. Ze gleed uit en kwam tegen de tafel.'
'Ja, maar... ik geloof het gewoon niet!' Ik wreef over haar rug.
'Het is toch echt zo, of je het nou wilt of niet.'

Erin Carter

Ik zat al dagen te pijnzen, had niet door gehad dat er weer iemand dood was. Het kon me niets schelen, het enige waar ik aan kom denken was mijn beste vrienden. Ik hield van haar, meer dan ik dacht. En nu, nu sta ik op het punt haar dat te vertellen. Ik druk op de bel. Ik wacht een poosje, maar niemand doet open. Ik druk nog een keer. Nog steeds niemand. 'Perfect, ze is bij het meer...' mompel ik. Dat betekend dat als het niet wederzijds is, ik alles verpest heb. Onze vriendschap, maar ook onze mooie plek.
Ik gooi mijn fiets neer, en blijf dan een poosje staan. Haar haren waaien in de wind, het lijkt wel of ik in de zevend hemel ben. Dit moment is prachtig, zo mooi. Ik kan het elk moment verpesten, maar ik moet het haar vertellen.
'Elizabeth?' 'Kenneth!' roept ze blij uit. 'Elizabeth, ik...' vragend kijkt ze me aan. 'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou hoor, hoezo zeg je dat ineens?' zegt ze vrolijk. 'Nee Elizabeth, ik hou meer van je, ik... Ik ben verliefd op je.'

- Kenneth Dahmer.

'Nee Elizabeth, ik hou meer van je, ik... Ik ben verliefd op je.' Kenneth draaide zijn hoofd weg. Verbaasd keek ik hem aan. Dit had ik niet verwacht. Of nou, eigenlijk wel. Ik had al wel het vermoeden maar ik durfde nooit te denken dat het echt waar was. Ik hield al zo lang op die manier van Kenneth, maar ik had het opgegeven en mijn gevoelens voor hem verdrongen. Ik keek naar Kenneth die al aanstalte maakte om weg te gaan.
'Kenneth...' fluisterde ik. 'Ik... Ik hou ook van jou.'

-- Elizabeth Gacy --

Arisu kwam aan bij het meer, ze zag twee mensen daar zitten, gauw liep ze daarnaartoe, "Hpi" zei Arisu vragend. "Hey!" zeiden Elizabeth en Kenneth tegelijk en lachten daarom, Arisu vroeg hoe zij heten en ze antwoordden met hun namen. "Ik word steeds banger van deze stad, er gaan steeds meer mensen dood.." zei Arisu. "Het enige wat me nog een beetje kalmeert is dit meer, het heeft iets mysterieus. Ik vind het zo'n kalmerend meertje" "Ja, dat vind ik ook" zei Elizabeth. "Zeg! Hebben jullie al gegeten? Zo nee, jullie mogen wel bij mij eten, het hoeft niet!" zei Arisu aardig. En Arisu wachtte op een antwoord van Kenneth of Elizabeth

`'-. Arisu Hayashi .-'`

Ik kijk Elizabeth aan. Het liefste zou ik hier bij het meer met haar knuffelen, en zoenen en... Maar ook is het erg aanlokkend, mijn vader is in een niet al te best humeur. Mijn gedachten worden door Elizabeth onderbroken. 'Ja, natuurlijk. Lijkt me leuk. Jij gaat toch ook wel mee?' Ik knikte ter bevestiging. Ze greep mijn hand beet, en zo gingen we naar Arisu's huis. 'Wat gaan we eten Arirsu?' 'Arisu.' verbeterde ze me. 'Het geeft niet, de meeste mensen hebben moeite om mijn naam uit te spreken. Zeg maar wat jullie eten willen!'

- Kenneth Dahmer.

Oh! Dus jullie willen iets Japans proberen!? Haha! Dat wordt nou eens smullen. "Oké, ik ga een Japans stoofpotje maken, iets Nederlands op zijn Japans!" zei Arisu "Elizabeth?" zei Arisu, "Mag ik jou even spreken?" "Ja hoor" zei Elizabeth en Arisu en Elizabeth gingen de gang op terwijl Kenneth daar alleen zat. "Ik denk dat jij en Kenneth echt een perfect koppel zijn!" Elizabeth bloost "Laat deze jongen niet gaan! Ik zie gewoon dat het echt echte liefde is!" en ze liepen terug.
Nou! Ik denk dat alles wel klaar is! Oké, laat me jullie de ingrediënten vertellen, niet dat jullie dalijk allergisch zijn ofzo! Er zitten Shii-take paddenstoelen in, het smaakt anders dan de gewone champignon! Er zit rijst in! Paprika.. en de rest moeten jullie zelf maar uitzoeken! En, ik ga jullie iets leren wat ze in Japan wel eens doen.
Arisu pakte 6 stokjes uit de la. Wij gaan met stokjes eten giechelt ze. Nadat Arisu haar kom op heeft ziet ze Elizabeth en Kenneth prutsen om überhaupt iets te krijgen op die stokjes. "Oh laat maar! Ik geef jullie wel een vork!" lacht Arisu, en ze geeft 2 vorken aan Kenneth en Elizabeth.

`'-. Arisu Hayashi .-'`

Ik kreeg bijna geen eten in mijn mond omdat ik zo zat te vechten met mijn stokjes. Gelukkig kwam Arisu al snel met vorken aanzetten. Al snel had ik het lekkere eten op en bedankte Arisu ervoor. Ik dacht na over wat ze vlak voor het eten had gezegd. Was het zo duidelijk dat Kenneth en ik wat voor elkaar voelden? Ik keek naar Kenneth die nog aan het eten was. Het gevoel dat ik zo lang had verdrongen, kwam eindelijk weer terug. En nu mocht ik het ook voelen. Als Arisu niet in dezelfde kamer had gezeten had ik hem gezoend.
'Bedankt!' zei Kenneth toen hij zijn laatste hap had genomen.
'Ik ben blij dat het jullie beviel,' zei Arisu glimlachend. Ze stapelde de borden op en liep naar de keuken. Daar zaten we dan. Nerveus pakte ik Kenneth's hand vast. Er verscheen een zenuwachtig lachje op zijn gezicht.

-- Elizabeth Gacy --

Ik hing de laatste pamfletten op van het feest. Morgen zou Wilson 80 jaar geleden gesticht zijn, en dat vroeg om een feest. Er was een barbecue, muziek en een prachtig uitzicht op het meer. Nadat ik in iedere brievenbus een pamflet had gedaan ging ik naar huis. Het was al een tijdje geleden dat de laatste dode was gevallen, dus veel was er voor mij niet te doen. Ik had wel gezien dat iemand naar een huis had gekeken, maar ik wist niet of dat iets zou worden.

Erin Carter

Het feest was al vollop in gang. Iedereen praatte met elkaar en had plezier. Het leek gewoon alsof er de afgelopen tijd niks bijzonders was gebeurd. Sinds het etentje bij Arisu thuis, was het niet veel bijzonders gebeurd tussen mij en Kenneth, helaas. Arisu was net binnen komen lopen toen ik hem een kusje wilde geven. En nu zakt steeds de moed in mijn schoenen als ik er aan denk. Over Kenneth gesproken, waar was hij? Ik liep het hele feestterrein over, maar er was geen spoor van hem te bekennen. Ik kon me niet herinneren dat hij had gezegd dat hij niet zou komen...

-- Elizabeth Gacy --

Het was een heel leuk feest geworden, iedereen was erbij. Elizabeth, Erin. En toen zag ze het, waar is Kenneth? Arme Elizabeth! Maar goed, het kan de sfeer neem ik aan niet verpesten dacht ze. Arisu nam een bord en nam wat te eten, het was een heel leuk feest en Arisu vond het leuk dat ze hierbij kon zijn, 80 jaar hé! Dat is een lange tijd.. Het duurde niet lang meer en Arisu werd 20, eindelijk weer een tiental verder! Hopen dat er mensen zijn die komen dacht ze...

`'-. Arisu Hayashi .-'`

Het was gezellig op het feest en iedereen had het naar zijn of haar zin. Ik praatte met iedereen en hield alles in de gaten. Alle bewoners waren aanwezig, behalve Kenneth. Ik wist niet waar hij was, waarschijnlijk gewoon in zijn kamer of een andere plek waar tieners altijd zijn. Ik maakte me niet veel zorgen, maar zag dat Elizabeth dat wel deed. Kenneth en Elizabeth, volgens mij was dat een stelletje geworden. Ik nam nog een glas cola en keek uit over het meer. De maan schitterde op het water. Aan de andere kant van het meer stond een gedaante stil. Wantrouwend keek ik die kant op. Wie was dat?

Erin Carter

Jeremiah lag rustig te slapen in zijn bed. Gerammel klonk uit de schuur en hij schrok wakker. Mompelend kwam hij zijn bed uit, jong tuig zou het geluid gemaakt hebben. Voor de zekerheid pakte hij toch een hooivork die buiten op de grond lag en ging de donkere stal binnen. Hij knipte het licht aan en zag een bekende midden in de stal staan. Jeremiah dreigde met de hooivork, maar het gestalte kwam naar hem toe en sloeg hem neer met een schep uit de stal. Een hoofdwond ontstond en het bloed sijpelde langzaam uit de snee. De bekende pakte de hooivork van hem af en doorboorde Jeremiah's buik, zodat het zeker wist dat hij het niet meer na kon vertellen.

Jeremiah Landlord (djon black) is vermoord. Hij was een moordenaar.

Weer was er iemand op gruwelijke wijze vermoord. Weer was iedereen in paniek. Maar de meesten durfden hun huizen niet meer uit te komen, bang dat hun ook wat zou overkomen. Ik staarde naar het stilstaande water. Het was heet en windstil vandaag, maar toch weerhield ik me ervan in het water te gaan. Ik had teveel om over na te denken. Het meest dacht ik aan Kenneth. Ik had hem nu al langer als een week niet gezien, en ik had in die tijd ook niks van hem gehoord. Waar was hij toch? Ik begon me echt verschrikkelijke zorgen te maken..

-- Elizabeth Gacy --

Jeremiah, vermoord met een hark. Het was een aardige man, al bleef hij vaak op zijn boerderij. Ik keek eens rond en vond een schep met bloed er op. Waarschijnlijk was hij hier ook mee geslagen, maar dat wist ik niet zeker. Ik zuchtte en keek nog eens naar de hark. Een haar was blijven haken op de steel. Van wie was die haar?

Erin Carter

Ik zie mijn dochter steeds verlegener worden, en ik hoor haar ook af en toe mompelen over ene Kenneth.... En al die afschuwelijke moorden hier in het dorp, ik voel me steeds eenzamer, ik ben toe aan een mannelijf die me kan omhelzen!

- Blossom Gacy -

(Ik hoop dat er meer gepost word, en dit is even om in te komen )

Arisu was al 2 weken op vakantie naar Japan, en dit was eindelijk de dag dat ze weer terugkwam!
Arisu heeft een heleboel dingetjes gekocht voor in haar stulpje, beeldjes van Japan, allemaal foto's en natuurlijk, de familiefoto van 2012, zonder haar moeder. Arisu is niet alleen op vakantie geweest, ook de begrafenis was er. En dat was hartverscheurend. Arisu had de hele dag al een brok in haar keel, en toen ze haar verhaal moest afleggen kwam er niks meer uit. Haar vader had het afgemaakt.
"Eindelijk!" dacht Arisu, weer thuis! Er liggen een heleboel kranten op de mat, met een supergrote titel op eentje
"JEREMIAH LANDLORD VERMOORD!" Arisu wou het niet lezen en gooide het in de prullenbak. Weer een moord. Moord na moord. Vreselijk. Ongelooflijk! Wat er in twee weken tijd wel niet allemaal gebeurt.

Arisu Hayashi

De inwoners van Wilson waren bijeen geroepen voor het politiebureau. Sarah, Blossom, Elizabeth en Kenneth gingen naar binnen, want ze wisten wat ze te horen zouden krijgen. Erin schraapte haar keel en begon.
''De laatste maanden is er in Wilson een groot aantal doden gevallen, sommige door een ongeluk, en andere door moord. Het is allemaal opgelost, behalve de moord op Jeremiah, maar ik weet wie hem heeft vermoord.''
een korte stilte viel en iedereen keek elkaar gespannen aan.
''Het was...'' Erin werd onderbroken door het gepiep van een deur. Arisu stond voor hun neus.
''Ik was het'' zei ze met een lach op haar gezicht. Ze trok een pistool en met een snelle beweging trok ze Elizabeth omhoog. Ze gilde toen Arisu het wapen tegen haar slaap zette.
''Elizabeth!'' schreeuwde Kenneth en hij schoot omhoog.
''Één stap dichterbij en ze gaat eraan!'' zei Arisu kalm. ''Het maakt niet uit of ze nu sterft eigenlijk, uiteindelijk vermoord ik jullie allemaal, één voor één.'' Ze lachte, alsof ze gek geworden was.
''Arisu, leg dat wapen neer,'' Erin kwam voorzichtig dichterbij. Arisu schudde haar hoofd en richtte het pistool nu op Blossom. Zo bleef iedereen staan, de tijd vloog voorbij. Kenneth wachtte niet meer en veegde met zijn been Arisu om. Ze wankelde en liet Elizabeth los, die in de armen van haar moeder vloog. Arisu vuurde een kogel af en een luide knal galmde door het gebouw, niet later een tweede knal. Rood bloed stroomde over de grond, Arisu was neer. Erin had haar hoofd geraakt nadat ze haar eigen pistool had getrokken. Geschrokken liet ze het vallen. Kenneth omhelsde Elizabeth als nooit te voren en het bleef stil die avond, geen woord werd gezegd.

Arisu was dood, de rust in Wilson was terug en de bewoners waren gelukkiger dan ooit.

''In the middle of nowhere'' is beëindigd.

Wat zonde, ^^.
Ik vond het eigenlijk niet eens leuk om moordenaar te zijn! Ik vond het een superleuk verhaal, jammer dat niemand anders meer een bezoekje bracht >.<
Arme Arisu, :3 Toch wel leuk, wel spanning op het eind