Leuke update, wel zielig voor Ellen

Arme Ellen.
Wel een mooie up

Dankjewel Ja erg he Thomas geeft haar niet wat ze wil. Hij zal echt zijn best moeten gaan doen, om het huwelijk in stand te houden

Ik vind het echt zo knáp dat je alles zo mooi en realistisch kunt laten lijken!
Super mooie Up en indd. zielig voor Ellen! =D

laat maar wel zielig voor Ellen Maar het huwelijk moet wel in tact blijven! Het was zoals altijd een mooie up! woow veel smileys!

Ik had nog niet gereageerd, echt zielig inderdaad.
En ik heb de rest van je dagboek oog gelezen, en voor iedereen die halverwege invalt, begin bij het begin, echt heel leuk!

Dankjewel abctje! Dat vind ik een mooi compliment Ik doe m'n best
We zullen zien deetui,
Leuk dat je het een aanrader vindt Dave! Leuk om te horen!

Ik ga weer schrijven vanavond of morgen!

35. De Vergadering



De chauffeur stopte aan de zijkant van Hotel Gouden Rozen. Tot de verbazing van William stond Sara’s auto op de parkeerplaats. “Dankjewel. Je wordt gebeld wanneer je me kunt ophalen,” zei William tegen zijn chauffeur, die de deur openhield. Hij stapte uit en liep naar binnen. “Goedemiddag meneer Sims!” de manager kwam op hem afgelopen. “Goedemiddag Laura, heb je Sara zien binnenkomen?” De vrouw knikte. “Ja, die is samen met uw vrouw en zoon al in de vergaderzaal.” “Dankjewel Laura. Ik wens verder niet gestoord te worden, dus…” “Dus u bent hier niet, natuurlijk” een vriendelijke, begrijpende glimlach. William stapte in de lift naar de eerste verdieping, waar de vergaderzaal was. Hij liep , terwijl hij zich al opwond, de zaal binnen. “Sara! Thomas! Wat heeft dit te betekenen?” begon hij kwaad, terwijl hij op het gezelschap afstapte.



“Waarom ben jij al aan het werk?” hij keek naar zijn dochter. “Wat had je dan gedacht pap? Dat ik thuis bleef zitten?” Ze stond op. “Ik ben daarom hier,” zei haar moeder. “Had niet gehoeven, maargoed. Het is een belangrijke vergadering. Ik ben onderdeel van dit bedrijf!” William keek twijfelend, maar wendde zich toen tot Thomas. “Wat heeft dit te betekenen?” herhaalde hij. “Mijn secretaresse vertelt me dat er een aandeelhoudersvergadering is. Als ik Laura bel, weet zij alles al en hoeft er niets geregeld te worden. Vervolgens krijg ik te horen dat jij dit alles hebt gepland!” “Kalmeer pap, ik wacht met de mededelingen tot we compleet zijn?” “Wat bedoel je daarmee?” “Wat denk je, broertje?” de deuren waren opengegaan en twee mensen stapte binnen.



Doortje sprong op van de bank. William draaide zich om en liep naar de twee. “Charlotte? Daniel? Wat doen jullie hier?” “Wat denk je, William? Wij hebben ook aandeel in het familiebedrijf. Dankzij papa,” sprak Williams oudere zus Charlotte. “Ik heb ze verzocht te komen,” zei Thomas. “We hebben belangrijke mededelingen vandaag.” Zijn vader keek hem kwaad aan. “Wat is dit voor nonsens! Ik wens geïnformeerd te worden over de inhoud van vergaderingen! Het is mijn bedrijf en ik ben de directeur!” “Correctie, het bedrijf is voor 30% van jou, William. De andere 70% is verdeeld over ons en,” Daniel wuifde argeloos met zijn hand naar Doortje, “jouw gezinnetje, dat hier maar voor de helft vertegenwoordigd is.” “Dat doet er niet toe, oom. Nick, Maartje en Alexis hebben niet genoeg om van wezenlijk belang te zijn. Zullen we aan tafel gaan?” nodigde Thomas uit.



“Sara,” Doortje pakte haar dochter nog even apart, terwijl de rest zich naar de tafel begaf. “Het zou goed voor William zijn, als Thomas zijn zin kreeg. Goed voor zijn gezondheid.” Sara keek haar moeder weifelend aan. “Alsjeblieft,” voegde ze er bijna smekend aan toe. Zonder echt antwoord te geven ging ze zitten. “Goed, goed! Luister. Ik weet niet wat hier aan de hand is. Maar het bevalt me niet,” begon William. “Jullie twee, jullie hebben niets met dit bedrijf en ik snap niet wat jullie hier komen doen. Jullie hebben samen 45 procent van de aandelen,” hij keek zijn broer en zus kwaad aan, “Dus jullie hebben niets te zoeken, niets te zeggen.”



“Pap, gedraag je. Dit is een aandeelhoudersvergadering en geen familieruzie. Ik heb deze vergadering georganiseerd, dus het lijkt me redelijk dat ik het woord neem.” Hij stond op. “Er zijn een aantal zaken aan het licht gekomen in de afgelopen weken. Het bedrijf heeft grote schulden. Schulden die jij hebt verborgen en geheim hebt gehouden.” “Pardon?!” sprak William verontwaardigd, terwijl hij zijn bedrijf en macht weg voelde vloeien. Het geld was er nog steeds niet. Net als Jonathan. “Er zijn criminele sporen in het bedrijf pap! Ze zijn vaag, maar ze zijn er! Wij zijn de eigenaren van het bedrijf. Ik ben er voor om ons bedrijf weer gezond te maken en een nieuw dagelijks bestuur in te stellen. Inclusief nieuwe directeur.” Thomas ging weer zitten.



Het bleef stil. Het geluid van de brandende openhaard was het enige wat de stilte draaglijk maakte. Doortjes hart klopte in haar keel. William wond zich te veel op. Het was niet goed voor hem. Wanneer was de vergadering voorbij. Smekend staarde ze naar Sara. Daniel keek naar Charlotte, Charlotte keek naar Thomas. Thomas staarde naar William. Die zei niets. “Goed, dat lijkt me duidelijk.” Het was Charlotte die de stilte verbrak. “Er moet wat gebeuren. Thomas standpunt is duidelijk. Laten we stemmen? Ik ben voor.” Williams ogen werden groot. “Pardon?!” zei hij weer. “Tegen,” zei Doortje. “Tegen!” riep haar man kwaad. Ze pakte zijn hand vast en kneep zacht. “Voor, natuurlijk,” zei Thomas. “Het spijt me, pap. Maar het klinkt niet goed. We hebben een nieuwe directeur nodig. Ik ben ook voor,” zei Sara aarzelend. Met een grijns zat Daniel tegenover haar. “Vanzelfsprekend, voor. Dat is 55%, tegenover 39%.”



William sprong overeind. Zijn stoel schoof luid krakend naar achteren. “Dit is belachelijk! Wat is dit voor complot! Thomas wij zijn nog niet uitgepraat! En jij!” hij zette zijn handen kwaad op tafel en keek naar zijn broer. “Hoe durf je na al die jaren hier binnen te komen….” Daniel stond op. “Wat? Na al die jaren en dan wat?” William liep naar hem toe. “Na al die jaren! En nu een coup plegen in het bedrijf van onze vader! Hij zou zich omdraaien in zijn graf, Daniel! Hij heeft niet voor niets zijn meest getalenteerde zoon uitgekozen om zijn naam voort te zetten!” Daniel schaterlachte “En zie hier, waar het ons toe heeft gebracht. Het bedrijf is corrupt! Crimineel! Het is laat, maar het is goed dat je hierbij bent afgezet, William!”



William stormde kwaad de kamer uit. “William!” riep Doortje en snel liep ze achter hem aan, een kwade blik werpend naar Daniel en Charlotte. Thomas stond uit het raam te staren, nadenkend en tevreden. Sara stond op en ging voor hem staan. Ze keek hem indringend aan. Hij lachte naar haar. “Dankjewel, lieve zus.” “Hoe durf je Thomas. Je zou nu thuis moeten zijn, bij je vrouw. Of op z’n minst gewoon je werk moeten doen. In plaats daarvan lok je papa zo in de val. Als mama niet… Ik..” ze schudde haar hoofd. “Wat is er met mama?” vroeg Thomas, de rest negerend. “Niets. Niets. Als er iets ergs gebeurt, Thomas, dan is het jouw schuld.” Ze beende weg.

erge heftige ruzie! leuke up!

Wow, heftig zeg! Hopen maar dat alles uiteindelijk goed komt.
Erg leuke up

Je kunt altijd hopen Imme Het 'einde' ligt al vast.

Er komt deze week nog een update online!

Wauw! Super heftig!!

Ben benieuwd wat er gaat gebeuren!!

36. Connectie



“Roderick! Wat doe je hier!” nijdig kwam Iris uit het politiebureau gelopen. “We hadden afgesproken elkaar hier niet te ontmoeten. “Ik kon niet wachten. Ik moet het weten Iris. Ik moet weten wat je hebt gevonden.” Ze trok hem achter de struiken. “Als we hier betrapt worden, kun je het wel schudden,” fluisterde ze kwaad. Ze keek zenuwachtig om haar heen. “Ik wil nieuwe stappen zetten, Iris. Ik kan niet wachten. Wat heb je ontdekt?!” Ze zuchtte van de opdringerigheid van Roderick. “Goed, ik heb onderzoek gedaan.” Begon ze.



“Ik heb geen positief nieuws. Er was niets te vinden in de boeken en Thomas leek niets te weten. Ik heb goed gezocht. Daarnaast heb ik een mannetje gezet om het systeem te hacken. Hij kwam er niet in. Niets bruikbaars dus.” Ze keek hem vertwijfelend aan. “Ik denk niet dat het bedrijf corrupt is. De Nationale Sim heeft aanzien. De directeur heeft een naam hoog te houden, dus ik.. ik denk niet dat hij zijn familiebedrijf riskeert op de manier waarop jij suggereert.” “Dankjewel. Dankjewel voor helemaal niets Iris. Fijn, zo’n vertrouwenspersoon. Nee ik zoek het zelf wel uit. Hij heeft alles afgepakt van mij en mijn familie. Daar gaat hij voor betalen.”



“Ik ga slapen, kom je zo?” William stapte uit de badkamer. Doortje stond voor haar kast en staarde in een la. “Lieverd. Ik heb nog niet eerder de kans gehad om het te vragen. Wat was dat allemaal vanmiddag? Tijdens die vergadering? Crimineel geld? Corruptie? Waar had Thomas het over?” Ze draaide zich om. Hij was blijven staan naast haar kaptafel. “Thomas verzint zoiets niets.” William schudde zijn hoofd. “Het is niet belangrijk. Het zijn speculaties. Als hij denkt dat hij het beter kan doen, doet hij zijn best maar,” zei hij kalm en hij liep de slaapkamer in.



Doortje stapte door de andere boog de slaapkamer in. “Thomas speculeert niet zomaar. Zonder goede reden. Wat houd je achter?” Een diepe zucht. “Doortje, zaken zijn zaken. Je hebt een aandeel in het bedrijf, maar dat is alles.” “Jij hebt ook alleen nog maar aandelen. Thomas als nieuwe directeur. Charlotte en Daniel in het dagelijks bestuur. Goed, Sara zit erbij, maar ik denk dat het vooral die drie zijn die het uitmaken. Je moet eerlijk met me zijn, dat heb je me bijna vijftig jaar geleden beloofd.” “Doortje, ik ga slapen. Maak je gereed voor de nacht, oké?” “Nee, niet oké.” Ze liep naar hem toe.



Ze keek in zijn donkere ogen. Ooit had ze daar de sterrenhemel in gezien. Prachtig donkere, sprankelende ogen. Nu waren ze dof. Ze was bezorgt en ze pakte zijn handen. “Thomas heeft geen ongelijk,” bekende William, “Het zijn gevolgen van een beslissing die mijn vader in het begin van het bedrijf heeft gemaakt. Ik was bijna klaar. De schulden en de criminaliteit waren bijna uit het bedrijf. Ik ben te langzaam, maar nu is het Thomas’ probleem. Het komt goed, maak je geen zorgen.” Doortje staarde in zijn ogen. Hij sprak de waarheid, zag ze. Dat kon ze zien. Hij kneep in haar handen. “Goed, ik moet mijn gezicht nog even reinigen. Ga maar vast liggen.”



William keek in de spiegel. Hij zag de vermoeidheid. Hij werd ouder. De gedachten aan vanmiddag deden zijn hart harder kloppen. Zenuwen, woede, benauwend. Kippenvel over zijn lichaam. Hij rilde. Sterretjes voor zijn ogen. “Verdorie..” mompelde hij. In de verte hoorde hij het geluid van de kraan in de badkamer. Hij stapte achteruit. Zocht naar steun. Het geluid van stromend water was gestopt. De deur van de badkamer ging open en dicht. Hij vond houvast. De sterretjes verdwenen. “Lieverd? Lig je nog niet?” “Nee.” “Gaat het wel?” “Ja, ja het gaat.” Het ging weer. Hij had nog kleur op zijn gezicht. “Zeker weten?” “Ja, ik ben alleen moe. Het was een heftige dag.”



Ze speelde met het boekje in haar handen. Er stond niets in. Ze was verblind geweest door verlangens. Nu Jonathan haar had gebeld, geloofde ze niet meer dat William er iets mee te maken had. Als dat zo was, kon hij dat aan haar vertellen, binnenkort. Snel liep ze, toen ze zeker wist dat haar ouders naar bed waren, naar de bibliotheek. Ze stak het boekje daar tussen de andere boeken. Schichtig keek ze om zich heen, maar er was niemand. In de hal voelde ze plots een raar gevoel in haar hand. Ze keek ernaar. Haar telefoon, hij trilde. ‘Onbekend’ stond erop. Zenuwachtig, misschien was het Jonathan, nam ze op. “Met Alexis,” zei ze. Stilte. “Jonathan, ben jij dat?” Stilte. “Jonathan! Jonathan waar ben je? Kom je naar huis? Ik weet dat je er bent!” riep ze wanhopig. Ze huilde, al had ze dat niet door. “Lieverd, ik mis je zo…” De verbinding werd verbroken.

Spannend! Ik vraag me af wat er allemaal met Jonathan is..

Hoe zit het eigenlijk met Nick en Romeo?

Wow... MEER!

We want more!
Geweldig, Adoror!

Leuke up! Ik 'denk' dat William (hoop niet_) het stokje gaat leggen(overlijden).

En ik ben eigenlijk meer benieuwd naar Romeo en Nick dan nar Jonathan

Ik ben blij dat voor vanalles interesse is en overal gedachten over zijn.
In de komende twee weken komen twee nieuwe, lange!, updates online. Daarin krijgt iedereen wel een beetje zijn moment (Dus ook Romeo en Nick!). Eind april zet ik de grootste update tot nu toe erop. Daar heb ik veel zin in. En dan nog zo'n 10 updates tot het einde van dit dagboek (ja.. Helaas...) maar daarover zeg ik later nog wel meer. Maak je geen zorgen. De komende twee maanden zijn er mog verl spannende zaken die gebeuren. Ik zeg niet wat.. Ik zeg niet wie. Ik hoop dat het een verrassing is!

^ Je maakt me zo nieuwsgierig!

Ik word super nieuwsgierig!