Opnieuw iemand dood, maar gelukkig is het geen moord. Ik vroeg me af wie er deze keer was overleden, maar ik besloot dat ik dat liever niet wilde weten. Zwijgend liepen James en ik door de gang die volstond met mensen. Sinds het feest was iedereen in een keer luchtig gaan doen, onvoorzichtig, net alsof er nooit moordenaars onder ons waren geweest. En nu ze wisten dat deze man niet vermoord was, gewoon gestorven, maakte het hun helemaal niets meer uit. In het casino was het redelijk druk voor zo vroeg. James sleurde me mee naar zo'n fruitkast, en al snel stonden we allebei te lachen. Na een tijdje liepen we naar de bar en bestelden een drankje.

Amy~

Ik had gehoord dat Edward dood was, uitgegleden over een bad eend. Het was vooral spijtig voor hem, maar tranen liet ik er niet om. Hij was aardig, maar eigenlijk niet meer dan een onbekende, althans, dat had hij moeten zijn. De bos rozen die hij me later deze week wou geven stond nu op mijn nachtkastje te verwelken. Ik zat afgesloten van de buitenwereld mijn boeken te lezen, en kwam alleen mijn kamer uit om te eten. Met mijn hand streek ik de eerste pagina van het zesde boek waar ik in begon glad. Mijn ogen gleden over de letters en vormden een verhaal. Momenteel was ik liever de hoofdpersoon van een vreselijke thriller dan een passagier op deze cruise.

Kaylee Bratt

Vandaag slof ik weer een beetje over het dek. Als Amy er is voel ik me altijd stukken beter omdat zij veel levendigheid met zich mee brengt, maar alleen? Alleen ben ik een wrak. Ik bestel aan de bar een biertje. Als ik mijn biertje op aan het drinken ben zie ik een bekend gezicht over het dek lopen, Amy.
Ze staart wat terwijl ze loopt en let duidelijk niet op. 'Amy!' roep ik en ze kijkt op en loopt naar me toe. 'Waarom kijk je zo afwezig?' vraag ik als ze naast me zit.

- James Mequari

Dat er nergens meer verbinding is, betekend niet meteen dat geen elektrisch apparaat meer gebruikt wordt. Zelfs zonder internet gebruiken de passagiers hun telefoons, laptops en iPads nog volop. Ook in het casino genieten mensen van de energie-vretende spelcomputers. Maar opeens vallen alle apparaten die met een kabel verbonden zijn uit. Ook de lichten vallen uit en de koelkasten koelen niet langer af. Het dringt meteen al tot de mensen door: De stroom is uitgevallen!

Zou dit een actie van de moordenaar zijn of heeft de cruise het gewoon begeven?
Dit mogen jullie zelf bedenken.

Ik had mijn boeken weg gelegd en de tv aangedaan. Een film begon net, een horror. Ik pakte mijn kussen en nam het op schoot, alsof het de monsters weg hield. Het spannende moment brak aan, iemand had een bijl en haalde uit naar de hoofdpersoon, die van niks bewust was. Plotseling flikkerde het beeldscherm uit en knipperden de lichten in mijn kamer. Het was helemaal donker. Ik schrok en viel van de bank af, struikelde over mijn bed en scheurde het gordijn dat voor het raam hing. Een straal licht scheen naar binnen en het was meteen een stuk lichter. Verbaasd keek ik door de kamer. Ik besloot de gang maar op te gaan om te peilen wat er met de rest van het schip was gebeurd.

Kaylee Bratt

Het ligt in mijn kamer begint irritant te knipperen, boos kijk ik naar het lampje en werp er een kussen naar. Het lampje springt weer even aan, maar dan knalt het licht uit. En precies op dat moment lijkt het alsof ik een gil hoor. 'Gewoon mijn verbeelding', prevel ik tegen mezelf en sta op en loop mijn kamer uit. Ik strek mijn hand voor me uit, het is pikkedonker geworden. Geen wonder dat het licht op de gang altijd aan was.
Plots raakt mijn hand iets, het is geen muur, muren zijn koud. Het ademde. De haartjes op mijn armen gingen overeind staan. *

*Wie is dit?
~°Suzy Bradley°~

Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet.. Het, nou.. Het feit dat de moordenaars nu in een keer zo op de achtergrond blijven vind ik m-' Ik kreeg geen tijd om mijn zin af te maken, want opeens stond ik op een donkere gang en kon ik James niet meer onderscheiden. 'James?' fluister ik verstikt.

Amy~

Suzy Bradley taste in het donker door de gang. Plotseling voelde ze iets warms, iets wat geen muur kon zijn. Ze onderdrukte een gil. En voor ze zich ook maar kon bewegen, werd ze in een wurggreep gepakt. Een piepend geluid ontsnapte uit haar keel. Ze had meteen een vermoede wie het was. En wie er nog meer waren.
"Zo, Suzy. Dan is het nu jouw beurt om te sterven", zei een stem die haar vermoede bevestigde. Het waren de moordenaars.
"Ik heb jullie beschermd! Dat weten jullie! Zonder mij waren jullie dood!", fluisterde Suzy met een hese stem. Haar keel werd nog iets verder dicht geknepen.
"We redden het ook wel zonder jou, Suzy. Dag Suzy", en voor Suzy verder nog iets kon uitbrengen lag ze bewusteloos op de grond. Er werd nog een paar keer in haar maag getrapt door meer dan twee voeten, maar dat voelde ze al niet meer. Voor al het goede werk dat ze verricht had, werd ze niet beloond.

Suzy Bradley (Simmielove) is vermoord. Zij was de meeloper.

Je mag nog één laatste keer posten, waarin je je dood beschrijft.

Met mijn handen tastte ik in het donker rond naar een muur. Ik zag aan een uiteinde van een gang licht, dat moest van de deur naar buiten zijn. Gehaast verplaatste ik me er naar toe en kwam inderdaad buiten uit. Het felle zonlicht verblindde me en dwong me weer naar binnen te gaan. Meer mensen kwamen nu naar buiten en waren achterdochtig aan het fluisteren met elkaar. Plotseling galmde er een gil door de gang. Bang keek ik in de duisternis, maar ik bleef veilig op het dek, in het licht.

Kaylee Bratt

Geen stroom meer. Niks doet het. Dick en ik hebben wat kaarsen en een doosje lucifers gevonden in een kastje. De kaarsen verlichten de kamer. Best romantisch alleen wel jammer om te bedenken dat de moordenaars misschien wel alle stroomkabels hebben door gesneden. 'Er zijn weer twee passagiers dood. Edward en ene Suzy', zegt Dick ineens. 'Wat erg. Zijn ze vermoord?', . 'Suzy wel. Edward is uitgegleden of zo', Dick zucht. Wat een sukkel die Edward. 'Hoe weet je dat?', vraag ik nieuwsgierig. 'Ik hoorde mensen praten', zegt Dick. 'Jeetje.. Kende je Suzy?', vraag ik.

- Anouk Mooij

We zaten nu al een tijdje zonder stroom. Amy was erg bang want zij dacht dat de moordenaars hier achter zaten. In mijn vele kastjes hadden we genoeg kaarsen gevonden en ik had ook nog aanstekers liggen dus wij verlichten alles met kaarsjes. Ik had ook mijn gordijnen open dus overdag hadden we daglicht.
'Rustig Amy. Het komt echt wel goed.' zeg ik.
'Dit is echt gewoon een streek van de moordenaars! Net zoals toen ze ons allemaal op het dek lieten verzamelen.' roept ze.
Misschien heeft ze gelijk maar wat kan het kwaad om optimistisch te denken. Gewoon denken dat dit een storing is en dat we vanzelf weer stroom hebben. Gewoon rustig blijven, dan komt alles goed.

- James Mequari

'Zo, Suzy. Dan is het nu jouw beurt om te sterven', zei een stem, de haartjes op mijn rug gingen overeind staan. 'Ik heb jullie beschermd! Dat weten jullie! Zonder mij waren jullie dood!', riep uit ik naar hun. 'We redden het ook wel zonder jou, Suzy', mijn angstige vermoedens werden bevestigd. Waarom? Ik zorgde voor hun, dat ze bleven leven. Ze leken me te mogen. Mijn gedachte draaien op volle toeren, leken ja. Maar ze zeiden het nooit. Mijn hart gaat als een gek te keer. 'Dag Suzy', zegt de stem, en ik krijg een klap op mijn hoofd. 'Ze komen er wel achter, wie jullie werkelijk zijn, jullie namen...', mijn stem stierf weg en ik zelf zakte ook weg. Het viel wel mee, de pijn. Maar verder. Waarom, wat had ik fout gedaan?

~°Suzy Bradley°~
Laatste post

“Jeetje.. kende je Suzy? Vroeg Anouk
“Suzy? Nee.. ik ken haar niet en ook heb ik met haar nog nooit gesproken.”
Anouk knikte en keek om haar heen. Ze dacht na.
“Ik ben bang Dick. Er zijn nu twaalf mensen vermoord en straks … straks ben ik jou ook misschien kwijt, en dan? Ik kan niet leven zonder jou.” Er rolde een traan over haar wang. Ik sloeg een arm om haar heen en trooste haar.
“Geen zorgen, wees niet bang, ik bescherm je wel” zei ik tegen Anouk om haar gerust te stellen, maar ik zelf was net zo bang als haar.

~Dick Walcom

Lichtje hysterisch ijsbeer ik door James kamer. James doet allemaal net alsof het toeval is dat de stroom is uitgevallen, maar voor mij was het duidelijk genoeg. Opnieuw hadden de moordenaars toegeslagen. Ik keek uit het raam, maar nog steeds was er alleen maar zee te zien. Eindeloos veel zee. 'Pff, James, ik wil cola..' Aarzelend keek James me aan. 'Weet je zeker dat het verstandig is om nu de gang op te gaan?'


Amy~

Moe zat ik alleen op mijn kamer, ineengezakt tegen de muur. Weer een dode. Een kandelaar verlichtte de kamer met een gele gloed, aangezien de stroom het nog steeds niet deed. Ik stond langzaam op en plofte neer op mijn bed, wikkelde me in dekens en kussens en staarde naar het plafond. Ik blies de kaarsen uit en sloot mijn ogen.
De nachtmerrie begon.

Kaylee Bratt

Met drie dekens om me heen geslagen zit op één van de bedden in de ziekenboeg. Klappertandend en wel. Ik staar naar het raam, waar het enige licht in de kamer vandaan komt. Het is een heldere nacht. Ik peins over alle problemen die het zonder stroom zitten met zich mee brengt. De lijken liggen inmiddels al een paar dagen in de vriezer, waar ze niet langer worden bevroren. Naast me hoor ik gesnurk. Dave is in slaap gevallen. Sinds ik heb heb geholpen in hier in de ziekenboeg, wijken we niet meer van elkaars zijden. Af en toe kussen we, voor het gevoel. Maar we zijn vooral bij elkaar om elkaar te beschermen.
"We komen hier samen doorheen. We overleven het, beloofd", fluister ik en sluit mijn ogen. Binnen no time val ik in slaap.

~ Helen Wane.

Ik wordt wakker, terwijl Helen rillend naast me ligt. Haar dekens zijn weggegleden en zonder al te veel te bewegen probeer ik ze weer over haar heen te trekken, wat helaas niet lukte want Helen schrok al wakker. "Dave? Dave?" "Sssj... Ik ben hier hoor. Til even je been op, je hebt het koud." "Ja..." Helen tilt haar been op, en ik trek de dekens over heen. "Dave? Je blijft wel bij me, toch?" Ik knik, maar bedenk me later dat ze dit natuurlijk niet ziet. "Ja." zeg ik na een poos. Even doet dit me denken aan een moment met Eva. We hadden geen vorst verwacht, en hadden de ketel dus niet warm kunnen draaien, en deze was kapot gevroren. Die avond sliepen we onder drie dekens, dicht tegen elkaar. Ik knijp mijn ogen dicht. Ik heb al te veel tranen om Eva gelaten. Ik moet wat doen. Wat er nog te doen valt op deze cruise...

- Dave Clarkson

Ik was ziek geworden door voedselvergiftiging en lag met buikpijn in bed. Het deed zeer om mijn ogen open te houden. Ik was zo moe, maar kon gewoon niet slapen, dus pakte ik mijn fotoalbum. Ik bekeek de foto's van mijn ouders en mijn zus. Vooral mijn zus zag ik vaak. Ik legde het boek onder mijn kussen en waagde nog een poging om te slapen.

Kaylee Bratt

Ik werd wakker en keek naar Amy die naast me lag. 's Nachts was het erg koud omdat we geen stroom hadden. We hadden daarom de dekens van haar en mijn kamer op mijn bed gelegd en hebben vannacht tegen elkaar aangelegen. Ik sta op en pak een briefje waarop ik schrijf dat ik eten voor ons ga halen. Ik ben gelukkig niet de enige die eten aan het halen is. Als ik op het dek kom zie ik dat er extra dekens worden uitgedeeld, kaarsen en aanstekers. Ik pak een paar kaarsen en een aansteker omdat die bijna op zijn. Dan loop ik naar het restaurant om wat eten te halen. Als ik terug kom in mijn kamer is Amy al wakker.

- James Mequari

Ik zit op bed en staar uit het raam, toen de deur zachtjes open ging. Ik had James briefje zien liggen, dus verwachtte ik niemand anders, en het was inderdaad James. Hij heeft wat kaarsen, een aansteker, en eten bij zich. Snel neem ik de kaarsen van hem over een zet ze op het kleine nachtkastje. Dan reikt James mij wat eten aan. 'En, hoe gaat het daar buiten?' vraag ik als ik een hap van mijn eten heb genomen. Ik was al een paar dagen niet meer buiten geweest, en ik had ook echt geen idee van wat er achter die deur gebeurde.

Amy~