mooie zielige up

Mooie up...

Hoe doe je dat eigenlijk met die gecontroleerde brand van enkele ups geleden? Cheats?

Volgens mij is daar een mod voor?

Wauw..
Dank jullie wel allemaal voor jullie reacties Leuk

Dat vuur heb ik gedaan met het mistobject dat bij Ambities zat. Daarmee kun je veel meer effecten invoeren. Echt enorm veel

27. Beter van niet



“Nog één snufje,” zei ze gemaakt vrolijk. Doortje besteedde haar tijd de laatste tijd steeds vaker aan koken. Het verzette haar gedachte. Even niet denken aan Sara in het ziekenhuis. Niet aan Maartje, die nu tijdelijk hier verbleef en constant vragen stelde. Niet aan Alexis, die steeds depressiever werd nu ze niets over Jonathan had gehoord. Niet aan Thomas en Ellen, die het slechte nieuws maar moeilijk konden verwerken. Niet aan Nick, die het allemaal wegdronk. “Mam?” vroeg hij nogmaals. Ze schrok en schoot uit met de peper. “Sorry, sorry lieverd” ze maakte snel haar handen schoon aan haar schort en kuste Nick op zijn wang. “Als ik kook raak ik helemaal van de wereld.”



“Ze slaapt, dus ik ga naar huis. Even wat opruimen, opfrissen en dan vanavond wat drinken denk ik.” “Slaapt ze? Nu al. God ze slaapt veel.” Doortje begon met het schoonmaken van de messen die ze had gebruikt. “Dat is maar goed ook mam. Ze is nog herstellende. Wel lief van jou en pa dat ze hier mag verblijven. Het is volle huis nu, Alexis en Justin, Adam en Noortje, Maartje.” Ze keek hem boos aan. “Denk maar niet dat ik dit leuk vind, Nick. Ik heb het liefste dat alles weer bij het oude was. Maar zo is het niet. Iedereen kan zo lang blijven als ze willen.” “Ik bedoelde er niets mee.” Doortje keek hem al wat minder boos aan. Ze zuchtte diep. Nick hield zijn hoofd schuin. “Wat is er?” Hij wist wel wat er was. “Moet je vanavond echt wat gaan drinken? Waarom kom je niet gezellig langs vanavond?” “Ik wist het! Mam! Het is gewoon gezellig even naar de bar! Een paar uurtjes. Maak je niet druk.” “Misschien moet je je werk weer oppakken Nick. Je weet dat als je een eigen kantoor wilt beginnen, papa je graag wil helpen.” “Nee, ik ben er nog niet uit. Mam, ik ga naar huis.” Hij gaf haar vlug een kus op haar wang. “Pas goed op jezelf!” riep ze na, en zuchtte weer diep.



Nick was net weg. Weer ging de bel. Het trok de aandacht van William, zeker toen hij zijn oren spitste. “Meneer Van Zomeren De Rozen, goedemiddag. Waarmee kan ik u van dienst zijn?” hoorde hij Hector vaag zeggen. “Ik kom voor Maartje, is ze thuis?” “Komt u binnen, ik zal even kijken of ze aanwezig is.” William was ondertussen opgestaan uit zijn stoel en naar de hal gegaan. “Laat maar Hector. Beste Roderick, kan ik jou even spreken in mijn bibliotheek?” zei hij imponerend. Hector knikte en liep snel weg. “Ik kom voor Maartje, volgens mij hebben wij niets meer te bespreken, meneer Sims.” Roderick moest moeite doen om beleefd te zijn. Hij was er sinds kort achter dat William zijn kansen om terug in het zakenleven te komen geëlimineerd. “Het was geen vraag.”



“Je hebt hier niets te zoeken. Ik geloof dat ik je dat in ons laatste gesprek had duidelijk gemaakt?” Er had in de tijd dat Maartje nog in coma lag een gesprek plaatsgevonden op het kantoor van William. Hij had Roderick vriendelijk doch dringend verzocht te vertrekken, zijn familie met rust te laten en zijn geluk ergens anders te zoeken. Hij had hem geld geboden, maar dat had Roderick afgeslagen. Christiaan had hem genoeg nagelaten om nog een tijd hier te blijven. Het gesprek ontaarde in een flink dreigement. Roderick was vertrokken, maar niet voor lang. Hij was er weer, en zou blijven. “Je hebt je zegje gedaan William,” beleefdheden waren verdwenen, “Ik heb een besluit genomen. Ik ga een eigen huis zoeken. Dan kan ik daar samen met Maartje intrekken als zij genezen is, wat ze ook mankeert. Ik wens niet in het donker te worden gelaten.” Roderick wilde opstaan, maar William keek hem terug op de bank. “Het gaat je niets aan. Wat denk je wel niet! Je vader is dood, je moeder zal wel niet lang laten wachten. Je vrouw is weg, je kinderen zijn weg. Het wordt tijd voor jou om te gaan. En. Wel. Nu.”



De avond was gevallen. Nick had gegeten in de Tikibar. Daar was het te rustig vanavond. Hij had daar geen zin in. Misschien wat meer geciviliseerd gezelschap was beter. Lekker decadent doen, geld uitgeven alsof hij het had als water. Misschien had hij ondertussen al wat te veel op? Hij parkeerde zijn auto dubbel en liep op zijn gemak naar de ingang. Het was heerlijk weer buiten. Lekker zomers warm. Misschien de avond afsluiten op het strand, als daar vanavond een feest was. Hij liep de bar in. Het was gezellig druk. Niemand interessants, maar dat kon nog komen. Eerst maar eens een goede cocktail.



Drie drankjes en een aantal lullige gesprekken later kwam er iemand naast hem zitten. Nick moest zijn ogen even focussen, maar negeerde het verder. Niet interessant genoeg voor vanavond. Bovendien veel te jong. Half zijn leeftijd, gokte hij. “Wat is lekker hier?” vroeg de jongen. “Mag jij al drinken?” reageerde Nick scherp. De jongen lachte. “Ik ben 21, dus ja ik mag drinken. Mag jij al drinken?” “Ik ben bijna twee keer zo oud.” Mompelde Nick met geknepen ogen. “Zou je niet zeggen,” een brede witte lach en een knipoog. De toon was gezet voor die avond.

Top-update! Ik wist eigenlijk helemaal niet dat Nick homoseksueel was! Ook niet verwacht trouwens. En ben erg benieuwd hoe het met Maartje afloopt zeg..

Ja, ik dacht ook al, huh? Maar leuk! Ik volg het niet echt, maar vind het wel een goed dagboek!

Ik ook niet Wel een goeie up!

Ik ook niet Erg goede update!

Haha Nick was nog een onbeschreven karakter en ik vond het tijd wat meer diepgang aan te brengen. We zien snel genoeg of het ergens op uitloopt.. Snel nieuwe foto's maken, want er zit wat goed nieuws aan te komen

Maar dankjewel iedereen

En Dave, ik neem aan dat je het niet echt leest? Of bedoel je dat je het niet snapt? Want als dat zo iets moet je het zeggen. Iedereen graag Heb altijd zoveel in m'n hoofd zitten.

ik eageer niet veel op dagboeken maar doe het hier toch, Nick die was ik al bijna vergeten ja.. is dat erg EN het was weer een leuke up!

Reacties zin altijd leuk deetui

Nee dat is niet erg Heel logisch zelfs. Maar wat wil je met karakters als Maartje, Alexis, William, Thomas en Doortje. Zij zijn veel dominanter aanwezig

Nieuwe gezichten komen naar Zomeren! Maar wie maakt plaats voor hen?



Veel goed nieuws, de komende tijd in 'Een Familie van Sims', maar voor wie?
Deze week: '28. Een avondje even niet slapen', een nachtelijk avontuurtje voor jong en oud.

Ben benieuwd

Ben benieuwd!

Ben benieuwd!!

Die rechter is de broer van William en die vrouw ernaast zijn zus. Die twee jongens zijn hun kinderen en die vrouw weet ik nog niet. Misschien ook eentje van de familie Sims? Ben in ieder geval heel erg benieuwd!

Haha leuk dat jullie benieuwd zijn Heb vanavond hopelijk wat tijd over...

28. Een nachtje even niet slapen



“Nog een rondje!” riep de man enthousiast. Ondertussen had Nick het aardige over hem te weten kunnen komen. Hij was een artiest, creatieveling. Van zijn moeder, die een beroemde beeldhoudster en schilderes zou zijn. De hele wereld had hij gezien, van de Starlight Shores tot de Meren van de Maan. “Zeg, probeer je me dronken te voeren?” riep Nick, terwijl hij zijn lege glas naar de barvrouw schoof. “Mag ik dan tenminste weten wie dat probeert?” “Hè hè,” lachte de vreemdeling, “Noem me… Romeo, hoe klinkt dat?” Nick moest hard lachen. “Romeo? Dus dat witte paard op de parkeerplaats is van jou en je harnas ligt boven?” De zogenoemde Romeo haalde zijn schouders op. De drankjes schoven naar hun kant van de bar. “Hier, proost op Romeo en…?” Romeo hief zijn glas. “Nick. Proost,” zei Nick en keek hem daarbij diep in zijn ogen.



Justins ogen schoten wijd open. Hij had het warm, hij zweette. Wat een droom. Een nachtmerrie. Plots schoot hij omhoog. Hij hoorde wat. Geluid op de gang. Was zijn droom werkelijkheid? Hij pakte de zaklamp, die hij in zijn nachtkastje bewaarde. Zo dapper als hij was sloop hij de gang op. Hij bibberde, maar niet van de kou. Hij zag iets de hoek omschieten. Zo zacht mogelijk sloop hij erachteraan. Het leek wel een geest en dat zou heel goed mogelijk kunnen zijn. Dit was een oud huis. De gang liep naar de balustrade in de hal. Daar haalde hij de geestverschijning in. “Noortje!” fluisterde hij opgelucht.



“Ja, ik weet dat het laat is.” (..) “Nee, ik wacht niet. Ik weet dat ze nog aanwezig is.” (..) “Omdat ze de beste is, daarom.” (..) “Persoonlijk.” (..) “Ja, ik wacht.” Roderick stond op. Hij was al de hele avond bezig, maar het plaatje klopte. De Nationale Sims was in grote geldproblemen. De Alliance had te veel macht, zette te veel druk. De verkoop van een stuk grond in Frankrijk zou de redding zijn, als deze waardevol genoeg bleek. Daarvoor had William een expert ontvoert. Roderick kende de resultaten niet. Als het waardevol genoeg was, zou de verkoop snel plaatsvinden. De Alliance was een criminele organisatie, met hoofdkwartieren in alle grote steden. Hij vermoedde dat William ook geld witwaste voor de organisatie. Dat zou geweldig zijn. “Ja, hallo? Iris, met mij. Roderick van Zomeren de Rozen.” Hij glimlachte. “Fijn dat je me nog kent. Ik heb informatie voor je, als je geïnteresseerd bent om promotie te maken. Dit kan dè zaak van je carrière zijn.”



Zacht giechelend rende ze door de bibliotheek naar buiten. Het huis was in duisternis gehuld, maar bij de stallen brandde nog licht. Het was spannend, kriebels door hun buiken. Opa en oma sliepen, Alexis sliep, Maartje sliep. De familie Sims sliep. Dat wisten ze zeker. Het was zo laat. Ze hadden vrij spel. Rennend over het gras, dat tussen hun voeten kriebelende, kwamen ze bij de stallen. Daar wachtte hen een grote teleurstelling. De deur zat op slot. “Wat nu?” vroeg Noortje, die brutaal nog een keer hard aan de deur trok. “Ze slapen vast ook, sst.,” zei Justin. Hij ging zitten in het droge gras. Het was warm buiten. “Zullen we hier blijven?”



En zo geschiedde het. Noortje en Justin praatte over alle leuke dingen die ze konden bedenken. Dat gesprek duurde niet lang en er viel een stilte. Ze keken naar elkaar. Justin, zonder vader. Noortje, zonder vader en misschien binnenkort zonder moeder. Ze waren jong, te jong. “Wanneer komt jouw papa terug?” vroeg Justin. Noortje haalde haar schouders op. Ze gaf niet veel om hem. Ze kende hem nauwelijks, hij was altijd weg. Na de scheiding veel vaker. “De jouwe?” vroeg ze. Justin staarde naar het gras. “Snel, zegt mama. Heel snel. Ik weet niet hoe zij dat kan weten.” Noortje pakt zijn hand. Ze keken elkaar aan. “Ze heeft vast gelijk. Mamaas weten alles.” Justin schudde zijn hoofd. “Papaas weten alles, maar mijn papa kan het niet vertellen. Hij werd zomaar weggerukt op het vliegveld. Naar de douane.” Noortje kneep in zijn handen. “Die zijn te vertrouwen. Hij komt vast snel terug.” Hij keek haar aan. Ze hadden allebei traanoogjes, en moesten daarom een beetje lachen. “Jouw mama wordt snel wakker. Dat weet ik zeker en ik word een papa!” Noortje glimlachte erom.



De bar was leeg. Nick kwam overeind van zijn barkruk, na aandringen van de barvrouw, die ook naar huis wilde. “Ik ga al..” mompelde hij en hij strompelde naar de hal van het hotel. “Wooow!” hij lachte. Wat was alles vaag en draaierig. ‘Romeo’ kwam hem achterna, even duizelig en strompelend. “Kom mee, je kunt zo echt niet naar huis!” Daar had Nick wel oren naar. Het was een enorm gezellige avond. Hij had het idee dat hij ‘Romeo’ al zo lang kende, ook al kende hij zijn echte naam niet. “Bij mij kun je slapen!” opperde ‘Romeo’. In de lift gierden ze het nog uit, om humor die alleen dronken kunnen verzinnen. Op de slaapkamer ging het van kwaad tot erger. Slapen? Even een nachtje niet.

Hee dat is Romeo uit je vorige dagboek of niet?
Superleuke update en mooi geschreven wederom.