Ja, het was eigenlijk wel een beetje te gokken.

Dit is btw het een naarlaatste hoofdstuk van G1

het lijkt BTW op het laatste plaatje dat ze moeten poepen.

Hoofdstuk 6



We woonden al eventjes in ons nieuwe huis en alles verliep veel beter dan toen ik nog bij Jord was. Toch was ik een klein beetje depressief. Rosalie had al een vriend, een hele goede jongen. Boas ging naar school en had het gelukkig naar zijn zin. Maar ik? Ik moest eigenlijk werk gaan zoeken, maar door de moeilijke periode had ik dat even aan de kant gezet. Van Jord hoorde ik niets meer. Rosalie en Boas zagen hem ook niet meer, het leek wel of hij het contact ook met hun had verbroken.



'Mam, wil je misschien even komen zitten?' vroeg Rosalie serieus. Naast haar stond Jake, haar vriend. Ze keken me allebei heel serieus aan, dus ik ging rustig zitten. 'Mama, we willen je wat vertellen.' begon ze. Met spanning wachtte ik af wat er uit haar mond zou komen. 'Ik ben zwanger.' zei ze stilletjes. Ik zag dat Jake een arm om haar heen sloeg en ik staarde voor me uit. Ik kon het niet, ik kon niet boos worden of laten merken dat het niet kan dat een meisje al op haar 16e zwanger werd. Rosalie had al genoeg meegemaakt. Ik keek op. 'Liefste Rosalie en Jake, ik zal jullie steunen, waar dan ook.' Op allebei de gezichten verscheen een glimlach.



Rosalie en ik stonden op en gaven elkaar een knuffel. 'Mama, ik vind het fijn dat je het zo goed opvat.' 'Lieverd, je blijft voor altijd mijn dochter en....' 'En nog gefeliciteerd.' Er verscheen een traan op mijn wang, van blijdschap maar toch ook een beetje van verdriet. Rosalie en Jake zouden het allebei zwaar krijgen. Ons leven zou doorgaan, of Rosalie en Jake nou een kind hadden of niet. Ik hoopte nog een mooie toekomst, samen met mijn kinderen, Jake en kleinkind.


Het laatste hoofdstuk van June!

Awh, het is zielig voor Rose, maar het is wel heel lief van June dat ze het zo goed opvat

mooie laatst generatie 1 up! BTW op de tweede screen zijn de muren niet omhoog gedaan.

Het leek allemaal zo makkelijk, een kind opvoeden. Maar niks is wat het lijkt. Het was ook niet mijn bedoeling om al op zo'n jonge leeftijd een kind te krijgen. Maar toen ik eigenlijk besefte dat er iets in mijn buik groeide, iets van mij en iets van Jake, was ik toch wel heel trots, niet nadenkend over de nodige problemen die op onze paden terecht konden komen. Een ding was voor ons zeker, ons kindje moest een vader en een moeder hebben, wat we allebei niet hadden. Een kind leek me al zwaar, maar hoe verder ik in mijn leven kwam, hoe meer vreselijke dingen ik tegenkwam, die niets met het kind te maken hadden.

Rose is moooi <3
En ik ben echt benieuwd naar haar generatie!
Dat huis komt echt wel een van deze dagen, dus die kun je al gebruiken

Aha. faal ik wist niet dat het een 5G was. Misschien kan je in je sig een link zetten ofzo. ik ga nu alles lezen!

Blijkbaar is het een 5G, maar stiekem is het een 10G

Eline weer he
Maar eerst was het een 5G n_n
Oke, laat ook maar, doe maar een update

Haha. @davevanleeuwen. O ja, de eerste generatie is een beetje kort, maar daar had ik niet zoveel om te schrijven, kon niets meer verzinnen .

GOED! LEUK! MOOI! En het gaat heel snel!

Alleen hoe kunnen ze meteen al een mooi huis hebben?

Het is meer een verhaal 10G he, dus niet dat je arm begint enzo.. Bij Shadows hebben ze ook meteen een huis, al is die niet heel groot.. :3

@davevanleeuwen. Ja, het is idd een korte generatie, maar G2 wordt langer. En waarom ze in een groot huis wonen? Tja, omdat ze gewoon heel rijk zijn . Ik weet ook niet .

Oh, ik gebruik alle cheats behalve geld cheats. Daardoor speel ik nu veel minder met geld cheats als ik een familie maak, dat is echt heel leuk, maar je mag zelf denk de regels bepalen, toch?

Ja, dat mag idd Trouwens, heel erg bedankt voor je reactie

Is het nou een 10G of een 5G?
Nouu, een lange reactie om het goed te maken ^^ Ik wist helemaal niet dat je al zo ver was Niet dat ik vaak hier in het db gedeelte meer kijk, maar oké, daar gaat het nu niet over ^^

Ten eerste; Arme June. Jord moet gewoon nodig wat hersencellen krijgen, hoewel ik wel vind dat hij geweldig doorzet met ontkennen. Aardig en tacktisch is wat anders, maar oké.
June heeft een goede keuze gemaakt vind ik, om gewoon te vertrekken en nooit meer terug te gaan.
Ze had het al veel eerder moeten doen, zeker toen ze Jord's "nichtje" zag, maar ja, ik zie dat maar als vriendelijkheid

Eeen arme Rosalie En Boas, of course. De hele tijd bij ouders zitten die ruzie maken, is niet echt de perfecte jeugd. Oké, wait a minute, ik praat nu over ze alsof het mensen zijn.
Beetje eng, maar ja. Anders krijg je zo'n korte reactie Ik ga ze geen 'virtuele wezens' noemen of zo

En dat juist Rosalie Jord en zijn vriendin moest opmerken Hij had toch wel een andere plek kunnen uitkiezen D: Naja, jij dan

Oh ja, trouwens een heeel klein foutje, wat er niet echt aandoet, maar ja Ik hoor het iig wel graag als mensen zoiets zien

'Ja, tuurlijk.' antwoordde hij uitgelaten

Uitgelaten is iets van 'YEAH! Ja, heel erg graag' en dat hij gaat dansen van blijdschap ofzo, heel erg kort door de bocht Dus dan moet je het veranderen in gelaten, iig, ik denk dat je dat bedoelde?

Nouu, nog een keer sorry dat ik alles zo laat pas lees en voor deze chaotische reactie^^

Edit: Oh oeps, ben ik helemaal vergeten te reageren op het beginstukje van G2
Echht, ik heb nu al medelijden met Rose. Het is bijna nooit makkelijk, en blijkbaar laat jij het dat voor haar ook niet worden Maar het is wel fijn voor ze dat June het zo goed opvat ^^
Dus ik ben heel erg benieuwd wat het vervolg is!
Wow, een uitroepteken 0.o Best goed van me :3

Hoofdstuk 1



Zwanger op school lopen gaf een heleboel reacties. Negatieve, maar soms ook positieve reacties. Het was een nogal heftige periode. Al die tijd hoopte ik dat de tijd opeens heel snel zou gaan en we ons kindje in onze armen konden nemen. Ik dacht dat die zwangerschap, die vele maanden, zo voorbij zouden zijn, maar tot mijn grote teleurstelling was dat niet zo. Maar na die vele maanden, konden we eindelijk onze lieve dochter Mae vasthouden. Ons geluk kon niet op. Ik keek naar Mae, die me met haar lieve grote oogjes aanstaarde. We zaten nog in het ziekenhuis en allebei, zowel Mae als ik, maakten het goed.



Natuurlijk was de trotse vader Jake ook heel blij met de geboorte van zijn dochter. Ik keek in zijn mooie, lichtbruine ogen. Als ik dat deed, besefte ik dat het heel goed van hem was dat hij toch nog bij ons was gebleven. Natuurlijk was dat logisch, hij was immers de vader. Maar aan de andere kant dacht ik aan het feit dat ik wel de enige kon zijn die haar vriend nog bij zich had wanneer ze jong zwanger raakte. 'Ik ben zo blij.' zei Jake met zijn fonkelende ogen. 'Ik ook, ik ook.' antwoordde ik. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en allebei keken we naar Mae.



Allebei waren we diep in gedachten, totdat mijn moeder kwam. 'Roos, ik wil even met je praten.' zei ze serieus. Ik keek haar aan en langzaam liet ik Jake los. Ik ging naar haar toe en ze keek me met haar doordringende ogen aan. 'Weet je, lieve Roos, je mag dan wel heel blij zijn.' zei ze. Ja, natuurlijk was ik blij! Ik had een dochter gekregen! 'Maar, je weet niet hoeveel werk dat het is.' Ik keek haar boos aan. 'Mam, waarom zeur je?' 'Mae is nog geen eens een dag oud en je praat al over het vele werk.' 'Laat ons nou eens blij zijn.' 'En trouwens, waarom kijk jij niet een beetje vrolijker, je bent oma geworden!' Boos liep ik bij haar vandaan, mijn moeder sloeg een hand op haar gezicht, alsof er iets mislukt was ofzo. Ik trok me er niks van aan en ging weer bij Jake staan, die opeens ook niet meer zo gelukkig keek.



'Schat, wat is er?' zei ik bezorgd. 'Niks, niks, wat zei je moeder?' 'Ach, ze begon te zeuren, maar ik wil weten wat er met je is!' Er viel een traan over zijn wangen. 'Ik....ik, had verwacht dat mijn moeder nog zou komen.' Dat was iets waar Jake altijd mee zat. Zijn moeder. Hij had geen fijne jeugd gehad, net zoals ik. Zijn vader was al vroeg uit zijn leven verdwenen en zijn moeder leefde van veel drugs. Erger dan dat ik had meegemaakt. Ik omhelsde hem. 'Het komt goed, het komt....' Op dat moment ging de deur open en de verpleegster kwam binnen. 'Er is iemand voor jullie.' zei ze glimlachend. Ik keek op, en ja hoor, de moeder van Jake stond er. Jake had het nog niet gezien en ik tikte hem aan. Ik wees naar zijn moeder en zijn gezicht klaarde helemaal op.



'Mam!' riep Jake blij. Hij omhelsde zijn moeder en ik zag aan zijn moeder dat ze blij was dat ze er was. 'Ach, jongen, gefeliciteerd!' Ze feliciteerde mij ook en ging toen naar mijn moeder, die ze ook feliciteerde. Mijn moeder had Jake zijn moeder nooit gemogen omdat het misschien een slecht voorbeeld zou zijn. Maar gelukkig reageerde ze goed en feliciteerde haar terug. Liona, Jake zijn moeder, liep naar het wiegje en pakte Mae eruit. 'Wat een prachtige dochter!' zei ze volmondig.

Awh, cutee :3
Jake lijkt net een tiener Kyle

Hoofdstuk 2



Samen met Mae was ik uit het ziekenhuis ontslagen en langzamerhand moest het schoolwerk ook weer gedaan worden. Ik liep al ietsje achter door de bevalling, maar dat wilde ik weer snel ik gaan halen. Op zich ging dat prima. Ik zorgde ervoor dat ik mijn werk kon doen wanneer Mae lag te slapen en aangezien ze dat veel deed, had ik veel tijd. Toch was het allemaal niet zo positief als dat ik me had voorgesteld. Jake woonde bij zijn moeder en ik miste hem ontzettend. Ook had hij Mae al een paar dagen niet gezien en dat deed hem pijn. Hij belde me elke avond, maar het liefst had ik hem dicht bij mij.



Het was geen optie om samen met Mae bij Jake te gaan logeren, omdat ze het niet goed hadden. Daarom probeerde ik bij het avondeten mijn moeder over te halen om Jake bij ons in te laten trekken. 'Mam, ik weet dat ik het al heel veel keer gevraagd heb, maar toch blijft het voor mij belangrijk.' Ze keek op van haar bord. 'Ik wil dat Mae een vader en een moeder heeft, maar op dit moment heeft ze geen vader, omdat hij niet bij haar woont.' 'Roos, wanneer hou je erover op?!' 'Jake kan toch ook gewoon langskomen?' 'Ja, maar mam, hij moet ook gewoon naar school en heeft ook nog veel huiswerk en kan dus niet elke dag even langskomen.' 'Hij doet hartstikke zijn best om zijn gezin een goede toekomst te geven, waarom mag hij niet hier komen wonen?' was mijn vraag. Mijn moeder wist er zoals altijd geen antwoord op te geven en gaf het op. 'Rosalie, ik heb hier echt geen zin in.' Ze stapte op en liep weg van de tafel, naar haar slaapkamer.



Na een lange tijd naar een oplossing gezocht te hebben, besloot ik om ook maar naar bed te gaan. Boas, Mae en ik sliepen alledrie op een kamer, best irritant, maar het was niet anders. Ik zag dat Boas nog rechtovereind op zijn bed zat. 'Pfff, mama is de laatste tijd echt irritant.' zei hij. Ik keek hem aan. Tenminste nog iemand die het begreep. 'Ik begrijp gewoon niet wat het probleem is, ik bedoel, Jake is hartstikke aardig!' Ik glimlachte. Eigenlijk was er uit mijn moeder nooit iets positiefs over Jake gekomen, jammer, maar gelukkig begreep mijn broertje het wel. Volgens mij voelde Boas het alsof Jake zijn vader was. Hij was nog maar een peuter en ik een klein meisje die net naar school ging, toen onze vader het gezin verliet. Naarmate ik ouder werd, liet mijn moeder wat meer los over mijn vader. Dat hij stiekem een andere vrouw had en dat hij bij haar ook nog eens een kind had verwekt, die iets jonger zou zijn dan Boas. Mijn beeld over mijn vader werd steeds slechter en slechter.



De volgende ochtend besloot ik Jake te bellen over hoe we het op zouden lossen. Allebei kwamen we er niet uit, we wisten gewoon geen oplossing. Alleen dat hij bij ons in zou trekken, maar daar was mijn moeder op tegen. Het kon nog eens een flinke strijd gaan worden. Ik wist dat hij het moeilijk had dat hij zijn dochter niet bij hem had, maar gelukkig begreep hij wel dat we niet met zijn tweeën bij zijn moeder in konden trekken. Met een verdrietige stem zei hij dat hij die dag misschien nog even langs kwam en dat hij zijn dochter en mij erg miste. Ik wist niet wat ik ermee aan moest en ik voelde woede naar mijn moeder toe. Dat zij ons alleen opgevoed had, kon ik nog wel begrijpen. Het was niet haar schuld dat we geen contact meer hadden met onze vader. Maar als ze een beetje verstand had, moest ze weten wat dat met ons deed, als ons gezin niet compleet was.



Ik dronk mijn warme kaneeldrank op. Ik dacht na en de tranen golfde over mijn wangen. Ik miste Jake zo erg en ik vond het afschuwelijk dat hij niet bij ons was. Mijn gezin voelde niet compleet, want hij hoorde er gewoon bij! Ik schrok op en zag mijn moeder de kamer inlopen. 'Wat zit jij nou te huilen?' vroeg ze een beetje snauwerig. 'Ik mis Jake zo erg, mama.' Ze rolde met haar ogen en ik wist dat het tijd was om op te staan, haar voorbij te lopen en even niet meer tegen haar te praten.