Hoofdstuk 7
Vandaag heb ik iemand van mijn werk uitgenodigd, Astrid Pertridge. We hebben een hele gezellige middag en we hebben veel gelachen, en geroddeld.
Zij: ‘Wist je dat Pierce smiley-onderbroeken draagt?’
Ik: ‘Ja, wat denk je zelf?’
Zij: ‘Ooh…’
Na een tijdje begin ik te vervelen dus bijt ik haar maar.
Zij: ‘Aaaaahhhhh!!!’
Ik: ‘Hoezo evil gezicht.’
Na een tijdje is ze alweer vergeten dat ik haar heb gebeten, en dat ze een vampier wordt, en gaan we samen met het paardje en het konijntje spelen.
Zij: ‘Paardjes zijn cool.’
Ik: ‘Konijntjes zijn cooler.’
Zij: ‘Oké.’
En dit is Astrid als vampier.
En mijn romantische leven ging natuurlijk ook verder, ik ga hier maar niet meer over vertellen, ik wil ook dingen privé houden.
En ’s avonds liggen we samen rustig te slapen, op het gesnurk van Pierce na, en dan worden we plotseling wakker van een harde bonk. Ik raakte natuurlijk meteen in paniek maar Pierce, het dapperste vriendje ter wereld, pakte de inbreker hard aan.
Ik: ‘Kom op, nu nog een goede rechtse!’
En natuurlijk versloeg Pierce de inbreker die daarna heel hard wegrende, de politie, die de slimste vriendin ter wereld, ik dus, had gebeld kwam even later ook.
Politie: ‘Sorry, we hebben de dief niet te pakken gekregen. We zullen hem de volgende keer wel te pakken krijgen.’
Tuurlijk, ik moet geloven dat die man een dief kan oppakken. Misschien moet ik eens gaan solliciteren bij de politie.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Dit was eigenlijk gepland als twee losse updates maar ik wilde eens een wat langere up maken. Hope you like
, heb dat al geprobeerd 
