Hoioi, ik ben Margarethe ..
Dit is mijn DITFT, Differences in the Family Tree.
Looking Back is het verhaal van Paige Hicks en haar nageslacht. Ze woonde vroeger bij haar ouders in Sunset Valley, op een boerderij, maar haar ouders hadden de hele dag de rest van de familie over de vloer en Paige werd er een beetje gek. Lief als haar oudertjes waren gaven ze haar geld om ergens anders te gaan wonen. Paige koos voor het stille, en dan bedoel ik stille Redwood Harbor, en vervolgde de familie traditie om planten te verbouwen in haar eigen achtertuin. Met haar schattige hondje Ruby en haar vriend Ben probeert ze om de allerbeste... tuinvrouw ( ) ooit te worden..

De officiële regels staan hier: http://angelofafallen.livejournal.com/818.html.
Het verhaal speelt zich af in Redwood Harbor hier te downloaden: http://www.mysimrealty.com/WORLDS_RedwoodHarbor.html

Graag reageren als je het verhaal leuk vindt en opbouwende kritiek is altijd welkom!

Veel leesplezier!

Oh yay! DITFTs zijn echt leuk! Ik ken geen Nederlandse, dus ik ben heel erg benieuwd

v OEPS

Inhoudsopgave
1.1 (hieronder)
1.2
1.3
1.4
1.5
1.6
1.7

2.1
2.2

Puntentelling:
G1
5.5 punten
{4 punten voor de behaalde doelen, 0.5 voor het behaalde optionele doel, 2 in totaal voor de extra's en 1 punt aftrek voor een gebroken regel.}

‘Pak de stok! Pak de stok!’ Ik zwaaide met de houten stok die Ruby, mijn lieve kleine hondje, net naar me toe had gebracht. Ik gooide de stok weg en Ruby rende er in een noodvaart achteraan. Ik keek om me heen en er liepen koude rillingen over mijn rug. Het was stil in Redwood Harbor, te stil. Ik woonde al 4 maanden hier en ik was er al lang achter dat de mensen hier thuis bleven en niet graag met andere mensen praatten. Er waren overigens ook niet heel veel mensen hier. Het bordje bij de ingang van de haven zei al genoeg: Redwood Harbor, population 14.



Ik kietelde Ruby’s buikje. Ze blafte en hijgde, ze leek wel te lachen. Gelukkig had ik dat kleine hondje, anders zou ik helemaal gek worden. Gelukkig zou mijn vriend Ben morgen komen. Ik had hem heel erg gemist, maar hij kon nog niet gelijk komen, die stomme baas van hem ook… Ik was al jaren samen met Ben, hij was mijn alles. Trouwens, ik kon ook wel wat bescherming gebruiken, dit huis gaf me soms echt de creeps. Het voelde oud en koud en spookachtig en… alsof ik er niet veilig was. Ik stopte Ruby te kietelen en vulde haar eetbakje. Ze blafte, liep naar me toe en ging weer op haar rug liggen, als een soort uitnodiging van ‘Waar wacht je op?’. Ik lachte, tilde haar op, haar bakje ook en zette haar boven neer, waar haar mand stond.



Ik liep naar buiten, naar mijn moestuintje. Ik hield heel erg van tuinieren, dat was ook waar mijn eten zeg maar vandaan kwam. Ik weigerde te werken hier en ik kon mezelf makkelijk onderhouden met mijn tuintje. Ruby had alleen wel hondenvoer nodig, maar dat kocht ik af en toe in de kleine supermarkt die we hadden in RH. Ik liep weer naar binnen na alle planten water gegeven te hebben en na al het onkruid gewied te hebben. ‘Brrr,’ zei ik. Het werd al koud.



Daar lag ik dan. In mijn bedje. Ik moest mezelf er elke dag aan herinneren dat RH was wat ik wilde, in dat stomme huis in SV zou ik gek zijn geworden. Mijn familie was een boerenfamilie: iedereen woonde op een boerderij in Riverview of Sunset Valley. Ik haatte het echter in mijn ouders’ huis, het was er namelijk altijd heel druk. Vol met mensen, onze familie vooral. Ik hou niet van veel mensen bij elkaar, maar wel van mijn ouders, hoor. Gelukkig ben ik Ben nog tegengekomen, hij maakte het leven weer leuk. We gingen samen wandelen, zwemmen, liggen in het zand van het gele strand in Sunset Valley, zo kon ik ontsnappen aan de constante drukte in mijn ouderlijk huis. Mijn oogleden voelden plotsteling heel zwaar aan. Ik drukte het licht uit en viel in slaap.



Ik deed mijn haar in een hoge staart en liet mijn krullen langs mijn hoofd bungelen. Ruby gaapte, ze werd zachtjes wakker. Ik sloop naar mijn kast en deed mijn kleren aan. Ik pakte mijn mobiel van de oude houten kast af. Hij voelde koud, kouder dan normaal. Ik drukte op het knopje voor ‘laatste oproep herhalen’ en belde Ben. ‘Meeeeet Ben!’ Ik lachte nerveus. ‘Ben je er al bijna?’ Ik klonk waarschijnlijk een beetje wantrouwend, maar ik wilde hem gewoon zo graag weer zien. ‘Joh, ik sta al bijna in de haven.’ Mijn hart maakte een sprongetje. ‘Echt waar?’ ‘Echt waar,’ verzekerde Ben me lachend. ‘Nou… tot straks dan,’ zei ik, ik wist me niet echt een houding te geven. ‘Mwwwwah,’ klonk er door de telefoon. Mijn mondhoeken krulden omhoog tot een glimlach en ik zweefde bijna naar beneden. Ik ging op de bank zitten met een boek, wachtend tot mijn vriend eindelijk terugkwam.



Hij was er. Eindelijk. Ik keek in zijn ogen, sprakeloos. Ik had hem ook zó gemist! Ik trilde een beetje en de haartjes op mijn armen stonden waarschijnlijk recht overeind. ‘Hoi,’ zei ik zachtjes. ‘Hoi,’ zei Ben met een soort ontroerde glimlach terug. Ineens had ik het gevoel dat ik me in zijn armen wilde sluiten. Ben. My lover and my best friend. Ben liep naar me toen en sloeg zijn armen om me heen.



‘Ik heb je zó gemist!’ Hij glimlachte begripvol knikkend. ‘Ik jou ook.’ Ik zuchtte. Alles was weer goed. Ineens voelde ik iets langs mijn been bewegen. ‘Dit is Ruby,’ lachte ik. ‘Hee, kleintje!’ Ben tilde haar op en aaide haar over haar rug. Ik kuste Ben op zijn lippen en hij glimlachte. ‘Daar heb ik heel lang op gewacht,’ fluisterde hij. ‘We hebben nog heel veel te bespreken,’ zei ik. ‘Laten we dat doen,’ lachte Ben. Ik liep naar de keuken, zette het koffiezetapparaat aan, en ging naast Ben op de bank zitten.


En? Haha, ik hoop dat het niet te saai of klef is, je moet natuurlijk wel snappen waar het allemaal over gaat. Er zal (hopefully) nog genoeg gebeuren

Klinkt leuk!

oooh erg leuk!

Lijkt me leuk! Ik ga het volgen :]

Leuk zeg

Bedankt allemaal

leuk!

Erg leuk Ik ga volgen.

Nog even een kort mededelingen-dingetje, waarschijnlijk ga ik wekelijks updaten, op zaterdag. Ik zit in 3 gym en mijn leraren zijn echt knettergek, ze geven elke dag toetsen op, dus doordeweeks lukt het vaak niet (nu toevallig wel ). Ben al bezig met de volgende up, trouwens ...

Sorry voor PP..

1.2


‘Haha, dat hoofd van haar toen!’ We hadden het over vroeger, in Sunset Valley, waar we er alles aan deden om de aandacht van mijn ouders te trekken. We waren vriendjes geweest toen we klein waren, en nu waren we verliefd. Vroeger gingen we nog wel eens te ver, dan gooien we eieren op het huis van de hoofdcommissaris of legden we stinkbommen in het kantoor van onze meest gehate lerares. Dan kreeg ik aandacht van mijn ouders, maar niet het soort aandacht dat ik gehoopt had. Gelukkig waren we nu wat ouder geworden… ’Hoe gaan we ons geld eigenlijk verdienen? We kunnen geen kinderkamer bouwen van een moestuintje en we kunnen er ook geen auto van kopen,’ zei Ben ineens serieus.


Ik wist dat hij gelijk had. Redwood Harbor had nou eenmaal niet zoveel vacatures beschikbaar. ‘Je kan kok worden,’ schoot me ineens te binnen. Ben had me vaak verteld over zijn droom om chefkok te worden.. ‘Je zal wel helemaal onderaan moeten beginnen, maar de eigenaar is een hele oude, rijke man die dat restaurant voor de lol runt. Hij zal je waarschijnlijk goed betalen.’ Bens gezicht klaarde op. ‘Je hebt gelijk! Ik ga hem als we thuis zijn meteen bellen.’ Ik lachte. ‘Doe jij dat, dan ga ik wat nieuwe zaadjes planten.’ Het zou best werken, hij de kostverdiener, ik de voedselbron. We zouden materiële dingen kunnen kopen van zijn geld en hij kon koken met mijn planten.


We gingen aan het werk. Ik met mijn plantjes, hij met zijn koken. Ik was heel blij dat Ben nu ook hier was. De laatste tijd voelde ik namelijk de aanwezigheid van… iets. Ik was nooit zo van het paranormale, maar het huis gaf me vaak een soort zwaar gevoel, alsof het iets van me wilde. Ik schrok ineens op uit mijn gedachten, Ben riep me. ‘Ik mag morgen op sollicitatiegesprek!’ Het bleef eventjes stil. ‘Kom dan!’ Hij gebaarde dat ik moest komen en ik liep snel naar binnen. Nadat ik mijn handen afgewassen had, vertelde Ben wat de man hem verteld had. Hij had blijkbaar heel hard iemand nodig en iedereen die enthousiast was, was voor die man genoeg.


‘Ik ben heel blij voor je,’ fluisterde ik. We hielden onze hoofden even tegen elkaar en we zoenden. Hij glimlachte. ‘Wat is er?’ vroeg ik hem. ‘Het gaat veel beter dan ik verwacht had.’ Ben de doemdenker. ‘En dat is maar goed ook,’ voegde ik toe. We zoenden verder. Bens koude handen, die tot voor kort op mijn heupen lagen, schoven zich nu onder mijn blouse. ’Ben..’ fluisterde ik. Ik wilde best samenwonen, maar dáár was ik nog niet klaar voor. ‘Je weet dat ik wil wachten,’ mompelde ik. Zijn greep verslapte en hij pakte mijn hand. ‘Het spijt me. Ik was gewoon zo… blij,’ verontschuldigde hij zich. Ik gaf hem een kus op zijn wang en liet zijn hand uit de mijne glijden. Ik pakte de halsband van de kapstok en ging Ruby uitlaten.


Nadat ik terug was gekomen, at ik de macaroni die Ben gemaakt had, nadenkend over wat ik eigenlijk met mijn dagen ging doen. Ik kon je namelijk al gelijk vertellen dat ik nooit een hele dag lang met die planten bezig was. En als Ben aan het werk was, had ik ook niet zo veel aan hem. Ik pakte Bens hand vast over de tafel. ‘Het was heerlijk, maar ik voel me niet zo lekker. Ik ga naar bed.’ Ben keek me aan en fronste. ‘Zeker weten?’ Hij keek me ongerust aan. ‘Het zal vast wel weer overgaan,’ glimlachte ik somber. Ik wilde niet nepzielig doen tegen hem, maar ik moest even alleen nadenken. Over het verleden, onze huidige situatie en vooral, de toekomst.


Rond tienen hoorde ik Ben zachtjes de trap op lopen. Hij had de hele avond gelezen, ik had hem de pagina’s van een boek om horen slaan. Hij stapte zo voorzichtig mogelijk op de treden, die nog wel eens kraakten. Het ging goed, tot op de laatste tree. De tree kraakte hard en Ben schrok. Ik wist dat ik als ik had geslapen ik had bewogen, dus rolde ik me zachtjes kreunend op mijn rechter zij. Ben sloop naar de kast, kleedde zich om en kroop voorzichtig bij me in bed. Hij legde zijn arm om me heen en viel in slaap. Ik ontspande door Bens aanwezigheid en ik was al snel vertrokken naar dromenland.


Oké, en dan strijk je het glad,’ ik deed het even voor. ‘Ja, zo, ja!’ Ik lachte. ‘High five,’ zei Ben, zijn hand ophoudend. Ik sloeg er lachend tegenaan en we liepen naar beneden. ‘Zo, meneer de kok, wat gaat u vandaag voor me maken?’ Ben pakte me bij mijn middel en trok me naar zich toe. ‘Wafels,’ zei hij met een zwoele stem in mijn oor. ‘Hhhmmm, mijn lievelingseten,’ zei ik al net zo zwoel in zijn oor. Het duurde niet heel lang voordat we in lachen uitbarstten. Dat vond ik ook zo fijn aan Ben. Iets wat de avond van tevoren nog een ongemakkelijke sfeer veroorzaakte, daarover konden we nu lachen. ‘Ik ga me omkleden.’ ‘Tot zo,’ zei mijn lievelingskok lachend.


‘Héérlijk,’ zei ik overdreven. ‘Niet zo heerlijk als jij,’ en we barstten weer in lachen uit. ‘Je hebt dus dat sollicitatiegesprek straks. Verder nog bijzonderheden?’ Ben schudde zijn hoofd. ‘Als jij Ruby uitlaat, ga ik eventjes de krant lezen, kan ik dat ook eens doen. Misschien ga ik aan het eind van de middag ook nog eventjes op bezoek bij Daisy’ Ben lachte. ‘Je doet maar,’ mompelde hij met een mond vol wafels.


Daisy was de enige persoon die ik naast Ben kende in Redwood Harbor. Ze was een schrijfster en ze had een lief klein éénjarig dochtertje. Ze had me verwelkomd in RH en daar kende ik haar van. We stonden eventjes te praten over het feit dat er echt meer mensen moesten wonen dan we dachten, toen we op een idee kwamen. Waarom gaan we morgen niet eventjes een tochtje maken langs alle huizen, weten we gelijk waar iedereen woont.’ Daisy keek me doordringend aan.


‘Dat is nog best slim! Ik kan Tammy achterlaten bij mijn moeder, die woont hiernaast.’ Tammy was haar dochtertje. Ik keek naar rechts en zag haar moeder uit het raam hangen. Ik zwaaide naar haar. ‘Hallo!’‘Hoi, liefje,’ klonk er schor terug. Daisy lachte. ‘Typisch,’ lachten we tegelijk. Ik gaf haar een zakje wafels uit mijn tas. ‘Geniet ervan,’ glimlachte ik. ‘Hee, Ben wacht op me, ik kan maar beter gaan.’ Ik zwaaide nog naar haar en liep daarna naar huis met kriebels in mijn buik: ik kon terugkeren naar Ben, waardoor ik me pas écht thuis voelde...

Yeah

Yeah!

Leuk!

Yay

Leuke update Margarethe

Erge leuke update

Thx allebei <3

Leuke update

Heel leuke update!!!