Hoofdstuk 14 - Hopeloos verliefd.
Zuchtend laat ik me op de bank vallen. Sinds gister ben ik met mijn gedachten er niet bij. Elke keer als ik aan hem denk gieren de kriebels van opwinding al door mijn lijf. Ik vind het zo verschrikkelijk dat hij me in de steek had gelaten, maar om hem te zien gister voelde zo geweldig. "Lana, waar is Storm eigenlijk?" vraag ik. "Oh, Mark kwam hem ophalen om wat leuks te doen." "Huh? Maar..." Ik ben even in verwarring. Ik heb Storm verteld dat Mark zijn vader was maar... mijn gedachten worden onderbroken. "Ga eens boven kijken." zegt Lana dan.
Nieuwsgierig loop ik de trap op. Wat zou Lana bedoelen? Ik loop straal voorbij de grote vaas bloemen, sta in de keuken en draai me om. Dan zie ik ze staan. Opgewonden loop ik naar de vaas toe, steek mijn neus in de bloemen en ruik de heerlijke geur. Gelukzalig zucht ik. Ik pak het kaartje wat er aan hangt.
'Vanavond gaan we naar de bistro. Mark' staat er op. Nog verward hoor ik de deurbel rinkelen. Ik laat de bloemen voor wat ze zijn en loop de trap af.
Ik trek de deur open en Storm komt voor bij rennen. "Hoi mam!" roept hij, en weg is hij. "Dus. Ben je er klaar voor?" vraagt Mark. "Mark... wat is dit?" "We gaan uit eten, heb je de bloemen niet gezien?" "Jawel, maar..." "Nou, vanavond zie ik je dus bij de Bistro?" Ik knik verward. "Ik kom in het netjes, tot vanavond!" Hij steekt zijn hand op en draait zich om. Langzaam duw ik de deur dicht. De zenuwen gieren door mijn buik. Vlug loop ik naar boven. Wat moet ik aan?!
"Wauw! Je ziet er prachtig uit!" zegt Mark. Hij pakt mijn hand vast en drukt er een kus op. Hij is veranderd. Volwassener. "Dankjewel." Zeg ik giechelend. Waarom begin ik nou weer te giechelen? Hopelijk merkt hij niets van mijn zenuwen, maar hij probeert me op mijn gemakt te stellen. We gaan zitten aan een tafeltje bij het raam. "Dus, met wie heb je een relatie?" zegt hij dan. Relatie? Wat bedoeld hij? "De man met wie je gelukkig ben, dat zei je gister." dringt hij aan. Ik giechel. "Oh, nou euh... Ik bedoelde eigenlijk Storm." beken ik. Ik zie dat hij blij lacht. Een perfecte avond.
Giechelend hang ik in zijn armen. "Markie, kom je nog even mee naar binnen?" Ik probeer hem te kussen. Ik kan mezelf wel tegenhouden, maar ik wil het niet. Het enige wat ik wil is Mark. Mark, Mark, Mark. "Ik heb je gemist, Lune." zegt hij teder. Ik lach lief. "Ik jou meer." eindelijk mag ik hem een kus geven. Zijn warme armen strelen mijn rug, zijn warme lippen laten mijn gezicht tintelen. Zijn kussen zijn geweldig.
Voor ik het weet voel ik heel zijn lichaam om me heen. We vallen op bed, het enige wat we nodig hebben is elkaar. Ik mag dan wel een zwak voor hem hebben, maar dolgelukkig ben ik nu wel. "Ik hou van je." fluistert Mark aan het einde van de avond. Mijn hart slaat op hol. Ik ook van jou, ik ook van jou! Ik kan het wel uit gillen.
_________________
Oh, wat is dit een verschrikkelijk kleffe, romantische, overdreven giechelige update. Nou Lune is dus smoorverliefd, was te verwachten. Volgende week het laatste hoofdstuk, er zal dan een flinke tijdsprong tussen zitten, maar ik beloof dat generatie drie heel verassend gaat worden!