Dit is toch wel het dagboek op heel SN dat mij het meeste raakt..

Update enzo (sorry voor de pp )

Lief dagboek

Vandaag is papa alleen thuis dus nu is misschien wel de enige keer dat ik kan proberen het aan hem te vertellen.. Het is nu 3 uur s'nachts en ik blijf maar draaien en woelen in bed, ik blijf maar denken wat fout zou kúnnen gaan.
-Hij zou boos kunnen worden
-Hij zou teleurgesteld kunnen zijn
-Hij zou me een viezerik kunnen vinden
-Hij zou willen dat ik zijn zoon niet meer ben
-Hij zou verdrietig kunnen zijn
En zo kan ik het lijstje nog wel een stuk langer kunnen maken.. Er moeten toch ook wel positieve punten kunnen zijn?
-Hij zou blij voor me kunnen zijn dat ik eindelijk weet wie ik ben
-..
Het is zo raar; een hetero zegt toch ook niet tegen zijn ouders of mensen in zijn omgeving: ik ben hetero? Je hoort ook nooit iemand uitschelden voor "vuile hetero" ofzo.. Ik moet niet zoveel denken! Daar ga ik alleen maar nog meer door denken en door denken raak ik vanzelf in de war, zo rare gewoonte is dat.

"Pap??"
"Jaa??" Hij klinkt -alweer- dronken, 7 uur s'avonds, het lijkt wel een nieuw wereld record.. Als ik het nu vertel is hij het morgen waarschijnlijk weer vergeten, maar ik weet wel dát ik het gezegd heb..
"Kan ik even met je praten?"
"Tuurlijk jongen ga zitten."
"Nou eh, het gaat over meisjes.."
"HA je moeder zei laatst al zoiets tegen me, vertel wat is je probleem."
"Nou eh.."
"Heb ik jou al eens verteld hoe ik jou moeder heb ontmoet?" Jaa al een miljoen keer..
"Ja dat he-"
"Het is al twintig jaar geleden dat ik je moeder voor het eerst zag.." En daar gaan we weer..
"Weetje ik kom een andere keer wel met je praten."
"Oke sorry wat is er dan?"
"Nou ik denk eerlijk gezegd dat ik niet op meisjes val.."
"WAT?! MIJN ENIGE ZOON IS GEEN HOMO HOOR JE DAT?!" Ik geef het feit dat hij dronken is maar de schuld dat hij zo reageert.
Ik loop weg zonder hem aan te kijken.

Die reactie.. Ik vind het echt erg dat mensen zo reageren.

Vreemde reactie... komen er 'leuke' momenten voor die jongen? (want ik kijk er nu al naar uit)

Echt jammer van die reactie, ik hoop echt dat het komt omdat hij dronken is! En ik ben net zoals Matthie nieuwsgierig naar de leuke momenten! (Als die er zijn)

Wat erg...
Hoe kun je nou zo tegen je kind praten?

Matthieu schreef:Vreemde reactie... komen er 'leuke' momenten voor die jongen? (want ik kijk er nu al naar uit)

I totally agree. Jeetje mina. Hoe iedereen reageert... best respectloos. Hij durft het te zeggen en iedereen wordt boos... STOM GELOOF. (sorry voor de gelovigen op dit forum, maar zo een reactie vind ik niet kunnen hier bij.)

Kleine preview

Waarom reageert iedereen zo? Is het zo erg dat ik homo ben? De enige die het tot nu toe niet erg of raar vind is Serena, maar zij zei dat het bij haar heel normaal is om homo te zijn.. Misschien moet ik gewoon daar heen gaan, de plek waar het normaal is. Maar waar is dat, behalve bij haar in de buurt. Tuurlijk er zullen veel plaatsten zijn waar het normaal is, maar ik wil het liefst wel in de buurt blijven. Als ik het zou willen kan ik dan altijd nog makkelijk naar huis toe gaan. Ik kan natuurlijk ook gewoon vragen of ik misschien een tijdje bij Serena kan logeren, maar om eerlijk te zijn weet ik zeker dat ze zou zeggen dat ik alleen maar van mijn problemen weg zou lopen.

Ik ben benieuwd...

Serena heeft wel gelijk, wat betreft van de problemen weg lopen, maar ik begrijp wel dat die weg wilt, want zo een reactie is natuurlijk niet leuk om te horen van anderen. Het is gewoon een @$W&^ situatie, want niemand wilt het daar accepteren of geloven of zo, en dat kan hij ook niet oplossen...

Ik ben benieuwd.

ik ben benieuwd...

UPDATE

Vandaag staat gym op het progamma en opzich heb ik geen problemen met gym. Behalve het omkleden dan. Wij hebben allemaal op school 2 kluisjes, eentje gewoon in school en eentje bij de sportzaal. Bij die op school wordt er heel erg op gelet dat niemand op de kluisjes gaat tekenen, maar bij die van de gymzaal wordt er totaal niet op gelet. De meeste kluisjes hebben gewoon wat grappige tekeningetjes, lieve teksten of grappige beledigingen van hun vrienden. Maar bij mij niet. Bij mij staan er allemaal scheldwoorden en beledigingen. Iedereen heeft bij ons op school dezelfde gym kleding dus een smoes dat je je kleding niet bij je heb werkt niet. Ze hebben altijd wel een vooraad van die kleding. Ik probeer altijd zo snel mogelijk te omkleden voor de andere jongens er zijn, zodat ze me niet lastig kunnen vallen. Vandaag, helaas, moest ik langer blijven bij Engels omdat ik m'n mondeling moest afmaken, dus nu ben laat bij gym en de kleedkamer staat vol.
"HÉ KIJK!! Onze fagg is toch nog op komen dagen."
"Niet gluren viezerik!!"
Ik reageer niet, ik trek rustig mijn schoenen uit en doe net alsof er niks is.
"JEZUS KUN JE DIE SCHOENEN ALSJEBLIEFT WEER AANDOEN?!"
Gewoon doorgaan, er is niets aan de hand. Als ik gewoon snel ben.. Voor ik het door heb, heeft één van die jongens snel mijn broek naar beneden getrokken en een andere heeft mijn boxer naar beneden getrokken.
"DOE NORMAAL!" Schreeuw ik naar ze. Mijn stem slaat helemaal over.
"Waarom, ik zou toch bijna denken dat je het wel lekker vind." Ik kijk niet, maar ik herken zijn stem. De jongen met de sigaret.
"BLIJF GEWOON VAN ME AF!!"
"Waarom zouden we? Jij bent hier de gluurder." Ze pakken mijn armen vast zodat ik ze niet meer kan slaan ofzo.
"En denk maar niet dat ik vergeten ben wat je de vorige keer gedaan heb." Fluistert hij dreigend in mijn oor.
"Ik zie dat je nog steeds last van je hoofd heb? Da's rottig voor je, niet?" Hij drukt met z'n vinger tegen de plek waar het gat zit.
"Laat me met rust." Grom ik.
"Wat zei je? Als je wat tegen me zegt kun je het maar beter hard op zeggen!"
"LAAT ME NU MET RUST!" Ik probeer te schreeuwen maar één van de andere jongens stopt zijn sok in mijn mond.
"Dat zou ik maar niet proberen als ik jou was."
Hij spuugt in mijn gezicht.
"EN DENK MAAR NIET DAT WE HET HIER BIJ LATEN!" En ze lopen lachend weg. Ik trek snel mijn kleren weer aan, ik wil weg. Niet naar de gymzaal. Niet naar school. Niet naar huis. Gewoon weg van alles hier. Snel check ik of ik alles bij mij heb, kleren, geld en mijn dagboek. Meer het ik eigenlijk niet nodig.

Ik zit net tien minuten in de trein als ik gebeld wordt.
"DANNY WAAR HANG JIJ UIT?" Mam.
"Ik eh.. Ik ben in de bieb."
"EN WAAROM NIET OP SCHOOL?"
"Mam rustig, ik heb gewoon geen zin in gym en dat was toch mijn laatste twee uur."
"Maar ik wordt net gebeld door school, gaat het wel goed met je?"
"Jahoor waarom zou het niet goed gaan?"
"Je bent de laatste tijd zo afwezig."
"Niks aan de hand hoor, mam je klinkt bezorgd wat is er?"
"Ehm nou ik werd dus gebeld door school en je gymdocent zei dat hij geschreeuw uit de kleedkamer hoorde. Wat was er aan de hand?"
"Ooh gewoon wat jongens die samen aan het kloten waren."
"Je eet vanavond trouwens alleen met je vader."
"Nou gezellig."
"Nou Danny doe is normaal."
"Ik eet vanavond niet thuis. Ik moet nog wat met een klasgenoot doen voor een project."
"Alweer?"
"Jaa maar mam ik moet gaan die mevrouw van de bibliotheek kijkt heel boos."
"Okee tot morgen."

Het is druk in de trein er komt een vrouw tegenover me zitten die al redelijk op leeftijd is. Ze ziet eruit alsof ze al een lange dag achter de rug heeft.
"Zeg jongeman, ik zie aan je dat je ergens mee zit." Hoe weet zij dat nou?
"Oh het is niets ergs hoor."
"Gaat het om een meisje?" Ik wordt knal rood, en de vrouw begint zachtjes te lachen.
"Ja dus, vertel deze vrouw is wat er is. Misschien kan ik je wel helpen."
"Nou om eerlijk te zijn heeft het wel daarmee te maken. -ik slik moeizaam- Kijk ziet u ik val niet op meisjes." Ik wacht haar reactie af, zij zal toch niet zo onredelijk reageren?
"En wat is je probleem nou?"
"Nou ik durf het niet te zeggen tegen mijn ouders.. Ik probeerde het wel tegen mijn vader, maar hij werd heel boos."
"En dus loop je nu weg van huis?" Ik knik alleen maar.
"Mag ik jou een verhaaltje vertellen?"
"Ja natuurlijk."
"Hier pak maar een koekje." Inplaats van het aanbod af te slaan neem ik het koekje aan, het is wel erg lullig nee te zeggen.
"Oke ik had vroeger een vriend, die vriend wist ook niet zeker of hij op jongens of op meisjes viel. Hij liep ook weg van huis. Hij belandde op het verkeerde pad; hij begon te stelen, gebruikte drugs, raakte verslaafd aan drank en zat uiteindelijk regelmatig in de gevangenis. Hij is overleden aan een overdosis XTC." Ik blijf even stil.
"Woow dat is wel een heftig verhaal." De vrouw krijgt tranen in haar ogen.
"En dat is toch niet hoe jij wilt eindigen toch?"
"Nee." Zeg ik zacht.
"Ik mis hem nog steeds elke dag, dat wil jij je vrienden toch zeker niet aan doen?"
"Ik heb niet zoveel vrienden, maar één goede vriendin waar ik nu naar onderweg ben."
"Vluchten is nooit de goede oplossing, dat weet je toch wel he?" De stem in de intercom verteld dat het volgende station er aan komt.
"Ik moet er hier uit. Succes verder, welke keuze je dan ook maakt."
"Mevrouw?"
"Ja?"
"Bedankt voor het vertellen van uw verhaal."
"Graaggedaan." Ze knipoogt en loopt weg.

Wat er in de kleedkamer gebeurde... Verschrikkelijk, wat moet hij zich geschaamd hebben.
Zijn moeder lijkt me wel liever als zijn vader, en tegen haar had ik het wel verteld eigenlijk.
En die vrouw, dat vind ik best creepy dat ze zo iets ziet!

Wow Het is wel erg verschrikkelijk dat zoiets gebeurt.

Zo erg. In die kleedkamer.

Ik ben echt benieuwd naar wat er verder komen gaat, ook al is het misschien verschrikkelijk...

Zo vreselijk dat in de kleedkamer

En ik heb het gevoel dat het alleen nog maar erger word...

Echt vreselijk wat er in de kleedkamer gebeurde. Kan het eht niet begrijpen waarom mensen dat soort dingen andere mensen aandoen.

Echt vreselijk... Zoiets doe je iemand toch niet aan?

Preview enzo

Super bedankt voor alle lieve reacties Dat motiveert echt om door te gaan. Ik wou nog even wat uitleggen; De namen in dit dagboek zijn niet de echte namen van deze mensen. In dit verhaal ben ik Serena en de jongen waar het eigenlijk om draait is Danny. (ik weet niet of dit wel duidelijk was of niet )

Wat moet ik doen? Die vrouw leek oprecht bezorgd om mij, maar misschien was het maar wat wartaal omdat ze dementeerd ofzo. Maar aan de andere kant, ze had wel gelijk als het op weglopen aankomt. Hoe kom ik aan geld? Ik weet zeker als ik ergens ga werken en er een opsporingsbericht over mij komt, weten mijn ouders meteen waar ik ben. Misschien kan ik eerst maar beter naar huis toe gaan. Of ik ga gewoon even naar Serena toe zodat ik wat afleiding heb. Ik blijf maar twijfelen, hoe vaak ik ook zeg dat ik dat niet moet doen. Er zitten nog wat kruimels aan mijn hand van het koekje dat die vrouw gaf. HET KOEKJE! Het moet weg! Voor alle vetten enzo in mijn lichaam komen en er nooit meer uit kunnen. Ik begin lichtelijk in paniek te raken en ik voel dat ik aan het trillen ben. Hoelang is het geleden dat ik het heb gegeten? 10 misschien 15 minuten, hoe moet ik er hier in die stampvolle trein vanaf komen? Als ik opsta voel ik dat ik een licht gevoel in mijn hoofd krijg, ik voel aan de achterkant van mijn hoofd en voel allemaal bloed. Ik draai me om en zie dat de stoel waar ik op zat ook bloed heeft op de plek waar mijn hoofd was. Niks van aan trekken, daar kan je straks nog wel wat aan doen. Als ik bij de wc ben moet ik nog 5 minuten wachten voor ik er eindelijk op kan. Mensen kijken me raar aan in de trein en werpen bezorgde blikken naar mijn achterhoofd. Ik me over de wc en probeer te kotsen. Ik begin een kloppend gevoel te krijgen bij mijn slaap en ik wil overeind komen. Maar dat gaat niet, ik val voorover en alles wordt zwart.