Welcome, Amelie
'Goedzo, Blue,' riep ik enthousiast, terwijl ik mijn prachtige merrie een klopje gaf.
Samen waren we al een paar weken aan het trainen voor de wedstrijden komende maanden. Ik wilde graag van mijn hobby mijn beroep maken, namelijk professioneel ruiter worden.
Blue hinnikte en ik merkte dat ze er wel weer genoeg van had. Ik steeg af en leidde haar naar de waterplaats. Zelf was ik ook erg moe, maar zin om naar huis te gaan had ik niet.
Het was nog aardig druk op de manege, al waren er niet veel die daadwerkelijk aan het rijden waren.
Het leek wel alsof soms de halve buurt hier te vinden was, vooral net voor een belangrijke wedstrijd. Ik woonde hier nu twee maanden en was bijna elke dag hier te vinden, dus ik had al een aardige indruk van mijn buurtgenoten gekregen. Bijna allemaal net zulke dierenliefhebbers als ik.
Een dier verzorgen was natuurlijk niet alleen maar pret. Blue moest ook geborsteld worden, ze moest hooi en schoon water krijgen en haar hoeven moesten om de zoveel tijd ook gedaan worden. Maar ik had het allemaal over voor haar.
Ik zette de hooivork tegen de muur van mijn kleine huisje, ging op het hek zitten en keek naar Blue. Ik had haar voor mijn 16e verjaardag gekregen, toen ze nog een schattig veulentje was. Ik weet nog wel hoe blij ik was met haar. Elke dag bezocht ik haar op de manege waar ze stond, omdat er in onze tuin geen plaats was.
Maar ik was niet altijd met paarden bezig. Af en toe plande ik een avondje voor mezelf, zo ook deze avond. De plaatselijke karaokebar was
the place to be vanavond. Ik had er nu al zin in, maar er was nog genoeg tijd voor een ritje op Blue.
Ik legde de krant weg en trok mijn rijkleding en laarzen aan.
Het was voor Blue wel leuk dat ze op de manege stond, zo was ze altijd met andere paarden en er was genoeg ruimte. Ik kreeg ook altijd les met haar, tot op de dag dat ik naar Appaloosa Plains verhuisde, zo'n twee maanden geleden. Nu Blue en ik elkaar goed kenden en aanvoelden, was het tijd om wat wedstrijden te winnen. Maar daar moesten we wel elke dag voor trainen!
In mijn mooiste outfit en met nieuwe oorbellen in mijn oren verscheen ik bij de karaokebar. Beneden was het niet druk, maar op de eerste verdieping liepen er al meer mensen rond. Ik nam plaats aan de speltafel en speelde een potje Robots vs. Monsters met mijn buurvrouw, Gracie Loveland. Ze was erg gedreven en won bijna alle potjes!
'Voel je je al een beetje thuis?' vroeg ze toen we even later aan de bar zaten, onder het genot van een lekker drankje.
'Ja, de sfeer die hier hangt is erg prettig. Er is hier meer te doen dan in Twinbrook, waar ik met mijn ouders woonde, en de mensen zijn erg open.'
Na twee maanden kende ik nog lang niet iedereen. Op avonden zoals deze probeerde ik altijd wat nieuwe mensen te leren kennen, wie weet zat de ware er wel tussen.
De man, die zich voorstelde als Gavin Pinkerton, nodigde mij uit voor een potje biljart.
'Als jij uitlegt hoe het moet, doe ik graag mee,' lachte ik naar hem.
Hij legde zijn arm op mijn schouder en vertelde dat hij dat zeker wilde doen. Wat een charmante man!
Na de avond in de karaokebar zag ik Gavin wel vaker. Hij vond het erg leuk om te kijken naar mijn trainingen en dronk daarna altijd een drankje mee.
'Amelie, ik denk dat ik het je maar eerlijk moet vertellen.'
Stiekem hoopte ik op een liefdesverklaring, want in de afgelopen week was ik hem steeds leuker gaan vinden.
'Ik vlieg morgen naar China en blijf daar 4 maanden bij mijn vriendin. Sorry dat ik het je nu pas vertel, maar ik zal slecht bereikbaar zijn.'
Teleurgesteld nam ik afscheid van hem. Ik zou hem nooit meer zien.
Nog overdonderd van het slechte nieuws, vertrokken Blue en ik naar onze eerste echte wedstrijd.
'We kunnen het Blue,' fluisterde ik in haar oor. Ik wist dat ze al erg moe was, net zoals ik, maar we konden dit!
Jammer genoeg waren er heel veel paarden beter getraind en uiteindelijk werden we zesde. Met wat prijzengeld en een lintje vertrokken we een paar uur later weer naar huis.
'I know there`s something in the wake of your smile.
I get a notion from the look in your eyes.
You`ve built a love, but that love falls apart.
Your little piece of heaven turns too dark.'
Zachtjes zong ik mijn favoriete liedje. Om mij heen was er een oase aan stilte. Ik kwam hier graag als ik even wilde nadenken. Of gewoon naar het prachtige uitzicht wilde kijken. Soms leek het alsof je hier in je eentje op de wereld was, zo stil. En als je geluk had, liepen er een paar wilde paarden voorbij, op zoek naar wat eten.
Terwijl ik er niet aan wilde denken, kwam Gavin toch weer op mijn netvlies tevoorschijn. Ik mocht hem gewoon niet leuk vinden, hij had een vriendin en zat nu in China. Maar er knaagde iets aan mij, diep in mijn hart vond ik hem wel interessant.
In de twee maanden dat ik hier woonde, had ik al een paar buren ontmoet. Naast mij woonde Gracie Loveland, maar tegenover mij woonde iemand die ik nog niet had ontmoet.
Ik belde die avond aan voor een lekker bakje koffie en een toch wel knappe man, die zich voorstelde als Calvin Riffin, liet mij binnen. Ik kan niet zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was, maar toen hij vertelde dat hij vrijgezel was maakte mij hart toch wel een sprongetje.
'Dus je woont hier alleen met je twee kinderen, Calvin?' vroeg ik.
Hij lachte en keek naar de kinderen.
'Nee, dit zijn mijn broertje en zusje. Mijn ouders zijn overleden, dus ik moet voor ze zorgen.'
'Oh, sorry,' zei ik geschokt. Dat was wel heftig!
Maar Calvin zat er niet zo mee. Hij kon het goed met zijn broertje en zusje vinden en probeerde het zo goed mogelijk te doen.
Toen ze allebei in bed lagen, besloten we om een potje tafelvoetbal te spelen. Het voelde alsof ik Calvin al jaren kende, zo gingen we met elkaar om. Hij maakte grapjes, ik lachte erom, hij vroeg over mijn leven, ik vertelde over Blue, hij vertelde over zijn baan, ik vroeg naar zijn familie. Het werd een lange en gezellige avond in Huize Riffin.
Lachend at ik de volgende middag een schaaltje cornflakes op. Ik dacht terug aan het moment dat Calvin mij een kus op mijn wang had gegeven en mijn lichaam helemaal tintelde. Ik steunde met mijn hoofd op mijn hand en ik wist dat ik het mezelf weer eens verschrikkelijk lastig maakte. Gavin was nog niet eens uit mijn hoofd en ik begon alweer aan een nieuw avontuur. Maar hopelijk voor een wat langere tijd deze keer. Want ook Calvin kreeg ik na één avond al niet meer uit mijn hoofd...
Lees verder...
