sorry katja

"Beginnen met graven, want dadelijk komt je moeder thuis." Zei ik.
"Nee, Jasper moet mee!" Zei Irene.
"Wil je het dorp uit of niet?" Ik keek haar boos aan.
"Uuhh, ja."
Katja liet ons de graafplek zien.

-Elena-

maar ik zei ik weet het niet zeker hij kan ook daar zijn. en wees naar een plek 100 verder op
_____________katja

*Avond*

Het was avond en we hadden goed gegraven.
We hadden nog 1 uur om te ontsnappen.
Ik pakte m'n tas en make-up spulletjes en sprong met Irene en Katja in de tunnel.

-Elena-

Ik was weer naar de burgemeester gegaan, want ik wilde weer stappen. Ik liep de hoek om, en ineens zag ik een groep kinderen uit het plafond naar beneden vallen.
What the heck?
Ik besloot ze aan te spreken, wat deden ze hier? En hoe waren ze er achter gekomen?

~Marica

Het was weer avond, Marica was langs gekomen om eventjes naar de club te gaan waar ze elke avond heen gaat, en ik ben nog wakker. Marica zal nu wel weer eruit zijn dus ik kan ook wel even ergens heen gaan. Ik snak naar een maaltijd bij het kleine eetcafe daar.

Voordat ik ging, dacht ik nog even na over het gesprek met amanda. Doordat ze er even over kon praten zal het wel beter met haar gaan.

Ik ging de tunnels zelf ook in en zag dat het licht nog aan was. Zeker vergeten uit te zetten.

Toen ik een eindje liep zag ik een gat in het plafond, en Marica een paar kinderen aanspreken. Wat is hier in dit dorp toch aan de hand?!

Ik liep er maar naartoe..

John.

Ik zag de burgemeester op ons af komen. Hij zou dit mooi even kunnen oplossen, die kinderen hoorde hier niet! Ik mocht naar de club, en kwam terug. Maar deze kinderen konden echt niet zomaar er vandoor gaan, wie weet kwamen ze dan achter de tunnels! En dat betekende geen clubs meer.
Grrrr....
"Burgemeester, kunt u deze kinderen weer terugsturen?"

~Marica

De burgemeester en een rare vrouw, genaamd Marica stonden tegen ons te praten.
Ik bedacht iets om ze weg te krijgen.
"O my god! Zie ik daar achter om de hoek nou een hele berg geld liggen?" Zei ik heel geloofwaardig.
Ik knipoogde naar Irene en Katja.
Marica en burgemeester John rende naar 'de berg geld'.
Goedgelovige volwassenen..
Wij sprongen het gat in en rende snel weg, we legde een plaat op het gat en weg waren we!

-Elena-

Maritttt schreef:De burgemeester en een rare vrouw, genaamd Marica stonden tegen ons te praten.
Ik bedacht iets om ze weg te krijgen.
"O my god! Zie ik daar achter om de hoek nou een hele berg geld liggen?" Zei ik heel geloofwaardig.
Ik knipoogde naar Irene en Katja.
Marica en burgemeester John rende naar 'de berg geld'.
Goedgelovige volwassenen..
Wij sprongen het gat in en rende snel weg, we legde een plaat op het gat en weg waren we!

-Elena-

Wil je AUB niet proberen uit het dorp te ontsnappen. Neem die mededeling even serieus.

Ik zag ze wegrennen, en rende heel hard naar ze toe op mijn hakken. Ik was altijd veel sneller, en sterker dan anderen, dus ik was er zo. Ik greep tutje bij haar enkel en trok haar naar beneden. Daarna sjeesde ik omhoog en greep ik de goedzak en puistenkop in de kladden. Ik nam ze mee naar beneden, waar ze eens wat uit te leggen hadden.

~Marica

Angstig keek ik Marica in de ogen.
Heel streng keek ze me aan.
"Nou.. Vertel!" Zei ze.
Irene, Katja en ik hielden onze lippen op elkaar, zo makkelijk kregen ze het niet uit ons.

-Elena-

Het meisje hield haar lippen stijf dicht. Ze leek wel vijf in plaats van.. 15? Ik was zo slecht met schatten. Ik schudde haar door elkaar, ik had geen zin om Miss Geduld te spelen. Ik maakte mijn ogen heel groot en eng, en keek haar recht aan.
"Kom op," zei ik. "Vertel!"

~Marica

"Nee!" Schreeuwde ik in haar gezicht. "En blijf van me af!"
Ik sloeg haar handen weg.
"Ga toch weg mens!" Zei Katja, die meestal altijd aardig is.
"Ja, u bent eng!" Riep Irene.
Marica keek alsof ze elk moment iets kon gaan doen wat niet goed is.

-Elena-

Hoe durfde ze me zo tegen te spreken?
Ik ontplofte bijna, maar ik trilde wel heel erg. Ik had geen zin nog een rechtzaak.
Ik nam voorzichtig een hap lucht.
Ja, goedzo. Adem in, en adem weer uit.
Ik ging aan de andere kant van de meisjes staan zodat John ( ik weet eindelijk z'n naam) en ik ze hadden ingesloten.
"We kunnen dit simpel doen, of moeilijk." zei ik. "Jullie kunnen kiezen, maar ik kom er uiteindelijk wel achter wat jullie van plan zijn, jullie gaan in ieder geval niet het dorp uit."
Ik keek woest naar de meisjes, ze keken eindelijk bang. Man, dat heeft lang geduurd.

~Marica

Het zweet brak me uit en ik besloot de leiding te nemen.
"Nee, we blijven in het dorp.." Zei ik bang.
Achter me stonden Irene en Katja te knikken.
We waren ingesloten, van de ene kant keek de enge burgemeester en van de andere kant de nog engere Marica.

-Elena-

Ik bracht de kinderen via de gang in mijn huis naar hun huizen, proberend om te zorgen dat ze er niet al te veel over in zouden zitten.

Hierna ging ik terug de gang in. Het licht was uit, dus Marica zal nu wel weg zijn.
Even later zat ik in het eetcafe, en net toen ik een lekkere soep bestelde, hoorde ik daar op de radio dat er een plotselinge bomaanslag op ons dorp is gepleegd! Geen doden, maar flink wat van het dorp is verwoest, en alle electriciteit is uitgevallen, samen met gas en water.
Er was hier om de hoek een club, en ik dacht dat Marica daar wel kon zijn. Ik liep er naar toe en zag haar, half-dronken dansen. Ik rende naar haar toe, en vertelde het nieuws.

John.

We waren naar huis gebracht, maar we hadden nog een kwartier.
Snel rende we terug naar Katja's huis en sprongen opnieuw in de tunnel.
Niemand had ons gezien en we konden fijn verder lopen.

-Elena-

Ik rende met marica terug naar het dorp, terwijl we opeens die kinderen weer tegen kwamen.
"Jullie weer?!"
Ik wou het niet, maar ik moest ze nu wel onder politietoezicht zetten totdat de grenzen van het dorp weer open gaan.

John

Hoofdstuk 5

Marica had hier geen zin meer in, ze liep weg, clubben!
Maar toen ze aankwam zag ze iemand staan die ze kende. Wat zou die hier nou doen? Ze trok zich er niks van aan en liep de club in, om vervolgens de hele nacht te zuipen, dansen en hoofden stoten.
Toen ze weer naar huis wilde zag ze die persoon nog steeds bij de clubingang staan. What the heck?! Maar voordat ze de persoon kon vragen wat die hier deed, voelde ze een pijnlijke naald in haar arm. O shit. Gif! Wie---Ze keek om en zag nog iemand die ze kende, w-wat?! Terwijl de ene persoon haar armen vasthield, spoot de andere het gif in Marica's arm. Even later sloot ze haar ogen.








Eternal.








Na een minuut of 5, veranderde Marica in glitters en sterren, die de lucht in vlogen. De personen die het gif in haar hadden gespoten, keken geschokken. Magie?!!
Ze renden snel weg, naar een veilige plek, zodat ze niet zouden worden opgepakt.


Marica/JustMyLife (???) is dood. En haar dood beinvloedt het hele verhaal.