Update 9: Voorgoed weg !
Een rosse vrouw met grote ogen staarde ons beide aan.
'Hoe kan ik jullie helpen dames?' Vroeg ze
'Zeg het dan.' Siste Rosaline en gaf me een duwtje
Ik gaf haar een duw terug 'Zeg jij het, ik durf niet.'
Rosaline sloeg met haar hand op haar voorhoofd. Daarna pakte ze mijn arm vast en trok me weg zodat de vrouw ons niet kon horen.
'Jij wilt dit niet Lauren, ik ken je beter dan je jezelf kent.' Fluisterde ze
Ik zei niets maar zuchtte alleen.
'Je moet nu kiezen, ofwel een stap vooruit, ofwel een stap terug naar huis.'
Ik zette een stap naar achter en wendde me tot de deur. Rosaline glimlachte en we gingen samen naar buiten terwijl ik nog steeds niet wist waarom ik dit deed.
Na de heledag door te brengen in het winkelcentrum besloten we naar huis te gaan. Iedereen naar haar eigen huis. Rosaline moest nu wel terug, haar vakantie was voorbij, ze moest weer aan het werk. Maar ze beloofde me dat ze elke week langs zou komen.
Omdat Rosaline er niet weer was om me af te leiden dacht ik weer na. Natuurlijk dacht ik over Shane. Mijn gevoelens veranderden. Stel dat hij ergens heen moest, maar toen een ongeval gehad heeft? Ik weet eigenlijk helemaal niet wat er met hem aan de hand is, en zijn spullen liggen hier nog, behalve zijn auto. Opeens hoorde ik een grote vrachtwagen rijden, wat mij eigenlijk heel erg stoorde zo laat nog om 7 uur 's avonds. Ik keek door het raam en zag dat de vrachtwagen net voor Shane's huis stopte. Mijn hart begon sneller te slaan.
Een aantal mannen stapten uit en gingen naar binnen. Ik deed vlug mijn schoenen aan en ging naar buiten. De man met de bril merkte op dat ik daar stond.
'Wat doen jullie hier meneer?' Vroeg ik op mijn aller beleefdste toon.
'Dieze spulln motten ier weg.' Antwoordde hij met een raar dialect.
'Waarom dan?' Vroeg ik hopeloos.
'Da wee kik nie meiske.' Antwoordde hij, 'Wat ist probleem?'
Een traandruppel gleed naar mijn wang, 'Er is niets.' Zei ik
Ik ging naar binnen terwijl de werkmannen steeds meer spullen in de vrachtwagen begonnen te plaatsen.
De zetels waren bedekt met plastic en een aantal dingen al geplaatst in dozen. Hoe had hij dit ooit kunnen doen, en dan heb ik zijn kind nog in mijn buik. Ik had het ziekenhuis vandaag niet moeten verlaten. Waarom heb ik ook geluisterd naar Rosaline, zij zal toch nooit weten hoe het voelt. Rosaline is perfect, ik ben maar een idioot.
Ik rende naar huis.
Ik wilde net wat water gaan drinken, maar ik voelde me misselijk en had de neiging om over te geven. Mijn hoofd voelde zwaar aan en even leek het alsof alles draaide.
Ik kon het niet laten om Shane nog eens te bellen, hoewel ik het niet echt durfde. Ik wilde echt weten waarom hij dit deed.
'U bent verbonden met een mailbox van ...'
Ik haakte af en smeet mijn mobiel op de grond en rende naar de badkamer.
Dit voelde niet goed.
Ieuw
Ik nam een warm en rustig bad, dat hielp een beetje.
Om afgeleid te worden besloot ik de tv aan te zetten, en viel toen in slaap. Ik had mij nog nooit zo alleen gevoeld...