bedankt iedereen


Wat gebeurde er in deel 97?Lara houd een kort gesprek met Lily, die haar haar schijnt geknipt te hebben, en ze merkt meteen dat er iets met haar is, "het zal wel de verdwijning van Jaden zijn" denkt ze. Even later ziet ze de brief/uitnodiging van Jack in de brievenbus, ze wilt natuurlijk gaan en probeert George te overtuigen om mee te gaan, niet voor haar maar voor Lily. Dat lukt, en ze hebben het meteen deels bijgelegd...Ondertussen, probeert Lily haarzelf in het zwembad te verdrinken...Dat-gelukkig- niet lukt. Ze hoort van Lara over het trouwfeest van Jack....Maar waar zit Jaden nu? En hoort Emma iets midden in de nacht of is het enkel verbeelding?

hier is deel 98:



Het was vroeg in de ochtend, of eerder ergens midden in de nacht, toen Ashley de trap af stapte en in Justin's richting keek, die duidelijk zat te wachten. 'Ik heb het drankje gevonden!' riep ze enthousiast, Justin wou juist vragen waar ze zolang bleef maar alsof Ashley zijn gedachten kon lezen antwoordde ze al op de toen nog niet gestelde vraag. 'Sorry dat het zolang duurde, maar ik had het zo te zien eens in oude frisdrankblikjes gegoten...'

'Waarom dat?' Vroeg Justin terwijl hij naar haar toe wandelde. 'Geen idee...Maar goed, gaan we het nu drinken? Straks is het licht en begint alles te werken daar in dat hoofdkwartier, en zijn er zelfs beveiligingscamera's tot hier!' 'Oké...Ik heb nog steeds niet zo veel zin om in iemand anders te veranderen, maar goed.'

Ashley overhandigde Justin het drankje ' 1, 2,3!' Telde ze daarna af, en ze begonnen allebei te drinken, en als snel verscheen rare, groene, glitterende lucht rond hen...

Al had ze er nooit over geklaagd, Ashley moest toch even wennen toen ze in Leila was veranderd...En ze moest ook wennen aan Justin, die plots bijna 10 jaar ouder en zeker 10 keer lelijker was. 'Je...ziet er gevaarlijk uit.' Was het enigste wat ze kon zeggen.

'Jij ook, die boze blik maakt het nog erger. En ik voel me...Raar. En zullen we vertrekken? Hoe sneller deze klus geklaard is, hoe sneller ik terug in mezelf kan veranderen.'

En toen vertrokken ze, ze gingen een eindje met de auto maar toen ze de heuvel waar het hoofdkwartier lag naderden, kozen ze toch hun benen uit als vervoermiddel, wat niet iedereen leuk vond. 'Loop eens wat trager!' Beval Justin/ Michael 'Sorry, maar die Leila kan vreselijk snel lopen, en het is verleidelijk om dat te gebruiken.'

En ze stopt dan ook niet met het te gebruiken...

En ergens rond 5 uur zijn ze op de top van de heuvel...Hoe zal dit verlopen?

Opstaan! Opstaan!!! Hoorde Lily Lara roepen, en ze werd meteen wakker. 'Ohwja...Die trouw...9 uur opstaan is echt te vroeg...'Mompelde ze halfslapend, en ze kroop uit haar bed.

Na ze Lily had wakker geroepen, ging Lara meteen terug naar de keuken om wat te praten en knuffelen met...George! 'Sorry dat ik zo gemeen deed de laatste dagen.' Zei George die al klaar was. 'Ehh...Wat is er vannacht gebeurd?'(snapt iedereen het?) Vroeg Lily die haar ouders erg verliefd tegenover elkaar zag staan.

Lara merkte haar op.'Oh! Lily! Je hebt me gehoord! Ja ehh...Het gaat "wat beter" tussen ons.'Lily draaide met haar ogen, kon haar moeder niet gewoon zeggen dat George gewoon thuis had geslapen, niet op de bank, maar naast Lara in bed, en ze waarschijnlijk nog iets anders hadden gedaan als slapen? Lara zag dat Lily het doorhad en ze veranderde snel als onderwerp. 'Wat wil je eten?' Vroeg ze snel.

'Heb geen honger...'Mompelde Lily, dat haar ouders terug praten-en iets anders- vond ze leuk, maar het verbeterde niet de toestand met haar zelfbeeld. 'Oké! Kan je je al klaarmaken.' antwoordde Lara en ze begon haar eigen bord af te wassen. 'Wat is er toch met haar aan de hand...'Dacht ze en ze keek vanuit haar ooghoek nog naar Lily die wegliep, maar verder vergat ze het. Alles was goed tussen haar en George, en straks ging ze naar de trouw van haar halfbroer die ze al lang niet gezien had,nu Jaden nog terugvinden...

De tijd dat ze niet ontbeet had Lily inderdaad de tijd om haar klaar te maken, ze moesten er om halfeen 's middags zijn, dus ze hadden nu nog zo'n 3 uur om er te geraken. Lily keek in de spiegel naar haarzelf, iedereen zou een doodgewoon tienermeisje zijn, buiten dat ene gevleugelde detail dan. Maar zij zag een lelijk, dik, raar, debiel, dom kind dat niet waard was om te leven, en als zij een beetje beter had opgelet was Jaden er nog, en als zij niks had gezegd hadden haar ouders nooit ruzie gehad...

...En dat dacht ze de hele tijd. Plots bedacht ze haar dat haar ouders al veel meegemaakt hadden, toen zij nog jonger was of zelf nog niet geboren. En dus de kans dat ze wel ergens een goed scherp mes hadden liggen of een pistool groot was, ze liep naar de verdacht propere kamer van Lara en George en begon in elke kast of schuif te zoeken, ze keek achter spiegels en schilderijen, zocht onder tapijten, het bed en zetels...Tot ze eindelijk iets 'bruikbaars' vond onder een dun plankje in de kleerkast, een pistool dat Lara al enkele keren had gebruikt...Ze pakte het en stopte het in een klein tasje dat ze bij had. 'Hopelijk is er geen wapencontrole op die bruiloft...We beginnen al een bekende familie te worden.'

3 kwartier later stond Lara voor diezelfde kast. 'Wow, het is hier rommelig...'Dacht ze, maar ze stond er verder niet bij stil en ze trok een lange, lichtroze jurk aan die perfect bij haar paste.(geen cc deze keer, heb ik amper nog iets van)

Een rond kwart over 10 gingen ze naar buiten, waar de taxi die hen naar de andere kant van Roaring Heights zou brengen-wat toch wel een anderhalf uur kan duren- op hen wachtte.

Eenmaal op de trouwlocatie, waar ze naartoe gingen tijdens een flinke bui,(die ik snel in elkaar heb geflanst) aangekomen was Lara zenuwachtiger dan ooit, en ze was veel te nieuwsgierig naar hoe haar ruim 16 jaar jongere broer het zou stellen. 'Ik ga straks Jack terugzien...Jack...Mijn broer...Hoe zou het met hem zijn? Ik ben echt zo nieuwsgierig...'En daar stopte het niet.

Plots stond die jongere broer vlakbij haar. 'Lara..?' Vroeg hij stil.

'Jack!!!' Lara draaide haar om en knuffelde haar "broertje" plat. 'Ik heb je zo gemist!' Zei ze tegen hem terwijl er tranen van blijdschap uit haar ogen kwamen. 'Ik jou ook...Eigenlijk zijn jullie veel te vroeg, ik heb jullie vroeger laten komen om wat bij te praten, het is al 7 jaar geleden dat we elkaar zagen, en die laatste keer verliep niet zo goed...' (zie deel 83)Plots verzwakte Jack's stem, maar na enkele pijnlijk stille seconden hervatte hij wat hij was aan het zeggen. 'Laten we ergens gaan zitten.'

Lara, George en Lily volgden Jack die het er al goed had verkend...Één klein detail was Jack al meteen opgevallen: Lara en George hadden enkel Lily bij zich, en daar begon hij het gesprek mee. 'Waar is Jaden? En hoe is het met Justin? Of...?' Jack dacht dat er misschien iets gebeurd moest zijn, met hun familiegeschiedenis. Maar hij probeerde het toch voorzichtig te vragen...

...En Lara probeerde nog voorzichtiger te antwoorden, door het eigenlijke onderwerp te vermijden. 'Oh, ehh...Ja ehh...Jij en Justin kwamen goed overeen hè?...'Toen stopte ze even, nadenkend wat ze zou zeggen, en daar maakte George gebruik van. 'Justin is dood, al een dikke 5 jaar, en Jaden is sinds eergisteren verdwenen.'Zei hij zonder een beetje gevoel, of zo leek het toch.'George, waarom ze/..' 'We moeten eerlijk zijn Lara.'

'Oh...Het lijkt me beter als we er verder niet over praten...' En Jack was even stil, hij en Justin kwamen inderdaad een lange tijd goed overeen, Jack was ook maar een kleine 4 jaar ouder dan Justin. 'Lily, ik zie dat je een fee bent..?' Vervolgde hij het gesprek, en zo praatten ze nog enkele uren met z'n allen door, er was zoveel te vertellen. Wat Jack had meegemaakt met Emma, het verhaal dat Jessica Lara en George ooit vertelde, Lily die een fee is en het verhaal rond Elaira, de-wat zij natuurlijk nog steeds dachten- dochter Jenneyha van George, Lara's film en haar 2e "vadermogelijkheid"...

Na enkele uren bijpraten kwam mijn simself -die even brilloos was(krijg binnenkort toch lenzen) en een prachtig kleedje aan heeft- binnengelopen. 'Jack, de gasten komen, en Emma is klaar, ze ziet er trouwens prachtig uit.' Jack antwoordde met oké en gebaarde naar zijn Lara, George en Lily dat ze in de zaal mochten gaan zitten.

De eerste gasten die toekwamen waren Ethan en Tania (let niet op Ethan, tegen deel 99 heb ik hem zeker al een kleine make-over gegeven, met duidelijke toestemming van Froos ) van Froos' geweldige dagboek Ethan en Tania! (SN)

De volgende gasten die er toekwamen waren Bart de Leeuw en Anja Buiten van Athina(ik heb Anja een random kleedje en kapsel gegeven en Bart een random pak) (SP)

Daarna kwamen de zusjes Gwyneth en Sinéad Kobayne van Jo-anne toe! (SP)

Dan nog eens 2 zusjes: Clarissa en Chelsea Springs van Rudy! (SN)

En dan de simself van Koen (die echt een giganeus krijgt van mijn default skin) (SN)

Suzan Meir van simsmeid (SN)

Dan de simself van Eenhoorn, oftewel Leora. (SN)

En dan de simself van Margotieke, oftewel Margot! Die als laatste kwam, en het was ondertussen al een eindje in de namiddag.

Na ze werden verwelkomt ging het echt beginnen, en Emma kwam door die deur en ze wandelde naar voor op het tatatataaaaaaaaaa-muziekje, zonder vader aan haar arm weliswaar. Het gene wat het meest opviel was haar ravenszwarte haar bij de prachtige, lichtroze jurk die ze droeg...

...Waar ook haar aanstaande echtgenoot Jack zijn ogen niet af kon houden...


Dit was deel 98!

Leuk deel! En leuk om al die gasten te zien.

Leuke update

Leuke update

Leuke update! Wel typisch iets voor mij om maar net op tijd te komen! Heel leuk gedaan met al die gasten!

Leuke up

wat gebeurde er in deel 98? Justin en Ashley treffen de laatste voorbereidingen en vertrekken vlak daarna naar het hoofdkwartier van de MSGDVSO, waar hen enkele verrassingen te wachten staan...Ondertussen is in Roaring Heights alles weer goed tussen George en Lara, al blijkt dat niet tussen Lily en...Haarzelf en neemt ze stiekem een wapen mee naar het trouwfeest van Jack, waarmee Lara dringend wat moet bijpraten.

hier is deel...99:
(leuk om dat te zeggen ehh...schrijven)


Binnen geraken was niet zo moeilijk geweest, maar zodra ze binnen waren, werd het dat wél. Al urenlang liepen ze door het grote labyrint van miljoenen smalle, donkere, koude gangen met hier een daar een lamp aan de muur. 'Leuk.' Zegt Justin/Michael plots. 'Doodlopend, weeral.' zegt hij terwijl hij naar de muur een kleine 10 meter voor het staart.

'Misschien heb je wel gelijk...' Zegt Ashley/Leyla ven teleurgesteld als Justin/Michael...'We zitten al een halve dag door deze koude gangen te lopen, zonder enig resultaat. Ik dacht ik de weg nog zou kennen, toch niet zo te zien....' En toen zweeg ze, en bleef ze met een klein schuldgevoel achter. Zij had Justin jarenlang hiermee meegetrokken, voor wat? Voor een grote mislukking. Misschien zouden ze er wel nooit meer uitgeraken...'Hé!' Riep ze toen ze even naar Justin/Michael keek.

Ze zag dat er een kleine, vreemd kronkelende, glinsterende groene dingen verschenen rond Justin/Michael. 'Je...Je veranderd terug.' Langzaam verschenen er allemaal groene kronkels rond hem heen, en ook rond haar. 'Jij ook, Ash...Vreemd, hier is niemand die ons zou kunnen ontmaskeren...'

Toch was het zo. Op het moment dat ze beiden helemaal terug waren veranderd, ging er een geheime deur open waar een opvallende vrouw met donkerrood haar uitwandelde, samen met 2 lijfwachten, alhoewel ze die met haar bazige blik waarschijnlijk niet nodig had en ze keek Ashley aan, die juist een duw in haar rug had gehad van een derde lijfwacht, die een pistool tegen haar hield.
'Hier ben je, spijtig genoeg niet met iedereen die nodig is.' Nog voor dat Justin kon vragen wat er aan de hand is, beval de vrouw dat ze mee moeten komen. Justin kwam gewoon mee, spijtig genoeg voor haar had Ashley daar niet zo veel zin in en kon de man achter haar elk moment een kogel afvuren, die dan recht door haar heen ging.

Ze liepen enkele minuten verder door het labyrint, tot ze eindelijk stopten in iets wat op het hart van het hoofdkwartier leek. Justin nog steeds zo vrij als een vogel, en Ashley bibberend met een pistool tegen haar rug. Hij snapte er niks van. De vrouw keek Ashley's richting uit en zei: 'Zo, Ash, Zoals Justin je noemt. Ik weet dat je de afgelopen jaren flink vertraagd bent door die man, maar ik vroeg om de héle familie, dit is niet de hele familie.'

Ze stond recht, met het plan naar Ashley toe te gaan. Maar hetzelfde moment vond Justin perfect om even enkele vragen te stellen.'Wat is er hier aan de hand?' Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij naar voor liep, zonder iemand hem tegenhoudt...Hij kon voor hetzelfde geld gewoon weglopen.
Ze hoorde het en antwoordde meteen.'Oh, jij...Natuurlijk. Het zit zo: de lieve Ashley is toch niet meteen wie je denkt dat ze is. Wacht, ik zal het je helemaal vertellen. Het begon 40 jaar geleden...'

...Een zeker Lia, een jonge spionne die hier werkte, het al een tijdje een oogje op mijn vader, een twintiger die het toen juist voor elkaar had gekregen de baas te worden van dit alles. Alhoewel, écht verliefd was ze natuurlijk niet. Wat moest een knappe blonde vrouw met hem? Niks. Maar hij was wel rijk, en machtig. Baas van de MSGDVSO betekend baas van de wereld...En zoveel geld en macht hebben, zag ze natuurlijk wel zitten. Ze probeerde al maandenlang binnen te kruipen in zijn wereld, en op een avond toen ze het eindelijk durfde om hem écht te versieren, had hij het al lang door en ontsloeg haar, waarna er voor haar niks anders op zat als vluchten...Uit angst dat er geheime informatie wordt gelekt, proberen we ontslagen mensen altijd uit de weg te ruimen.

Maar doordat ze al zolang vertrouwd werd door mijn vader, vertelde hij haar waar we dit alles vandaan halen, hoe we het voor elkaar krijgen om op magische wijze alles zo goed verstopt te krijgen...En dat had hij beter niet gedaan. We haalden het vandaan bij de Feeën, mooie magische wezens die ons maar al te graag hulp boden. Ze ging in een oude bibliotheek op zoek naar het recept van een drankje om tijdelijk in een fee te veranderen, en dat drankje vond ze. Ze ging naar het hart van het échte feeënrijk, vermomde haar, schakelde de echte koninklijke familie uit en werd koningin.(zie deel 55(die pagina onderaan)) Waardoor zij de macht had over de hulp die tot dan sommige feeën ons verleenden en we hun magische trucjes niet meer konden gebruiken. Vanaf toen begon het, wij hadden hulp nodig die we niet kregen, behalve als we...Als zij de baas werd.

Maar ze had een klein detail over het hoofd gezien: een fee, de Feeënprinses van daar om precies te zijn, van wie ze een tijdje de vriendin had gespeeld had een zoontje gekregen, samen met een vampier. Het jongetje noemde George Goodricke, iemand die er kon, en nog steeds kan, voor zorgen dat zij haar troon kwijtspeelt en ze dus graag bij haar zou hebben, enkel niet als echte troonopvolger maar als gijzelaar...Waardoor wij zeker niks meer kunnen doen. Maar ze kon moeilijk bij hem en zijn vader aanbellen en de jongen ontvoeren. Ze stak een heleboel plannetjes in elkaar,een dikke 10 jaar na ze was ontslagen kwam ze plots hierheen, amper verouderd. Ze houd haar al jarenlang jong met een paar feeëndrankjes. Ze kuste mijn vader en van het een kwam het ander, na een onenightstand ging ze terug...Er wordt gezegd dat ze 9 maanden later beviel van een tweeling...

(EA-ogen!!!!!)
'...Een jongen en een meisje. 13 jaar geleden hadden we eindelijk het perfecte plan ontwikkeld: Ashley ging als Jenneyha, jouw zogezegde halfzus en een fee, binnendringen bij een nepdochter van Lia die George wou ontvoeren en tegelijk George naar hier lokken, zodat we hem konden doden. Geen mogelijke gijzelaar meer voor Lia. Maar omdat Elaira, haar zogezegde tante, enkele dingen ontdekte werd het plan gewijzigd en moest ze jou en je hele familie hierheen halen...Waardoor we in deze ruzie zeker geen last hebben van een bekende nieuwsgierige familie met iemand die Lia nogal goed kan gebruiken. Spijtig genoeg werd dat de afgelopen jaren gedwarsboomd door de helft van Lia's tweeling.'

Alhoewel er iets niet aan het verhaal klopte, geloofde Justin de vrouw toch en staarde naar Ashley, die hem met grote, bange ogen aanstaarde. Ze voelde haar te slecht en te bang om iets te zeggen. Ze was gefaald, of het nu ging over de MSGDVSO uitschakelen of Justin samen met derest van zijn familie hierheen brengen. En nu, nu stond ze op het punt doodgeschoten geworden. 'G-ge-geloof ze-ze ni-niet...' Zei ze bang. Maar Justin luisterde niet echt.

(ik denk dat het duidelijk is welke haarkleur hun kinderen later gaan krijgen, alhoewel...donkerbruin van Zoë, gewoon bruin van Annie, blond van Bryan...En over de huidskleur valt te twijfelen)
Emma schreed naar voor in de zaal terwijl alle 16 mensen op de stoelen keken naar de prachtige jonge bruid. Vooraan in de zaal zag ze onder bebloemde bruiloftsboog Jack staan, ze ging naast hem gaan staan en na enkele kleine beloftes wisselden ze de ringen uit...Allebei dolgelukkig.

Na ze de ringen op elkaars vingers hadden gestoken klonk er een 'En nu mag u de bruid kussen.' Jack streelde Emma's golvende haar en kuste haar zacht.

Daarna ging iedereen naar de feestzaal, waar ook de taart werd aangesneden. Iedereen pakte een stuk taart, at het op aan de lange tafel aan de kant van de zaal en ging daarna naar de dansvloer of de bar, of de wc voor degenen die nét wat te veel taart op hadden. Toen was het tijd voor de openingsdans, Jack en Emma begonnen te dansen op de prachtige muziek. Ze hadden zich al jaren niet zo gelukkig gevoeld,een week geleden waren ze elkaar bijna vergeten en nu staan ze op de dansvloer tijdens hun trouwfeest...Alhoewel dat geluk wel eens kan veranderen. 'Zou ik het hem nu vertellen van vannacht...Die geluiden...' Dacht Emma al de hele tijd. 'Ik had het nog gehoord...Zoë gaat ons niet met rust laten.' Dacht Jack op hetzelfde moment.

Ondertussen zaten aan de tafel aan de kant van de zaal Sinéad en Gwyneth Kobayne te genieten van de muziek, ze waren enigen die nog aan tafel zaten. 'Ehh...Ik moet jullie iets vragen.' Zei een niet onbekende vrouw die er enkele stoelen verder bij kwam zitten.' Weten jullie waar George Goodricke is?' Geen reactie, Sinéad en Gwyneth luisterden niet.

'Joehoe...Weten jullie waar George Goodricke is?' Vroeg ze nogmaals.

'Oh, sorry. Hij staat op de dansvloer, samen met zijn vrouw Lara. Dat is de halfzus van de bruidegom.'

Zahia baande haar een weg tussen de dansende massa,'Vrouw...' Dacht ze. 'Die rotzak is zijn belofte niet nagekomen.'

Ze ging subtiel bij Lara en George gaan staan, George merkte haar meteen op. Gelukkig voor George en haar, ging Lara juist een drankje halen.'Hallo George.' Zei ze. 'Hallo Zahia...'Zei hij terug. 'Waar was je vannacht?'

Voor dat George iets zei, sleurde Zahia hem mee naar de zetel en ze gingen gaan zitten, eerst vlak bij elkaar maar George verschoof al meteen wat.'Zo, dat is je vrouw...' en ze was stil. 'Je had gezegd dat jullie gingen scheiden, en dat was al enkele dagen geleden. En nu zijn jullie weer dolgelukkig.'

Terwijl George stil bleef en Zahia zei dat hij alles is wat slecht is, zat Lara aan de bar, naast Margot. 'Wie is die vrouw die daar bij George zit?' Vroeg ze aan Lara, die van niks weet.

Lara ging rechtstaan en keek in de richting van de zetel, waar ze George zag zitten naast een vrouw die een dikke 10 jaar jonger is dan hem.

Ze werd plots helemaal slap en het lukte haar pas net op tijd om terug op het barkrukje te zitten. 'Dat is ze dus.' Ze wist dat George haar de afgelopen dagen had zitten bedriegen, en niks wees erop dat zij het was. Maar toch...Ze voelde gewoon dat zij het was. Er brak gewoon iets in haar, haar man op het trouwfeest van HAAR halfbroer naast zijn-waarschijnlijk toekomstige vrouw- zien zitten, dat deed haar pijn. Terwijl iedereen dolgelukkig was, kreeg ze flashbacks naar alle woorden die George de laatste dagen tegen haar zei.

10 minuten later, dat al genoeg tijd is om enkele drankjes adfundum op te drinken, werd ze wakker geschud door Jack die naast haar kwam zitten. 'George en uhh...Die vrouw, ze zijn naar buiten gegaan. Niet naar buiten, eh....Naar een andere kamer. Ik wil niet weten wat ze nu doe/...' '...Bespaar me de details, en ja, ik wist het al.'Onderbrak Lara. 'Gaat het?' Vroeg Jack lief, terwijl Lara nog steeds gekwetst en koel de andere kant opkeek.'Slecht dus...Waar is Lily?' 'Ze zit waarschijnlijk in een hoekje eindeloos veel sms'jes te sturen naar Jaden, in de hoop dat hij iets van zich laat hore/...' En toen stopte ze. Ze stond op het punt in huilen uit te barsten, maar hield haar in.

'Ehhh...Oké, als er iets is, je mag het zeg/...' 'Ga weg!'

Dit was deel 99.

Leuke up!!

Erg leuke updates!

Emma ziet er prachtig uit!

Dat veranderen in een ander persoon met een drankje doet me heel erg denken aan Harry Potter en de Wisseldrank.

Alleen jammer dat niet alle screens het doen van update 98.

O zo spannend! Ik heb zoveel zin in deel 100!

Leuke up weer! Ben benieuwd naar het volgende deel

Leuke en spannende up Dat beloofd veel goeds voor delvolgende

Leuke update. Het bruidspaar ziet er mooi uit

hier is het dan...deel 100


Er volgde een kleine stilte...Justin keek even teleurgesteld naar Ashley, ze zei niks maar ze was overduidelijk bang... Zou het nu waar zijn wat de vrouw allemaal had gezegd? Zou hij al die jaren samengeleefd hebben met een hypocriete leugenares die erop uit was hem en zijn familie daar te krijgen, iets wat absoluut niet gelukt was?
Niënnia,(spreek uit: niejenja) zo heet ze, ging op de bureaustoel gaan zitten en zette via de computer enkele kleine tv's aan. Of Justin dacht toch dat het tv's waren... Justin keek naar de schermpjes en toen ze het had aangezet verschenen er beelden op van een gebouw, het was er over het algemeen leeg. Behalve in de feestzaal, daar waren er veel mensen aan het dansen, of ze zaten aan de bar...Waar een twintiger zat met pikzwart haar en een redelijk donkere huid.
'Jack..?' Dacht hij...

Niënnia stond terug recht, ze keek even naar de camerabeelden ze grijnsde.
'Dat is inderdaad je nonkel, Jack.' Dat was een bevestiging...
Waarom toonde ze deze beelden? Wat wou ze ermee doen? Kon ze het niet gewoon vertellen in de plaats van dat geheimzinnig gedoe?
'En dat is zijn trouwfeest, hij is vandaag getrouwd. Met een zekere Emma Goodricke, je waarschijnlijk ook niet onbekend.' Justin knikte, natuurlijk kende hij Emma, hij heeft een tijdje in hetzelfde huis als haar gewoond.
Ze ging verder. 'Ook je zusje, vader, moeder...Zijn er. Nu vraag je je waarschijnlijk af waarom ik dit zeg...Wel, het is niet zo moeilijk, eigenlijk. Mijn vader verzette zich altijd tegen Lia, maar ik niet. Wat mij betreft mag ze de boel hier overnemen-of we kunnen samenwerken. Stel je voor: 2 jonge vrouwen met een flink stel hersens, die samen de MSGDVSO, en daarmee de hele wereld beheersen? Inclusief het rijk van de min of meer onafhankelijke feeën... Daarmee hebben we ook een gezaamlijke vijand: jouw familie. Dus jullie kunnen maar beter dood...'Justin snapte welke kans ze ging opgaan.
'Aangezien onze lieve Ashley er niet is in geslaagd ook je familie hierheen te brengen, heb ik een nieuw plan. Er is een bom in dat gebouw...Heeft de dochter van Lia er zojuist verstopt, we houden contact zie je. En ik, ik kan die bom laten activeren, door op één knopje te klikken.' Ze haalde een bakje met een klein, rood knopje boven. 'En dan is iedereen op dat feest, inclusief de totaal onschuldige gasten, allemaal morsdood.'

Hij staarde naar het niets, zonder enige emotie in zijn gezicht. Maar van binnen zat hij in één grote knoop. Morsdood...Dat bleef in zijn hoofd hangen. Hij heeft zijn familie al zo lang niet gezien...En dan plots dit. Hij heeft de voorbije jaren verspild aan het uitschakelen van de MSGDVSO, iets waar hij in feite niks mee te maken heeft...En dan dit. Gewoon: Dit.punt. Hij moest denken aan hoe alles anders gelopen kon zijn...Waarom moest hij toch in Ashley's leugens trappen? Wat was er gebeurd als hij dat niet had gedaan? Dan stond hij nu dit niet horen...Dat een gestoorde vrouw op het punt stond zijn familie te doden...Zijn familie, die hij al zo lang niet had gezien...Zo lang...Waarom, waarom, waarom? Hij kon alleen nog maar aan vroeger denken, aan de familie die nu dood ging gaan, door...Hem.









Hoe zijn moeder, de laatste van zijn familie die hij had gezien, hem platknuffelde toen hij een baby was, hoe hij het huis bij elkaar krijste als humeurige peuter, hoe hij er niks van begreep toen zijn oma haar geheugen kwijt was, het plezier op het winterfestival toen hij 10 was, en...de...kostschool waar hij naartoe moest. En het ergste: de dag dat hij Ashley ontmoette. Het mysterieuze meisje met het donkerbruine haar en de sproeten... Een vreselijk mens, ZIJ was de schuld van alles, zonder haar was dit niet gebeurd...Waarom moest alles toch zo gelopen zijn? Waarom? Waarom moest zij bestaan? Het is allemaal HAAR schuld, HAAR schuld...Justin wist het niet meer. En hij geloofde Niënnia...'Justin!' Plots hoorde hij een stem.

Het was Niënnia...'Ik weet waar je aan dacht. Je mist je familie...Je hebt ze zo lang niet meer gezien...Ik snap dan ook dat je ze niet dood wilt. En Ik ga ze ook niet doden, als ik van jou het bevel mag geven aan de lieve man die een pistool tegen je vriendinnetje houd haar te doden.' Justin keek naar Ashley, ze stond daar...Met een pistool tegen haar hoofd. Op het punt de dood te ontmoeten, bang, verstijfd van angst, en schuldgevoel.
'J-Justin.' Zei ze met een bange, bibberende stem. 'Aljseblieft...Ze liegt. Er is helemaal geen bom...Je weet dat je voor je familie gaat kiezen, ik ben vreselijk...Ze wilt mij gewoon dood, alsjeblieft, Justin...Alsjeblieft!' Justin wist niet wat hij moest kiezen...Nee! Ashley was slecht, ze was een dom, schijnheilig mens...Ze wou hem en zijn familie godverdomme naar dat domme hoofdkwartier van de MSGDVSO brengen om hen te laten doden....
'Ik denk dat hij gekozen heeft...En Ashley, natuurlijk is er een bom verstopt op het feest. En natuurlijk wil ik jou doo/...''Nee!' Riep Justin....

Op hetzelfde moment...'Nogmaals Zahia, ja...Ik had gezegd dat ik van Lara zou scheiden, ja! Maar...Ik heb me bedacht.' Zahia had George meegesleurd naar een kamer waar ze wat "meer privacy" hebben, maar daar was George niet zo blij mee...'En laat me met rust, ga weg, ik moet dringend met Lara praten.'

Zahia stond recht, en ze wandelde een eindje door de kamer. 'Je weet het echt niet hè?' Vroeg ze.
' Jij en Lara moeten scheiden...Niet om mij een plezier te doen, alsof ik jou ooit leuk vond. Mijn naam is niet eens Zahia Fberafer...Wat een belachelijke naam is dat. Het is de valse naam die ik heb gekregen, net zoals de nepdochters van mijn moeder er ooit kregen.'
Plots hoorde ze iets dat haar werd toegefluisterd via een apparaatje. Je moet er nu weg, je kan doodgaan als je daar blijft...
'Dat was het, maar ik ga je een plezier doen en weggaan.'

Ondertussen, in wc's van de trouwlocatie van Jack en Emma, Emma waste haar handen, niks speciaal aan...
Tok...Krak...Tik...Krrrriiik... 'Wat is dat geluid nu weer?' Dacht Emma. 'Het is hetzelfde als vannacht...Het geluid toen het stapgeluid weg was...' Veel verder dacht ze er niet over na.
Ze draaide de kraan dicht, droogde haar handen af, en ze draaide haar om om naar de deur te stappen...

...En toen zag ze plots Adam staan...Nu werden enkele dingen duidelijk, hij had het waarschijnlijk die nacht al geprobeerd naar haar toe te gaan, maar hij is was er blijkbaar niet in geslaagd, misschien omdat de deur vaststond.
'Hallo Emma, dacht je nu echt dat je moeder het hierbij liet?' Vroeg hij met een intonatieloze, koele stem.
Eerlijk gezegd had ze dat niet gedacht, het zou haar verwonderen als haar moeder het daarbij liet. Ze weet nog het opsporingsbericht toen ze 15 was en ze was weggelopen, na ze een lange tijd bij (haar mogelijke halfzus) Lara woonde.

Voor ze iets kon doen of zeggen- dat zeggen was dan iets geweest dat lijkt op:"Adam...?"- Zette Adam enkele stappen naar voor en greep haar arm vast, en zette er zijn tanden in. Ze schreeuwde zo hard als ze kon, de beet deed verschrikkelijk veel pijn...Het doet al pijn als een gewoon mens wordt gebeten. Maar als je als vampier bent geboren en nadien in een mens bent veranderd doet het dubbel zo veel pijn...
En dat voelde Emma. Toen adam klaar was, ze wist totaal niet hoe diep de beet was, viel ze neer op de grond. En Adam, die stond er maar bij en liep niet weg...

'Lara...' Zei Jack. 'Wat?' Antwoordde Lara terwijl ze verder dronk van haar -natuurlijk alcoholische- cocktail. 'Zou je niet beter even stoppen met drinken en Lily gaan zoeken? Ik heb al rondgekeken en zie haar nergens.' 'Oh, dat is dan de laatste, mijn man is gaan lopen met een slet van ruim 10 jaar jonger en mijn 3 kinderen zijn weg...Verwachtte ik al.' 'Lara!' 'Oké, ik ga al.' Ze slikte de laatste slokken van de cocktail in en ze stapte af de barkruk, hoewel dat niet perfect lukte. Na ze even in de zaal had rondgekeken, moest ze Jack alvast gelijk geven.

Na ze haar hakken had uitgedaan, door de dosis zwaar alcoholische cocktails kan zelf Lara daar niet meer op stappen, strompelde ze door de gang...
'Lily!!!!' Riep ze, of probeerde het toch. 'Waar ben je? Ik ben het, Lara!!!' Maar geen reactie...
'Dacht ik het niet...Ach ja, waarom verwacht ik ook dat ze in de gang is.' Lara sloeg de eerste de beste kamer in, en....

'Lily..!?' In één slag werd ze terug nuchter, een kleine 10 meter voor haar stond ze, het was vreselijk. Lily was bang, getraumatiseerd, en vooral ongelukkig. Lara kon haar ogen niet geloven, ze wist echt niet dat haar dochter er zo erg aan toe was.
'Lily, leg dat pistool neer.' Beval ze.'N-ne-nee.' antwoordde ze trillend...
Lara zette voorzichtig enkele stappen dichterbij.'Lily...Alsjeblieft, leg dat pistool neer...Je wilt niet sterven, ik meen het.' En ze wist waar ze over sprak.

Lara ging achter haar gaan en ze probeerde voorzichtig het pistool uit haar hand te pakken, waarop Lily haar even duwde en begon te schreeuwen.
'Je snapt het niet! Voor jou is alles perfect nu, jij en papa zijn terug samen en je hebt het bijgelegd met je broer, maar geef je wel om mij? En om Jaden, misschien is hij wel weggelopen van zijn vreselijke ouders!' Lara wist niet wat ze moest zeggen...Er was niks van waar, en dat wist Lily ook...
'Alsjeblieft Lily, doe dit niet. Ik geef wel om je...Je wilt niet weten hoeveel verdriet het me doet nu ik dit zie. Alsjeblieft, leg dat pistool neer...Ik weet hoe het is. Ik heb mezelf ooit al eens bijna doodgedronken...Jij was er toen niet, je was verdwenen. Net zoals je broer nu...Je broer die ik vreselijk mis. Alsjeblieft Lily, leg het pistool neer! Als je het niet voor mij doet, doe het dan voor Jaden, hij komt terug, ik beloof het je, ik ga zelf wel naar hem opzoek...'

Maar Lily luisterde niet. Het enigste wat ze nu voelde was woede, ze was boos op haarzelf, haar ouders, haar pesters, de mensen die verantwoordelijk zijn voor Jaden's verdwijning...
Uit frustratie draaide ze haar om, en tackelde Lara bij wie dit het laatste is wat ze verwachtte.
'Lily, wat doe je?!?' Riep ze vragend, terwijl ze struikelde.
'Ik haat je! Ik haat mezelf, ik haat papa, ik haat Jaden, ik...' Plots verzwakte Lily lichtjes en ze liet het pistool op de grond vallen, maar door de schok van het vallen vuurde het een kogel af...PANG
Of die kogel iemand heeft geraakt en zo ja, wie, dat verzwijg ik nog even

Al meteen schrokken al een heleboel mensen zich kapot van de plotse 'pang'...Misschien komt het omdat de muziek even wat minder luid stond.
'Rustig iedereen, ik ga gaan kijken.' Zei Jack, die gebaarde dat hijzelf wél rustig was. Maar hij heeft Emma al even niet gezien en Lara is nu ook al even weg...

Hij zag dat de deur van de vrouwenwc's open stond, en daar zag hij Emma bewusteloos op de grond liggen...Met naast haar Adam die nog steeds geen moeite bleek te doen om weg te gaan.
'Jack...' Mompelde hij, en dat was het enige wat hij deed.

Jack wist niet wat hij deed, hij zag Emma bewusteloos op de grond liggen, Adam stond daar vlak bij, die toen hij binnenkwam net het laatste bloed van zijn mond had geveegd.
Jack veranderde plots en ongecontroleerd in zijn weerwolfvorm, gewoon, uit woede, verdriet...Hij had al de hele tijd vermoed dat Zoë hen niet zomaar ging laten doen. Maar het moment dat hij zijn kersverse vrouw werkelijk bewusteloos, of misschien dood, op de grond zag liggen...Er brak iets.
'Awoewooeeewoeeewooeee!!!!!!' Huilde hij.

En voor hij het wist, sloeg hij Adam op de grond...Adam, die niet wist wat hem overkwam, viel neer op de grond. Even was hij bewusteloos...Maar niet voor lang, vampiers zijn na ze zijn neergeslagen hoogstens een minuut bewusteloos...

Hij pakte Emma op, die juist weer bij bewustzijn was aan het komen.
'Gelukkig, ze is niet dood...' Dacht Jack, waarna hij naar Adam keek die ook al wakker werd.
'J-Jack...'zei ze stil en halfslapend. 'Rustig zijn Emma, Adam ligt daar...We moeten hier weg. De afloop van het feest regelt iemand anders wel.'
En toen was hij het gene waarvoor hij écht ging gaan rondkijken, de pang, vergeten...

Op hetzelfde moment, ergens...
Jaden was al een dag rond aan het lopen in een eindeloos, maar prachtig bos...Zowel zijn honger als vermoeidheid was hij in één slag vergeten toen hij het bos zag. Tussen de vele, fantasieachtige bomen waren gekleurde, glinsterende verschijningen en mist, en het schemerde er de hele tijd...Wat de vele prachtige kleuren nog beter deed uitkomen.
De bomen waar groot, klein, en in alle kleuren en in de schors waren kronkelige tekeningen gekerfd.
Jaden liep zacht over de zachte bosgrond, waar geen gras of andere kleine planten waren. Buiten de "bomen" was hier geen begroeiing, enkele steenachtige, vreemde aarde...Het leek wel of hij op een andere planeet was... 'Het is hier prachtig.' Zei Jaden. Op hetzelfde moment zag hij precies iemand lopen...'Wie is daar?' Riep Jaden in de richting van het geluid.

Wie is daar? Is daar iemand? riep Jaden nog.
'Gelukkig, hij zag me bijna...' Zei iemand die hoog in een boom zat.'Waarom deed ik dit toch...'


Dit was deel 100! Maar 29 afbeeldingen, wow...Maar bij sommige staat er extreem veel tekst.

Ik wil jullie trouwens dit zeggen:

Sommigen weten het misschien, anderen niet, maar dit begon als 10G, precies 10 maand geleden.
Daar heb ik mijn voeten aan geveegd, vreemde tijdsprongen, een dosis cheats, en grote 'sets' bij bepaalde dingen en iets 10 keer opnieuw spelen tot het goed is. en vooral: een verhaal maken.
Maar simmen? Nope, het is gewoon een verhaal en ik deed er wat afbeeldingen bij met behulp van sims, het is mijn verhaal en dat zijn wat sims die erbij horen...Ze verouderen niet eens.
Maar dit wil ik niet meer, ik wil gewoon een goed verhaal maken, geen cheats, mijn sims hun (levens)wens(en) écht laten vervullen, en dit jullie laten zien, kortom: hét verhaal VAN mijn sims.
Niet de sims van mijn verhaal, géén grote in scène gezette boel meer, maar het échte verhaal maken van mijn sims, en hen veel laten bereiken. Waardoor ze met een mooi en groot grafzerk zullen sterven.


Bedankt trouwens voor alle complimentjes over de Doyleh's die ik de voorbije 10 maand heb gekregen, soms had ik er écht geen zin meer in en dacht ik dat ook niemand het leuk vond, maar toen waren jullie er om op het juiste moment enthousiaste reactie's te plaatsen!

tot over 2 maand, met een 10 keer betere, prachtige de Doyleh's!!!!

een échte 10G


Voor de duidelijkheid, de Doylehs blijven gewoon de Doylehs en er komt geen nieuw verhaal, het wordt gewoon vernieuwd.

het staat hier nu al 12 uur op- over een periode dat je dag kan noemen- en eh...?

waarom zo ongeduldig..? wacht gewoon af, iedereen is aan het werken of iets anders aan het doen. maar wel cool dat je 100 delen heb

↑↑Gitte meid. Ik werk overdag en heb nu pas tijd om je laatste deel te lezen

Je hebt een heel leuk verhaal gemaakt met de Doyleh's, gaan we nog zien waar die kogel 'pang' terecht kwam?

Succes met je nieuwe project

↓ Ik bedoel ook dat vernieuwende

nieuw project? ik ga nog verder met de Doyleh's hoor enkel wat vernieuwd.

en knoetiee, zwijg.

v Sorry, gewoonte. Ik probeer je te negeren maar dat lukt niet als je berichten plaatst.

En misschien besef je het niet, maar je hebt zojuist 11 miljoen mensen beledigd.

^ wie is knoetiee? en als jij over mij zwijgt, dan ga ik over jou zwijgen, en wat is zwijgen een vreselijk belgisch achtig woord..

Spannend deel!