Mooi!
Vooral het einde!

Beste Lucky Palms lezers,

Het 6de Hoofdstuk verschijnt Woensdag, ik raad jullie aan om het zeker te lezen want het zal gaan over het liefdesleven van Darren en Darleen, die allebei in de Sims 2 verschijnen. Het wordt meteen dubbel zo lang als normaal. Het 7de Hoofdstuk verschijnt waarschijnlijk Donderdag, en het zal gaan over Lola's zoektocht naar de vader van haar baby. Yolanda speelt nog steeds mee, maar ze zal een paar Hoofdstukken afwezig zijn. Om jullie nieuwsgierigheid wat te prikkelen heb ik een soort van voorproefje voor Hoofdstuk 6 gemaakt:

Hoofdstuk 6:
Darleen: Ik staarde naar zijn volmaakte lippen en zijn droevige blik. Het was duidelijk dat hij ergens mee zat. Ik begreep niet goed waarom zo'n mooie man met zo'n blik van diep verdriet voor zich uit kon staren. Ik wilde hem troosten, kussen, zeggen dat alles goed kwam. Want oh wat was hij mooi, zo mooi.

Darren: Ik kon enkel denken aan Yolanda, moederziel alleen teruggekeerd naar dat triestige dorpje Riverview. Zou ze aan mij denken? Zou ze mij vergeven dat ik zo oppervlakkig was geweest? Wat zou ik haar graag vertellen dat het me speet en dat ik misschien toch een gezin wou vormen met haar. Ik kende haar eigenlijk sinds een week pas echt, maar ik was in die korte tijd zo verliefd geworden. Ik zou voor haar en het kindje zorgen, en hen beiden een goede thuis geven. Ik zou het kind leren schilderen, net als ik altijd had willen doen bij mijn eigen kinderen. Ik wou haar achterna gaan en haar uit haar depressie halen, en ik zou die zogenaamde vader nooit toelaten. Wat maakte het ook uit? . We moesten helemaal niet weten wie van de 12 het kon zijn. Ik zou het kind veel meer liefde geven, en ik zou speciaal worden voor iemand. Zoals ik nooit was geweest vroeger. Mijn moeder had me speciaal gevonden, maar de kinderen op school nooit. Mijn hele tijd op die stomme school hadden ze me vernederd, gekweld. Ik zou nooit iets voor iemand betekenen. Ik was maar een verlegen jongetje met overgewicht.

Darleen: Ik voelde dat we dezelfde pijn hadden gevoeld, ik wist niet waarom, maar ik vond het gewoon zo fascinerend om naar zijn perfect gevormde gezicht te staren. Waar piekerde hij zo over? Was hij gedumpt? Ik wilde hem steunen, hem vastpakken, zijn tranen weg kussen.

Als slot een screenshot uit een zeer belangrijk moment uit het Hoofdstuk:

Ben benieuwd naar het echte hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6

Ik ben Darleen Matlapin, we wonen sinds 2 weken in Lucky Palms. In het begin vond ik het maar saai om samen met mijn ouders te verhuizen, maar toen ik het huis zag en de stad werd ik meteen verliefd. Vooral toen ik die ene speciale jongen leerde kennen. Het was allemaal begonnen enkele dagen nadat Yolanda Shaw bijna haar kindje had verloren. Ik zat bij mijn ouders aan tafel en was en in een gesprek verwikkeld over het huis en wat er nog aan kon veranderen. Mijn ouders zouden die avond vertrekken naar Bridgeport, waar ze naar de verkoop van het appartement gingen. Binnen 2 dagen was dat ook al weer achter de rug. Ik besloot dat dit het perfecte moment was om ze over Darren Dreamer te vertellen. "Ik heb een afspraak" vertelde ik trots. "Met wie?" papa was altijd zeer streng wat mijn relaties betrof. Ik was inmiddels al 21, hij mocht zich wat inhouden wat mij betreft. "Met Darren Dreamer" vertelde ik terwijl ik zijn gezicht goed bestudeerde om zijn reactie te zien. Ik wist zeker dat hij al over hem gehoord had, want hij knikte goedkeurend. Zijn gezicht betrok alleen heel even toen ik hem lachend vertelde hoe ik hem ontmoet had. "Hij lette niet goed op en liep me omver " schaterde ik het uit.
Ik vertelde maar niet dat hij zo dronken was geweest dat hij mij daarom omver had gelopen. Hij had zijn verdriet willen verdrinken, ik denk omdat Yolanda hem had laten staan. Ondanks wat hij voor haar gedaan had. Ik bedankte hen en ging me klaar maken in mijn slaapkamer.

In de badkamer stak ik mijn haar op. Het zag er mooi en elegant uit. Toen mama binnen kwam zag ik de bezorgde blik in haar ogen. Ze was bang voor iets. Iets onheilspellends, dat had ze al gehad vanaf dat het verschrikkelijke keerpunt in mijn leven zich meester van me had gemaakt. Ik dacht dat ze er wel over zou zijn. Even dacht ik dat ze iets ging zeggen, maar ze legde alleen goedkeurend haar hand op mijn schouder en zei dat ik er mooi uit zag. Ik wist dat het haar pijn deed om me los te laten.

Ik was klaar, ik staarde naar mezelf. Sinds lange tijd voelde ik me weer mooi. Sinds die ene keer...

Ik nam afscheid van mijn ouders. Ze wenste me veel succes en vertelde me dat ik er goed uitzag. Ik wist dat ik er mooi uitzag. Toch??

Darren: Ze belde aan, ja dat was ze. Ik liet mijn eten alleen en liep naar de voordeur. Ze zag er nog verukkelijker uit als de eerste keer dat ik haar zag. Zelfs bijna zo mooi als Yolanda. Yolanda, na die ene keer had ik haar niet meer gezien. Haar halfnicht had me verteld dat ze rust nodig had en ze waren vertrokken naar Riverview voor een onbepaalde tijd. Slechts 1 telefoontje met een bedankje had ik gekregen. Terwijl ik enkel verlangde naar haar.
Darleen: Hij had alles goed voorbereid, hij vertelde me dat het eten nog even op zich liet wachten en ondertussen bezichtigde ik zijn schilderijen. Ze waren mooi. Ik was blij dat hij deze niet verkocht had, want ik genoot om er naar te kijken.


Darren: Ze genoot van het eten, glimlachend probeerde ik haar te verleiden. Yolanda had me laten staan, terwijl ik zo goed zou gezorgd hebben voor het kind. Ik wou dat ik het har had kunnen vertellen, maar ik had de moed niet. Door de emotionele stress was het gebeurt, het was mijn schuld... , mijn schuld ....
Darleen: Ik staarde naar zijn volmaakte lippen en zijn droevige blik. Het was duidelijk dat hij ergens mee zat. Ik begreep niet goed waarom zo'n mooie man met zo'n blik van diep verdriet voor zich uit kon staren. Ik wilde hem troosten, kussen, zeggen dat alles goed kwam. Want oh wat was hij mooi, zo mooi.

Darren: Ik kon enkel denken aan Yolanda, moederziel alleen teruggekeerd naar dat triestige dorpje Riverview. Zou ze aan mij denken? Zou ze mij vergeven dat ik zo oppervlakkig was geweest? Wat zou ik haar graag vertellen dat het me speet en dat ik misschien toch een gezin wou vormen met haar. Ik kende haar eigenlijk sinds een week pas echt, maar ik was in die korte tijd zo verliefd geworden. Ik zou voor haar en het kindje zorgen, en hen beiden een goede thuis geven. Ik zou het kind leren schilderen, net als ik altijd had willen doen bij mijn eigen kinderen. Ik wou haar achterna gaan en haar uit haar depressie halen, en ik zou die zogenaamde vader nooit toelaten. Wat maakte het ook uit? . We moesten helemaal niet weten wie van de 12 het kon zijn. Ja, ik wist het meteen. Die vervelende Lina Lancaster had het luid geroepen. Toen ik terug voor Yolanda's deur stond had ik het haar horen zeggen. Ik zou het kind veel meer liefde geven, en ik zou speciaal worden voor iemand. Zoals ik nooit was geweest vroeger. Mijn moeder had me speciaal gevonden, maar de kinderen op school nooit. Mijn hele tijd op die stomme school hadden ze me vernederd, gekweld. Ik zou nooit iets voor iemand betekenen. Ik was maar een verlegen jongetje met overgewicht.

Darleen: Ik voelde dat we dezelfde pijn hadden gevoeld, ik wist niet waarom, maar ik vond het gewoon zo fascinerend om naar zijn perfect gevormde gezicht te staren. Waar piekerde hij zo over? Was hij gedumpt? Ik wilde hem steunen, hem vastpakken, zijn tranen weg kussen.

Ik zette een gesprek in gang, we praatte over werk, zijn kunstwerken en waar we op vakantie wouden gaan. Hij vertelde een grappige situatie waarin hij een vrouw had moeten schilderen, maar ze was verbaasd geweest over de lengte van haar neus. Hij had haar verteld dat ze gewoon zo'n lange neus had, en ze had woedend het schilderij over zijn kop getrokken. "Ik had misschien iets te veel gedronken toen" bekende hij. Zo zaten we 3 uur te lachen en te praten. Ik voelde zijn gezicht opklaren. Ik zou hem deze nacht gelukkig maken. En mezelf ook.
Darren: Per ongeluk liet ik een pasta op haar broek vallen, wat stom van me. Ik was toch zo onhandig. Ze verontschuldigde zich en liep naar de badkamer. Gierend van de wijn taste ze naar de goede deur.

Darleen: Hij kwam binnen toen ik net mij handen had gewast. Zonder iets te zeggen streelde hij mijn rug. Ik glimlachte, hij deed het zo lief, zo teder. Ik sloot mijn ogen en voelde hoe hij mijn zorgvuldig gemaakte dot los trok. Zachtjes streelde hij mijn haar.

Darren: Ik besefte waar ik mee bezig was. Kon ik nog terug? Hoe kon ik haar vertellen dat dit mijn eerste keer ooit was. Ik had zo lang gewerkt, zo lang om een vrouw van me te laten houden en er goed genoeg uit te zien. En ik zou dit moment niet verpesten. Toen ik haar vertelde dat het dessert koud werd legde ze haar vinger op mijn lippen. "Ik was het dessert"

Darleen: Ik verstijfde, besefte waar ik mee bezig was en liep de badkamer uit. Het was ziek waar ik mee bezig was. Het was niet juist. Hoe kon seks, de manier waarop ik het had meegemaakt mooi zijn? Zou het anders zijn? Zou het met liefde zijn? Zoals de psycholoog me had verteld. Ik kende hem eigenlijk amper. Maar ik kon dit niet langer uitstellen. Ik voelde me verliefd worden. Hij probeerde me terug te trekken maar met tranen in mijn ogen vertelde ik hem dat ik niet wist of ik het wel moest doen.


Darren: "Ik weet niet of, ik ken je net en..." Maar toen kust ik haar fel op de mond. Ik streelde haar haar, liefkoosde haar boezem en sloot mijn ogen. Ik zou haar de sterren van de hemel laten zien. Hier en nu, en eindelijk zou ik het ervaren. Ik was het eindelijk waart.


Darleen: Ik liet me naar de slaapkamer brengen, hij tilde me op en legde me op het bed neer. Oh wat hield ik van dit moment. Ik zou het me goed herinneren, ik zou het voor altijd bewaren in mijn hart.

Darren: Eindelijk, seks, liefde, ik zou het voelen. Het zou bij me blijven voor altijd. Ik raakte kuste haar en streelde haar en fluisterde: "Je bent zo mooi Darleen, je zou bij me moeten blijven voor altijd"
Darleen: "Smerige slet! Je blijft bij mij, ik ben je baas" ik kromp ineen bij de eeuwige herinnering. Ik duwde Darren zachtjes van me af. Maar hij wou niet. Hij zag het aan als een aanmoediging. Ik voelde me ineenkrimpen, ik was bang, mijn hart klopte. Ik was doodsbang. "Stop Darren, nee ik wil niet" vervolgde ik. Hij leek het speels op te vatten want hij bleef door gaan.
Darren: En toen sloeg ze me hard ik mijn gezicht, verbaasd keek ik naar haar doodsbange blik. Wat scheelde er? Had ik het verkeerd opgevat?
Darleen: "Het spijt me" zei ik bedroefd. "Ik ben er nog niet klaar voor" beschaamd liet ik mijn hoofd zakken. Wat was ik voor iemand? Zou het eeuwig blijven duren? Oh wat haatte ik die smerige klootzak, die mij de sleutel had ontnomen om bij het hart van een man te komen. Hij zou me haten, zeggen dat ik gek was. Maar om de ene of andere reden leek hij het te begrijpen, want hij kreeg tranen in zijn ogen en kuste me nu heel voorzichtig. "We zullen gewoon knuffelen, als je dat goed vind" zei hij geruststellend. Een hele last ging van mijn schouders, en we knuffelden de hele nacht, ik voelde me veilig. De nare gedachten van de eeuwige hebberige handen gingen weg.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Morgen komt het 2de deel, het duurde gewoon langer als verwacht om alles van word naar het forum over te zetten.

Leuke up!
Dat twee mensen af en toe wisselen van spreken, is soms een beetje verwarrend, maar je schrijft goed!

Wauw, erg leuk!
Zoals Guppie al zei: je schrijft goed!

Het 7de Hoofdstuk haalt het niet voor vandaag. . Hij komt er vandaag niet op omdat het internet heel raar en traag doet. Morgen heb ik geen enkele tijd, de hele dag weg. Dus er komen om het goed te makken maar liefst 3 Hoofdstukken op 1 dag! Dit allemaal Zondag. Dus Zondag:

Hoofdstuk 7: Lancaster/ Irwin / Geliefden?
Hoofdstuk 8: Geliefden?
Hoofdstuk 9: Dreamer / Matlapin / Shaw

Ik heb dus die 2 delen maar gelaten, in plaats daarvan verschijnt het 2de deel van Hoofdstuk 6 gewoon als Hoofdstuk 9.

Leuk hoofdstuk weer

Hoofdstuk 7


Het was een prachtige zondagmiddag, en ik, Lola Lancaster zat binnen. Ik dacht na. Ik stippelde in mijn hoofd hele rekensommen uit, dacht na over de huur van dit huis en hoe lang ik het nog zou redden. Speciaal nu ik mijn baan als prostituee aan de kant had geschoven en in de plaats daarvan bij rijke mensen kuiste. Maar ik was zwanger. En zodra ik bij de dokter was geweest wist ik ook van wie. Een van mijn vaste klanten, Richard Irwin. Hij woonde maar een paar van mijn huizen weg met zijn vrouw en dochtertje. Dat nu net hij de vader moest zijn, frustreerde me enorm. Jaycen Hendrikx had mij ook vaak afgehuurd, en hij had het nu niet bepaald slecht, integendeel, hij had het enorm goed. Maar nee, de dokter was zeker, ik was 2 maanden ver en 2 maanden geleden had ik tijdelijk maar 1 vaste klant gehad, en dat was Richard. Dit maakte me woest. Maar hij moest en zou betalen. Het was een mislukkeling, een lapzwans, er zat niets in hem. Zijn vrouw deed dingen die het daglicht niet mochten zien en hij was een verschrikkelijke vader voor hun dochtertje Cricket. Dat hoorde je de mensen vaak genoeg fluisteren. Dit was toch ook zo'n degoutant roddel gat. En aan Lina kon ik ook al geen hulp gaan vragen, ik wou haar bewijzen dat ik zelfstandig was. Dat ik echt wel zonder haar hulp kon overleven, maar ik wist dat het niet waar was. Ze had mij zo vaak verzorgd, als ik weer is zat thuis was gekomen en niet wist waar mijn bed was. Dan had ze mijn schoenen uitgetrokken en had ze warme melk gemaakt. En dan was ze naast me in bed gekropen. Maar nu, alles was veranderd. We spraken amper nog met elkaar. Vooral sinds dat incident met die Mario. Ik zocht gewoon overal een vader voor mijn kind. Iedereen was beter dan Richard Irwin. Maar wie wou mij nu nog? Ik was 40, oud en zwanger. Op deze leeftijd nog wakker worden om een baby te voeden, dat had ik niet verwacht. Maar ik had het er voor over. Ik wilde iets goedmaken. Ik had Lina's jeugd verpest, maar dit kind zou anders opgroeien. Het zou in zijn vaste omgeving blijven, een dak boven zijn hoofd hebben en gelukkig worden. We zouden niet veel hebben, maar we zouden tenminste elkaar hebben. Maar mijn tranen zeiden iets anders, ik moest meer geld hebben. Studeren zat er niet aan te komen, ik had niet eens een middelbaar schooldiploma maar het kind had een vader. En die zou zijn verantwoordelijkheid moeten opnemen. En niet weglopen, zoals mijn vriend had gedaan, toen hij had gehoord dat ik zwanger was van Lina.

Ik belde Richard op, het was nu of nooit. Ik wist dat zijn vrouw bijna heel de dag buiten huis was. Meestal met een of ander luguber zaakje bezig volgens Richard. Hij nam op en vertelde dat hij naar me verlangde, dat hij me wou zien en dat ik meteen moest komen. Toen hij de serieuze klank in mijn stem hoorde wist hij dat er iets goed fout zat. Ik bedankte hem en legde af.

Ik zag hem in de zetel. Hij staarde me enkele momenten wezenloos aan en wachtte toen af. Hij scheen te merken dat ik op het punt stond iets op te biechten. "Cricket is in de buurt aan het spelen, dus doe een beetje voort" verkondigde hij snel.

Ik keek hem gespannen aan. Hij begon duidelijk een vermoeden te krijgen toen mijn mond zich opende om de gevreesde woorden te vormen. "Ik ben zwanger" biechtte ik op. Hij keek in mijn ogen met een verdwaasde uitdrukking, en toen begon hij te lachen. "Kan best zijn Lola, maar je komt me toch niet vertellen dat ik de vader ben?" zei hij lachend. "Jawel dat kom ik wel" zei ik steifjes. "Je bent een hoer, Lola, heel Lucky Palms kan de vader zijn" zei hij uitdagend. De woorden raakte mijn hart, maar hij had gelijk. Heel Lucky Palms zou het kunnen zijn, maar wat hij niet wist was dat de dokter had verteld hoe lang ik zwanger was. En toen ik het hem vertelde werden zijn ogen groot, hij wist dat 2 maanden geleden ik enkel en alleen mijn gunsten tegen betaling aan hem had geleend. We hadden 2 weken het elke dag gedaan, bij hem thuis. Er was geen twijfel mogelijk.

"Stom wijf" snauwde hij me af. "Waarom neem je de pil niet" zei hij met een woedende blik. "Ik neem hem, maar de pil is niet 100% veilig Richard, uitzonderingen kunne gebeurden"
"Je zal hem wel vergeten zijn of zo, niet dat ik het je kwalijk kan nemen, een prostituee is zoiezo dom" zei hij gemeen.
"Je gaat toch betalen" zei ik koeltjes, terwijl er een gemeen lachje om mijn gezicht verscheen. Ik wil hem in het nauw drijven, want hij zou betalen, hij moest wel. "Het is jouw verantwoordelijkheid" voegde ik eraan toe toen hij niet meteen reageerde. "Als je mijn vrouw hier 1 ding over vertelt, dan vertel ik de hele stad wat je job is" zei hij woedend. "Het WAS mijn job, en wees gerust, ik zal je lieve vrouwtje niets vertellen"
"Maar???" zei hij terwijl hij mij verwachtingsvol aanstaarde.
"Je zult mij elke maand 2000 euro betalen" zei ik vastberaden.

"Vergeet het!" schreeuwde hij woedend. Het is jouw schuld en jij hebt er voor gezorgd dat je zwanger bent! , niet ik.
Woedend staarde ik hem aan, het was nu of nooit, ik besloot het hem heel moeilijk te maken, hij moest en zou toegeven.
"Luister" zei ik gemaakt vriendelijk. "1. Ik ga naar je vrouw en vertel haar alles als je mij niet elke maand zult betalen. 2. Ik vertel aan iedereen wat voor een hoerenloper je bent ookal is dat tenkoste van mijn mijn eigen reputatie. 3. Ik zorg ervoor dat je eigen dochtertje uit dit gezin word weg gehaald, jullie zijn de ergste ouders ooit en de kinderbescherming zal daar ook zo over denken. 4. Als je mij nog maar durft tot abortus te proberen te dwingen, dan maak ik je kapot, ik weet wat voor zwarte werkjes je vrouw en soms jij doen. 5. Ik zal nooit iets zeggen over de vader van het kind, en ik ga proberen om bij mijn dochter te gaan wonen."
Hij wist dat ze enorm rijk was, en ik wou hem gewoon laten weten dat ik wel alleen voor het kind zou kunnen zorgen, en dat hij nooit in de opvoeding betrokken zou worden. Ik was helemaal niet van plan om bij Lina te gaan wonen, ik wilde haar nooit meer tot last zijn.Hij was duidelijk geïmponeerd, maar hij wou de strijd nog niet opgeven, dacht ik.
"Je kunt geen kind opvoeden je... bent een hoer" zei hij zwakjes.
"WAS ik Richard, en daarbij, ik heb een job als kuisvrouw en ga bij mijn dochter wonen, het kind zal niets te kort komen"

"Maar wat wil je dat ik doe? We komen nu al nauwelijks rond" zei hij verslagen. Bovendien, is je dochter toch rijk genoeg. "Ik wil vroeg of laat op eigen benen kunnen staan Richard" zei ik kil. "Ik wil niet eeuwig afhankelijk zijn"
Het leek alsof hij doorhad dat er niets anders op zat. Zuchtend vertelde hij me dat hij er nog eens goed over moest nadenken. Ik waarschuwde hem en verliet zijn huis. Niet wetend of ik nu gewonnen had of niet.

Lola en Richard waren zo verdiept in hun ruzie, dat ze niet zagen dat het dochtertje van Richard, Cricket was thuisgekomen. Zwijgen staarde ze het stel aan. Ze had alles gehoord. Hoe zou dit aflopen?

Ik nam een taxi naar mijn dochter, die in het veel rijkere deel van de stad woonde. Ik zou haar vertellen dat ik veranderd was, zonder een gunst van haar te verlangen. Dankbaar zou onze moeder dochter band langzaam hersteld worden.

Ze was net thuis gekomen toen ik aankwam, eerst had ze een beetje bedroeft gekeken, maar toen ze mij zag glimlachte ze overdreven blij. Ze wenkte mij en ik liep naar haar toe. "Eli is nog steeds in Hidden Springs" zei ze zuchtend terwijl ik haar verbaasd aankeek. Ze deed alsof er niets gebeurt was, het maakte me bang. "Ik kom net van bij Yolanda" vertelde ze me vrolijk. "Ze gaat voor enkele maanden naar haar halfnicht Molly in Riverview, ze moet tot zichzelf komen."
Ze ratelde maar aan één stuk door. Het beangstigde me hoe ze de laatste tijd plots van emotie kon veranderen. Ze leek niet helemaal zichzelf.

Ze nam mij mee naar de woonkamer terwijl ze alleen maar praatte over Yolanda, hoe een goede vriendin ze was en dat ze haar is zou gaan opzoeken in Riverview. "Waarom zou je daar naar terug willen Lina?" vroeg ik. "Er zijn alleen maar slechte herinneringen" zei ik nog droever. Ik moest de waarheid niet langer ontkennen, ik had haar een slechte jeugd gegeven.
"Alsof het hier zo veel beter was" snauwde ze bits.
Ze had gelijk, maar haar kwaadheid maakte meteen plaats voor vreugde. Ze vertelde over de mooie plekjes die ze terug wou zien en haar oude vriendinnen. Het verbaasde me dat ze over vriendinnen sprak, die had ze nooit echt gehad, buiten Yolanda. Opgelaten maakte ze drankjes klaar en roddelde ze verder, over Darren Dreamer, en dat zijn traagheid bijna het leven van Yolanda's baby had gekost. Vreemd keek ik naar haar, een paar dagen geleden had ze me nog aan de telefoon vertelt dat Darren zo'n overdrijver, en een sensatie zoeker was. Er was iets met mijn dochter, ik wist niet wat het was. Het was een vreemd gevoel dat zich in mijn maag opbouwde. Maar ze scheen mijn houding niet te merken. Vrolijk pakte ze de drankjes en we dronken ze samen op.

"Ik ben bij Richard geweest" kondigde ik plechtig aan. "Hij gaat me hoogstwaarschijnlijk elke maand 2000 euro betalen, zo lang ik niets vertel aan zijn vrouw."
"Dat is geweldig!" schreeuwde Lina kinderachtig terwijl ze vrolijk en uitgelaten mij knuffelde. Ze deed precies of ik geen enkele zorg meer had. "Je kunt bij ons komen wonen moeder, ik en Eli zullen jullie een kamer geven en..."
"Nee nee Lina, ik wil jullie niet tot last zijn" zei ik om haar droom wat weg te blazen. "Een kind is een hele last zie je, jullie zullen vaak genoeg merken dat ook al als ik er ben, jullie ook jezelf verantwoordelijk zullen voelen." "En je was al heel je leven een soort van verantwoordelijk voor mij" zei ik beschaamd. "Daar heb je gelijk in" zei ze met een zelfingenomen glimlachje. "Maar ik heb ook nieuw voor je mama, ik ben zelf zwanger." "1 of 2 kinderen zullen niet vele verschil maken als we het samen doen" zei ze trots. Ik staarde haar ongelovig aan, ik werd niet enkel moeder, maar ook nog eens grootmoeder!!! Ons 2 ledige familie stond op het punt om groter te worden, en deze keer zou het goed gaan, het moest wel. Deze 2 kinderen zouden nooit mee maken wat Lina en ik hadden meegemaakt.
"Ja" stemde ik toe. "Maar ik zal een eerlijke bijdrage leveren aan de rekeningen en ik zal het volledige huishouden op mij nemen" zei ik met een warme glimlach naar die lieve dochter van me. Ze glimlachte, en knikte goedkeurend met tranen in haar ogen. "Probeer alleen een goede moeder te zijn, mama, en als ik je er ooit op betrap in je oude gewoontes te hervallen dan zal ik je er uit moeten schoppen"
Ze zei het met een opdringerige blik in haar ogen. Het was alsof ze zichzelf probeerde te overtuigen dat ik veranderd was. Ik was veranderd, maar ik wist dat het lang zou duren voor zij dat zou zien.
Ik legde mijn hand op mijn hart en beloofde haar de beste moeder te zijn die je je maar kon inbeelden. En zo zouden we weer samen wonen, nog niet wetend dat dit de grootste fout van mijn hele leven zou zijn.

Leuke update

Wauw, leuke up!
Maar je maakt het nu wel spannend...

Wow erg leuk! ik ben benieuwd naar het volgende hoofdstuk!

Straks volgt het 8e Hoofdstuk, alleen wel een beetje laat

Hoofdstuk 8

Terwijl Eli nog steeds in Hidden Springs was, genoot ik van mijn pas ontdekte zwangerschap. Ik had besloten het Eli pas te vertellen als hij thuis kwam. Ik stuurde hem een mailtje dat alles goed ging met mij en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Maar plotseling voelde ik alles naar boven komen. Ik rende als een gek naar de badkamer.

Tja, dat zijn nu eenmaal de dingen die bij een zwangerschap horen had mijn moeder me gisteren verteld. Ik had het er toch zoiezo voor over, deze baby zou me eeuwig veilig stellen van de armoede. Eli zou zo gelukkig worden als ik het hem zou vertellen, dat hij zou zweren nooit van me te scheiden. Met z'n 5 zouden we een mooie toekomst tegemoet gaan. Als mama veranderd was tenminste. Ze was bezig alles in gereedheid te stellen om te verhuizen. Ik had Eli nog niks verteld, dat kon wel wachten tot hij thuis was. Misschien zou hij het niet zo leuk vinden, maar dat betwijfelde ik, Eli had altijd al een grote familie willen hebben.Het was tijd om afscheid te gaan nemen van Yolanda. Haar huis zou binnenkort te huur staan en al haar persoonlijke spullen waren al gepakt. Wat was ik blij van dat kreng af te zijn. En dat rotkind. Als die stomme Darren Dreamer er niet was geweest, was ik nu de enige vrouw geweest met een kind van Eli. Want wat hij ook beweerde, ik wist zeker dat hij haar een kind had gegeven. Dat slipje had er niets voor niets gelegen.

Toen ik aankwam zette ik mijn beste fake smile op in jaren. Ik was onder de indruk van mijn eigen acteer prestaties. Daar was ik nooit echt goed in geweest, in creatieve dingen. Maar mijn cijfers op school hadden er voor gezorgd dat ik grootste onderscheiding had gehaald. Dat certificaat was één van de weinige dingen waar ik trots op was in mijn leven.

We hadden eerst een babbeltje, en daarna raakte ik voorzichtig haar buik aan. Daar lag de halve broer of zuster van mijn kind. Tegen Yolanda zei ik in ieder geval niks, als ze terug zou komen met Eli's kind, zou ik haar in haar gezicht uitlachen en zijn wettige kind laten zien. Het kind waar hij zo lang op had gewacht. En dan zou dat serpent eindelijk alleen staan, net zoals ik had gedaan. Zoals ik nog steeds deed.

En toen ging mijn telefoon. Wie zou dat kunnen zijn? Ik nam op en hoorde tot mijn verbazing de stem van de dokter. "Lina, je moet naar mijn praktijk komen, ik wil graag wat details bespreken over je zwangerschap" klonk het.
Verbaasd bedankte ik hem en legde ik af, wat wou hij? Gisteren was ik bij hem geweest omdat ik me niet zo goed voelde, en hij had me gewoon verteld dat ik zwanger was. Ik was verbaasd geweest, want dat het zo snel raak zou zijn had ik niet verwacht. Maar ik was gelukkig geweest. Zoals ik nu nog steeds was. Ik nam afscheid van Yolanda en beloofde haar een keer op te zoeken in Riverview, de arme stakker had geen idee dat ik haar daar zou laten rotten. Ik zou haar hoogstens een paar keer mailen.


Eenmaal bij de dokter aangekomen zat ik zenuwachtig op mijn stoel. Was er iets mis met het kind? Natuurlijk niet, hoe kon een dokter dat nu weten na hoogstens 2 weken zwangerschap? Toch was zijn blik ernstig, ik werd er zenuwachtig van. Het gaf me het gevoel dat ik had gehad als mijn moeder weer eens dronken was. Ik keek kwaad om me heen, ik wist niet waarom maar ik was kwaad. Kwaad om niks, dat had ik heel vaak de laatste tijd. "Laten we eens kijken mevrouw Vokoban" zei hij nogal stijfjes terwijl hij iets aan klikte op de computer. "Laten we meteen met de deur in huis vallen dokter" zei ik nogal geprikkeld. Hij knikte begrijpend. "U bent geen 2 weken zwanger mevrouw, maar 2 maanden en 2 weken"
OMG! De dag van het feest. De dag dat ik het met Jaycen Hendrikx had gedaan. Ik verstijfde. Ik kon geen woord uitbrengen. Het was zo'n lapzwans, rijk maar lui. Ik kon mijn tranen amper bedwingen. En het ergste van alles, hij was een klant van mijn moeder geweest! Ik werd misselijk als ik er nog maar aan dacht.

Ik kieperde alles er uit. Zo misselijk werd ik er van. Yolanda had gewonnen! Het was voorbij. De dokter probeerde mij wat te kalmeren. Maar ik kon er niet meer tegen. Ik kon tegen niets mee. Ik rende zijn kantoor uit. Niet begrijpen bleef hij achter. Huilend reed ik naar huis, en eenmaal thuis liet ik me op mijn bed vallen. Ik had het moeten weten. Alles ging fout in mijn leven. Ik haatte alles.

Het was gebeurd precies 2 maanden en 2 weken geleden, de dag dat alles wat fout gegaan. De dag dat Yolanda Eli's kind begon te dragen, en ik dat van Jaycen. Eli zou er achter komen, hij zou van me scheiden. En dan zou Yolanda daar aankomen, met zijn lief kindje. Als een prachtige engel. Ik wenste haar dood. Ik wenste haar en dat rotkind dood. Sterf... Sterf... Sterf... Kon ik enkel denken. Ik wou het zo graag dood zien. Ik wou het verdriet zien in haar ogen, haar wanhoop. Haar mislukte plan.

Ik liep naar het raam, en schreeuwde, ik schreeuwde om mijn jeugd,mijn moeder, mijn nepliefde met Eli, Jaycen's kind, Yolanda en Eli's kind, mijn vader die ik nooit gekend had. Ik schreeuwde om alles. Maar het meest van al schreeuwde ik om liefde, om mensen die echt van me hielden. Iedereen spande samen tegen mij, ik wist het zeker.

De nacht slokte Lucky Palms op, en het schreeuw van het wanhopige meisje weerklonk over de bergen. Het was alsof er iets op het punt stond te veranderen. Tragedies stonden voor de deur, en liefdes en vriendschappen zouden hier door sterven. Is Lucky Palms nog wel zo Lucky????
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Voor alle duidelijkheid, er is iets goed mis met Lina. Dat zullen jullie de komende Hoofdstukken nog wel goed merken.

Je schrijft erg goed! Vooral dat laatste stukje tekst vind ik mooi geschreven

Hoofdstuk 9


Darleen: Het vuur streelde mijn huid. Ik staarde naar de vlamen en sloot mijn ogen. Het was zalig om na een hele nacht geknuffeld te hebben met Darren wakker te worden en voor het vuur te liggen. Hij was bezig met het eten en ik enkel met mezelf. Ik schaamde me voor wat er gebeurd was, maar hij hard er begrip voor. Ik begreep niet goed waarom. Een knappe man als Darren stelde zich toch niet tevreden met een knuffel?

Darren: Glimlachend staarde ik naar mijn wafels. Ze waren klaar. Ik snoof de geur op. Net zoals oma ze vroeger bakte, dacht ik vrolijk bij mezelf. Darleen had een goed ontbijt nodig. Ze had angstig gebeeft in mijn armen midden in de nacht. Sussen had ik haar gekalmeerd, maar ze leek nog steeds van de kaart. Ik begreep het niet zo goed. Het frustreerde me, want eindelijk zou ik seks hebben gehad. Maar ik kon me inhouden, ik begreep niet wat er met Darleen scheelde, maar we zouden er samen uitkomen, toen ik haar zo in mijn armen had zien slapen had ik beseft hoe mooi en puur ze was.

We aten zwijgend. Ze leek verlegen en ik had ook niet veel te zeggen. Af en toe zei ze dat het lekker was en dan knikte ze alsof ze zichzelf probeerde te overtuigen dat ze het leuk had.

Darleen: "Zullen we anders gaan zwemmen?" stelde Darren voor. Ik verheugde me er op om het koele water op mijn lichaam te voelen en wat afkoeling te hebben na deze verschrikkelijke warme dagen. "Ja" antwoordde ik enthousiast.

Van Darren's thuis was het niet zo lang lopen naar het zwembad. Hand in hand liepen we over de straten met onze zwempakken onder onze kleren aan. Ik was eigenlijk verlegen en bang, gisteren was alles zo perfect verlopen en nu. Ik zou met Darren in het openbaar verschijnen. Wat als mama en papa er achter kwamen? Maar die waren in Bridgeport.

Darren: Plotseling leek ze te twijfelen. Ze keek bedroeft naar het zwembad da in de brandende hitte voor ons verscheen. "Is er iets?" probeerde ik maar. "Darren het is gewoon dat, gisteren..."
"Ja???"
"Vind je me nu vreemd?" zei ze met de grootste twijfel in haar stem. Natuurlijk niet zei ik terwijl ik haar aanraakte bij de arm en haar naar me toe trok. "Alles op zijn tijd" zei ik sussend terwijl we naar het zwembad liepen.

Even later keek ik haar toen we er eindelijk waren diep in de ogen. Glimlachend probeerde ik me een houding te geven, maar al mijn charme werd gewekt door mijn ogen. "Een vergiftigd geschenk" had mijn vader het wel eens genoemd. Haastig zette ik mijn zonnebril op toen ze nog steeds een beetje bedroeft leek.

Darleen: In een flits zag ik hem. Met een grijns op zijn kop liep hij ons voorbij. Hij was hier. De angst bekroop me. Wat deed hij hier in Lucky Palms? Was hij achter mijn... Het kon haast niet. Had ik mij vergist? Was hij het wel? Voor ik het wist was hij verdwenen. "Ik kom je nog wel halen sloerie" klonk het in mijn hoofd. IK verbeet mijn tranen en we gingen samen het zwembad in.

Darren: Het was er prachtig, de zon verlichtte het zwembad van olympische afmetingen. Darleen scheen het vooral geweldig te vinden dat wij er tot nu als enige waren. En ik ook, het kalmeerde me om in haar buurt te zijn. Het was alsof we een innerlijke pijn deelde die alleen wij konden begrijpen.

Darleen: Darren sprong in het zwembad en ik kek glimlachend toe. Ik was het type die het rustig aan deed. Ik was van plan voetje voor voetje er in te gaan. Hoe heeft ons klein Darke zo'n stuk weten vast te krijgen? Dacht de knappe jongeman die door het raam naar het stel staarde. Hij had ze hand in hand gezien.

Terwijl ze allebei in het water dobberde keek hij naar het stel. Wat een succes had die loser nu. Hoe was dat kleine Darke zo iemand geworden?
Darren: Ik zag hem, wat deed hij hier? Ik kreeg het benauwd. Angstig zwom ik weg, zo ver mogelijk van Jona.

Ongegeneerd zwom trok hij soepel zijn kleren uit en ging hij zonnen vlak naast het zwembad. Hij was van plan dit snoepje te stelen. Want als zag Darren er nu volwassen en stijlvol uit, vanbinnen bleef hij dat zielige knulletje, dat wist Jona zeker.

Darren: Ik zei tegen Darleen dat ik even schaduw nodig had, en bevend ging ik naar de overdekte ruimte. Zich totaal van niet bewust zette ze zich tegen het tafeltje, van de schaduw genietend.

Darleen: Plotseling duwde Darren me tegen het muurtje en kuste hij me. Ik was verbaasd over zijn plotselinge hartstocht, maar ik beantwoorde hem vurig. Misschien kon hij me straks toch zo ver krijgen om...
Darren: Toen Jona aan kwam gelopen drukte ik Darleen instinctief tegen me aan. Een angst benam me mijn adem. Ik beleefde alles opnieuw. Ik probeerde mijn knieën niet te laten knikken.

Darleen: Een knappe man stoorde ons bruusk door Darren aan te spreken. "Zo, heeft onze kleine nerd eindelijk succes?" zei hij geamuseerd. Darren leek te verstijven. Geërgerd staarde ik het arrogante ventje aan. Wat was zijn probleem? "Je kunt bij hem blijven, want hoewel hij er goed uitziet weet ik zeker dat hij niet weet hoe hij de vrouwtjes moet verwennen, of je kunt meegaan met mij kippetje" zei hij arrogant.
Darren verdedigde me niet, was dit soms een grap???

Darren: De moed zonk me in de schoenen toen Darleen zich woedend tot Jona richtte. "Ik weet niet wie je bent en wat je probleem is, maar probeer me nooit meer te versieren want ik vind je walgelijk" waren haar woedende woorden. Ze gaf mij een vragende blik toen hij in lachen uitbarstte. "Als je het zo graag wilt, blijf dan maar bij den dikke Darke" zei hij gierend van het lachen. Ik moest huilen, ik Darren Dreamer, ik huilde. Ik liep rustig weg. De tranen stroomde over mijn wangen. Ik schaamde me dood, ik had net voor Darleen's ogen gehuild. Van een man werd niet verwacht te huilen. Ik voelde me nutteloos, zwak. Wat zou eender welke vrouw ooit hebben aan een man als ik? Ik wist niet waar heen te gaan. Ik ging kapot van binnen. Maar plotseling veranderde mijn verdriet in iets anders, woede... En als een gek stormde ik op Jona af...
Wordt vervolgd ...