Het uploaden van de nieuwe dinges gaat langer duren dan gehoopt, want ik heb volgende week toetsweek en die week erna nog zo'n 7 toetsen, dus ik ben heel druk bezig met leren en samenvattingen en alles maken. Ik hoop heel erg dat ik ergens volgende week toch tijd vind om de plaatjes te maken, te bewerken en alles te uploaden D:
Sorry >.<
Het was zo donker, zo donker. De wind fluisterde naar mij tussen de donkere bomen door. De rottende bladeren en takjes kraakten onder het gewicht van mijn lichaam terwijl ik stapje voor stapje door het bos voorbewoog. Ik wreef over mijn armen om het kippenvel te verminderen.
In de verte zag ik iets. Het leek op een mens. Snel, maar toch op mijn hoede, liep ik erop af.
‘H-hallo?’ fluisterde ik twijfelend. Geen reactie. Ik deed een stapje dichtbij en zei het nogmaals. Weer geen reactie. Toen zag ik het pas, het bloed op haar wang. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond om een gil te onderdrukken.
Angstig zette ik een stap achteruit. Was ze dood? Wat was er met haar gebeurd? Opeens bewoog de vrouw haar hoofd. Ik wist niet of ik blij of bang moest zijn. Ik wreef met mijn klamme handen door mijn haar. De vrouw staarde naar mij. Haar ogen waren pikzwart. Zo donker dat ik mijn reflectie erin kon zien. Mijn hart bonkte in mijn keel en mijn benen kon ik met moeite tegenhouden van het wegrennen.
In een fractie van een seconde stond ze vlak voor mij. Ze ontblootte haar rottende tanden om vals naar mij te lachen. Zo snel als mijn benen konden bijhouden, rende ik weg. Weg van deze verschrikkelijke plaats. Weg van dat enge mens. Maar er leek geen einde aan de rijen van bomen te komen en de voetstappen van de vrouw kwamen steeds dichterbij. Ik besloot mij achter een boom te verstoppen, hopend dat de vrouw mij niet zou vinden hier.
Ze stampte recht langs mij over de laag van bladeren en takjes. Ik slaakte opgelucht een zucht. Maar mijn ademhaling stokte toen het geluid van de voetstappen van de vrouw plots waren verdwenen.
‘Nu heb ik je!’ lachte ze gemeen. Verschrikt draaide ik mij om. Maar voor ik mijzelf had kunnen oriënteren, was de vrouw al bovenop mij gesprongen.
‘Nog een laatste wens?’ Haar hese lach weerklonk tussen de bomen door. Ik probeerde haar van mij af te duwen, maar ik was niet snel genoeg. Haar hand kwam al met volle snelheid op mij af.
Gillend werd ik wakker. Ik sloeg de dekens van mij af en sprong uit bed. Hijgend duwde ik mijn lichaam tegen de muur. Het was maar een nachtmerrie, er is niks aan de hand.
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Jaron slaperig.
‘Ik… Ik had een nachtmerrie,’ antwoordde ik met trillende stem. Jaron gebaarde dat ik bij hem moest komen liggen.
‘Het was maar een droom,’ fluisterde hij.
Hij kuste mij op mijn voorhoofd. Hij kuste mijn wangen. Hij kuste mijn mond. Hij trok zich dichter tegen mij aan.
‘Wacht,’ zei hij zacht. Hij stond op en gebaarde dat ik dat ook moest doen. Hij pakte mij bij mijn middel en duwde mij tegen de muur. Heftig kuste hij mij. Dit wilde ik helemaal niet. Ik duwde hem van mij weg, pakte een setje kleren en rende naar beneden waar ik mij snel omkleed.
Ik snoof de frisse ochtendlucht in. Het koele briesje speelden met mijn warrige lokken. Als een kind in een snoepwinkel keek ik rond in de buurt. Iedereen was al bezig met hun huis zo eng mogelijk te versieren. Vannacht zouden alle kinderen verkleed aan de deur komen voor snoep en was het Halloweenbal in het park. Mijn mond vormde zich in een glimlach. Ik hield van Halloween, als zo lang als ik mij kon herinneren.
Er liep een koude rilling over mijn rug. Vanuit het niets voelde ik mij bekeken. Ik stond op om mijn uitzicht te verbreden.
‘Kom tevoorschijn!’ schreeuwde ik zo zelfverzekerd mogelijk. De omgeving deed mij aan iets denken. Ik kon het alleen niet plaatsen. Ik knipperde met mijn ogen, en daar stond ze, vlak voor mij. De vrouw uit mijn nachtmerrie.
Opeens werd het donker en deed de harde wind de bomen kraken. Mijn nekharen stonden omhoog. Ik vertelde mijzelf om wakker te worden.
‘Ik dacht al dat ik jou hier zou tegenkomen,’ zei de vrouw semivriendelijk. Ik dwong mijzelf om wakker te worden.
‘Nee! Nee! Nee!’ Ik schudde heftig mijn hoofd. De vrouw sprong op mij af en duwde mij op de grond.
‘Nu is het te laat!’ lachte ze. Ik gilde toen haar vuist met volle snelheid op mij af kwam.
Ik schoot omhoog. Mijn lichaam voelde klam van het zweet. Naast mij lag Jaron nog rustig te slapen. Had ik weer een nachtmerrie gehad? Ik sloeg de dekens van mij af en stapte uit bed. Ik wreef de slaap uit mijn ogen. Ik slaakte een gil toen ik mijn handen zag. Ze zaten helemaal onder het bloed. Ik rende naar de badkamer en keek in de spiegel. Een grote rode snee spreidde over mijn gezicht. Ik kokhalsde. Wat was er gebeurd?
Terwijl ik mijn gezicht droog depte, zette ik de tv in de woonkamer aan. "Lichaam van een 23 jarige vrouw gevonden in het bos na een anoniem telefoontje naar het alarmnummer. Politie is druk bezig met de zoektocht naar de dader."
Wazig staarde ik naar het beeldscherm. De foto van de vrouw lieten ze zien om gerelateerde op te roepen zich te melden. Mijn ademhaling stokte. Het was mijn foto die ze lieten zien. Ik was vermoord.
‘Jaron! Jaron!’ riep ik terwijl ik de trap op stormde. ‘Jaron wordt wakker!’ Met een klap zwaaide ik de deur van onze slaapkamer open. Hij schrok wakker van het harde geluid.
‘Mia! Wat is er aan de hand?’ vroeg hij chagrijnig.
‘I-Ik weet het niet.’ De brok in mijn keel maakte het moeilijk om te praten.
‘Mia?’ Jaron’s pupillen werden opeens heel groot.
‘Mia!’ schreeuwde hij in paniek. Ik keek hem niet-begrijpend aan. Hij keek alsof ik in brand stond. Hij sloeg de dekens van zich af en sprintte de kamer uit. Mijn angst liep nu zo erg op, dat ik het verschrikkelijk warm begon te krijgen. Ik keek naar mijn weerspiegeling in het raam. Ik stond in brand! Hoe kon het dat ik het niet uitschreeuwde van de pijn? Dat ik het alleen heet had?
‘Mia! Hou vol, ik ga je redden! Hou vol! Blijven ademhalen. In. Uit.’
In. Uit. In. Uit. In. Uit.
Ik opende mijn ogen. Ik lag weer in bed. Jaron lag rustig naast mij te slapen. Ik draaide mij op mijn rug. Mijn hart miste een slag toen ik door het raam aan de andere kant van de kamer wilde kijken. Aan mijn voeteneind stond de vrouw. Ze lachte naar mij, oprecht vriendelijk dit keer.
‘Happy Halloween,’ zei ze en verdween.
-------------------------------
Ik heb toch de tijd gevonden om het te kunnen uploaden! Het verhaal is iets langer geworden dan ik origineel van plan was, maar het schrijven ging zo lekker ^^"
Omdat het bijna Halloween is, is hier mijn halloween verhaal. Hopenlijk vond je het leuk c:
Laatst gewijzigd door ixkilledxthexcookie op wo 24 okt 2012, 18:27, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik weet niet wat ik er nou van moet denken, het was heel..apart. o.o
Het leek voorspelbaar, maar dan was er uiteindelijk weer een hele onverwachte wending. Mia viel steeds in een nieuw, tsja, hoe noem je het, verhaal? achtig iets, wat het dan weer een hele andere wending gaf. Ook door het open einde blijft het toch nog even in je hoofd spoken. Al met al was het een goed en vooral spannend, maar ook mysterieus verhaal en het perfecte halloweenverhaal. Je hebt echt veel schrijftalent, Linsey. C: