Heei ;D

Ik kreeg ineens een idee voor een nieuw dagboek, dus hier is de proloog en als het je leuk lijkt laat dan dan weten.



Hi, mijn naam is Blue Berry en ik hoor je nu al denken; Dat is wel een rare naam.. Nou daar zit een heel verhaal achter.

Ik kom niet uit dezelfde tijd als jullie, maar 1000 jaar vooruit en in die 1000 jaar is veel veranderd. Mensen die gewoon een blanke of donkere huid hadden zijn grootendeels vermoord. Alleen mensen met een gekleurde huid zoals blauw, rood of groen waren nog toegestaan. Iedereen die nog een blane of donkere huid had werd afgesloten van de rest van de wereld, gelukkig is dat nu al minder. Wij "abnormale" mensen mogen niet naar dezelfde school, winkel, bieb, park.. etc etc.. Wat al helemaal niet denkbaar is dat twee blanke mensen kinderen krijgen.. Alle kinderen die geen kleur hebben worden keihard vermoord. Tenzij je ouders veel geld hebben, zodat ze alles voor je kunnen betalen, of je ouders zorgden voor entertaiment.
Als blanke moeten je ouders je haar genetisch laten veranderen in een opvallende kleur en je moet zoveel mogelijk de kleur van je haar in je kleding en in je huis terug laten komen.



Aangezien mijn ouders allebei acrobaat waren, werd mijn toekomst al snel bepaalt en zou ik hetzelfde pad volgen, alleen dan blijf ik in leven. NOOIT van mijn leven zou ik kinderen nemen in deze wereld. Sinds de dood van mijn ouders moest ik gelijk ook optreden, geen begrafenis en geen tijd om te rouwen. En mocht je het je afvragen, ze zijn niet begraven ze zijn gewoon bij de vuilnisbelt gedumpt.

Tsja verder valt er niet veel te vertellen, ik heb maar twee echte vrienden en een paard.



Als ik niet aan het trainen ben, ben ik aan het jagen. Voor de "normale" mensen is het eten gewoon betaalbaar, maar voor ons niet. Het is zo duur dat ik gewoon mijn leven waag en ga jagen. Het liefst doe ik dat niet alleen, maar met mijn paard die ik al heb sinds ik 5 ben.


Dat is mijn paard, Black. Haha nu ik er over nadenk is het best grappig hoe hij aan zijn naam komt. Toen ik hem kreeg was hij echt gitzwart en ik trok aan mijn vaders mouw en riep dolblij; Black,Black hij heet Black. Als ik Black niet had om voor te zorgen had ik allang al zelfmoord gepleegd, maar ik weet dat als ik dat doe hij binnen 3dagen bij de slager ligt en dat nooit.

Als je dit zo hoort klinkt het allemaal best rebels maar dat is niks vergeleken met één van mijn vrienden Mike.



Mike heeft al vaak genoeg gezegd dat hij meer wil zijn dan vrienden, niet dat ik niet wil maar het kan gewoon niet. We zaten een keer bij de achter deur naar buiten te kijken en hij probeerde me te zoenen;"Nee" fluisterde ik. Met zachte druk duwde ik hem van me af. "Maar luister als we nu is met z'n tweeën een opstand beginnen.." zijn stem klonk zo vast beraden, waarom heb ik dat nooit?
Een opstand zie je het voor je? Ik zou eigenlijk niet eens met hem mogen praten, en hij denkt dat alle Blanke een opstand gaan beginnen? Hij heeft vaak kritiek op het systeem hier, tuurlijk is het allemaal niet eerlijk enzo maar hij moet op zijn woorden letten anders loopt hij groot gevaar..



En dan hebben we Jayson nog, hij is groen. Hij mag dan wel normaal zijn, zelfs hij haat het systeem hier. Hij had een donker zusje, pas 3dagen oud en zodra de autoriteiten erachter kwamen dat ze geen kleur had en haar ouders niet rijk of beroemd waren werd ze vermoord. Vanaf toen knapte er iets bij Jayson, hij kreeg tranen in zijn ogen toen hij zei dat hij het zat is met alles. Maar ik weet zeker dat hij nooit mee zou doen met een opstand, daar is hij veel te zwak en lief voor. Hij komt me vaak wat brood of vlees brengen in de winter omdat er dan heel weinig wild rondloopt in het bos.
Mijn relatie met hem is apart, het ene moment zijn we heel close maar dan ineens doen we weer afstandig tegen elkaar echt raar dat.. Die foto was trouwens van een keer dat we samen uit gingen en ik een beetje teveel gedronken had, voor zo ver ik weet is er die avond niks gebeurd maar hij werd de volgende ochtend wel wakker naast mij in bed.

Nouja dit is niet echt een proloog maar gewoon een heel hoofdstuk denk ik zomaar ..
Uhm.. tsja laat een reactie over of het door moet gaan..

xx

p.s dit vind ik echt een lieve foto

Eventjes lezen ^_^

klinkt leuk

Hungergames ^^ Leuk hoofdstuk!

Blackbirdd schreef:Hungergames ^^ Leuk hoofdstuk!

ja wel een beetje eh

Hoofdstuk 2 (ik weet niet of mensen het leuk vinden, ik update gewoon

Door Blue:



Ik weet het, dit plaatje heeft uitleg nodig.
Ik wou net beginnen om eten te maken toen Mike ineens via de achterdeur binnen kwam. Hij was boos dat kon ik aan alles merken we stonden een tijdje te praten en ineens tilde hij mij op en zoende hij mij! Gewoon uit het niets! 19jaar en eindelijk voor het eerst gezoend!
"Waarom deed je dat nou?!"ik geef toe eerst was ik alleen maar blij maar nu eerder boos.
"Wat maakt het nou uit er is niemand die het ziet, en dan nog als ze het wel zien krijg ik problemen en jij niet."
"Ik wil niet dat jij problemen krijgt.."
"Als we nu zo doen; bij jou of mij thuis zijn we gewoon een stel, zoals we allebei weten het zou gebeuren, en buiten de deur zien we elkaar niet."
"Ik weet niet hoor, straks ziet iemand het door het raam of worden we afgeluisterd of iets in die richting.."
"Dat merken we dan wel, kom op als we dit doen kunnen we vanzelf meer bereiken!"
Daar ging het dus om, hij wil nog steeds een opstand houden. Hij gebruikt me alleen maar.
"Dus je gebruikt me alleen maar?!"
"Nee, Blue luister nou dat bedoel ik helemaal niet! Ik hou van jou, wat moet ik doen om dat te bewijzen?"
"Zet dat achtelijke idee van die opstand uit je hoofd, alleen dan."
"Oké als jij daar blij van wordt, en wij dan samen kunnen zijn, doe ik dat."

Hij houd zich aan zijn woord, en het gaat wel 3dagen goed..


We waren aan het koken en toen kwam Jayson ineens naar binnen lopen.. In eerste instantie dacht ik, niks aan de hand. Maar toen bedacht ik me dat Mike wel erg close bij me staat, en de normale mensen zijn gehersenspoeld. Zodra ze mensen iets ongepast zien doen gaan ze gelijk in de aanval. Jayson dacht vast dat Mike de gene was die fout bezig is dus valde hij hem aan. Ik stond te schreeuwen en te trekken zodat ze van elkaar af gingen maar niets hielp. Toen hij hem bij zijn keel vast pakte was de maat voor mij vol, ik pakte de deegroller en sloeg hard tegen zijn achterhoofd. Hij liet Mike losk,die viel op de grond, en zelf bleef hij rustig staan.
"WAT DOE JE NOU?! BEN JE WEL HELEMAAL LEKKER IN JE HOOFD?!" Nee niet boos worden, hij kan er niks aan doen.
"I-ik weet het niet, ik zag het en toen gebeurde het.."
"GA EEN AMBULANCE BELLEN DAN!"
"Blue je weet dat dat geen zin heeft dan laten ze hem expres dood gaan."
"Wat moet ik dan doen?"
"Leg hem gewoon rustig in bed dan komt het wel goed."

Ik kan hier niet langer blijven terwijl hij zo ziek in bed ligt dus ga ik maar jagen.


Het is gewoon ziek zoals alles hier gaat mam had me voor ze dood ging verteld hoe het nou zo heeft kunnen komen, het echt verhaal, niet zoals op school verteld werd. Op school vertelde leraren dat het onze eigen schuld was omdat wij altijd mensen met een kleur (donkere mensen) hebben gediscrimineerd, en heel lang geleden in het jaar 1700 nogwat zelf hebben uitgemoord of verhandeld als slaven. Toen kwam er een man en die zei dat het zo niet langer kon en dat alle blanke mensen uitgemoord zouden moeten worden. Dat is wat er op school wordt verteld ja..
Het echte verhaal is anders.
Er was gewoon een grote groep gekleurde mensen die ruzie begonnen te maken en er oorlog uitbrak. Er was een man, een blauwe man en hij nam de macht over. Bam weg alle normale gang van zaken. Ineens werden allemaal blanke mensen bij hun huis opgehaald met z'n alle op het plein neergezet en zo in een rijtje één voor één neer schieten. Mensen die voorbij liepen,en ook blank waren, moesten erbij gaan staan. De rest moest kijken. Mensen die nog nooit wat gedaan hebben werden zomaar vermoord.

ik weet niet echt waar dit verhaal heen gaat als je suggesties heb laat dat dan horen

xx

Leukkkkkkkkkkkkkkkkkkkk

Ik vind het leuk bedacht dat nu eens de blanke en donkere mensen gediscrimineerd worden; meestal is het juist andersom. Leuk!

Krieltje schreef:Ik vind het leuk bedacht dat nu eens de blanke en donkere mensen gediscrimineerd worden; meestal is het juist andersom. Leuk!

dat was ook het idee erachter

Ik vind het echt een leuk dagboek

Orgineel verhaal en spannend, ik ga het zeker volgen^^

hoofdstuk 3

super bedankt voor alle reacties
als je zegmaar ideeën heb voor hoe het verhaal verder moet verlopen zeg het dan



Het is nu 5dagen later nadat Jayson Mike had geslagen, is Mike weg. Maar doordat Mike zo ziek was,
en ik voor hem zorgde, ben ik nu zó moe en het eten is bijna op. Ik lig veel te lang in bed en ik moet vandaag eigenlijk nog werken, je zal nu wel denken: meld je gewoon ziek! Nou nee dus.
Jayson die kwam binnen lopen en keek geschrokken
"Jezus wat zie jij eruit!"
"Ook goede morgen."
"Wat is er aan de hand?"
"Voel me gewoon niet zo goed, niks ergs."
Ik sta op, loop naar de badkamer en dan gebeurd het. Alles om me heen begint te draaien en het wordt zwart voor mijn ogen en dan val ik neer.

Als ik wakker wordt lig ik in mijn bed en staat Jayson er ook bij, een beetje sullig, maar wel lief dat hij blijft.
"Je kan zo toch niet werken?'" "
"Hoelaat is het?"
"Half 1"
Ik wil overeind komen maar dan houd Jayson me tegen.
"Ik ga wel inplaats van jou."
"Pff hoe wil je dat nou doen? "
"Ik verzin wel wat,maar jij gaat zo niet weg."
Ik denk dat ik hier weinig tegen in te brengen heb dus ik knik alleen maar.



Ik loop al de hele dag in mijn pyjama en denk er niet aan om een badjas aan te doen. Ik wou net even op de bank ga liggen, omdat de hele dag in bed is gewoon niks voor mij, maar dan zie ik dan Mike en zijn zusje Rose in de deur opening staan.
"Blue.. Mijn ouders kunnen mij en Rose niet meer verzorgen."
Ik knik, dit hoor je zo vaak dat het me eigelijk niet meer shockeerd. Ik loop al naar de keuken om wat eten voor hun te pakken.
"Nee, wacht dat kwam ik niet vragen." Er komen tranen in zijn ogen.
"Rose als jij nu even naar de logeer kamer ga." Ik weet zeker zolang zij erbij is verteld hij niet de waarheid.
"Blue.. Jayson heeft het verteld, van ons, en ze mijn ouders vermoord en ons huis afgebrand. Rose was nog op school dus na school heb ik haar opgehaald en zei ik dat we samen een dagje naar het strand gingen." Er rolt een traan over zijn wang, dit had ik echt niet verwacht..
Ik zou eigenlijk moeten zeggen dat het niet kan, dat ik amper hem en mij kon onderhouden maar ik weet zeker als ik samen met Black bij hem zou komen hij ons er ook bij zou nemen.
"Jullie blijven hier."
"Maar je ziet er zo ziek uit."
"Maakt niet uit, als jij en Rose een beetje rustig doen gaat het wel over."
"Als er iets is dat ik kan doen.."
"Jaja komt goed, luister ik heb nog wel wat oude kleding van vroeger die kan ik wel aan Rose geven en ik loop zometeen wel naar Jayson voor wat kleding voor jou. Rose gaat in de logeer kamer en jij kan dan wel bij mij."

En voor hij tegen mij in kan gaan loop ik naar mijn slaapkamer, doe een badjas aan en loop naar Jayson toe.



Als ik thuis kom ga ik gelijk op de bank liggen, ik ben echt heel misselijk aan het worden en juist nu. Ziek worden is sowieso al niet zo goed plan, maar nu ik ook nog voor hun moet zorgen komt het helemaal niet uit.
Er wordt hard op de deur geklopt en voor ik kan open doen komt er een politieman binnen gestormt.
"Een goedenavond, ik kom voor Mike.." voor hij zijn zin af kan maken komt Mike er bruut door heen.
"uhm ik ben hier?"
"Ik moet u meden delen dat er iemand langs uw is huis geweest en heeft zijn sigaret niet goed uitgemaakt en uw huis in brand gevlogen. Uw ouders zijn hier, hellaas, bij overleden."
Ze weten het altijd zo mooi te brengen, we weten dat ze vermoord zijn en het huis expres in brand is gestoken maar dat wordt nooit gezegd.
"Ooh, en u weet zeker dat het geen geplande aanval was? Van de regering bijvoorbeeld?"
Wat doet hij nou?! Een politie agent tegen spreken is net zo erg als, als, als een politie man slaan.
"Meneer ik snap best dat u gesrokken bent van het nieuws maar u denkt toch niet dat wij zomaar mensen vermoorden?"
"U SNAPT HELEMAAL NIET WAT ER DOOR MIJ HEEN GAAT! UW OUDERS ZIJN NIET NET "OVERLEDEN"! U HOEFT NU NIET MET UW ZUSJE VAN 9 NAAR EEN VRIENDIN TOE TE VLUCHTEN DIE ONS ER HELEMAAL NIET BIJ KAN HEBBEN! DIE ZELF ZIEK IS! EN HOE BEDOELD U NIET ZOMAAR MENSEN VERMOORDEN, DAAR HADDEN JULLIE 183 JAAR GELEDEN ANDERS GEEN PROBLEMEN MEE!"
De politieman pakt zijn knuppen en begint hem zachtjes te porren.
"Als ik jou was.. sist hij, zou ik niet zo bijdehand doen jongentje.. We houden jou al een tijdje in de gaten, en geloof me als het zo doorgaat.."
De man merkt dat ik aan het mee luisteren en kijken ben en gaat met Mike naar buiten. Wat doet hij daar met hem? Slaat hij hem? Bedreigen? Ik zou er niet gek van opkijken als hij nu een pistool tegen zijn hoofd aan heeft..

Als Mike binnen komt is hij helemaal verlamd van angst, en ik weet dat dit niet het juiste moment is om te vragen wat daar gebeurde.


Rose ziet er heel lief uit als ze slaapt, sorry voor die foto het moest



Als we naar bed gaan vraag ik het toch.
"Wat vroeg hij buiten allemaal nog aan je?"
"Ooh dat ik binnenkort een nieuw krot aan gewezen krijg." Het is zo, als je weinig geld heb(of geen huis heb geërf zoals ik) krijg je een huis toe gewezen, je moet er wel voor betalen maar niet veel. Maar dat huis waar je in komt is een krot, het zit onder de ratten en ander ongedierte en het huis zelf stort bijna in. Maar als je gekleurd ben niet, dan kom je in een prachtig huis en hoef je er niet voor te betalen.
"Verder nog iets?"
"Ja dat ik niet te lang hier kon blijven blablabla" Hij draait er om heen hij houd iets voor mij achter.
"Er is nog meer, vertel het."
"Als ik nog één keer tegen een agent in ga, gaan ze Rose wat aan doen." Zijn stem slaat over.
"Hoe kunnen ze?! Het is een jong meisje ze heeft nog nooit wat fout gedaan!"
"Ze willen haar geen pijn doen, maar mij."
"Er is nog meer he.."
"Ja.. maar ik weet niet hoe ik het moet vertellen.."
"Doe het gewoon."
"Jayson heeft verteld wat er gebeurd is."
Ik ben stil, niet gewoon stil stil als in bang.. Ik doe het licht uit weg van alle enge gedachtes.


"Mike..Ben je wakker??" fluister ik zacht het is nu vast iets van 3uur s'nachts.
"Ja"
"Ik ben zo bang, dat, dat nouja, jeweetwel.."
"Shh het komt goed." Hij trekt me naar me toe en ik werk niet tegen, ik vind het niet eens erg.. En zo vallen we in slaap..

De volgende ochtend staat Rose in de slaapkamer.
"Blue wil je me helpen met mijn ontbijt, ik komt niet bij het aanrecht."
"Ja is goed." Ik kijk in de vooraadkast en zie dat die bijna leeg is, vanmiddag jagen spreek ik met mezelf af.
Maar dan komt er iemand binnen die ik wel kan vermoorden.

nogmaals als je ideeën voor het verhaal heb laat het dan weten

xx

Jij schrijft zo dat ik echt heel nieuwsgierig ben hoe het verdergaat. Leuk dagboek

hoofdstuk 4

hoofdstuk 4.. alweer gaat snel ;o

tsja hier een foto van vergeten te maken...

"Uhm Rose als jij nu onderweg je ontbijt op eet.."
"Ja, is goed."

"Jayson wacht hier even ik ga me aankleden."
(ondertussen in de slaapkamer...)
"Mike ik wil dat je rustig blijft, maar Jayson is hier."
"Waar is hij?!"
"In de keuken."
"Ik ga er NU heen"
"Nee,nee nee niet doen, dan maak je het alleen maar erger ik bedoel je weet nooit wat ze met hem gedaan hebben om dit van hem te horen, toch?"
"Dan nog hij had ons niet zomaar mogen verraden."
"Hij komt vast om excuses aan te bieden."
"Je verteld wel ALLES wat hij zei!"
"Ja is goed."


(ze maakte ruzie aan tafel, leuk man niet opletten tijdens foto's maken )
"Waarom ben je naar de politie gegaan?"
"Ik weet niet, ik dacht als ze erachter komen dat, nouja dat ze erachter komen dat ik het wist, dat ik dan erge problemen zou krijgen.."
"Dan nog, je gaat je eigen vrienden niet verraden! Stel het zou andersom zijn, dat ik jou zou betrappen en het zou verraden, hoe zou jij je dan voelen?!"
Hij is stil.
"Je heb het niet vrijwillig vertel, of wel?" Fluister ik zacht, ik weet niet ik krijg ineens het idee dat we worden afgeluisterd in mijn huis.
"Nee."
"Wat is er gebeurd dan?"
"Uhm ik denk niet dat het echt belangrijk is om te weten.."
"Vertel het me, nu anders kan ik het niet vergeven." Dan maar gemeen, ik wil het weten.
"Ze-ze-ze ze hebben, nouja je kan zelf wel kijken."
Hij draait zich om en trekt zijn shirt uit. Nu zie ik het, hij heeft zweepslagen gekregen. Geen gewone zweepslagen, maar met elektriciteit er door heen.
"Oh mijn god, ben je al naar een dokter geweest?"
"Nee natuurlijk niet! Als ik ga wat moet ik dan zeggen?"
"Ja oké dat is waar.."


En zo zitten we een tijdje te praten, over van alles en nog wat. Hij stond op en trok me overeind.
"Als jij je nou eens gaat omkleden, doe een leuk jurkje aan en dan zie ik je vanavond wel"
"Maar ik moet nog jagen en andere dingen doen.."
Dan kijk ik op de klok, al 5uur laat ook maar.
"Oké ik zie je vanavond dan."

"Wat zei Jayson allemaal tegen je?"
"Uhm hij is, net zoals ik al zei, gemarteld en moest het dus wel vertellen.."
"Maar hij kon toch weerstand bieden? "
"Hij kreeg zweepslagen, en jij moet als geen ander weten hoe dat is."
"Oké ik zal er wel over ophouden, hij is een vriend van jou en ik kan het eigenlijk niet maken om lullig te gaan doen."
"Fijn."


We gingen eerst uit eten en daarna naar een club toe en het was zó gezellig. We waren al de hele tijd aan het dansen, maar toen werd een rustig nummer opgezet en gingen we steeds dichter naar elkaar toe.
"Kom, boven is het rustiger." dus we gingen boven verder dansen.
Hij komt steeds dichter naar mij toe en ik doe een beetje ontwijkend..
"Waarom wil je niet?"
"Het, eh voelt gewoon niet zo goed.."
"Kom op doe niet zo moeilijk." Hij begint een beetje geweldadig te worden.
"Nee! Ga weg."
Ik begin te duwen en te slaan maar niets helpt. Hij duwt me naar een hoek toe en begint me te verkrachten.. De rest hoef ik niet uit te leggen denk ik.


Ik kom thuis en laat me langzaam op de grond zakken en blijf zitten. Dan staat Mike ineens voor me.
Shit. Vergeten dat hij hier nu ook is.
"Wat is er gebeurd?"
"Niks laat me met rust."
Ik wil weg lopen maar hij pakt me arm vast. En ik kijk boos, heel boos.
"Laat los."
"Ik laat los, maar je komt er niet zo makkelijk van af."
Ik knik alleen maar, het laatste waar ik nu behoefte aan heb is zijn bezorgdheid. Ik wou net in bed stappen als ik bedenk dat Mike daar nu ook in ligt, ik heb net dik 2uur onder de douche gestaan dus hij zal wel slapen nu..
pff dan maar op de bank.

uhm ja dat was hoofdstuk 4?

doeii x

WOEESHHH (preview) hoofdstuk 5



Ik ging aangifte doen bij het politie-bureau, voor wat er gister gebeurd was. Die mevrouw was heel aardig maar toen gebeurde er iets..

"U zei dat Uw naam Blue Berry is?" De vrouw keek ineens heel bedenkelijk.
"Uhm ja, wat is er dan?"
"Hier staat dat U wordt over geplaatst, naar een ander huis."
"Uhm dat kan, een vriend van mij die nu tijdelijk bij mij woont wordt over geplaats.."
"U moet met hem mee."
Dan komt er een man binnen, een grote man waarvan je zo kan zien dat hij een belangrijke functie heeft.
"Bent U Blue Berry?"
"Ja.."
"U wordt samen met Mike en Rose naar een ander huis overgeplaatst, vandaag nog. U kunt Uw kleding ophalen maar de rest wordt vernietigd. Uw paard moeten we helaas ook innemen en zal naar de slacht gebracht worden. Nog vragen?"
"JA! Waarom worden Mike en ik in één huis geplaatst?"
"Jullie hebben een "geheime" relatie, en of jullie het nou willen of niet jullie gaan trouwen. Wij hebben nieuwe soldaten nodig voor ons leger, en we kunnen moeilijk gekleurde kinderen missen. Jullie zullen ook kinderen krijgen, dus zorg ervoor dat U een goede baan krijgt want Uw baan als acrobate gaat niet door."
Mijn wereld staat stil het mooie huis waar ik in opgegroeid ben,en zonder overdrijven, al mijn hele leven woon ben ik zomaar kwijt. Inplaats daarvan kom ik in een krot. Zonder Black. Black!
"Is er geen mogelijkheid dat ik Black zou kunnen houden? "
"Nee U zult daar geen ruimte en tijd meer voor hebben."
En dat was het. Het gesprek dat mijn leven veranderd heeft.

Laat weten of ik door moet gaan ;D

xx

Ja, ga door!!! Leuk, origineel en super geschreven

Hoofdstuk 5 helemaal ;D
Gelijk na het gesprek moest ik weg. Ik werd meegenomen in een auto naar mijn oude huis om mijn kleding op te halen. Onder zware bewaking pakte ik de spullen uit de kast. Daarna had ik
één minuut om afscheid te nemen van Black, ook dat zonder enige vorm van privacy.
Ik had van alles willen zeggen maar alle woorden die ik wou zeggen blevenin mijn keel hangen, alsof ik erin stikte. Inplaats van al die woorden uit te spreken begon ik te huilen, niet zachtjes maar als een klein kind dat haar zin niet krijgt.
Daarna werd ik naar mijn nieuwe krot toe gebracht. Mike en Rose zie ik vanavond pas, omdat Rose nog op school zit en Mike aan het werk is. Het is allemaal mijn eigen schuld dat ik nu in deze ellende zit, ik heb zelf tegen Mike gezegd dat hij bij mij kan wonen dat ik wel voor hem zou zorgen zolang hij geen nieuw huis had. En nu, nu moet ik ook mee naar het krot.
Al zou ik nu kinderen krijgen hebben ze helemaal niet zo zekere toekomst als eerst, toen ik nog acrobate was ik er was nog steeds een kans dat ze het niet zouden overleven maar toch. Ze zouden gewoon het zelfde lot onder gaan als ik; dag in dag uit trainen, optreden, dingen naar je toe gegooid krijgen, uitgescholden worden. Alleen maar omdat we blank zijn.



Eenmaal bij mijn nieuwe krot aangekomen, is het nog erger dan ik had verwacht. Er staat een groot ijzeren hek om het huis heen en als je goed luisterd hoor je dat hij onder stroom staat.
"Mevrouw U en de andere zullen een avond klok mee krijgen en I moet voor die tijd binnen zijn. Het hek gaat om die tijd automatisch op slot en komt onder stroom te staan en kunt U er niet meer in.''
Ik knik alleen maar, Ik woon vanaf nu niet meer in een huis, niet eens in een krot, ik woon in mijn eigen gevangenis.
''U moet ook weten omdat het hek s'avonds onder stroom staat U in huis geen of weinig stroom heeft.''
Dat wordt kaarsen en lampenolie in slaan dus.

Dan loop ik het huis in, alle meubels zijn oud lelijk en zitten onder het stof. Er staat een gasfornuis,die het niet lijkt te doen, een koelkast, die het niet lijkt te doen, iets wat op een tafel lijk met kratten als stoelen. Maar dan zie ik het een kinderstoel een luxe die de meeste ouders zich niet kunnen betalen. Ze willen dus echt dat er kinderen komen.

Ik loop door naar de badkamer, waar niet veel bijzonders is ofzo. Vanuit de badkamer kan je zo door lopen naar de slaapkamer. Er staat een tweepersoonsbed, een paar stapel bedden en een vier wiegjes met een comode er bij. Ik kijk ernaar en wordt misselijk bij de gedachte dat daar ook echt een kind verzorgt gaat worden.



''Blue? Waar ben je?''
Blijkbaar sta ik hier al lang, want dat is Mike die mij roept.
''Ik kom eraan!''
''Oh Blue het spijt me zo, ik had je hier nooit in mee mogen sleuren.''
´´Het is zoals het is, ik kan er niks aan veranderen jij niet niemand niet we gaan gewoon leren hoe we met deze situatie om moeten gaan.''
''Waar is Black?''
''Uhm.. hebben ze je dat niet verteld?''
''Nee..''
''Ze gaan hem naar de slacht brengen.'' De tranen springen in mijn ogen, en ik zie dat Mike het ook moeilijk heeft.
''Oh wat rot..''
Ik probeer te lachen. Maar het lukt niet ik laat me op het bed zakken, ik begin zachtjes te snikken.
''Uhm heb je al gezien dat hier vlakbij een groot bos is?"
''Nee. Heb je die kinderstoel gezien?'' Fluister ik.
''Ja afschuwelijk. Rose logeert een paar dagen bij een vriendin, zodat wij de boel hier een beetje kunnen op ruimen.''
''Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Dat hek. Al die bedden. Ik wordt er zo constant aan herinnerd dat we gedwongen worden om kinderen te nemen.''
''Wacht! Wat zei je nou?!"
''Hebben ze dat ook niet verteld?''
''Nee ze hebben alleen verteld dat ik hier kom te wonen.''
''Ze hebben nieuwe soldaten voor hun leger nodig, dus worden wij gedwongen om kinderen te nemen die later het leger in moeten.''
"Dat is gewoon ziek. Denk maar niet dat één van onze kinderen daar in gaat.''
''Wat wil je er tegen doen dan?''
''Wacht maar..''
''Maar ik wil weten wat je allemaal van plan bent.''
''Het is gewoon beter als je het niet weet.''
Ik wil er nog tegen in gaan maar dan zoent hij mij, zodat ik mijn mond hou dat weet ik ook wel.


Ik wordt midden in de nacht wakker, ik heb allemaal nachtmerries. Mike en ik slapen vandaag niet bij elkaar zolang Rose er nog niet is, slaap ik in haar bed. Ik loop naar de wiegjes toe, ik weet niet ik walg er zo van maar toch blijf ik ernaar kijken. Dan begin ik ineens vanuit het niets heel hard te schreeuwen en te huilen. Ik laat me op de grond vallen en ga daar huilen, ik ben alles zo zat. Black dood, in dit krot wonen, kinderen krijgen ALLES! Ik ben er helemaal klaar mee. Ik blijf door schreeuwen alsof ik iedereen alleen zo kan laten weten dat ik er klaar mee ben. Ik wil dood, morgen nog als het moet. Ik begin als een gek tegen de muur aan te slaan en ben instaat om zo tegen het hek aan te lopen, zodat ik dood ben.
"Blue wat is er aan de hand?'' Mike's stem is slaaperig, ik voel me lullig dat ik hem heb wakker gemaakt, maar dat maakt nu voor mij niet uit.
"GA WEG! LAAT ME MET RUST!''
Ik stamp de slaapkamer uit, ik wil door niemand getroost worden. Ik loop naar buiten en sta net 10cm van het hek vandaan.
"BLUE! doe het niet!" Hij komt naar me toe gerend.
"DOE HET NIET! als je dat doet dan ga je dood!"
"SNAP JE HET DAN NIET?! IK WIL DOOD!"
"Blue hoe zou je het vinden als ik dat zou doen? Ik snap best dat het moeilijk voor je is.."
"JE WEET HET NIET! IK BEN MIJN CARRIÉRE KWIJT. DOOR JOU! IK BEN MIJN PAARD KWIJT. DOOR JOU! IK BEN MIJN HUIS KWIJT. DOOR JOU!"
"Blue blijf nou rustig, ik snap dat je denkt dat het "mijn" schuld is maar dat is het niet. Dat is de schuld van de regering niet van mij."
Het is waar, het is onredelijk dat ik zo tegen hem door het lint ga.
"Sorry." Fluister ik zacht.
"Het is al goed, kom naar binnen."


"Het spijt me zo, van wat ik net allemaal zei."
"Het is al goed, ik snap dat je boos bent. En dat je Black mist."
"Het is niet alleen dat het is alles, ik moet ook nog zo gewend raken aan het idee dat ik met jou ben."
"Ik vind het ook heel erg allemaal maar vergeet niet dat zelfmoord nooit een oplossing zal zijn."
"Dat weet ik.."
"Zal ik een glaasje water voor je pakken?"
"Ja is goed."
Hij loopt weg naar de badkamer ik snap niet waarom hij daar water gaat halen, maar oke waarom ook niet? Dan komt hij terug, niet met een glaasje water maar met een doosje.


"Ik wou het al heel lang vragen, maar er kwam nooit een moment voor.."
Hij gaat op één knie zitten.
"Lieve Blue je bent het liefste leukste en mooiste meisje dat ik ken.. Wil je met me trouwen?"
"OH MY GOD JA NATUURLIJK!"
Ik zei ja, om hem een plezier te doen. Voor ik morgen zelfmoord pleeg.

lalalaaa dit was hoofdstuk 5 lalaaaa

doei x

HOOFDSTUK 5 STAAT ONLINE

Ik d8 dat ik al had gereageerd, maar dat was dus niet zo . Mooi verhaal, doet me denken aan de hunger games

erg leuk & spannend