Hallo allemaal!

Dit is mijn 1ste dagboek sinds jaren. Ik zat vroeger altijd op desims2.nl (.:Masterpiece:.)
Wie daar ook altijd zat, zal misschien mijn oude dagboeken kennen (Never Been Kissed, Lost in The Sun, A Cinderella Light) En zo niet, ach....



Anyway! Dit is wel mijn 1ste 10 Generatie dagboek, dus een grote uitdaging voor mij. Hopelijk zullen jullie het leuk vinden (en interessant, ook al zal er niet veel CC in zitten ) NJOY!

-------------
PROLOOG

Nog even kijk ik de taxi na die mij op plek van bestemming heeft afgezet. Als hij uit zicht is haal ik diep adem. Was dit wel een goede keuze? Waarom was ik hier ook alweer? Op slag was ik alles vergeten.


Ik sluit even mijn ogen om te luisteren naar de natuur. Het is stil hier. Ja, wat wil je ook. Midden in de bergen. Geen drukke winkelstraten. Alleen... rust. Ik doe mijn ogen weer open en kijk naar de brievenbus voor me. Dan besef ik dat mijn avontuur eindelijk is begonnen. Helga Overy’s grote avontuur.

---

HOOFDSTUK 1


Ik draai me om en op het grasveld achter mij is een klein huisje verschenen. Het lijkt op een paardenschuur, terwijl het eigenlijk mijn nieuwe thuis is.


Binnen is alles wat ik op dit moment nodig heb aanwezig. Een ruime woonkamer, een slaapkamer en een badkamer. Allemaal van hout. Er hangen kaarsen die dienen als lampen en mijn ramen bevatten geen glas. Dit is wat je nou noemt een huis voor armoedige mensen. Nou, ik noem het mijn thuis.


Oh ja, dan had ik ook nog mijn fiets. Nana. Ik ben een voertuigliefhebber en gaf mijn fietsen altijd al een naam. Nana heeft me tot nu toe overal naar toe kunnen brengen, dus zal ze dat dit keer ook doen.


Al snel bereik ik de drukke stad. Ik moet op zoek naar een baan. Met mijn wiskundeknobbel wil ik de wetenschap in. De taxichauffeur vertelde mij dat er in het ziekenhuis ook een wetenschapslab aanwezig is.


Ik zet mijn fiets in de stalling en loop richting het lab. De ijzeren deuren komen mij tegemoet. Nog even leg ik mijn hand op de deur, haal diep adem en loop naar binnen. Het is nu of nooit Helga. Nu of nooit.


Mijn werkgever was erg tevreden over mijn cv en al snel had ik een baantje als proefkonijn. Eerst was ik verbaasd, maar toen vertelde ze me dat iedereen klein begonnen is. Dat gaf me een beetje hoop.
Nu sta ik voor de boekwinkel. Met het beetje geld wat ik nog heb besluit ik een technische vaardigheidsboek te kopen. Ik moet toch ooit weten hoe ik mijn douche moet repareren? Ik bedoel, ik sta er op dit moment alleen voor.


Thuis zet ik de muziek aan en begin meteen te lezen. Met een deuntje op komt er meestal meer informatie in mijn hersenen aan dan als het stil is. Het klinkt gek he? Ach... zo zit ik nou eenmaal in elkaar.


Omdat mijn kookkunsten niet helemaal perfect zijn besluit ik om een simpele boterham met jam te smeren als avondeten. Haha, kan niemand zeggen dat ik eens moet afvallen. Ik leef op een simpel bammetje ja?!


Op de maat van de muziek doe ik snel de afwas. Ondertussen voel ik een zuchtje wind mijn huid raken. Het open raam. Zonder glas. Uiteraard.


Na de afwas besluit ik op Nana (wauw, sorry Nana) een bezoekje aan het park te brengen. Frisse lucht doet me altijd goed. Eigenlijk heb ik wel zin om te schaken.


Het enige schaakbord wat nog vrij is, is tegenover een man die geconcentreerd aan het lezen is. Ik begroet hem half met een knikje en ga zitten. De man kijkt niet op of om.


Mijn inzicht is dan wel hoger dan gemiddeld, alleen heb ik schaken nooit gekund. Je kan het mijn ouders- o. Wacht. Natuurlijk niet. Met een diepe frons kijk ik naar mijn pionnen. Op dit moment heb ik nog niks verplaatst. De man? Nog steeds in trance.


Na een paar minuten heb ik eindelijk een paar stappen gezet in de beginselen van het schaken. Ik lach in mezelf en stiekem kijk ik of de man erop reageert.

...

Nope.


De avond is gevallen en ik heb mijn schaakstukken op de grond gesmeten. Snel schuif ik mijn stoel naar achteren en ren het park uit. Op weg naar huis. O ja, wat heb ik geleerd van deze actie? Mijn eigen schaakbord aanschaffen. Ooit.


Met een diepe zucht trek ik mijn pyjama aan en gooi een stuk van mijn dekbed op zij. Nana staat netjes in het fietsenrek en alle lichten zijn uit. Ehm, kaarsen. Ik ben benieuwd naar morgen. Mijn avontuur is ook maar net begonnen.

---

Ik hoop dat het tot zover een beetje te volgen is! Er volgt snel een update! (Als mijn Imac en de patch het volhouden...

leuk!

Ik ken jou nog wel! Ik heb zelf ook een aantal populaire dagboeken gehad onder de naam ; ansjj2 (Duh)

Leuk begin!

Leuk begin, je schrijft ook leuk! ;D

HOOFDSTUK 2

-----


Rond 10 over half 4 schiet ik wakker. Mijn bed kraakt als een gek en mijn energie is tot zover goed opgeladen. Mijn wekker zet ik terug naar de normale tijd voor hij als een gek begint af te slaan.


In de koelkast staat een pak kant-en-klare havermout. Ik gooi een beetje in een kommetje en ga op de bank zitten. Lekker is anders, maar wat ik al gezegd heb; ik ben geen 5-sterren kok.


Na de afwas en een warme douche bekijk ik mezelf in de spiegel. Ik werk een paar schoonheidsfoutjes weg met make-up en doe mijn kapsel goed. Dan kijk ik op mijn horloge. Het is bijna zover. Mijn carpool.


Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Ik ga mijn droom waarmaken! Ik wil de beste in de wetenschap worden en mijn generatie trots maken!


Dan staat de carpool voor de deur. Ik trek mijn werkkleding aan en stap de auto in. Naast mij zit een geconcentreerde meneer. Ik begroet hem en hij reageert met een knikje terug. Dan rijdt de auto naar mijn bestemming. Tot over een paar uurtjes!


Eindelijk! Ik mag naar huis. Ik sta buiten en geniet even van de natuur en niet van de chemische proeven die ik moest doen. Tegenover me zie ik drie mensen nogal druk in de weer. Mijn toekomstige collega’s misschien?


Die met het bruine haar loopt weg en ik loop automatisch achter hem aan. Misschien is het tijd om iemand te ontmoeten. Vanuit mijn linkerooghoek zie ik de oudere blonde vrouw naar me staren. Ik krijg de zenuwen. Wat moet je van me?!


“Hoi! Werk jij ook hier?” vraag ik gelijk op de man af. De man begint te lachen. “Dat klopt! Maar ik zit op dit moment veel hoger dan jij hoor.”


“Dat kan ik begrijpen. Ik ben Helga Overy. Ik ben hier net komen wonen.”
“O echt? En vind je het al een beetje gezellig hier?”
“Een beetje stil, maar voor de rest prima!”



Het gesprek is beëindigd en ik stap op Nana. Op weg naar huis!
Thuis zie ik de postbode net vertrekken. Ik zet Nana op haar plaats en loop naar de brievenbus. Als ik hem opentrek zie ik het al. Mijn eerste rekening.



Gelukkig is het niet veel en kan ik het makkelijk betalen met het loon wat ik net verdiend heb. Ik schrijf een paar handtekeningen en doe dan de rekeningen terug in de brievenbus. Dan loop ik het huis in.


Met de rest van het geld heb ik een fornuis gekocht. Ik ga toch maar proberen een beetje te leren koken. Ik bedoel, wil ik echt leven op havermout en boterhammen met jam? No way!


Het wordt macaroni met kaas. Ik lees de gebruiksaanwijzing op de verpakking nauwkeurig en probeer mijn eerste gekookte maaltijd op mijn best te maken.


Gelukkig voor mij is het prima gelukt! Op de bank eet ik de warme maaltijd in alle rust op. Het is geweldig om dit te eten! Morgen weer iets proberen!


Dus zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend maak ik beslag voor wafels.
Alleen.... deze zijn dus niet zo geslaagd als ik dacht. De wafels vinden al snel de prullenbak.


Na het werk gooi ik de afvalzak met de wafels en nog meer vuil in de vuilnisbak buiten. Weg ermee!


Van mijn pas gekregen loontje heb ik een waterglijbaan gekocht. Voor meer plezier, omdat ik nog geen tv heb en alleen maar muziek om op te dansen.


De nacht valt als ik erop glijd met mijn bikini aan. Het water spettert alle kanten op en ik geniet ervan. Alleen... mis ik wel een vriend waarmee ik het plezier kan delen.



En dan eindelijk is het zover. Ik maak promotie van proefkonijn naar een hoger level! Met het geld heb ik (eindelijk) een computer gekocht. Ik lach in mezelf. Nog een paar niveaus en ik verdien straks tonnen met geld!

---

EDIT De update komt morgen weer

Leuk gedaan

Leuke update!

Edit: Leuke update update

Update is geplaatst in hetzelfde bericht! (Zal voor de andere ook weer gebeuren)

Net alles gelezen en ik vind het altijd erg knap als iemand een 10G start want ik heb dit nog nooit gehaald. Je screens zijn leuk en het verhaal leest lekker weg dus ik volg.

Hoofdstuk 1, deel 2


Ik bekijk gauw de laatste nieuwtjes, even om te kijken of er nog iets interessants te vinden is. Er staat niet echt iets wat me aanspreekt, behalve- !


Ik klik de pagina dicht, schuif mijn stoel naar achteren en pak mijn mobiel. Hier moet ik het fijne van weten.


“Hoi, dit is Chantal. Ik ben er even niet. Spreek een bericht in na de pieptoon.” *PIEP
“Chantal? Met Helga. Hoe komt het dat ik lees dat jij opeens van proefkonijn naar een zangcarriere bent over gestapt? Het staat overal in het nieuws! Bel me terug.”


Ik leg mijn mobiel naast de computer en begin een beetje geirriteerd de wasbak schoon te maken. Chantal is een van mijn collega’s die ik net ontmoet heb. We kregen net zo’n klik en dan moet zij opeens van baan veranderen!


Als ik mijn gezicht weerspiegelt in de wasbak zie zucht ik. Wat een toestand. Net een nieuw iemand ontmoet, zie ik haar straks niet meer. Misschien in de roddelbladen of op televisie. En niemand zal geloven dat ik haar ken. Met een depressief humeur pak ik een boek uit de kast en begin te lezen.


Alsof het al niet erg genoeg is, kapt de douche er ook nog mee. Hij begint opeens met lekken. Mijn dag zit even niet mee.


Vrijdag. Mijn ochtend begint dit keer met wafels die goed gelukt zijn. Ze smaken tenminste niet verbrand. Het hele gedoe met Chantal zit nog steeds in mijn hoofd. Ik weet dat er wel ergere dingen zijn dan dit, maar kom op! Geef toe! Als je maar 1 iemand kent is het misschien leuk als je ook nog vrienden met diegene word.


Op mijn werk werd het nieuws al snel verteld dat Chantal zomaar was vertrokken. De meeste van mijn andere collega’s waren niet zo onder de indruk. Blijkbaar viel ze niet zo in de smaak.
Nu sta ik buiten na het harde werken, weer op weg naar huis.


Ik wil de douche eigenlijk zo snel mogelijk vergeten, maar er is niemand om hem te maken. En geld weer ik niet aan een monteur verspillen. Dus al zuchtend en steunend begin ik hem te repareren.


Na bijna een uur geprutst te hebben lekt hij eindelijk niet meer en kan ik de plassen water met mijn mop schoonmaken. Ik krijg het er warm van en besluit gelijk gebruik te maken van de gemaakte douche.


Bij de boekwinkel heb ik een kookboek gevonden hoe je Ratatouille maakt. Met een muziekje aan begin ik met lezen. De boodschappen zal ik vast wel in een huis hebben, daar maak ik me niet zo druk om.


Het feit of ik het weer laat aanbranden ja of nee.... daar zit ik- oh shit! Het zit al in de oven! O_O Ik praat de hele dag door en vergeet gewoon mijn avondeten! Zucht, dit gaat niet goed.


Dagen vliegen voorbij. Lange dagen. Tegen de dinsdagavond aan probeer ik Chantal te bellen. Ze neemt nog steeds niet op. Het lijkt wel of ze me expres negeert.


Ik leid mezelf af door weer eens ouderwets een spelletje spelen op de computer. Schieten is niet mijn sterkste kant, maar het levert wel altijd de leukste beelden op. (Dat laat ik jullie liever niet zien...)


Even later word ik gebeld. De man die ik ontmoet had bij het ziekenhuis heeft een televisie die gerepareerd moet worden. Hij had gehoord op het werk van mijn gemaakte douche en wilde dat ik ging helpen. Geen probleem. Een tv is toch niet zo moeilijk?


En ja hoor! Na een uurtje heb ik hem eindelijk zover gekregen dat hij alle kanalen weer laat zien!
Ik bel de man op om het goede nieuws te vertellen. Hij nodigt me uit naar een café te komen midden in de stad. Met de tv naast me in de taxi word ik er heen gereden. Ik laat hem op de achterbank staan terwijl ik naar de ingang loop.


De man staat in de ingang en hij begroet me gelijk vriendelijk. Zo stom dat ik nog steeds zijn naam niet weet.
“Hoi! Je televisie staat achter!” zeg ik trots. Hij lacht. “Ik wist wel dat je het kon!” “Dat weet ik! Maar even een rare vraag. Wat is uw-“


“Sorry schat, ik moet even naar het toilet. Maar bedankt he?!” En weg was hij. Met open mond kijk ik hem na. Verdorie. Weet ik nog steeds niet hoe hij heet! Wie is hij?! Mystery man?! Is het soms zo moeilijk om iemand zijn naam te vertellen?


Met een diepe zucht beland ik weer in mijn bed. Het cafe zag er best leuk uit alleen niet zo gezellig. Misschien als er meerdere mensen waren dat ik nieuwe vrienden kon maken. In plaats van Chantal. Zzzzzz...


De televisie van de geheimzinnige man heeft me op het idee gebracht zelf er eentje aan te schaffen. Met het bij elkaar gespaarde loon heb ik dezelfde soort gekocht en ik ben er erg tevreden mee. Mijn favoriete horrorfilm staat nu op.


Op het spannendste stuk gaat plotseling mijn telefoon af. Ik schrik me rot en spring van de bank af. Dan pak ik mijn trillende mobiel en neem op. “Met Helga Overy?” “Ehh... hoi Helga... met Chantal.” O_O

----

En dan nu... een cliffhanger (In een 10G dagboek...hoop dat het is toegestaan )
Morgen weer een upje!

Haha, "En dan nu een cliffhanger (In een 10G dagboek...hoop dat het is toegestaan )


Ha, daar moest ik erg om lachen!

Oh en leuke up! Maara een ding snap ik : Hoe kan ze al een favoriete horrorfilm hebben als ze er maar een heeft gezien...


Maar dat maakt niet uit

Waha dat is inderdaad waar Ach.... daar *ahum* lezen we wel overheen toch?

(Busy with an update!)

Na een kort gesprek aan de telefoon nodigde ik Chantal uit voor een gesprek bij mij thuis. Ik kleed me snel om en doe de deur open als de bel gaat.
Ik begroet Chantal en al gauw heeft ze het over haar plotselinge carriere switch. Ze kreeg een betere baan aangeboden met meer geld. Ze had het niet zo breed. Toen ze dat laatste zei vroeg ik me af hoe ze aan al die tattoo’s komt.


Ook al is het buiten al super donker, wij besloten toch om de water glijbaan te gebruiken. Even al onze gedachten verzetten. Voor Chantal al helemaal. Het is koud, maar wel waard.


Chantal en ik zijn door deze avond beste vriendinnen geworden. We lachen over van alles en nog wat, spetteren elkaar nat, roddelen als een gek. Dit is wat ik wilde; iemand waarbij ik geheimen kan bewaren. (En over jongens praten, laten we dat detail vooral niet vergeten!).


De volgende dag ben ik onverwachts vrij en besluit ik om het nachtleven te gaan verkennen. In de pasgekochte kledingkast kijk ik naar mijn avondjurk, die daar net pas in ligt, in plaats van in mijn koffer.


Ik maak me een beetje mooier op in de spiegel. Jongens moeten natuurlijk wel mijn kant uit komen en niet die van een ander meisje! (Ehh... tuurlijk Helga. Wat denk je zelf...)


En dan stap ik op Nana, op weg naar het cafe waar ik de geheimzinnige man heb ontmoet. Misschien zijn er nu wel meer mensen! (Jongens... jongens... jongens...)


Het cafe is net zo rustig als voorheen, helaas... Ik besluit maar met een Chinese toerist een praatje te maken. Leer ik gelijk ook een beetje chinees voor als ik daar ooit heen ga. (En geloof me, dat gebeurd zeker)


“Joe want toe trij mij sate?” vraagt ze plotseling. Dat ze dat mee heeft joh... ik knik en krijg een stukje uit een tupperware bakje. Ik stop het in mijn mond en.... ehm... nou... de rest is geschiedenis.


Ik neem afscheid van het Chinese vrouwtje en besluit om de rijdende stier uit te proberen. Dit wordt me toch een ritje...


Al snel houd ik hem niet meer en hang ik eraan alsof mijn leven er vanaf hangt. Op de een of andere manier neem ik het letterlijk.


En dit is voor de kijkers een prachtige plaatje. Toe maar, zet het op internet, overal in de bladen. Want Helga Overy is scheel van de stier gevallen...


Met een duizelig hoofd loop ik naar de bovenste verdieping. Daar zie ik eindelijk een leuke vent. Ik loop op hem af. Helaas denkt hij niet hetzelfde. Hij loopt me straal voorbij.
“Hey!” roep ik beledigd. De man draait zich om, maar zegt niets. Hij kijkt me alleen maar aan. “Waar zijn je manieren?! Zomaar iemand voorbij lopen terwijl ik iets wilde zeggen.”
De man kijkt me een beetje nors aan en zegt dan in een Afrikaans accent; “Not. Interested.”


Fijn. Weer iemand die denkt dat hij te goed voor me is. Ik zucht. Dit gaat me moeilijker af dan ik dacht. Degene die straks mijn dagboek vind als ik dood ben, mag van geluk spreken dat het gratis was. Zo saai... De biljarttafel roept me en ik speel een spelletje.


Zou ik echt alleen blijven? Komt het door mijn uiterlijk? Mijn eyeliner? Of mijn rode haar? Ik begrijp er niet veel van....


Om mezelf een beetje op te beuren maak ik een paar kiekjes bij de photobooth. Een paar gekke kiekjes uiteraard.


En dit is het resultaat.

--

En dat is 'm weer voor vandaag! Tips & tricks? Tell me!

Bij de eerste foto lijkt het net of haar hand bij haar "vriend" heeft van haar vriending.

Maar leuke up!

Hoofdstuk 3 "Dan eindelijk...?"


Au... Waarom heb ik zo’n hoofdpijn?! Het mag dan wel weekend zijn, maar dit slaat alles. Heb ik gedronken? En wat dan? Ik kan me niet veel herinneren van gisteren...


Mijn drukke gedachten worden verstoord door een kabel buiten voor mijn deur. Ik kijk door het raam en zie een bruine hond met zijn poten over het gras gaan. Wat een lieverd!


Ik loop naar buiten met een speeltje wat ik ooit gekocht heb en hou het voor zijn snuit. Hij accepteert het meteen en al gauw hebben we veel plezier.


Ik vraag me af van wie hij is. Hij heeft geen halsband om en erg braaf... Vreemd. Ik borstel hem toch eventjes, voordat ik hem weer laat gaan.


Als een speer gaat de hond ervandoor. Ik zwaai nog naar hem, maar dan zie ik plotseling de kapotte krant van gisteren. Fijn. Die was ik helemaal vergeten binnen te leggen! Ach ja... stom van mezelf.


Ik ruim de gescheurde reepjes op en pak de krant van vandaag. Als ik de eerste bladzijde open sla zie ik meteen iets waar ik mijn ogen niet van af kan houden! Er wordt een groot feest gehouden in de meest chique tent van de stad! Daar kan ik niet bij ontbreken!


Maar Chantal natuurlijk ook niet. Ik besluit haar het nieuws te vertellen en zie dan opeens een gekke foto van mij hangen. Al hoewel, vier gekke foto’s?! Wat heb ik gisteren gedaan?


Chantal vindt het helemaal prima en we spreken af bij de chique tent om een uur of acht. Al snel zie ik haar in een net wit pak aankomen. Oh nee hè, stond er een dresscode in de krant? Oh boy...


“Nee joh gekkie, ik dacht alleen dat omdat het een chique tent is...” antwoordt Chantal mijn brandende vraag. Ik zucht. Opluchting!


Al snel zijn we boven met de lift alleen daar komt het eerste probleem al. De bewaker, ahum... bewaakster, staat met een nogal strenge houding voor de deur. “Ik dacht al dat dit te mooi voor woorden was..” fluistert Chantal me in de oor. Ik ben licht beledigd, maar probeer dat niet te laten merken.

---

Ik besluit naar de bewaakster toe te lopen. “Hoi ik eh-“ Ze snoert me meteen de mond en gebaart met haar handen het bekende ik-wil-geld-zien gebaar.


Het enige geld wat ik op zak heb is voor drankjes... dit gaat nog moeilijk worden. Ergens vind ik 25 euro en geef het aan haar. Ze knikt, stopt het in haar zak en dan...


...”Sorry schat, geen toegang. Maar bedankt voor mijn fooi.”

....

....



Chantal twijfelt over de actie die ik nu wil gaan doen, maar ik laat het hier niet bij zitten! Als de bewaakster even een drankje doet, klim ik over de reling naar binnen.


Bingo! Ik ben binnen! En mevrouw doe-eens-gek heeft niks in de gaten! “Yes! Chantal kom gauw! Voor dat ze je ziet!”


Maar Chantal is spoorloos verdwenen. Ik frons, maar haal later mijn schouders op. Ik geniet van de avond dat ik een bijna ster ben door naar de piano te luisteren en dure drankjes te drinken.


Zoals deze Summer Spring! Heerlijk hoe het aroma mijn mond in glijdt. En voor een prijs, waar ik echt wel ja tegen zeg.


Als de avond ten einde is wil ik naar buiten, maar vergeet een ding. De bewaakster staat weer voor de deur en die vermoordt me als ik naar buiten ga...... help?

--

OOOHHHHH, hoe gaat het ze dat nou weer voor elkaar krijgen? Ze gaat door het raam! Ooh, nee, wacht, het is een hoog gebouw Via de luchtschachten!