
Rudy draaide zich om naar Samuel tijdens het dansen.
"Is er soms iets?" vroeg hij. Samuel schrok maar liet het niet merken.
"Nee, niets hoor. Ik wist gewoon niet dat je van muziek hield." zei Samuel als smoes. Rudy moest lachen.
"Ik ben niet zo saaie, hoor. Geef mij maar veel muziek!"

Ondertussen zat Leyla voor haar uit te kijken. Naar een nep bloem die ze vroeger kreeg van David. Het blijven mooie dingen om te onthouden, de tijd dat ze samen met hem was.
Ze zat ook te denken wat Mariska haar voorstelde, om iets voor haar zelf te beginnen.

Ze belde een bedrijf op die daar over ging, en vroeg wat enkele informatie.
"Wat zijn mijn kansen om een bedrijf te beginnen?" vroeg ze.
"Nou, je moet sowieso veel geld ervoor hebben, en je moet weten wat je doelgroep is." vertelde de man aan de lijn. En zo bleef het een halfuur doorgaan. Leyla werd er moe van, en hing uiteindelijk op. Ze wist niet dat er zoveel bij kwam kijken, ze was wat aardig toe aan advies. Misschien kon Mariska haar wat tips geven?

"Eric, kan Shurlien niet ergens anders wonen? Ik erger mij dood aan haar!" zei Shanna gestrest.
Eric kwam naar haar toe lopen.
"Wat doet ze dan allemaal, ik dacht dat alles nu wel goed kon worden?" zei Eric.

"Ze helpt nooit mee met afwassen, ze doet haar kleren niet mee met de was. Ze doet helemaal niets aan haar kamer schoon te houden. Ik vind het een schande! Het was wel de kamer van Jessica voordat zij met haar reet erbij ging zitten." vertelde Shanna kwaad.
"Maak je geen zorgen, Shurlien gaat wel veranderen. Je moet haar de tijd geven, dat is alles!" zei Eric tegen zijn vrouw.
"Je onderschat haar, ze is iets van plan en dat weet ik gewoon. Ook al ben ik niet haar moeder, ik heb wel mensenkennis. Ze is ergens op uit!" zei Shanna.

Eric gaf zijn vrouw een omhelzing.
"Jij moet je wat meer rustig houden. Zal ik jou vanmiddag eens even verwennen? Laten we naar een café gaan waar jij altijd heen ging als je boos was. Daar was je altijd weer zo vrolijk." stelde Eric voor.
"Aah, je weet mij altijd weer te raken. Tuurlijk, dan pak ik even mijn jas en dan gaan we!" zei Shanna die wat vrolijker werd.

Uzlem was bij de dokter aangekomen. De huisarts was een vrouw, dat ze niet had verwacht.
"Je ziet niet vaak vrouwen die als huisarts werken." zei Uzlem.
"Nou, het is nu de moderne tijd. Zeg het eens, wat kan ik voor u doen?" vroeg de huisarts.
"Ik mankeer niets, ik kom vragen wat mijn man heeft, zijn naam is Hans. Hij is ook een patiënte van u." vertelde Uzlem.

"Het spijt mij, Uzlem. Maar ik mag niet zomaar informatie doorgeven over mijn patiënten, ik heb beroepsgeheim. Als u het wilt weten zal hij het u zelf moeten vertellen." vertelde de huisarts. Uzlem gaf het echter niet op.
"Dat is het nou juist, hij verteld mij niets!" zei Uzlem.
"Niets? Dat zal die toch wel moeten doen, hij is ook niet naar het ziekenhuis geweest voor een afspraak?" vroeg de huisarts.
"Nee? Wat is er aan de hand? Alsjeblieft, u moet het mij vertellen!" smeekte Uzlem.
"Ik kan dat echt niet doen, mevrouw." Uzlem begon ongeduldig te worden.

"Weet u niet hoe vervelend dit is, er speelt iets, dat weet ik zeker. Hans verbergt het voor mij, maar ik kan er niet meer tegen!" zei Uzlem.
"Nogmaals, het is een zaak aan hem, niet aan mij, maar aangezien hij hier geen enkele moeite voor doet, wil ik hem graag vragen spoedig contact op te nemen met het ziekenhuis!" zei de huisarts.
"Ik word hier zo moe van, vertel het mij nou! Ik kan helpen, echt waar. Ik ben zijn vriendin, ik kan hem dan helpen naar het ziekenhuis te gaan! En ik vertel het niemand door, echt niet!" zei Uzlem in de hoop dat de huisarts het ging vertellen.

"Zucht, vooruit dan. Omdat u het zo graag wilt horen, maar denk eraan: Ik vertrouw erop dat u hem snel kan overhalen om geholpen te worden, want het is echt ernstig." zei de huisarts. Uzlem schrok ervan, ze hield haar hart vast.
"Uw man...Heeft een tumor, een kwaadaardige. Hij moet zo spoedig mogelijk geholpen worden, anders is zijn leven voorbij." Uzlem wist niet wat ze hoorde...
-------------------
Volgende keer een nieuwe update!