Dankjewel, allemaal!

Soms vraag ik me af waar al dat inspiratie vandaan komt, maarja

Ik probeer ook wat meer op mijn schrijfstijl te letten! Hier weer een nieuwe update:

Ze keek naar buiten en merkte dat het vroeg in de ochtend was. Julia moest nog steeds van de schrik bij gaan komen.
"Jemig, wanneer houden die dromen eens op."

Ze liep naar beneden toe naar de eerste verdieping. Het was stil in huis, blijkbaar sliep de rest nog.
Julia besloot een kopje koffie te nemen in de keuken om bij te komen.

In de avond kwam Leyla naar David toe.
"Ik moet met je spreken." zei Leyla. David keek geschrokken, hij had haar niet verwacht. Maar liet haar toch maar binnen.

David kneep met zijn ogen dicht terwijl die opzij ging.
"Waarom doe je dat?" vroeg Leyla.
"Ik weet niet waarom je hier bent." antwoordde David. Leyla nam een diepe zucht.
"Begrijp je het dan niet? Ik wil dat het weer word tussen ons zoals het was?"

David besloot het toe te geven.
"Je begrijpt het niet, ik ben al met iemand anders en..." David kon zijn zin niet afmaken omdat Leyla hem onderbrak.
"Toch niet met die Tina, hé?" vroeg ze kwaad.
"Ehm...Jawel." zei David met moeite.
Leyla werd zo kwaad dat ze hem wilde slaan, maar ze hield zich net in op dat moment. Woede en teleurstelling gingen door haar heen.
"Hoe kon je..."

"KLOOTZAK!" schreeuwde Leyla kwaad. David stond er een beetje jammerend bij.
"Laat het mij uitleggen...Het werkte toch al niet meer tussen ons. We moeten gewoon door met ons leven, ik met Tina en jij..."
"Ik met wie? Je hebt mij zojuist verlaten, sukkel! Dit keer ECHT verlaten. En weet je wat, dit is nog lang niet over! Nog lang niet!" zei Leyla boos.
Met grote stappen verliet ze het huis.

Hans was vanmiddag bij de dokter geweest, er werden nog extra onderzoekjes gedaan. Maar de dokter had hem al verteld wat het mogelijk kon zijn, zodat hij zich kon voorbereiden op de grote schrik.
Hans zat bezorgd thuis nu, hij wist niet hoe hij het moest vertellen aan Uzlem.

Op dat moment kwam Uzlem thuis, en ging bij Hans zitten.
"Lieverd, hoe ging het bij de dokter?" vroeg Uzlem.
"Ehm, ja het ging wel goed." zei Hans.
"Nou, vertel? Ik wil ALLES weten!"

"Andere keer, ik ga nu naar bed." zei Hans die het nog niet wilde vertellen.
"Oh oké, beloof me wel dat je mij op de hoogte houdt als er iets ernstigs is?" vroeg Uzlem.
"Ja." zei Hans kortaf.
Hij ging naar bed toe. Uzlem vond dit vreemd, maar liet het maar even gaan.

De volgende dag trof Shanna Shurlien aan in huis. Ze zat achter de pc een spelletje te spelen.
"Moet jij daar geen toestemming om vragen als je op bezoek bent?" vroeg Shanna.
"Ik woon nu hier, Eric vond het goed als ik hier kwam inwonen nu er toch een kamer vrij is." zei Shurlien.
Shanna werd kwaad.

"De kamer van Jessica is nog altijd van Jessica! Jij zult nooit bij ons horen." zei Shanna kwaad.
"Rustig aan, omaatje. Relax, ik help je wel met afstoffen en stofzuigen hoor. Je hoeft alleen maar een beetje aardig tegen mij te doen." zei Shurlien op een gemene toon.

Shurlien stond op en liep richting Shanna.
"Even voor jou: Ik doe voor NIEMAND een stap opzij. Dus als ik jou hier wilt weg hebben, dan doe ik dat." zei Shanna.
"En even informatie voor jou: ik doe OOK voor NIEMAND een stap opzij, ik heb me teveel als een buitenbeentje gedragen. Nu laat ik eens zien waar ik goed in ben. Ik zie jou nog steeds verantwoordelijk voor de dood van mijn moeder, jij mag haar leven verpest hebben. Maar de mijne blijf je van af!" zei Shurlien op een dreigende toon.

Shanna bleef stil achter. Shurlien liep de kamer uit alsof het een prettige gesprek was.
"Nog een fijne dag, Shanna." zei Shurlien.
"Ik ga nog eens Jessica's...of ik bedoel MIJN kamer eens bekennen om te kijken wat er veranderd kan worden eraan. Want Jessica is DOOD." Shanna kreeg bijna tranen toen ze dat hoorde, ze kon Shurlien wel aanvliegen bijna.
----------
Volgende keer weer een nieuwe update