"Ze is opgegeten.." Zei ik angstig, ik ging achter Chiyo staan. "We moeten het iedereen vertellen.." Zei Chiyo maar ik schudde mijn hoofd. "Nee, juist niet, Sakura is ziek, Shino heeft een gebroken been, en Sato is ookal niet meer op komen dagen, dit mag niemand meer weten.." Snel pakte ik Chiyo bij zijn arm en slopen we weg. "En wat was die gil dan wel niet, ik deed mijn schoonheidslaapje." Bromde Shinju. "Oh, sorry, dat was ik." Loog ik, echt niemand mocht het weten. Ik liep met Chiyo de straat op. "Niemand komt erachter, omdat er alleen maar botten liggen en een restje bloed.." Stamelde ik. Chiyo haalde zijn schouders op. "Naja, we zien het wel." Chiyo had zijn handen in zijn broekzakken en trapte tegen een blikje. Mijn hoofd begon te bonken.. "Ugh, mijn hoofd doet zo'n zeer.." Mompelde ik. "Neem een asprine." Chiyo gaf me een asprine en ik slikte het door. "Heb jij dat gewoon bij de hand?" Chiyo knikte. "Je wilt niet weten hoe vaak ik hoofdpijn heb." Lachte hij. "Vast vaak.." Ik keek naar de grond, het begon een beetje te regenen, en opeens kreeg ik het koud. Chiyo legde een arm om me heen en drukte een kus op mijn hoofd.

- Kimmiko Chan.

Ik vond het leuk dat Takeshi me gitaar leerde spelen, maar toen schoot er een vraag door mijn hoofd. 'Takeshi?' vroeg ik, 'Zijn wij nu eh - een koppel?'
Hij keek me verbaasd aan, zijn mond ging open en dicht en hij keek alsof hij niet wist wat hij nu precies moest doen.

- Hotaru Kiun

Ik was inmiddels wakker geworden en zag dat Sakura ook net wakker werd. 'Heb je een beetje geslapen?' Vroeg ik. 'Ziekenhuisbedden hè?' Antwoordde Sakura sarcastisch. 'Het komt echt wel goed.' Probeerde ik haar sussen. 'Nee dat komt het niet, Shino!' Snauwde ze. 'Ik zal voor altijd in zo'n klote rolstoel blijven zitten!' Riep ze nog wat harder. 'Maar Sakura-' 'Nee niks maar Sakura! Ik heb het even helemaal gehad oké?!' Antwoordde Sakura kwaad voor ze zich moeizaam op haar zij draaide. 'Ik ga weer slapen.' Bromde ze. Ik reageerde niet op haar maar ging langer uit in de stoel zitten. 'Hey Sakura?' Probeerde ik. Ik wist dat ze nog niet sliep. Ze bromde wat maar draaide zich nog steeds niet om. 'Ik heb zo'n zuster gesproken, mijn gips mag er bijna af. En als je je beter voelt mag je ook weer naar huis.' Zei ik met een glimlach.

-' Shino Chan '-

Ik moest lang nadenken over die vraag. Aan de ene kant wilde ik 'ja' gillen en haar zoenen, omhelzen en van haar houden. Aan de andere kant was ik bang dat dit slecht ging eindigen en ze me heel veel pijn zou doen, netzoals alle mensen die ik ken dat hebben gedaan.
'Alleen als je me belooft dat je me geen pijn zult doen,' zei ik.
'Belooft,' zei ze.
'Dan denk ik dat ik je vanaf nu mijn vriendinnetje kan noemen,' zei ik droog. Hotaru lachte breed. Twijfelend boog ik naar voren en drukte een kus op haar lippen.

-- Takeshi Tako --

'Gefeliciteerd, je kan bijna weer lopen', snauw ik naar Shino. Ik hoorde niet zo tegen hem te doen, ik weet het, maar ik kon het gewoon niet in me houden.
'En ik ga níet naar huis', voeg ik er boos aan toe. 'Waarom niet?', vraag Shino. 'Wat denk je zelf? Ik wil gewoon niet afhankelijk zijn van iemand anders, ik verkloot je leven!', schreeuw ik, ik draai mijn hoofd in mijn kussen en begin hard te huilen, Shino is helemaal stil geworden. 'Sakura...', vraagt hij aarzelend. Ik hoor wat gestommel en daarna een warme hand op mijn schouder, 'het komt wel goed', probeerde hij weer, maar ik regeerde niet en bleef maar huilen, Shino's warme hand wreef over mijn arm.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Sakura lag nog steeds aardig depressief in bed. Ik mocht haar niet troosten, knuffelen of wat dan ook, ze snauwde me gelijk weer af. Waarom zat ik hier dan nog? Ik pakte mijn krukken en stond op. Sakura zat met haar armen over elkaar in het bed. 'Waar ga jij heen?' Bromde ze verveeld. 'Naar huis.' Antwoordde ik. Ik was niet van plan om echt weg te gaan, maar meer om te kijken hoe Sakura zou reageren.

-' Shino Chan '-

'Oh..', zei ik zacht. 'Oke.. Ik begrijp wel dat het daar leuker is dan hier, sorry', mompelde ik. Ik sloot mijn ogen en vouwde mijn armen over mijn gezicht.'Waaromm zlu ik niet weg moeten gaan?', vroeg Shino, ik beet op mijn lip. 'Nou?', vroeg hij. 'Omdat-Omdat ik van je hou', stamelse ik. 'Is dat het enige?', vroeg hij, ik schudde mijn hoofd. 'Nee', zei ik. 'Ik wil niet alleen hierblijve , het spijt me van mij. Bote gedrag.. Maar het ok gewoon zo moeilijk te accepteren dat ik voorlopig niet kan lopen', ik haalde diep adem. 'Misschien zet ik mijn eerste stap vlak voordat ik dood neerval...', fluister ik. 'Sorry', fluisterde ik en begon te snikken.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Vandaag zoals elke woensdag waren we om kwart over 12 vrij, ik zat in huis, een beetje niets te doen, ik had gehoord van Sakura. Ik wou niet meer naar haar toe, ik wou haar niet zo zien.. Ik was in gevecht met mezelf. Door alle stress viel ik heel erg af, en aankomen wou niet meer. Ik zat zuchtend op de bank een beetje te schetsen, opeens plofte iemand naast me, het was Chiyo. "Mooie schets, ga je hem nog uitwerken?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik denk dat ik er een kaart voor Sakura van ga maken.." Mompelde ik, en ik schetste verder.

- Kimmiko Chan

'Kom eens hier.' Antwoord ik op Sakura's vraag en ga bij haar op bed zitten.  Sakura leunt naar voren zodat ik achter haar kan zitten en leunt daarna tegen mijn borst aan. 'Ik hou van je Shino.' Zegt Sakura plotseling. Ik glimlach en sla mijn armen om haar heen. Zo zitten we nog een tijdje totdat er een zuster aankomt. 'Chan, Shino?' Vraagt ze. Ik knik. 'Waar ga je naartoe?' vraagt Sakura verbaasd. Ik antwoord niet maar loop door. Als ik even later weer terug kom loop ik niet meer op krukken. Zonder mijn gips loop ik naar Sakura toe. Ze ligt snikkend op haar zij met haar ogen dicht. Ik schuif de dekens van haar af en til haar op. Sakura kijkt me verbaasd aan. 'Verassing.' Antwoord ik glimlachend.

-' Shino Chan '-

Ik lag met mijn hoofd in het kussen geboord op bed. Ik kon niks anders, ik zat teveel met mijn keuzes. Het ws gewoon niet slim om weer met Saito te gaan, maar ik miste hem teveel.
'Miki, gaat het wel?' Hoorde ik een zachte stem zeggen. Boos keek ik om en zag Rini staan.
'Wat is er?' Ik probeerde zo aardig mogelijk te klinken.
'Je was gisteren en vandaag niet op school.... Waarom niet?'
'Ik was druk.'Antwoordde ik onverschillig en graaide onder het bed. Ik voelde een schoen, nee twee, en pakte ze. 'Bah, hakken.' Ik trok ze aan en stond op, liep naar buiten en zuchtte.
'Sigaret?'

-Miki Domoto-
-Wie o wie? -

Miki was gewoon weggelopen. Ik wist dat er wat was, maar ik liep haar niet
achterna. Ze zou het waarschijnlijk niet vertellen, niet aan mij in ieder geval.
Een moment was ik jaloers op Yukito, die het waarschijnlijk meteen te horen had gekregen van Miki.
Waarom nam ze mij niet in vertrouwen?
>Rini Krimiean<

'S-Shino!', gil ik maa kan de glimlach op mijn gezicht niet onderdrukken. 'Als jij valt breek je je nek', roep ik en klem mijn armen stevig om Shino's nek, hij hield me stevig vast. 'Ik laat je niet vallen', murmelde hij in mijn oor. 'Wil je me wel op het bed leggen alsjeblieft?', vraag ik. Shino grinnikt.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Ik zag Miki de meisjes slaapzaal uitlopen, het leek erop dat ze zich nogal klote voelde.
'Sigaret?' bood ik haar aan, aangezien ik toch al onderweg naar buiten was. Ze knikte en liep stil achter me aan. Eenmaal buiten stak ik mijn sigaret op en gaf haar er ook eentje. Twijfelend keek ze naar het ding in haar handen. Geduldig wachtte ik haar reactie af. Ondertussen dacht ik weer aan Hotaru, die ik de hele dag nog niet gezien had.

-- Takeshi Tako --

Ik gilde. Echt hard. Normaal zou ik dat niet eens durven, maar nu werd ik gegrepen door een smerig, harig beest. Ik werd de bosjes in gesleept en hoorde nog een paar keer mijn naam die geroepen werd en daarna.. niets meer.

--- Usagi ---

Dit weekend kwam Sakura weer naar huis, ik was er erg hyper om. Snel schreef ik iets, in het kaartje waar ik al dagen bezig mee was. "Lieve Sakura, je bent echt mijn bff, we hebben allebei liefde, en ik wil je niet in deze staat zien, dus ik zie je weer als je thuis bent, ik houd echt zo veel van je, en we zijn bffs voor altijd! Als je iets kwijt wilt moet je het zeggen, want ik spreek je niet meer zo vaak. >3< xx Kimmiko Yay!" Ik las het hardop voor aan Chiyo. "En?" Vroeg ik aarzelend. Chiyo keek op. "Leuk." Mompelde hij, ik ging naast hem zitten. "Wat is er, je ziet pips, je word toch niet ziek hé?"

- Kimmiko Chan

'Shino wil je me nu alstjeblieeeeeft weer op het bed leggen?' Riep Sakura lichtelijk hysterisch terwijl ze haar armen stevig om mijn hals sloeg. Ik grijnsde en legde haar weer op het bed neer. 'Is het geen tijd om naar huis te gaan? Je ligt hier nu al best lang en je bent al ontslagen uit het ziekenhuis.' Antwoordde ik aan Sakura. Sakura was overeind gaan zitten en liet haar hoofd hangen. 'Maar ik wil niet..' Zei ze zonder iets te bewegen. Haar schouders begonnen te schokken en haar ademhaling werd nogal snel. 'Wat zullen ze allemaal wel niet denken?' Zei Sakura zacht. Ik ging naast haar op bed zitten en sloeg een arm om haar heen. 'Het komt allemaal wel goed. Je legt het gewoon uit, ik denk dat de meesten het wel weten.' Sakura stopte met huilen en keek me met betraande ogen aan. 'Echt waar?' Vroeg ze zachtjes. Jeez, wat had ik nu weer gezegd. 'Dan hoef ik het dus ook niet meer uit te leggen.' Zuchtte Sakura opgelucht. 'Oke, laten we gaan.' Zei ze zachtjes.

-' Shino Chan '-

Ik had de sigaret aangenomen en aangestoken. Ik inhaleerde de rook rustig.
'Het is lang geleden dat ik heb gerookt.' Zei ik. Takeshi schrikt op uit zijn gedachten.
'Wat zei je?'
'Dat het lang geleden is, de laatste keer was een halfjaar terug met Saito. Dat was een mooie tijd.' Ik moest grijnzen toen ik eraan dacht. Takeshi keek me vragend aan.
'Je wilt niet weten hoe spannend het toen was, jammer dat ik er uit ben gestapt.' Takeshi moest lachen.
'Kom, ga naar binnen.' Samen liepen we naar binnen.

-Miki Domoto-

Ik was net op zoek naar Takeshi of Miki en Rini, toen ik Takeshi en Miki van het balkon zag afkomen. Ik voelde een steek van jaloezie door me heen gaan, maar ik dwong een glimlachje op mijn gezicht. 'Wat deden jullie daar?' vroeg ik aan hen. 'O, gewoon,' zei Miki, lachend naar Takeshi, 'Niets speciaals.'
Ik moest niet lachen. Ik wou geen jaloers vriendinnetje zijn, maar nu hij eindelijk van mij was, wilde ik 'm niet zomaar laten afpakken. Ik nam Takeshi's hand vast, met mijn blik op Miki gericht, om te tonen dat hij van mij was.

-Hotaru Kiun

'Meh, ik wordt niet echt ziek hoor. Alleen een beetje verkouden.' zei ik. Kimmiko beet op haar lip. 'Oh... maar wat vind je nou van de kaart?' 'Uhm... hij is zoet?' probeerde ik. Ik wist niets af van al dat meisjes gedoe. Ik zette de tv aan een zapte maar wat. Kimmiko legde haar hoofd op mijn schouder.
'Saaierd,' fluisterde ze plagend in mijn oor. 'Ik ben gewoon een beetje moe, das alles...' antwoordde ik slechts. Kimmiko ging weer recht op zitten, ze begreep dat ik niet in de stemming was. Plotseling stormde iemand de kamer binnen.
'Chiyo Kunoto! Jou heb ik net nodig!'

- Chiyo

Zuchtend pakte ik een tas in, Shino zei dat ik dat moest doen... Dusja.. Zachtjes ris ik de tas dicht, 'en nu?', vraag ik. Precies op dat momen komt de zuster met een rolstoel aan rijden 'kijk een aan meis', zegt z. Met moeite bedwing ik mijn tranen als ik naar de zwarte rolstoel kijk.. Daarzat ik dus voorlopg in. Shino streelde mijn wang en knikte naar de zuster. Die keek nog even hoofdschuddend naar mij, mompelde wat en verdween. Shino pakte mijn tas en hing hem avbterop de rolstoel en zette die op de rem. Daarna liep hij naar mij toe, tilde mij op en zette me in de rolstoel.

~.~ Sakura Karamiga ~.~