Omg, wat een maand. oO
Ik ben een vriendin verloren. Ergens ben ik blij dat onze vriendschap gestopt is, aangezien het al een paar maanden niet soepel ging. Laat ik even wat achtergrond informatie geven. (alsof het jullie interesseert. x'D) Maar goed, mijn vriendin E heeft een nogal moeilijk karakter waardoor ze elk jaar wel een paar van haar vrienden verloor. Uiteindelijk waren we nog met zijn vieren. Ik, E en dan nog twee anderen. E kreeg ruzie met die twee anderen (B en L) en dat liep zo uit de hand dat ze hen verloor. Ik bleef met haar bevriend, want ik had in de eerste plaats geen reden om haar te laten vallen. Dus daarna werden we zeg maar heel erg close. Hiervoor had ze B en L, en was ik dus niet zo belangrijk voor haar. De eerste maanden waren heel leuk. Ze besprak alles met me en vroeg me overal mee naar toe. Tot ergen in februari. Ze hadden wat mensen op het internet leren kennen en ze had met die mensen afgesproken en had mij meegevraagd. Maar de dag voor we dus samen die mensen gingen ontmoeten, zei ze tegen me dat ze eigenlijk liever niet had dat ik meeging. Want zij had die mensen van het internet en had mij dus niet nodig. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik vond het grof. Uiteindelijk ben ik toch meegegaan, maar het enige wat ze deed was mij belachelijk maken of me totaal negeren. Ik besloot om haar gedrag te negeren. Ik dacht altijd: "Ze meent het toch niet."
Maar telkens als we dan gingen meeten met haar vrienden van internet, vond ze mij opeens niet belangrijk meer. Zo zei ze vorige maand nog tegen me. "Ik ben nu met mijn vrienden aan het praten. Ga wat vrienden zoeken, want die heb je duidelijk niet."
Hierdoor heb ik haar genegeerd op school en ben dan bij mijn vrienden gaan staan (die ik trouwens verwaarloosd had, omdat zij anders niemand had op school). Op school deed ze opeens wel heel vriendelijk. Ik kon hierdoor niet boos op haar blijven en trok weer met haar op. Andere vrienden van me zeiden dat ze me absoluut niet goed behandelde en dat het beter voor me was als ik wat afstand van haar deed, maar dat kon ik dus niet. Ik kan er namelijk niet tegen als mensen alleen staan. (Op dat punt ben ik misschien raar, ok. x'D)
Maar dan vorige week gingen we met school naar londen. We waren in 4 groepen verdeeld. Ik zat in groep 3, en groep 3 zat samen met 4. E zat in groep 1 en zat dus samen met 2. Dus ik zat veel tijd door te brengen met mijn andere vrienden die ook in groep 3 en 4 zaten. En dit was het begin van het einde van mijn vriendschap met E. Want 's avonds kreeg ik een boos bericht van mijn moeder dat ik E niet mocht laten vallen en dat ik haar niet mocht negeren. Blijkbaar had E dus bij mijn moeder lopen klagen dat ik haar negeerde. En na al die maanden dat ze op mijn kop zat en vond dat zij beter was als mij, ben ik zeg maar ontploft en ben haar beginnen negeren. Ik heb al mijn tijd met mijn andere vrienden doorgebracht en ik had een geweldige tijd. helaas ondertussen begon E allerlei leugens over mij door te sturen naar mijn moeder waardoor ik elke dag boze berichtjes kreeg van mijn moeder. uiteindelijk was ik verschrikkelijk bang om naar huis te gaan, want ik was er gewoon van overtuigd dat mijn moeder de kant van E zou kiezen.
Toen we terug thuis aankwamen, heeft mijn moeder rustig gevraagd om alles eens uit te leggen wat er aan de hand was. Ik heb toen gewoon alles verteld wat dat mens tegen mij gezegd heeft. Zo had ze tegen mij gezegd dat ik nooit iemand zou vinden die verliefd op me zou worden, dat ik te dom was en geen vrienden had en ga zo maar door. Toen ik dit allemaal vertelde aan mijn moeder stond ze meteen aan mijn kant. Voor mij was het een hele opluchting dat mijn moeder eindelijk aan mijn kant stond, want mijn ouders waren ook heel goed bevriend met de ouders van E en zagen er eigenlijk op toe dat ik E nooit wat aan zou doen. We besloten dus om de vriendschap te verbreken. helaas was het nog lang niet gedaan. de dagen daarna kreeg mijn moeder allemaal sms'jes van de moeder van E. Zo stuurde ze dat ze me ging aanklagen voor stalking. (Vreemd, want ze klaagde dat ik haar negeerde.) Ze probeerden ook om mijn ouders tegen mij op te zetten door allerlei leugens te vertellen tegen mijn ouders. Zo zou het mijn schuld zijn dat E geen vrienden heeft. Daarnaast heb ik ook heel veel in vertrouwen tegen E verteld omdat ik haar toen vertrouwde. Zo had ik verteld dat ze nooit tegen mijn ouders mocht zeggen dat ik homo ben, aangezien ze me dan op straat zouden willen zetten. Dus vond ze het er niet beter op om te vertellen aan mijn ouders dat ik homo was. Eigen heeft ze alles wat ik haar in vertrouwen heb verteld nu gewoon doorverteld aan mijn ouders in de hoop dat mijn ouders een hekel aan me zouden krijgen.
Ze heeft me ook bij enorm veel mensen zwart gemaakt, want plots willen een aantal mensen niet meer met me praten.
B en L hebben me telkens gezegd dat ik me er niets van moest aantrekken, want E had precies hetzelfde bij hun gedaan. Maar sinds dat E mijn ouders probeert tegen me op te zetten, ben ik superbang geworden. Ik heb het geluk dat ze geen woord van E geloven, maar misschien geloven ze het ooit wel. Ik heb veel gehuild om al dit gedoe en ik weet dat het dat niet waard is, maar ik word er gewoon gek van. Tot een paar maanden terug snapte ik niet waarom mensen E konden haten, maar nu snap ik hen voor de volle 100%. Dat kind probeert echt mijn leven te verzieken.
Omg, ik zie nu pas dat deze post ongelofelijk lang gaat zijn. x'D Ik hoop dat het nog een beetje duidelijk is, maar ik moest mijn verhaal ergens kwijt op een plaats waar ik zeker ben dat E het niet kan lezen.
Voor diegene die het gelezen hebben. Sorry dat ik een deel van jullie leven heb verspild aan dit gezeik. x'D
Laatst gewijzigd door Zozi op zo 27 mei 2012, 23:47, 3 keer totaal gewijzigd.