Maar het aller laatste uur verdween mijn geluk. Wij moeten voor anw een PO maken in een groepje van drie (en misschien 2). Ik dacht dus met een ander die misschien 2 te zijn, maar wat blijkt nou. Er blijft nog een iemand achter. Jeeeh. En diegene die dus achterblijft is de irritantste jongen in de klas en iedere keer als we een samenwerkingsproject hebben moet ik met hem. Ik was het dus helemaal zat en die jongen had dat ook zeker weten door
(best wel gemeen eigenlijk maar oké). Gelukkig hebben we een sympathieke docent voor ANW. Hij kwam al snel naar ons toe toen die jongen wegging. En zei dat als de samenwerking niet zou gaan dat we het zo snel mogelijk moesten melden en dat hij er dan iets aan zou doen (wat weet ik niet). Maar het irritante aan die jongen is dus dat hij altijd alles wil doen. Dat was de vorige keer. Toen nam hij alles op zich en een dag van tevoren kwam hij ermee aanzetten dat ik nog iets moest doen, omdat ik nog helemaal niets gedaan had
.Daarna had ik mijn krantenwijk. De tassen die erg zwaar waren, matige tegenwind, een niet al te goede conditie en een lekke band zorgden ervoor dat de rit heen niet te doen was. Terug ging het wel beter. Maar tijdens de krantenwijk werd ik beschuldigd door een oud vrouwtje. Ik verstond haar nauwelijks, maar het ging over een dingetje die twee wandelstokken bij elkaar zouden moeten houden. Ik dacht echt, wat moet ik daar nou weer mee?
Dat was het wel zo'n beetje.
