Aaaahw, echt heel erg koel en leuk!

Mooi

Heel leuk! Ik vind het alleen heel eng dat allebei hun ogen zo fel zijn.

Haha, ik vind het wel mooi bij ze staan ... Iedereen bedankt voor de reacties!

Na 4 weken op vakantie geweest te zijn, heb ik hier een soort tussen-update voor jullie. Een soort afsluiting voor Paige, en een begin voor Austin. Het is een heel erg korte update, maar binnenkort komt er meer. Veel leesplezier!


Het eindbal. De meest belangrijke gebeurtenis in het tienerleven. Ik had Toulouse meegevraagd met een prachtige boeket met bloemen in de kleur van haar ogen. Natuurlijk zei ze ja, hoewel ik vermoedde dat ze dat ook wel gedaan had als ik haar met een hondenkoekje zou hebben gevraagd. Toulouse droeg een groen jurkje en ik mijn vaders oude smoking. 'Je bent om óp te eten,' verzekerde mijn moeder me. Mijn vader kon een lachje nauwelijks onderdrukken en mijn zusje gaf het geweldige commentaar: 'als ze je nu zou zien zou ze waarschijnlijk geen ja zeggen.' Ik glimlachte toen en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Het eindbal was in elk geval heel gezellig en hoewel Toulouse en ik buiten elkaar geen vrienden hadden op school, voelden we ons helemaal geen outsiders. Toulouse werd verkozen tot koningin van het bal en Johnny, een gespierde jongen van onze leeftijd, tot koning. Johnny had iets met mijn zusje, dus vond ik hem automatisch helemaal niks, maar dat hij koning werd maakte hem in mijn ogen al helemaal onuitstaanbaar. Toulouse zag er op dat podium in elk geval beeldschoon uit en we hadden een onvergetelijke avond.


Toulouse's vader was voor twee maanden op zakenreis en had zijn dochter achtergelaten in RH. Bij ons. Nou vond ik dat helemaal niet erg, maar we moesten ons wel aanpassen aan haar aanwezigheid. Mijn moeder vond het nog wel het moeilijkste. Ze had voor Toulouse heel andere grenzen dan voor ons. Toulouse moest elke dag voor 9 uur thuis zijn dn ze mocht niet in mijn kamer komen, al helemaal niet na negenen. Gelukkig zat er een deur tussen Dakota's kamer en de mijne, en zo kon ik 's avonds wel eens bij Toulouse naar binnen sluipen. Dakota vond ons, ik quote 'een schetig stelletje', dus ze zat ons niet dwars.


Een passie die mijn roodgelokte vriendin door de loop van de jaren had ontwikkeld: paardrijden. Niets voor mij, maar Toulouse hield er heel veel van. Nu we onze examens hadden afgerond hadden we ontzettend veel vrije tijd, die we dan doorbrachten op de renbaan en hindernisbaan op het strand. Toulouse genoot ervan en dat was het belangrijkste voor mij. We hadden een klein schattig huisje 'gereserveerd' om in te gaan wonen als we oud genoeg waren, en we konden niet wachten om erheen te verhuizen. Ik moest mijn ouders' huis uit.


Mijn ouders waren namelijk iets ouder geworden. Een beetje maar. Een beetje heel veel. Ze zeurden over van alles en ze maakten me het leven zuur. Elke cent die ik uitgaf was reden tot ruzie en elke minuut die ik met Toulouse doorbracht was reden tot een preek over prioriteiten. Gelukkig had ik mijn diploma bijna binnen, want ik begon het helemaal zat te worden.


De dag voor ik wegging vroeg ik mijn moeder om eventjes naast me te gaan zitten. Ze keek me vriendelijk aan. Mam en pap waren goede mensen en ze hadden me goed opgevoed. Mijn leven doorbrengen met mijn handen in de aarde op de keuken, dat was alleen niets voor mij. Dat Dakota nou zo graag wilde leven van de opbrengst van haar land, dat betekende niet dat ik dat ook wilde. Nee, ik ging voor het grote geld. De zakenwereld was hard maar geloof me, ik kon het best aan. Ik zou onderaan moeten beginnen, maar ik zou de beste worden, of beter gezegd: de rijkste. Mijn moeder was op zijn zachtst teleurgesteld in mij. Het gesprek dat we over mijn toekomst hadden ging ongeveer zo: 'Je wilt dus alles waar ik voor sta belachelijk maken door de hele dag in een apenpakkie in een vergadering te zitten en je werk voor al het andere te stellen?' Ze had waarschijnlijk wel ergens een punt, maar toch. 'Mam, ik ben nu een volwassen man en dit is de keuze die ik maak.' Ze zuchtte verdrietig. 'Het is mijn schuld, niet? Ik heb je niet genoeg liefde gegeven, toch?' Hoe kwam ze daar nou bij? 'Misschien heb je me zelfs wel teveel liefde gegeven, maar wijd dit alsjeblieft niet aan jezelf. Ik ben nog steeds gewoon Austin, begrijp dat dan toch. Mijn keuze verandert daar helemaal niets aan. Ik ben nog steeds het jongetje dat in zijn prinsenpak door het huis paradeerde, of het jongetje dat een scheetkussen op de bank legde. Dat jongetje is alleen ouder geworden en heeft een weloverwogen keuze gemaakt. Mam, ik houd nog steeds gewoon van je, hoor.' Ze gaf me toen met tranen in haar ogen een knuffel en stuurde me daarna weg. Ze wilde me eventjes niet zien.

Leuke up, moest alleen wel ff denken.... "D

Hoe bedoel je?

V Bedankt!
VV Ooh, op die manier

heb het hele dagboek gelezen... Daar ben je wel even mee bezig
Maar wel erg mooi geschreven!

Ik bedoelde, ff geheugen opfrissen

Erg mooie update

Dit was helaas de laatste update

Mijn computer is zaterdag gecrasht en de computermeneer heeft mijn computer helemaal opnieuw geïnstaleerd. Ik ben de sims zelf dus ook helemaal kwijt, inclusief mijn save voor Looking Back. Ik baal hier natuurlijk van en ik wilde heel graag alle vijftien(!) generaties gewoon doen. Het spijt me ontzettend voor iedereen die dit een leuk dagboek vond.

Super jammer Het was echt een super dagboek. Ik hoop dat er ooit nog een dagboek van je komt

Dat is echt #@% met peren! Jammer, want vond dit echt een goed dagboek Ik hoop ook dat je iets nieuws begint, qua daGboek!

Ik weet het eigenlijk niet, ik vond de DITFT echt een heel leuk idee, en ik ben nu een beetje inspiratieloos. Waarschijnlijk komt er nog wel wat, hoor!

Echt super leuk! Jammer dat je stopt