
Wil je meteen door naar het verhaal, ga dan onder de streep verder

Hoi allemaal!

Voor enige tijd was ik niet zo actief meer op SN, door verschillende redenen. Een daarvan was dat mijn hele spel chrashte en ik besloot alles, maar dan ook alles, te verwijderen. Inclusief mij saved games, waar ook de saved games tussen zaten die ik gebruikte voor mijn eerste dagboek. Heel dom, maar goed... Gebeurd is gebeurd. Ik heb mijn laptop naar een vriend gebracht en hij gaat kijken of hij nog ergens de bestanden terug kan vinden, dat zou heel fijn zijn, want nu heb ik mijn eerste dagboek nog niet eens afgerond


En ja, je ziet het goed! Ik stel een minimale leeftijd aan dit dagboek van 16 jaar. Ik ga dit natuurlijk niet controleren en als je jonger bent dan 16 vind ik het ook helemaal niet erg als je het verhaal leest, maar ik heb in ieder geval gewaarschuwd

Verder heb ik geen vaste dagen of tijden waarop ik een update doe, dat gaat gewoon niet meer. Een goede combinatie vinden tussen studeren en vrije tijd blijft lastig voor mij, vandaar

Nou, genoeg onzin gepraat! Hieronder het proloog van SHATTERED.
Have fun!
Proloog
Update 1: Stealing home
_____________________________________________________________________________________________________
!BELANGRIJK!
Deze update bevat scheldwoorden.
_____________________________________________________________________________________________________
Proloog
‘Rot toch op!’ ‘Ik wens niet met zo’n toon aangesproken te worden, Neal!’ ‘Alsof mij dat wat kan schelen, eikel!’ ‘Neal! Bek dicht!’ ‘Doe zelf!’ ‘Vuile rat!’ Neal herkende het gezicht, de uitdrukking, de vlammetjes in zijn ogen waren de laatste tijd vaker zichtbaar. Hij wist hoe dit ging eindigen en hoe graag hij ook zou willen, hier kon hij niet van wegrennen, niet nu. De vuist van zijn vader kwam neer in zijn gezicht. Een korte, luide kreet volgde en het werd weer rustig. Kwaad, maar ook geschrokken keek hij zijn vader aan. Nog steeds waren dezelfde vlammetjes te zien, een teken voor Neal dat het verstandiger was om weg te gaan. Hij draaide zich om, liep richting zijn kamer en gooide de deur zo hard mogelijk dicht.

Het werd akelig stil in huis. Geen geschreeuw, geen gevecht, slecht stilte. Neal plofte neer op de grond en legde zijn hoofd te rusten op zijn armen. Rode druppels bloed vielen op het tapijt en de pijn begon langzaam tot hem door te dringen. Hij veegde met de rug van zijn hand onder zijn neus. Het rood op zijn hand deed hem al niet meer schrikken, want de laatste tijd kwamen deze ruzies steeds vaker voor en ze eindigden altijd op dezelfde wijze. Hij had het geaccepteerd zoals het was, niet omdat hij het niet erg vond, maar meer omdat het nou eenmaal zo was. Het was onderdeel van zijn dagelijks leven geworden.

Maar deze keer was anders, hij was er helemaal klaar mee. Een traan ontsnapte en rolde langzaam over zijn wang. Snel veegde Neal met zijn hand. Hij mocht niet huilen, hij mocht niet zwak zijn, maar hoe harder hij probeerde de tranen te onderdrukken, hoe meer tranen er ontsnapten. Snikkend legde hij zijn hoofd weer te rusten op zijn armen. Hij was kapot. Dit kon zo niet langer…

Laatst gewijzigd door Mich..... op zo 15 jan 2012, 20:53, 2 keer totaal gewijzigd.