Hallo allemaal,
Al jaren speel ik de sims, maar nog nooit op een dagboek manier. Ik wou het graag uitproberen, en ik hoop dat jullie het ook leuk zullen vinden. Ik hoop dat jullie opbouwende kritiek zullen geven, en er rekening mee willen houden dat dit mijn allereerste dagboek is!


Rosalie Delfosse - Hoofdstuk 1

Daar sta ik dan, te genieten van de zon die mijn gezicht verwarmd. Na een lange reis in een muffe taxi ben ik blij dat ik eindelijk wat frisse lucht krijg. Voor het eerst kan ik mijn nieuwe huis in het echt bewonderen. Het is in één woord echt geweldig! Ik loop gauw een rondje door het huis die nog vol staat met verhuisdozen. Eindelijk sta ik helemaal op eigen benen, niet meer afhankelijk van mijn ouders. Mijn ouders zijn schatten van mensen hoor, maar het werd tijd om zelfstandig te worden. Ik kan niet lang van mijn nieuwe huis genieten, over een half uur moet ik het ziekenhuis zijn voor een sollicitatie gesprek. Al gauw komt er een nieuwe taxi om mij op te halen.


Gelukkig is deze taxi een stuk frisser en de vrouw achter het stuur maakt gezellig een praatje met me. "Dus jij bent nieuw hier?" "Ja, ik ben hier net vandaag komen wonen." antwoord ik. We zijn op weg naar het ziekenhuis, want ook al ben ik nu zelfstandig, mijn ouders hebben evengoed geregeld dat ik daar een sollicitatie gesprek heb. Mijn vader heeft nogal wat vrienden in het bestuur van het ziekenhuis, maar ik heb hem duidelijk gezegd dat ik geen voorkeursbehandeling wil. Ik voel mijn zenuwen toenemen terwijl ik het ziekenhuis dichterbij zie komen.


"Veel succes!" zegt de taxi chauffeuse terwijl ik haar betaal en uitstap. Die omgeving hier is prachtig. De stad ziet er echt geweldig uit! Snel bedenk ik me weer waarom ik hier ben afgezet. Na een diepe zucht loop ik richting de ingang van het ziekenhuis. Op hoop van zegen dan maar!


Na een gesprek van dik een uur sta ik weer tevreden buiten. Ik heb een baan! De vrouw waarmee ik mijn gesprek had was razend enthousiast over mij en ik mag morgen al beginnen. Snel besluit ik om mijn ouders te bellen om ze het goede nieuws te vertellen. De telefoon gaat een paar keer over voordat mijn moeder de telefoon opneemt. Lieverd, wat geweldig! Je vader en ik zijn trots op je! Ik vertel haar nog wat over mijn reis hier naar toe en wat ik van mijn huisje vind. Na een lang gesprek neem ik weer afscheid van haar. Ik besluit om even langs de bibliotheek te gaan. Mijn huisje is natuurlijk fantastisch maar vanwege mijn kleine budget nog wel erg kaal en leeg. Thuis heb ik dus nog niet echt veel te doen, dan kan ik maar beter gebruik maken van de boeken in de bieb.


Al gauw heb ik een boek gevonden wat me wel aanspreekt. Ik plof in de comfortabele bank en kijk nog even om mij heen. Het uitzicht in de bieb is prachtig. Groene heuvels, en ik kan zelfs de zee zien vanaf hier. Ik sla mijn boek open en begin met lezen. Het verhaal neemt me helemaal mee en even vergeet ik alles om mij heen. In één ruk lees ik het boek uit. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat het tijd is om naar mijn huisje terug te gaan. Mijn huis. Het blijft leuk om te zeggen.


Eenmaal thuis ligt er een krant op mijn stoep. Ik raap hem gauw op en neem hem mee naar binnen. Als ik de krant open sla kom ik gelijk op de pagina met de kortingscoupons van de supermarkt. Ik twijfel geen moment en begin te knippen. Tja, met een budget als dat van mij is elke korting die ik kan krijgen natuurlijk meegenomen! Het leven is immers al duur genoeg.


Na een snelle magnetron maaltijd loop ik eens door mijn huis. Ik heb nog de hele avond voor me en zonder tv gaat de avond niet echt snel voorbij. In één van mijn verhuisdozen vind ik de schildersezel die ik van mijn vader heb gekregen voor mijn achttiende verjaardag. Snel zet ik hem in elkaar en zet ik een klein doek erop wat in de doos erbij zat. Mijn schildersspullen vind ik terug in een andere doos en al snel kan ik beginnen met een klein schilderij. Jarenlang is schilderen mijn hobby geweest, misschien dat ik het nu weer een beetje op kan pakken. Na 3 uurtjes is mijn schilderij af en vind ik het wel genoeg voor vandaag. Tijd om mijn bed in te kruipen, morgen is het namelijk mijn eerste werkdag!

Wow, het is echt goed voor een eerste dagboek. De screens zijn erg mooi, hoewel je soms misschien eens moet in proberen zoomen. Je hebt een mooie schrijfstijl, hoewel ik persoonlijk de directe redes (de dingen die de mensen zeggen) niet schuin zou zetten maar tussen apostrofes. Verder vind ik het heel leuk, ik blijf volgen!

Dankjewel voor je reactie luna! Ik heb de schuine tekst aangepast en tussen apostrofes gezet. Het is inderdaad beter zo Ik doe heel erg mijn best om er een mooi dagboek van te maken, ik vind het super leuk om te doen, en ik hoop echt dat meer mensen het ook gaan lezen
Hier komt het tweede hoofdstuk

Rosalie Delfosse - Hoofdstuk 2

Door de zenuwen van mijn eerste werkdag en het feit dat ik de wekker te vroeg heb gezet ben ik al vroeg uit bed. Het is nog donker en buiten is nog geen sim te bekennen. Langzaam stap ik uit bed en loop ik naar de keuken. Eerst maar eens ontbijten. Ik pak een schaal cornflakes uit de koelkast en ga dat op mijn gemak opeten. Me haasten hoef ik toch niet.


Ik ruim mijn afwas op en besluit me maar eens in de badkamer terug te trekken. Nadat ik de wc heb doorgespoeld zie ik tot mijn schrik dat de wc helemaal niet goed werkt. Hij zit verstopt en er komt allemaal vieze smurrie naar boven. Geweldig, heb ik weer! De wc ontstoppen is niet iets wat ik ga doen voordat ik ga werken, dus ik spring onder de douche en laat de wc maar even voor wat het is. Die maak ik later wel.


Ik heb nog genoeg tijd over dus ik besluit om maar op de fiets naar mijn werk te gaan. Goed voor de conditie en zo leer ik de stad ook een beetje kennen. Ik fiets langs een leuk kroegje die nog dicht zit. Misschien als ik na mijn werk nog zin heb ga ik daar wel even langs. Ik moet immers wat mensen leren kennen en thuis zitten is ook niet veel aan. Aangekomen bij het ziekenhuis parkeer ik mijn fiets in de fietsenstalling en loop ik naar binnen.


Na een lange dag vol met nieuwe dingen en indrukken sta ik weer buiten het ziekenhuis. Voor de ingang van het ziekenhuis staan allemaal bankjes. Ik ga even zitten en bekijk het boek wat ik mee gekregen van mijn leidinggevende. Ze zei dat ik het maar moest doorlezen zodat ik beter kon worden in mijn werk. Ook staan er wat regels in en wat contact gegevens van collega’s. Het boek berg ik op, ik lees het wel als ik thuis ben. Nu wil ik eerst naar dat leuke kroegje!


Het kroegje was open, maar druk was het er nog niet. Tja rond een uur of 5 is natuurlijk iedereen thuis om te eten. In een hoekje van de kroeg zie ik een grote televisie. Eindelijk een tv! Ik ga aan het tafeltje ervoor zitten en blijf een poosje tv kijken. Wat heb ik dit gemist. Mijn eerste loon moet ik toch maar gaan investeren in een tv want blijkbaar kan ik niet zonder!


Nadat de serie is afgelopen die op tv was loop ik naar de bar toe. Een leuk meisje staat achter de bar en bij haar bestel ik een tosti. “Jou heb ik hier niet eerder gezien, ben je hier pas komen wonen?” vraagt het meisje beleefd aan mij. “Ja, sinds gisteren!” We raken aan de praat en ze verteld me nog wat leuke dingen over de stad.


“Van de zaak! Om te vieren dat je hier bent komen wonen!” Ze lacht naar me en geeft me een schitterend drankje. Ik lach terug naar haar en neem een slok. “Wauw, hij is echt heerlijk, dankjewel!” Met mijn drankje loop ik een rondje door het kroegje. Ze hebben hier veel instrumenten staan, en een man gaat op de piano spelen. Ik blijf even staan en luister naar zijn piano spel. Dan zie ik een collega van mij staan. Ik heb hem vandaag ontmoet op het werk en hij deed toen heel aardig.


“Hey Hubert!” Zeg ik terwijl ik naar hem toe loop en hem begroet. “Hey Rosalie, jij ook hier?” Hij glimlacht naar me en bied me een drankje aan. We kletsen wat over het werk en hebben het erg gezellig. Hij verteld veel over zichzelf en hij wil ook veel van mij weten. Als de avond ten einde valt vraagt hij mijn telefoon nummer en geeft hij zijne. “Ik zou het leuk vinden om een keer wat met je af te spreken, ik bel je wel ok?” Met deze woorden neem hij afscheid, en vind ik het ook maar eens tijd om naar huis te gaan.


Thuis kijk ik nog snel of ik post heb. Een brief van mijn ouders. Dat had toch niet gehoeven, ik heb ze gisteren nog aan de lijn gehad! Binnen in huis maak ik de brief open.
Lieve Rosalie,
Je vader en ik willen je graag nog schrijven hoe trots we wel niet op je zijn.
Het is fantastisch dat je heb besloten op jezelf te gaan wonen en een baan te vinden om je zelf te onderhouden! We missen je wel heel erg, het huis is erg leeg nu, maar we zijn blij voor je.
Omdat je het in het begin financieel niet makkelijk zal hebben willen je vader en ik je graag een beetje helpen. Bij deze brief zal je een cheque vinden van §500. We gunnen je dit lieverd, dus niet weigeren!
Liefs,
Papa en Mama
Nou ja zeg, wat een lieverds! Ik berg de cheque op en droom ondertussen al van een televisie.

Ik heb nog maar weinig reacties gehad, eigenlijk nog maar één Dus ik vraag me af of mensen het wel een leuk dagboek vinden. Dus als je het leest, geef alsjeblieft een reactie, zodat ik weet dat ik het niet voor niks doe



Rosalie Delfosse - Hoofdstuk 3

Mijn eerste werkweek bij het ziekenhuis zit erop. Ik heb enorm veel plezier in mijn werk, en met mijn collega’s kan ik het ook heel goed vinden. Vooral met Hubert. Afgelopen week hebben we enorm veel lol gehad op het werk en zijn we goede vrienden geworden. Mijn bazin is tevreden over mijn werk dus een betere start had ik me niet kunnen wensen.


Eindelijk is het dus weekend! Ik heb lekker uitgeslapen en verwen mijzelf eens met een lekker wit broodje met een dikke laag jam erop. Mijn eigen schilderij heb ik gisterenavond nog met veel moeite opgehangen. Hij staat best gezellig zo boven de eettafel. Ik moet dit kale huis op zo’n manier toch wat meer zien aan te kleden. Ik sta op om mezelf aan te kleden, over een half uur moet ik bij een kapster zijn. Nu ik wat volwassener leef vond ik ook maar eens tijd voor een nieuw kapsel. Die twee staartjes die ik overdag altijd heb kan echt niet meer.


Gespannen kijk ik in de spiegel bij de kapster. Hopelijk gaat ze niet mijn haar verpesten, veel vertrouwen heb ik namelijk nooit gehad in kappers. Ik sluit me ogen en geef me over aan de scharen van de kapster.


Wauw, de kapster heeft het uitstekend gedaan! Een pony zou ik zelf nooit gekozen hebben maar hij staat super! Zo kan en wil ik wel gezien worden! Ik draai me gauw om, bedank de kapster hartelijk en loop naar buiten. Eenmaal buiten voel ik wat trillen in mijn zak, mijn telefoon gaat over.


“Hey Rosalie, al aan het genieten van het weekend? Wat dacht je ervan om vanavond samen wat te gaan drinken in de beach lounge! Ik zie je daar vanavond ja?” Tuurlijk zei ik daar ja op. Hubert is de meest gezellige jongen die ik ken, en bij de beach lounge ben ik nog niet geweest. Thuis trok ik gauw mijn mooiste jurk aan en deed ik een poging mijn haar op te steken.


Eenmaal aangekomen bij de beach lounge duurde het niet lang voordat ik Hubert had gevonden. Hij valt immers best op met dat ontzettende blonde haar van hem. Al gauw waren we weer gezellig aan het kletsen over van alles en nog wat. Als hij me aankijkt met zijn mooie ogen krijg ik toch best wel vlinders in me buik. Ik ken hem pas een week, maar met Hubert voelt het gewoon vertrouwd.


Bij de bar bestellen we het ene na het andere drankje en blijft hij mij maar zwoel aankijken. We hebben het enorm gezellig en de sfeer in de beach lounge bevalt goed. Al gauw word het heel druk en is iedereen lekker aan het dansen op de muziek en doen Hubert en ik mee. Tijdens het dansen raakt hij weleens me arm of heup aan en ik voel dat ik aan het blozen ben. Hubert excuseert zichzelf naar het toilet en laat me alleen achter op de dansvloer. Een hele poos later is Hubert nog steeds niet terug, ik sta al zeker een uur alleen. Ik heb er genoeg van en pak mijn fiets naar huis.


Nadat ik net mijn fiets heb geparkeerd gaat mijn telefoon over. Ik zie op het scherm dat het Hubert is. Boos neem ik de telefoon op. “Waar was je nou, Hubert? Waarom liet je me alleen?” Hij verteld dat hij een oude vriend tegen was gekomen, de tijd was kwijt geraakt, en mij vervolgens niet meer terug kon vinden. Het was ook best een mensen massa op de dansvloer, ik vergeef het hem. “Morgen zal ik het goedmaken ok? Als je me de kans geeft.” Tuurlijk doe ik dat, ik ben immers gek op hem. We maken een afspraak voor morgen en Hubert maakt een kusgeluidje terwijl ik ophang.


Eenmaal binnen in huis besef ik dat ik nog niks gegeten heb. Mijn maag knort en verlangd naar eten. Ik heb alleen nog maar brood en cornflakes gegeten hier dus het word maar eens tijd dat ik eens een warme maaltijd klaar maak. Ik besluit om een macaroni te maken naar mijn moeders recept. Het is snel en simpel en al gauw is mijn maag gevuld. Met een volle maag plof ik in bed.

goed dagboek als het voor je eerste keer is!

Ik moest reageren:


Sorry Ik was pas net bezig...


HIJ IS GEWOON CUWL!

Idd, voor de 1e keer is het erg goed!

Ik dacht zo he?


Misschien is het wat dat ze een hondje koopt..

Een mini Hondje met alle maar avonturen

Opnieuw: Leuk! Maar misschien kun je er beter een verhaallijn aan toevoegen, want nu is het allemaal wat gewoontjes. Een beetje dramatischer is altijd wel leuk

Wauw bedank voor alle reacties ineens
Ik heb nog 2 hoofstukken die misschien wat gewoontjes zijn, daarna komt er een tijdsprong denk ik,
en dan heb ik een drama verhaallijn wat in werking komt

En ik ben zeker ook nog van plan om een huisdier te nemen!

Xara, maak jij straks nog een hoofdstuk? ;D

Rosalie Delfosse - Hoofstuk 4

Ouch! Gisteren ben ik helemaal die stomme wc vergeten. Nu kan ik lekker op zondagochtend me bezig houden met de wc ontstoppen. Na een kwartier begint de wc te pruttelen en probeer ik hem nog een keer door te spoelen. Eindelijk verdwijnt alle groene smurrie en heb ik weer een normaal werkende wc. Stiekem ben ik best trots op mezelf.


Zin om een luxe ontbijt te maken heb ik niet, dus pak ik maar een pakje sap uit de koelkast. Vanavond heb ik mijn afspraakje met Hubert. Het spookte al de hele nacht door mijn hoofd. Zou hij mij ook echt leuk vinden? Ik besluit om nog maar even te douchen, na zo’n gevecht met de wc voel ik me toch best smerig.


Na een frisse douchen en een nieuwe outfit besluit ik om nog even te schilderen. Ik wil heel graag verder komen met mijn werk in het ziekenhuis, maar stiekem droom ik er altijd nog van om ook mijn schilderijen te kunnen verkopen. Dat mensen mijn kunst in hun huis hebben hangen lijkt me geweldig. Maar daarvoor moet ik wel beter worden, en dat vereist veel oefenen!


Nadat mijn schilderij af is plof ik neer in mijn nieuwe bank. Nou ja, helemaal nieuw is hij niet. Ik heb hem goedkoop kunnen kopen bij de plaatselijke kringloop. En eindelijk heb ik dan toch een televisie!
Ook die heb ik goedkoop kunnen krijgen door een kortingscoupon uit de krant. Mijn ouders hun cheque is nu helaas wel al helemaal op. Op de tv speelt een romantische film. Even droom ik weg bij het idee dat ik ook misschien wel ooit ga trouwen. Misschien wel met Hubert?


Als de film is afgelopen is het al tijd om te gaan. Ik wil natuurlijk niet te laat aankomen bij Hubert. We hebben afgesproken bij een plaatselijk vissersmeertje. Ik ben benieuwd wat daar nou zo bijzonder aan is. Vissen vind ik immers niet echt interessant. Maar ja we zien het wel.


Als ik ben aangekomen is het al helemaal donker. Veel verlichting is er niet bij het meertje, dus ik ben Hubert aan het zoeken met het beetje maanlicht wat ik heb. Al snel valt het maanlicht op zijn witblonde haar. “Hey Rosalie! Gelukkig heb je het kunnen vinden.” Hij loopt naar me toe en omhelst me. Hubert heeft zijn werkkleding nog aan. Wat raar, het is immers zondag. “Ja, ik werd nog opgeroepen om een dienst te draaien, gelukkig was ik op tijd klaar om je te ontmoeten.” Zijn ogen glinsteren als hij naar me kijkt. Ik word er helemaal warm van.


“En Rosalie? Wat vind je van het uitzicht hier?” Ik kijk eens goed om mij en pas dan zie ik de schoonheid van de waterval. Hoe het maanlicht op het water weerkaatst en wat voor prachtig geluid er vanaf komt. Het is echt heel erg romantisch hier.


Hubert en ik laten ons zakken in het gras. We kruipen dicht tegen elkaar aan, en kijken naar boven. Het is hier zo donker dat we voor mijn gevoel alle sterren van het heelal kunnen zien. Hubert legt zijn arm om mij heen, en samen staren we de duisternis in. Na een tijdje hebben we pas door hoe laat het alweer is geworden. Morgen moeten we allebei weer vroeg op voor het werk. We besluiten afscheid te nemen.


Bij het afscheid besluit ik dat dit mijn kans is. Ik vind hem leuk en daar wil ik niet langer omheen draaien. Ik zoen hem. Onder de sterrenhemel, bij een waterval, met het maanlicht. Een mooiere eerste kus had ik me niet voor kunnen stellen. Hubert zoent me terug. Als onze lippen van elkaar scheiden kijkt hij me diep in mijn ogen aan. “Rosalie, betekend dit..?” Verlegen kijkt hij weg. “Hubert, ik ben gek op je, en wil graag met je samen zijn” Terwijl ik dat zeg voel ik de warmte naar me hoofd stijgen. Ik bloos. “Lieve Rosalie, ik wil ook niets liever!” Hij pakt mijn arm en trekt me naar hem toe. Weer belanden onze lippen op elkaar, maar na die kus moeten we toch echt afscheid nemen.

Wow!

Wat een roman hier zo!

Ik vind het echt heel goed geschreven voor een eerste dagboek, maar gaat er nog iets spannends gebeuren ofzo, want ik vindt het verhaal verder niet heel boeiend.

Daar ben ik eigenlijk mee eens

Voor de 2e keer:

Ze laat het later spannender worden met drama enz!

Jah sorry dat het wat langer duurd voordat er drama komt,
ik wou het gewoon een beetje goed opbouwen
In het dagboek is ze pas een week in de nieuwe stad, dus het volgende hoofdstuk komt er een tijdsprong en dan zorg ik wel voor de nodige drama
Hopelijk hebben jullie nog even geduld, morgen moet ik de hele dag werken,
maar woensdag heb ik alle tijd voor een dramatische up!

Dan heb ik hier nog een niet dramatisch hoofdstuk, wat ik al had geschreven, dus gooi ik die ook maar nu online, want vind het zonde om die weg te gooien Nog even geduld tot de drama dus


De volgende ochtend kon ik maar met moeite uit mijn bed komen. Het was gisteren toch nog best laat geworden en ik moet vandaag gewoon weer fris en fruitig naar mijn werk. Even denk ik terug aan gisterenavond. Ik krijg er vlinders in mijn buik van. Met Hubert daar bij die waterval was het echt perfect. En met hem zoenen was ook helemaal het einde. Met die gedachtes in mijn hoofd sta ik gelijk een stuk vrolijker op. Ik kijk op de klok, en schrik me rot. Het is al veel te laat! De carpool komt zo! Snel trek ik me kleren en poets gauw nog even mijn tanden terwijl ik de auto al hoor toeteren.


Gelukkig ben ik nog op tijd, al ben ik wel buiten adem van het rennen. Ik plof neer in de autostoel en laat me lekker rijden naar me werk. Ik fiets graag hoor, maar gebracht worden is ook wel eens lekker.
Op mijn werk gaat ook nog alles lekker. Me bazin laat me een cursus volgen, ze wil graag dat ik hogerop kom.


Na een lange werkdag besluit ik de badkamer eens te gaan schrobben. Ik heb een emmer en een dweil gepakt als me telefoon over gaat. Het is Hubert. “Hey liefje, zin om vanavond uit te gaan?” Bij het woord liefje maakt me hart een sprongetje. “Zolang het met jou is wil ik altijd wel uit.” We maken plannen voor vanavond en spreken af bij een hippe tent.


Ik sta 5 minuutjes te wachten als ik Hubert aan zie komen. Hij zwaait naar me en komt op me af. Hij geeft me een innige zoen, en we gaan naar binnen. Wow, wat een drukke tent zeg. Als hij me maar niet weer kwijt raakt net als de vorige keer. Hij slaat zijn arm om mijn heup en samen banen we een weg naar de bar.


Het ene na het andere drankje nemen we. We krijgen het flink warm ervan, en de drank stijgt naar ons hoofd. We gaan helemaal los op de dansvloer tussen alle andere mensen. Aan de bar zie ik het meisje die mij trakteerde op een mooi drankje bij het leuke kroegje. Ik ga even een praatje met haar maken. Lang kan ik niet met haar praten, want Hubert trekt aan me arm en neemt me mee.


Hij neemt me mee naar een rustiger hoekje en pakt me vast. Het duurt niet lang voordat we alweer aan het zoenen zijn. Door de alcohol zijn we allebei wat losser geworden. “Ik weet een perfect plekje waar we even alleen kunnen zijn” Zegt Hubert terwijl ik de alcohol in zijn adem ruik. “Waar dan?” antwoord ik speels. De alcohol heeft mij ook te pakken en allebei hebben we een blos op onze wangen.


Hubert neemt me mee naar de lift. Lachend en half zoenend stappen we de lift in. Hubert gaat steeds verder tijdens het zoenen, en voor ik het weet heb ik mijn allereerste ojaa! in de lift. Niet precies de plek wat ik altijd in gedachten had, maar het maakt me allemaal niks uit. Met Hubert vind ik het fantastisch.


Na ons avontuurtje in de lift beseffen we allebei alweer dat het afscheid weer nadert. “Morgen zie ik je weer op het werk, dus lang zijn we niet alleen” Hubert blijft een schat. We zoenen nog wat en nemen dan weer afscheid. Wat een geweldige avond.

Nou ik hoop dat jullie het wat vinden

Rosalie Delfosse - Hoofdstuk 6
Een halfjaar later.


Maanden vol plezier zijn voorbij gegaan. Ik ben na 3 maanden bij Hubert ingetrokken in zijn prachtige huis. Het huisje staat onderaan de waterval waar we voor het eerst gezoend hebben. Echt een droomplek.


Ik ben gestopt met mijn baan bij het ziekenhuis. Ik ben nu fulltime schilderes en verdien mijn geld met de schilderijen die ik verkoop. Ik begin al aardig naam te maken in de schilderswereld en vooral in het buitenland zijn mijn schilderijen gewild. Daarom moet ik morgen op weg naar Frankrijk. Ik heb daar een bespreking met een rijke zakenman die erg is geïnteresseerd in mijn schilderijen.


Als Hubert thuis komt van zijn werk, is het al laat. Hij werkt nog wel bij het ziekenhuis en is gepromoveerd tot Ambulancebroeder. Hij moet ook al weer vroeg naar zijn werk dus ik zal hem na vanavond niet meer zien. We besluiten het nog even gezellig te maken voordat ik morgenvroeg naar Frankrijk vertrek.


Heel erg gezellig zelfs…


De volgende morgen is Hubert al vroeg vertrokken naar zijn werk, hij had nog een lief briefje op het aanrecht gelegd, en er lagen verse wafels voor me klaar. Met Hubert samenwonen is echt geweldig. Ik eet gauw mijn wafels op en pak me koffers. Dan maar wachten totdat de taxi me op komt halen.


Na een lange reis ben ik er dan eindelijk! Frankrijk, land van de romantiek! Ik kijk om me heen naar de prachtige omgeving. Yves Bernard is de kunstliefhebber die ik ga ontmoeten. Ik kijk op een briefje in mijn zak naar het adres.


Na lang zoeken heb ik het gevonden. Een prachtig huis. De deur staat al voor me open dus ik kan zo naar binnen lopen. Als ik naar binnen loop voel ik een rare sfeer hangen, het huis is een beetje donker en veel kunst hangt er niet.


Yves Bernard stelt zich voor en al gauw hebben we lange gesprekken over kunst. Hij komt telkens erg dicht op me staan en laat af en toe eens zijn hand langs mijn lichaam glijden. Ik krijg een akelig gevoel van hem en probeer wat afstand te houden. Hij geeft me veel complimentjes en word steeds handtastelijker.


Nadat ik hem een beetje op afstand heb kunnen krijgen, bied hij me wat te drinken aan. Dat sla ik natuurlijk niet af, na een lange reis heb ik aardig wat dorst. Ik steek het rietje in het pakje en begin te drinken. Het smaakt een beetje raar maar dat zal wel komen doordat ik de Franse drankjes niet gewent ben. Ik voel Yves zijn ogen branden in mijn rug. Was dit wel een goed idee om hier alleen heen te komen?


Ik pak mijn mobieltje en zeg tegen Yves dat ik even een telefoontje moet plegen. “Daar komt niks van in” zegt hij en hij slaat het mobieltje uit mijn handen. De sfeer veranderd en Yves doet ineens gemeen. Ik voel me draaierig en laat me hoofd een beetje hangen. “Ah ik zie dat mijn sapje al werking begint te nemen” Yves begint gemeen te lachen. “Wa-wat be-bedoel je?” Ik kan niet meer uit mijn woorden komen en verlies mijn evenwicht. Yves vangt me op en sleept me mee naar zijn slaapkamer. “Nee, wa-wat doe-doe je, neeeee...”

Ah, een beetje spanning erin.... nu snel uppen svp!

Ik doe me best om zoveel mogelijk te simsen en om het spannend te houden!

Rosalie Delfosse - Hoofdstuk 7

Ik schrik wakker. Mijn lichaam voelt zwaar en pijnlijk. Wat is er gebeurd? Waar ben ik? Met moeite kom ik overeind van de koude houten vloer.


Oh mijn hoofd. De kamer draait en snel grijp ik vast aan de muur. Mijn kleren, waar zijn mijn kleren? Ik kijk me heen, en zie ze liggen op een hoopje in de hoek.


Dan begin ik te beseffen wat er gebeurd is. Yves heeft me… Ik kan het niet opbrengen om aan het woord te denken. Ik voel me verschrikkelijk, alles doet pijn en ik voel me vies. Huilend pak ik me kleren van de grond en kleed me snel aan. Wat als Yves hier nog is, wat als hij me nog een keer te pakken krijgt. Van die gedachtes krijg ik kippenvel. Ik moet hier weg, nu het kan. Langzaam doe ik de deur open. Ik zie niemand. Ik maak een sprint naar de voordeur, en ren weg.


Het rennen maakt me duizelig, ik pak me vast aan een muurtje. Ik moet zo snel mogelijk bij dat huis vandaan. Ik probeer me de weg naar mijn hotel te herinneren, terwijl ik snel verder strompel. Ik had hier nooit naar toe moeten komen.


Ik besloot om meteen naar huis toe te gaan. Ik had in Frankrijk niks meer te zoeken. Maar nu ik in de taxi zit op weg naar huis weet ik niet wat ik moet doen. Moet ik aan Hubert vertellen wat er is gebeurd? Ik voel me vreselijk en wil het liefst nog wel 20 keer douchen.


Diepbedroefd kom ik thuis. Ik laat Hubert me omhelzen en ik barst in tranen uit. “Lieverd, wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd? Was het niet leuk in Frankrijk?” Zijn lieve woorden steken door mijn buik. Ik begin te vertellen wat er in Frankrijk is gebeurd. Hubert zegt niks meer en luistert alleen nog maar. Als mijn verhaal klaar is pakt Hubert me weer vast. “Het spijt me zo dat ik je alleen heb laten gaan.”


“Hier zal hij niet mee wegkomen! Ik zal wraak op hem nemen!”