Dagdromen



Ik lag op mijn bed te lezen in een boek dat ik al een paar honderd keer gelezen had. En nee, dit was niet het soort boek dat leuk bleef. Ugh.
Waarom las ik dit opnieuw? Ik lag hier te wachten op mijn jongere broertje, om één uur 's nachts, die nog niet thuis was.



De tijd tikte voorbij terwijl ik de bladzijdes van dit boek omsloeg. Ik kon de saaie dialogen praktisch dromen en de futloze personages tot in detail omschrijven.
Drie uur, nog geen teken van Thom.



Ik deed dit altijd, zo lang opblijven. Om de één of andere reden voelde ik me verantwoordelijk voor Thom, hoewel ik dat natuurlijk niet was. En hij kon zich ook wel zelf redden. De afgelopen tijd was hij door een enorme groeispurt en zijn eindeloze trainen zo groot geworden, dat hij leek op een volwassene. Vier uur.



Om kwart over vijf klonken er gedempte voetstappen op de trap en een paar seconden later kwam hij binnen, in zijn 'uitgaanskloffie' zoals hij het zelf noemde. Er stond een uil op zijn shirt. Oké, ik was moe.



"Hoi, Thom," gaapte ik terwijl ik overeind kwam.



"Dana," grijnsde hij, met de lichte tekens van dronkenschap. "Je wee' dat je nie' wakker hoef' te blijven voor me."
"Ik wil wakker blijven voor je," zei ik simpel.



Hij grinnikte met zijn diepe stem en trok zijn uilenshirt over zijn hoofd. Een grote, zwarte tatoeage werd zichtbaar.



"W-w-wat is dat?" vroeg ik geschokt.
"Hm?" gaapte hij verward. "O, het dingetje.." Hij schold. "Zeg 't nie tege' pa 'n ma, oké?"



"Waarom niet?"
"Oh, je ken' ze toch? 'T boei' ze allemaal geen ene %@$# wat je doe', maar als d'r ie's is wa'h ze nie' goe' vinne, dan gaan ze raar doen."
Ik begreep wat hij bedoelde, vreemd genoeg, en zuchtte. "Ik zal niets zeggen."



"Thanks, Dana, das tof van je." Hij gaapte. "Laten we slape'."
Hij nam zijn eigen advies meteen aan en ging in bed liggen. Toen ik nog even naar hem keek, zag ik dat hij nog een tatoeage had, op zijn arm. Een hartje, met een naam erin geschreven.
Ze werden zo snel groot, bedacht ik me nog voor ik in slaap viel.



Ik droomde die nacht, zoals ik altijd deed. Ik stond in een groot veld met prachtige bloemen, voor me een mooi meer.



"DANA!" hoorde ik toen de bekende stem. Ik had hem al verwacht, maar toch maakte mijn hart een sprongetje. Het was Randy, de populairste jongen van school, op wie ik al sinds de eerste klas verliefd was geweest.



"Je ziet er prachtig uit," zei de Droomrandy.
Ik giechelde.



"Zoen met me," zei hij.
Zo gezegd, zo gedaan. Zo ging het in elke droom met hem, maar het beperkte zich tot mijn dromen. Randy had geen oog voor me, hij wist waarschijnlijk mijn naam niet eens.



"Dit is echt bagger, man! Weet je dat geen enkele chick hier op school nog iets met me wil? Ik sta al ruim een week droog! Het Beest wordt steeds onrustiger!" zei Randy Franch, aanvoerder van het voetbalteam, op een dag tegen zijn vrienden.



Zijn vrienden grinnikten. "Je hebt een slechte reputatie, bro," zei Dylan. "De chickies weten allemaal dat je een vreselijke player bent en maar aan één ding denkt."
Randy lachte. "Denken we niet allemaal maar aan één ding?" Hij stompte Dylan tegen zijn schouder.



"Hey, Randy," zei Ike plotseling. "Ik weet misschien iemand die je wel zover kunt krijgen om met jouw Beest te spelen." Hij grijnsde kwaadaardig. "Trish vertelde me dat Dana Dumonceau gek op je is, al sinds de eerste klas."



"Wie? Dat mens daar? Is dat de dochter van Chase Dumonceau?"
Ike knikte grijnzend.
Randy haalde zijn schouders op. "Valt te proberen.. Zin in een feestje?"



Ik schrok op uit mijn dagdroom toen er iemand naast me kwam zitten. Ik schrok nog heftiger toen ik zag dat het Randy Franch was.
"Hey, k ben Randy, heb je zin om vanavond naar mijn huis te komen, ik vier een feestje."
Ik knikte sprakeloos.



"Cool," grijnsde hij. "Zie je dan."
Hij liep toen terug naar zijn vrienden, terwijl ik voor me uit staarde en me bedacht of ik wakker was of droomde.



Die avond liep ik in een kort zwart jurkje dat ik tussen Allie's oude kleren had gevonden naar Randy's huis. Voor de deur zaten twee mensen van school elkaar af te lebberen. Nu had ik nog nooit gezoend, dus ik keek enigszins nieuwsgierig naar de techniek die ze gebruikten.



Randy deed de deur open in een zwembroek, vreemd genoeg. "Hay," grijnsde hij.
"Hoi," glimlachte ik verlegen.
Hij fronste. "Ja, dat verlegenheid gaat 'm niet worden. Kom, dan zorg ik ervoor dat het verdwijnt."



"Hier, wat te drinken." Met een plagerige glimlach gaf hij me een glas met daarin een vreemdgekleurd goedje.
"Wat is het?"
"Iets lekkers, drink nou maar."



Ik nam een slok.
En toen nog één.
En toen nog een glas.
En nog een paar.



Na een uur stond ik giechelend te dansen met één van Randy's vrienden, terwijl Randy zelf me telkens meer drinken kwam brengen. Ik vond het lekker, maar ergens in mijn hoofd wist ik dat ik stomdronken was.



"Hé, ik weet iets leuks," grijnsde de jongen met wie ik danste toen. Hij fluisterde iets in mijn oor waar ik rood van werd.



"Ehm.. Ik.. ik weet niet of ik dat wel.. Wat zei je ook alweer?" giechelde ik toen.
"De jacuzzi, achter in de tuin. Dat is een leuke plek om leuke dingen te doen. Met Randy."
Ik giechelde weer. "Oké."





De rest van de avond was zwart.

----------------------------------------------------------------

Hope you like!

Ik wilde al mijn gemiste updates bijlezen, maar veel afbeeldingen doen het niet En mijn ogen tollen en beetje, dus de rest lees ik morgen!

Ohnóóóh!
Alsjeblieft Dana, geen stomme dingen doen!

Leuke update! ;0

Ik ben het eens met abctje. Aww, straks breekt hij haar hart.

Haha, jullie merken wel wat er gebeurd! ^^ bedankt voor het lezen <3 hihi

Ben vreselijk benieuwd, en ik hoop half op een 'ongewenste' zwangerschap Haha, leuke up!

Whoe, nu ben ik toch wel erg benieuwd hoe dat af gaat lopen, ik vrees iets dramatisch .
Erg leuk dagboek .

Leuke up! Maar Randy is wel echt slecht

Thanks guys <3

^^ Mijn dagboek is één en al drama, mwhuahaaha

Ongewenst



Ik stond met mijn beste vriend, Drew, achter de vuilnisbakken bij school. Ik zou graag willen zeggen dat het na schooltijd was, of in de pauze, of een tussenuur, maar zo braaf waren wij helaas niet. Het was een vloek.



Zoals wij het zagen, was wiskunde een verspilling van de kostbare tijd. Een mens leeft minder dan een eeuw, waarom zou je daar een gedeelte van breuken proberen te delen. Had je niets aan.



Drew blies wat rook uit. "Hé, man, misschien is het niet mijn zaak, maar weet je dat er iets mis is met je zus?"
Ik keek hem verward aan. Ik zag Dana de laatste tijd inderdaad weinig, maar ik had er nog niet aan gedacht dat er iets mis kon zijn.



Toen ik geen antwoord gaf haalde Drew zijn schouders op. "Dacht, zeg 't effe."
Ik knikte afwezig en nam nog een trekje.



Ik had geprobeerd Dana te spreken na school, maar volgens Chris had ze een bijbaantje en kwam ze pas laat thuis. Er was echt iets mis, merkte ik nu.
Uiteindelijk besloot ik toch uit te gaan, voor Mandy. Iemand moest haar beschermen, toch?



Misschien zou ik me raar moeten voelen dat mijn vriendin een stripper was, maar het boeide me niet zo veel. Ik was hier altijd om te zorgen dat niemand iets vervelends deed.



Uiteindelijk besloot ik iets eerder weg te gaan dan normaal, in de hoop mijn zus te spreken. Mensen zeiden altijd over me dat ik ongevoelig was, wat misschien ook zou kunnen, maar niemand - níemand - zou ooit aan mijn twee meiden komen. Ooit.



Ik liep mijn kamer binnen en zag Dana op de grond zitten. Ze was nog wakker. Ik had het niet gemerkt, maar ze droeg een slobberig vest over haar normale blouse, vreemd.





"Hé, Dana.."
Ze schrok duidelijk, had niet verwacht dat ik thuis zou komen tot nog drie uur. Ze stond snel op, maar bleef met haar rug naar me toe staan. Ja, er was inderdaad iets mis.



Ik liep langzaam naar haar toe en draaide haar om. "Dana, what's up?"
Ze had gehuild, ik zag het aan haar ogen.



"Randy.." fluisterde ze.
Mijn ogen schoten meteen naar Dana's buik, die door het vest niet goed zichtbaar was, maar er was toch een onmiskenbare vergroting.



Ik sloeg meteen mijn armen om haar heen. "Shht," suste ik terwijl ze mijn shirt nat maakte.
"Het was ge-woon d-dom, en ik w-ilde niet eens, m-maar.."



Ik liet haar los. "Het komt wel goed, schatje."
Ze zuchtte en liet haar hoofd tegen mijn schouder rusten. "Ik weet niet wat ik pap moet vertellen.. Hij zal zo teleurgesteld zijn," fluisterde ze.



"Maak je geen zorgen," glimlachte ik bemoedigend. "Ik zal je beschermen."
Dana glimlachte door haar tranen heen. "Wil je voelen?" vroeg ze plagend. Ik vond het een goed teken dat ze weer grapjes kon maken.



"Wat.. wat zei Randy?" Ik wilde het eigenlijk niet vragen, maar het moest.
Dana kreeg weer tranen in haar ogen. "Hij zei dat hij er niets van moest hebben, volgens hem was het niet zijn kind."



Een paar dagen erna lag Randy Franch in het ziekenhuis na een vreemd fietsongeluk. Niemand had gezien wat er gebeurd was, maar arme Randy had een gekneusde rib en vrij veel blauwe plekken.
"Deal is deal, Thom. Ik gaf je wat jij wilde, nu doe jij wat ik wil." Mandy klonk zelfingenomen.



"Ik moet nu gaan, vergeet niet; Billy Shots!" riep ze terwijl ze wegrende. Wij waren nooit het type van afscheidskus geweest.



Ik zuchtte terwijl ik het nummer intoetste. Waarom wist Mandy altijd manieren om me dingen te laten doen die ik eigenlijk niet wilde doen? Ik had mezelf beloofd dit nooit meer te doen, bedacht ik me ellendig.



"Heeey, Billy!" zei ik zo enthousiast mogelijk. "Met Thom - van Mandy."
"Ah, ja, Thom, bel je voor de zaak?"
Ik zuchtte. "Ja."

----------------------------------------------------------------------

Sorry dat het zo lang duurt telkens! Net uit met mijn vriend & school etc. ik moet nog even een routine vinden.. Hoop dat de volgende update niet zo lang duurt! ;$

Ik zal straks het overzicht posten en tot wanneer er gestemd kan worden
Hope you like! ;3

v jaa dat zegt ze nog, dat Randy er niets mee te maken wil hebben. Sorry als het niet duidelijk genoeg is

Leuk, alleen van wie is ze nu zwanger? Van die populaire jongen?

Ah, ze is zwanger van die popiehopie Zal vast een mooi kindje worden

Ooh!
Ik hoop dat Chase niet al te boos word ;0

En ik ben benieuwd waar Thom mee bezig is!

Chris Dumonceau



Eigenschappen
Houdt van buiten
Overenthousiast
Artistiek
Charismatisch

Levenswens
Niveau 9 bereiken van de Wetenschappelijke Carrière.

Verhaallijn
Als tweeling was Chris altijd al de sociaalste van de twee, en daarom ook stiekem het lievelingetje van zijn vader. Maar Chris heeft een geheim, iets dat hij zijn vader nooit heeft durven vertellen. Hij heeft een vriendje, Rodi LeClar. Hij is bang dat hij zijn vader teleurstelt, maar besluit toch zijn hart te volgen. Dat betekent helaas dat hij geen stamhouder kan zijn.. Wat zou Chase daarvan vinden..?

Dana Dumonceau



Eigenschappen
Overemotioneel
Hopeloze Romanticus
Goed
Makkelijk onder de indruk

Levenswens
Omringd door familieleden

Verhaallijn
Dana is altijd 'de Onzichtbare' geweest op school. Vanaf haar jeugd heeft ze heel veel verantwoordelijkheidsgevoel gehad, en daarmee heeft ze haar jongere broertje Thom opgevoed.
Als hopeloos romantisch schreef ze altijd verhalen met zichzelf en haar droomjongen Randy in de hoofdpersoon, maar als verhalen echt worden, blijken ze niet zo perfect te zijn als ze dacht..

Thom Dumonceau



Eigenschappen
Rebels
Houdt van buiten
Waaghals
Atletisch

Levenswens
In weelde baden

Verhaallijn
Thom is de jongste zoon van Chase. Omdat zijn vader zo veel bezig was tijdens zijn jeugd, is hij opgevoed door zijn oudere zus Dana, zodat hij daardoor een hele sterke band met haar opbouwde.
Als atletische jongen bleef hij maar trainen, tot hij eruit zag als een volwassene en een relatie kreeg met de oudere Mandy. Zij bracht hem in contact met slechte zaken, zonder dat Thom het echt wil... Kan hij zich eruit redden?


------------

Stemmen tot vrijdag 14 september! ;D

Ik wil weten wat Tom allemaal moet doen...
Mooie up

Aiii, Manon je maakt het moeilijk. Ik had Dana gestemd, maar ik vind Thom ook wel heel leuk... Tot wanneer laat je de poll open? =P

Leuke up, minder leuk voor Dana maar wel weer wat drama, altijd leuk om te lezen
En ik heb voor Dana gestemd, een vrouwelijke heir is wel weer leuk na twee mannelijke en ik denk dat je bij Dana de leukste verhaallijn kan verzinnen. Zeker door die tienerzwangerschap

Welke mod gebruik je trouwens zodat tieners zwanger kunnen worden? Ik had er laatst een gevonden op MTS maar als ik die downloadde konden mijn sims geen interacties meer met elkaar uitvoeren (die mod was ook al heel lang niet meer geupdatet)

V dankje, dan download ik hem maar niet want ik heb net heel veel downloads verwijderd omdat mijn spel zo sloom was

^ Ik heb NRaas MasterController en de NRaas WhooHooer, dan kun je vanalles instellen, zo ook de Whoo-hoo optie voor tieners, en kindje maken
Je spel wordt er wel slomer van, dus je bent gewaarschuwd

@Annika; tot vrijdag, staat onderaan het overzicht

Bedankt iedereen! <3

Jaaa, ik ben bijgelezen, ik heb ook Dana gestemd. Gosh ik had je dagboek gemist :3

Mijn kleine meisje



Ik zat in mijn privélimousine op weg naar huis, proberend professioneel over te komen en niet teveel te stuiteren. Ik had mijn familie zo gemist, na drie maanden op tournee te zijn geweest, en ik had gepland dat ik net op tijd was voor de verjaardag van mijn oudste kinderen. Vianne had heel vaag gedaan aan de telefoon gisteravond en moest plots weg, dus ik was nieuwsgierig hierover.



Misschien hadden ze een verrassingsfeest georganiseerd, mijmerde ik terwijl ik door de voortuin richting de deur liep.
Tot mijn teleurstelling kwam niet iedereen naar buiten rennen om me te verwelkomen, maar het was dan ook zes uur 's ochtends.



"Chase!" hoorde ik Vianne roepen, en voor ik iets kon zeggen was ze me al om de nek gevlogen. Kijk, dit was nou een goede thuiskomst.
Het duurde even voor ik doorhad dat Vianne overstuur was in plaats van enthousiast om me te zien.



"Wat is er, lieverd?" vroeg ik verward. Bijna niets kon Vianne overstuur maken, maar ik zag toch bijna de tranen in haar ogen staan.
"Dana.." Meer zei ze niet. Hoe kon ik daar nou iets uit opmaken?
"Wat is er met Dana?" vroeg ik ongerust.



"Ze is in de woonkamer," zei ze ontwijkend.
Zonder erover na te denken rende ik naar binnen, het ergste verwachtend.
Wat ik zag was zo mogelijk erger.



Dana zat op de bank met een jonge baby op schoot, een jongetje leek het. Ik wist het verschil nooit, maar het leek een jongetje.
Wie was de baby?



Dana merkte mijn binnenkomst en meteen schoten de tranen in haar ogen. Bang keek ze naar me. "Hoi, papa," fluisterde ze.
"Dana.. wiens kind is dat?" Ik probeerde mijn stem niet dreigend te laten klinken, maar faalde jammerlijk.



Dana zuchtte en stond op. Ze zette het jongetje neer op de grond, dat meteen begon te pruilen zoals een kind alleen tegen zijn moeder doet. Nee toch?



"Is dat jouw kind, Dana?" Emotieloos, mijn stem moest emotieloos zijn.
Tranen stroomden over haar wangen. "Ja, papa. Zijn naam is Maarten."



Ik staarde haar even aan en voelde boosheid komen. "Hoe kun je nou een kind krijgen?! Je bent amper volwassen! Hoe kun je zo onverantwoordelijk zijn?!" Ik probeerde niet naar haar te schreeuwen, maar ik was gewoon zo... teleurgesteld. Dit was mijn kleine meisje niet.



"Het spijt me.. Ik-" Ze keek me smekend aan, maar ik was onverbiddelijk. Dit was niet mijn dochter, dit was een meid die zwanger raakte op zulke jonge leeftijd, dat het onverantwoordelijk was.
"Je verlaat dit huis zodra je opgroeit," zei ik dus ook. "Ik ben diep teleurgesteld, Dana. Ik dacht dat je anders was.."



Een kwartier later kwam Chris ook naar beneden, zodat ik mijn kinderen kon vertellen wie ik had gekozen als erfgenaam. Dana zat naast haar tweelingbroer zachtjes te huilen, met haar kind in haar armen.



"Waar is Thom?" vroeg ik verward. "Ik dacht dat ik had gevraagd of jullie allemaal wilden komen?"
"Hij is nog niet thuis, pa," zei Chris. "Hij ging uit vannacht."
"Wat? Het is half zeven, waarom is hij nog niet thuis?" Chris haalde zijn schouders op.



"Chase?" Vianna kwam weer binnen, nog overstuurder dan net. "De politie belde net, ze hebben Thom opgepakt! Hij werd betrapt terwijl hij winkeldiefstal probeerde te plegen, kun je het geloven? Omdat hij minderjarig is komt hij ermee weg met een taakstraf, zeiden ze. Hij komt zo."



Even later kwam mijn derde kind binnenlopen, het tweede kind dat me vandaag diep teleurgesteld had. Was dat altijd zo? Stelden kinderen je altijd teleur? Of was ik gewoon een slechte vader geweest?
"Hey, pa," bromde Thom onverschillig.



Toen keek hij naar Dana, die nog steeds huilde, en werd zijn blik zachter. "Gefeliciteerd met je zoon, Dan, het is een mooie baby." Dana glimlachte door haar tranen heen.



"Zo," zei ik toen al mijn kinderen voor me zaten. "Ik heb lang nagedacht over mijn erfgenaam, en nu hebben jullie voor mij besloten. Dana, Thom: ik ben ongelofelijk teleurgesteld in jullie beiden, dit is niet hoe ik jullie heb opgevoed."



"Daarom zal Chris hier blijven wonen en de naam van de Dumonceau-familie voortzetten."
Chris werd bleek en keek lichtelijk angstig naar Dana, die hem vol medelijden aankeek. Ik had medelijden verwacht van Chris en een verdrietige blik van Dana en Thom.. Waarom was het allemaal anders dan ik dacht?



"Erm.. pap, mag ik even onder vier ogen met je praten?"
Ik knikte verward en liep naar de hoek van de kamer.
"Ik kan geen erfgenaam van je zijn, pap.. Ik... ik val op jongens."



Hij valt op jongens. Mijn stoere, sportieve zoon, van wie ik had gedroomd dat hij een vrouw en kinderen zou krijgen, viel op jongens. Niet dat daar zomaar iets mis mee was, natuurlijk, maar.. de schok..
Ik kende mijn eigen kinderen niet.



Met die gedachte rende ik de kamer uit.



Vianna besloot dat de verjaardag toch door moest gaan. Zij was al gewend geraakt aan de gedachte van Dana met een kind, en hoewel ze natuurlijk wel teleurgesteld was in Thom, was hij toch haar zoon, en moederliefde.. tja..



Dana en Chris groeiden op tot twee mooie jong-volwassenen. Dana iets minder mooi omdat ze een kind had gekregen, maar ik moest toegeven dat ze erg op haar moeder leek. Qua uiterlijk. Diana had nooit een kind gekregen als tiener.



"Liefje?" vroeg Vianna. "Mag ik binnenkomen?" Toen ze geen antwoord kreeg kwam ze maar binnen met een stuk taart. Ik stond op van het bed en draaide me naar haar toe.
"Ik heb taart voor je?" Ik schudde mijn hoofd, zij zuchtte, en zette het weg.



"Ze hebben het zelf al opgelost, weet je," glimlachte Vianna. "Ze zijn niet zo slecht als je nu denkt. Dana weet dat ze het niet met een kind zal redden, dus ze laat het adopteren door Chris en zijn vriend, Rodi. Die willen graag kinderen, en zo is er nog een bloedconnectie. Dus de Dumonceau-lijn wordt voortgezet."



"En Dana?" vroeg ik, stiekem geïnteresseerd in het doen en laten van mijn enige dochter.
"Die heeft een baan gevonden als nanny bij een rijke familie in Moonlight Falls. Ze vertrekt over een paar minuten.. Wil je niet afscheid komen nemen?"



"Ik zal je zo missen, Thommie.."
"Ik jou ook, Dan's.. Take care."



"We zullen goed voor kleine Maarten zorgen," glimlachte Chris terwijl Dana hem omhelsde.
Dana kreeg tranen in haar ogen. "Dank je, voor alles," fluisterde ze.



"Kom hier, lieverdje," glimlachte Vianna. "Trek je maar niets aan van je vader, hij houdt wel van je."
"Hij komt niet eens gedag zeggen," snikte Dana.
"Tja.." Vianna wist er ook niets op te zeggen.



Het afscheid tussen moeder en zoon was misschien wel het moeilijkst, want hoewel zij elkaar het minst goed kenden, zouden ze elkaar het meest missen.
"Ik hou van je, lieve Maarten, onthoud dat. Wees een lieve jongen en dan komt alles goed.."



Toen stapte ze in de taxi. "Naar het vliegveld, alstublieft."



Vanachter het raam keek ik toe terwijl ze langzaam wegreed, mijn kleine meisje.

----------------------------

Oké, hoewel ik hier anders zeg, is Dana stamhoudster Dit vond ik mooier voor het verhaal, hoop dat het niet verwarrend is ^^