Moederskindje



Mike had het erg moeilijk met het feit dat zijn ouders niet tegen elkaar praatten, en dat zijn moeder zelfs in huilen uitbarstte als ze langer dan vijf minuten in één kamer met mij was. Hij zocht zijn heil bij Tansy, die zijn verdriet leek aan te voelen.



In ieder geval koos hij tijdens ons stilzwijgen jegens elkaar duidelijk partij voor Jessica... Grmpf..
Oké, niet dat ik niet hetzelfde zou doen in zijn situatie, maar toch... Grmpf.



Op een dag kwam ik wat vroeger thuis van mijn werk, wat ik de laatste tijd wel vaker deed, tot de irritatie van mijn baas en collega's. Ik moest nu thuis koken, omdat ik zoveel mogelijk wilde doen voor Jessica.



"Hey, Rémy," zei Jess tot mijn verbazing. Het was de eerste keer dat ze tegen me gepraat had sinds die ene dag, behalve kleine dingen als "mag ik de boter?"
Ze had een klein jongetje vast.. Het zou toch niet...?



"Dit is Chase," glimlachte ze. De glimlach van een jonge moeder.
"Je.. Ben je...?"
"Ja, ik ben bevallen. Ik wilde je niet bellen, omdat... Nou ja.."



Ik keek verlegen naar beneden. "Mag ik.. Mag ik hem vasthouden?" vroeg ik onzeker.
Jess glimlachte. "Natuurlijk mag je dat."
Kleine Chase pruilde toen Jessica hem overdroeg naar mij, alsof hij niet bij zijn moeder weg wilde. Lekker, wéér zo'n moederskindje.



Maar toen ik hem eenmaal in mijn handen had, maakte dat niet meer uit.
"Hé, jochie. Ik ben papa," fluisterde ik terwijl ik mijn nieuwe zoontje knuffelde.



Chase Staco Dumonceau was geboren op 7 mei. De bevalling verliep niet helemaal soepeltjes, maar uiteindelijk konden moeder en zoon het ziekenhuis verlaten.
Ik was niet zo zeker over Chase' tweede naam 'Staco'. Naar mijn moeder, natuurlijk, maar het was volgens mij bedacht tijdens een iets minder serieuze bui van Jess...



Mike vond het geweldig dat hij een nieuw broertje erbij had om mee te spelen. Hij had niet zo veel vrienden op school en zijn enige echte maatje was Tansy, dus dit broertje kwam goed van pas.



En natuurlijk was Chase ook een geweldig lieve peuter die alles prima vond. Mike vond het geweldig dat hij Chase keer op keer aan het schrikken kon maken.



Het ging ook weer iets beter tussen Jess en mij. Vaak stond ze in Chase' kamer te kijken naar ons, terwijl ik een poging deed hem het woordje "mama" aan te leren. "Papa" was mijn volgende doel, maar ik probeerde bij "mama" te slijmen.
Ik denk trouwens dat het zo was dat ze me niet alleen wilde laten met Chase... Dat was dan weer iets minder, maar in ieder geval brachten we weer meer tijd door samen.



Op een dag gebeurde het gehoopte: Jess kwam naast me zitten...



------------------------------------------------------

Niet zo'n lange update.. De rest komt zondag Hope you like!

Edit: De foto's zijn heel erg klein! ;O Iemand enig idee hoe dit komt?
EDIT2: volgens mij klopt het nu weer =D

Het MOET echt goedkomen
HUP RÉMY EN JESS =D
Leuke up x}

Woohoo! Chase is knap! (opvolgerrr!)

Maar hoezo zijn de foto's kleiner en mindere kwaliteit?

Wat hebben hun schattige kinderen n_n
Leuke update, en ik hoop dat het goed komt!

Bedankt iedereen! <33

@Dave; Ik weet het niet Ik denk een foutje met ImageShack, maar het is nu volgens mij opgelost & ik heb alle foto's vervangen door grotere van betere kwaliteit =)

& Chase is nu al mijn favoriet, maar ik wil niet meer partijdig zijn dus shh [a]

Weer een leuke update
Ik ben blij dat Jessica en Rémy zich weer enigszins aan het verzoenen zijn

nonnieven1 schreef:

"Hey, Rémy," zei Jess tot mijn verbazing. Het was de eerste keer dat ze tegen me gepraat had sinds die ene dag, behalve kleine dingen als "mag ik de boter?"
Ze had een klein jongetje vast.. Het zou toch niet...?

Mag ik de boter?

^ Jaah, als je aan het ontbijt zit, vraag je toch altijd aan mensen "Mag ik dit, mag ik dat?"
Als je er niet bij kunt enzo =)

Haha, Non, die tekst van een paar posts hierboven was wel heeel erg klein. Maar ik weet stiekem toch wat er staat. Een leuke update, ik hoop dat het goed komt.

Déjà vu



Jess keek niet naar me, alsof het compleet normaal was dat ze hier zat. Haar knie lag zelfs nonchalant tegen de mijne aan.
"Zeg eens 'mama', Chase!" zette Jessica mijn missie voort.



"MAMA!" kraaide Chase uiteindelijk. Ik raapte mezelf bij elkaar en juichte hem toe.
Jessica klapte in haar handen. "Goed zo! Was dat nou zo moeilijk, Rémy?"
Ik staarde haar verschrikt aan. Deze vraag was niet gesteld uit noodzaak.. Ze praatte tegen me!
Ik was zo verbaasd dat ik niet kon antwoorden en dus maar wat dommig grinnikte.



Jessica stond op en legde Chase in bed. Daarna liep ze naar mij en keek me aan met haar groene ogen. Misschien lag het aan het feit dat die ogen me een hele tijd niet hadden aangekeken, maar het leek alsof ze groener waren geworden.
"Ga je mee naar buiten, Rèmy?" vroeg Jess zacht. "De sterren maken mij altijd rustig..."



Ik staarde haar met grote ogen aan en mijn mond viel open - niet zo charmant, ik weet het.
"Nou?" vroeg Jessica toen ik na een minuut nog niet had geantwoord.
"N-natuurlijk!" haaste ik me te zeggen.
Jess glimlachte. "Kom."



Op onze weg naar buiten nam ik een lantaarntje mee. Ik voelde me een klein beetje ongemakkelijk toen ik ging zitten. Wat moest ik zeggen? Wat wilde zij dat ik zou zeggen?



Dus ik staarde naar de sterrenhemel. "Zijn sterren niet prachtig?" mompelde ik zacht.
Jessica antwoordde niet, maar ik voelde dat ze naar me keek. Des te meer reden, vond ik, om intensief de sterren te bestuderen.



"Rémy.." fluisterde ze. In een reflex keek ik naar haar en... ik was betoverd. Alsof ik geen eigen wil meer had kon ik niet wegkijken.
"Ik mis je.." fluisterde ze.



"Ik mis jou ook... Heel erg.." Ik kon werkelijk niet geloven hoe mooi ze eruit zag..
"Hou je van me?" Die vraag liet me schrikken. Geloofde ze werkelijk dat ik niet van haar hield? Ik zag een traan in haar ogen die dat ondersteunde.. Vreemd..
"Ja, ik hou heel veel van je," zei ik zo serieus als ik kon. "Hou... hou jij ook van mij?"



Ze zuchtte en schoof dichter naar me toe. "Misschien wel," glimlachte ze naar de sterren.
Ergens in mijn hoofd kwam dit heel erg bekend voor, maar ik wist niet...
Toen maakten mijn hersenen een connectie.



"Heb jij ook zo'n déjà vu?" fluisterde ik in Jessica's oor.
Ze keek verward naar me, en ik grijnsde.
"Mijn verjaardag, jouw verjaardag... Eeuwen geleden..? De dag dat ik een aanzoek deed?" Ik zag in haar ogen dat ze het snapte.



Ze grinnikte. "Dat was vreselijk! Ik schrok me wild! Beloof me dat je dat noooit weer doet!"
Ik grijnsde weer. "Jammer genoeg kan dat niet, ik ben al met je getrouwd, een tweede keer zou een beetje vreemd zijn.."



Jess grijnsde. "Een béétje vreemd?" vroeg ze sarcastisch.
"Zou je opnieuw met me trouwen?" vroeg ik aarzelend.



Jessica keek me glimlachend aan. "Met jou trouwen was één van de beste dingen die ik in mijn leven heb gedaan.. Een goede beslissing brengt echter altijd slechte consequenties mee, in jouw geval..." ze kuchte even veelzeggend en ik keek beschaamd naar boven.
"Maar de goede dingen overstemmen de slechte.. Dus ja, ik zou nog eens met je trouwen..."



Ik lachte, zij lachte, wij lachten.
Toen knuffelde ik haar stevig, en liet haar de hele avond niet meer gaan...
Die nacht sliepen we beiden voor het eerst sinds tijden goed.



Een paar dagen later vierde Mike zijn verjaardag. Ik kon niet geloven hoe groot mijn kleine jongen al was!
Hij wilde per se geen verjaardagsfeestje, dus Jess en ik juichten hem zelf zo hard toe als we konden.



Zelfs kleine Chase probeerde zo goed als hij kon zijn grote broer toe te juichen, hoewel hij niet zo goed hoorbaar was over het lawaai dat Jessica en ik maakten.



Mike groeide op tot deze prachtige jongeman, al zeg ik het zelf. Jess mopperde liefkozend dat hij nu nog meer op mij leek.
Helaas waren zijn ogen niet zo sterk als de mijne en bleek dat hij een bril nodig had. Ook was zijn karakter soort van het tegenovergestelde, want hij ontwikkelde de eigenschap "Einzelgänger".

---------------------

Wauuw, Mike lijkt op zijn vader x'D Echt waar, als je hun haar hetzelfde doet en Mike's bril weghaalt (en spieren toevoegt) is het als één druppel water x'D

Hope you like!

Awh, zo een ongelofelijk lieve update <3
En Mike is echt knap <3

Leeeuk :'D

Zo lief
Ik ben echt blij dat het weer goed is tussen Jess en Remy

Bedankt iedereen!

v Whahaha, lolzz x'D

OMFG. Ik luister Drive By van Train. En op het moment dat ze Déjà vu zingen, lees ik de titel van jouw nieuwste hoofdstuk: Déja vu. Must be déjà vu hahah.

Obsessie



Op de avond van Mike's verjaardag verouderden Jess en ik ook. Nu waren we volwassenen... Jessica besloot voor een compleet nieuwe stijl te gaan en de handschoenen gingen eindelijk weg. Ik kleedde me alleen maar iets professioneler, meer niet.



Door al die verjaardagen vergaten we die van Chase volkomen. Op een dag werd de arme jongen wakker en merkte dat hij uit zijn bedje was gegroeid. En toen hij in de spiegel keek, kreeg hij de schrik van z'n leven.



"MAMA! PAPA!" riep hij hard.
"In de badkamer!" riep Jess terug, waarna Chase zo snel als zijn langere-maar-nog-steeds-kleine beentjes hem konden dragen naar de badkamer rende.



Jess en ik waren zojuist bezig onze tanden te poetsen. Ik was trouwens tot de blijde conclusie gekomen, dat ik zelfs als volwassene nog een sixpack had. Halleluja.
"Mama, papa!" hijgde Chase - hij was duidelijk niet atletisch als die paar metertjes hem al vermoeiden.



Jessica poetste rustig haar tanden tot ze vond dat ze klaar was voor ze zich omdraaide naar haar hyperactieve zoontje.
"Chase!" riep ze geschrokken. "Kijk nou hoe groot je bent geworden!"



"Ja! Ik werd opeens wakker en ik paste niet meer in mijn bed! Mag ik nu ook naar school en zo, mama?"
"Ja, ja, natuurlijk! Och, liefje toch, zijn we je verjaardag vergeten?" Jessica trok Chase snel in een knuffel. "Sorry."



"Gefeliciteerd, zoon!" bromde ik -heel mannelijk- nadat Jessica klaar was met knuffelen. "Je wordt nu een echte man! Wat wil je hebben voor je verjaardag?"



"Bedankt, pap!" riep Chase blij. "Over dat cadeautje... Ik heb een beetje een probleem."
Ik keek hem verwachtingsvol aan, dus hij ging verder.
"Nou, ik zou het keigaaf vinden om een schilderezel te hebben, maar een piano is nog leuker.. Alleen kan ik daar nog niet op spelen omdat je minimaal 13 moet zijn voor les, dus dan moet ik tot mijn volgende verjaardag wachten, maar ik wil ook nog een keer een gitaar..."



Ik wilde net zeggen dat we dat niet allemaal konden geven, toen Jessica me aanstootte en fluisterde dat we hem iets schuldig waren.
Ik zuchtte. "Weet je wat? Je krijgt nu een schildersezel en een keyboard. Dan kun je op je 13e les nemen en misschien kijken voor een gitaar - dat zien we dan wel.."



"Yes!" riep Chase blij. "Bedankt, papa!"
Ik zuchtte diep en hoopte dat mijn zoon niet te verwend werd.. Als het aan zijn moeder lag...



In ieder geval was hij gek van zijn schildersezel. Hij was er dag en nacht mee bezig, proberend mooie dingen te maken. Hij was geen artistiek iemand van nature - hij was opgegroeid met de eigenschap 'virtuoos' - dus hij moest lang oefenen voor hij iets kon maken waar je niet depressief van werd als je er alleen al naar keek..



Helaas stond hij erop dat we al zijn schilderijen ophingen, ook degene van voordat hij lang had kunnen oefenen, dus we moesten er de hele dag tegenaan kijken.
Ach, mijn kleine jongen werd er blij van, dus... Zucht.



Hoewel de schilderijen deprimerender waren, maakte ik me toch meer zorgen over dat keyboard. Het leek wel een soort vreemde obsessie.. Hoewel hij er niet op kon spelen, zat hij er elk moment dat hij niet met een schilderij bezig was achter. Gewoon zitten. Vreemd...



Over vreemd gesproken, we hadden natuurlijk nog een zoon. Mike.
Ik wist niet meer precies hoe ik was tijdens mijn tienertijd, maar ik weet nog wel dat ik véél vriendinnetjes heb gehad. Mike had één vriendinnetje; Tansy.
Hij kwam een keer helemaal trots bij ons, omdat hij haar een trucje had geleerd.. Ik was nog banger voor hem en die hond dan voor Chase en dat keyboard...

-------------------------------------------------------------

Hope you like! n_n

Leukleuk!

Geweldig!
Ga zo door

Superleuk! Hahaa, wel zielig als je ouders je verjaardag vergeten !

^ Haha, ja ik weet het... Ik vond die foto van Chase die in de spiegel kijkt trouwens vrij geniaal
Moet je je voorstellen, dat je in de spiegel kijkt en je plotseling ouder bent.. Lolz x'D

Bedankt iedereen! <33