(Note: Dit is geen remake van de GONE serie maar fanfiction. Hierin zal ik mijn eigen personages en gebeurtenissen gebruiken.)
Lief dagboek,
Ik heb besloten alles wat ik hier meemaak op te schrijven.
Misschien helpt dat alles uit elkaar te houden. Misschien ook niet. Ik heb toch niets te verliezen.
Mijn zusje en ik zitten nu al 28 dagen in de FAYZ. Opeens was iedereen boven de 15 weg. Nou ja.. weg? Ze waren gewoon verdwenen.
Ik zou graag willen kunnen zeggen dat ik het erg vind, maar dan zou ik liegen.
De reden waarom we hier zitten kan ik nog steeds niet te vinden. Samen met een paar andere nerds -zo worden wij genoemd door de andere kinderen hier in Sunset Valley- proberen wij uit te vinden waarom we hier zitten en hoe we het hier veiliger kunnen maken. Wij vormen de raad van Sunset Valley.
Ik doe wat ik kan om Julia te beschermen, toch blijft het gevoel dat ik faal me altijd bekruipen. Niemand gaat meer zonder wapens naar buiten, niet na wat er met Rachel is gebeurd. Eerst waren we nog met 50, nu nog maar met 40. 10 al dood na een maand.
Door de raad ben ik aangewezen om alle doden bij te houden. Als ik Julia niet had om voor te zorgen, zou ik het niet gedaan hebben. Zelfs al zouden ze me neerschieten.
Zonder wapens ben je niets in de FAYZ. Je zou niet eens 3 dagen overleven.
Hoelang hou ik dit nog vol? Er zijn dingen waar zelfs wapens niets tegen kunnen beginnen.
Liefs, Maria.
Advies is welkom!
Laatst gewijzigd door WhateverItTakes op do 06 jun 2013, 19:30, 1 keer totaal gewijzigd.
Jee. Ik vind gone mijn favoriete boekenserie, heb het in het nederlands en in het engels gelezen. Dus vind het heel leuk dat je er een dagboek over begint, ga het zeker volgen
Als je wilt, kan je ook een personage voor mijn dagboek insturen. Je kan 'm op de uitwisseling zetten of ik kan 'm voor je maken. Voor beide opties moet je deze vragenlijst over je personage invullen!
Naam:
Geslacht:
Leeftijd:
Geaardheid:
Huidskleur (Blank, Getint, Aziaat, Zwart):
Haarkleur:
Oogkleur:
Kleding:
Tactiek om in leven te blijven:
Persoonlijkheid:
Talenten:
Wapen:
Kracht (Als je wilt):
Lief dagboek,
soms vraag ik mij af of het het wel allemaal waard is. Waarschijnlijk gaan we toch allemaal dood hier, nu of later. En in plaats van opgesloten zitten met leuke mensen in een koepel, zit ik hier met de domste, lelijkste, irritantste en raarste mensen die er op deze planeet hebben rond gelopen.
Ik besteed bijna al mijn tijd aan de raad -waar alle "slimme koppen" in zitten-, zodat we het misschien nog even langer volhouden. Zoals je waarschijnlijk al hebt gehoord heb ik er niet veel vertrouwen in. Verder over de raad; ze zijn geen uitzondering op de regel van de andere kinderen hier. Allemaal even dom.
Vandaag hadden we een spoed vergadering over de veiligheid in Sunset Valley. Alsof wij wat kunnen doen. Zoals altijd opent Joey de vergadering, net zoals ik hem dan altijd geïrriteerd aankijk en luidruchtig zucht. Ik denk niet dat iemand de raad zo erg haat als ik.
"Zo, laten we maar eens beginnen," begon hij. "Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we weer veilig over straat kunnen." Zucht.
"Misschien kunnen we gif spuiten zodat ze allemaal dood ga-," reageerde Roos met een denkende blik die ze alleen maar gebruikt om leuk te lijken.
De woorden vliegen zonder erbij na te denken uit me mond: "We zitten in een koepel, idioot. Waar zou het gif naartoe gaan?"
Onmiddelijk stond ze op en rende ze uit de bibliotheek, waar we onze vergaderingen houden.
Ik kan het niet helpen dat ik moet lachen.
"En het gemiddelde IQ is weer met 50 punten gestegen, mensen!" zei ik lachend.
Joey gaf me een dodelijk blik en ik beantwoorde 'm met een grijns.
"En dat je het weet Maria, de nieuwe indelingen van de huizen zijn bekend. Veel plezier bij gekke Jessie."
Mijn handen schieten omhoog in protest maar die rat is al weg.
Wie had gedacht dat het zo moeilijk zou zijn om uit deze klote raad getrapt te worden?
Nadat Julia en ik onze spullen hadden gepakt reed ik ons naar het nieuwe adres.
Gezellig, bij Gekke Jessie. Ze is niet echt gek, eerder apart. Ze kreeg die bijnaam nadat ze had geclaimd een pas overleden docente op school te hebben zien rondzweven. Gillend voor hulp rende Jessie door de school. Ik denk niet dat ze het snapte, net zomin als wij deden.
Ze zit trouwens ook in de raad, alleen komt bijna nooit opdagen. Het gaat mij niks aan dus vraag ik ook nooit waarom en waar. Haar zaken gaan mij niet aan en de mijne haar niet. Einde verhaal.
Er staan ook nog twee andere namen bij: Dylan en Evan. Nog nooit van ze gehoord. Als je van niemand gehoord hebt in Sunset Valley is dat niet echt een compliment; het betekent dat je gewoon niet interessant bent'.
Het huis is ouderwets en saai. De deur piepte vreselijk toen we hem openden en de gang binnengingen.
Alle drie waren ze in de woonkamer en overduidelijk over iets geheim aan het praten. Het zijn niet mijn zaken, ik weet het, maar ik kon de verleiding niet weerstaan.
"Niemand mag het weten, Jessie," zei de jongen met het bruine haar.
"Dus niemand zal het weten," reageerde ze.
De jongen met het blonde haar stond op het punt wat te zeggen totdat Julia, die achter mij stond, de kamer instormde om te vragen waar het toilet was.
Liefs, Maria.
Hopelijk vinden jullie de update leuk!
Als je advies hebt, wees niet bang om het te geven!
Niemand gaat meer zonder wapens naar buiten, niet na wat er met Rachel is gebeurd. Eerst waren we nog met 50, nu nog maar met 40. 10 al dood na een maand.
