
Ik lag op mijn bed te lezen in een boek dat ik al een paar honderd keer gelezen had. En nee, dit was niet het soort boek dat leuk bleef. Ugh.
Waarom las ik dit opnieuw? Ik lag hier te wachten op mijn jongere broertje, om één uur 's nachts, die nog niet thuis was.

De tijd tikte voorbij terwijl ik de bladzijdes van dit boek omsloeg. Ik kon de saaie dialogen praktisch dromen en de futloze personages tot in detail omschrijven.
Drie uur, nog geen teken van Thom.

Ik deed dit altijd, zo lang opblijven. Om de één of andere reden voelde ik me verantwoordelijk voor Thom, hoewel ik dat natuurlijk niet was. En hij kon zich ook wel zelf redden. De afgelopen tijd was hij door een enorme groeispurt en zijn eindeloze trainen zo groot geworden, dat hij leek op een volwassene. Vier uur.

Om kwart over vijf klonken er gedempte voetstappen op de trap en een paar seconden later kwam hij binnen, in zijn 'uitgaanskloffie' zoals hij het zelf noemde. Er stond een uil op zijn shirt. Oké, ik was moe.

"Hoi, Thom," gaapte ik terwijl ik overeind kwam.

"Dana," grijnsde hij, met de lichte tekens van dronkenschap. "Je wee' dat je nie' wakker hoef' te blijven voor me."
"Ik wil wakker blijven voor je," zei ik simpel.

Hij grinnikte met zijn diepe stem en trok zijn uilenshirt over zijn hoofd. Een grote, zwarte tatoeage werd zichtbaar.

"W-w-wat is dat?" vroeg ik geschokt.
"Hm?" gaapte hij verward. "O, het dingetje.." Hij schold. "Zeg 't nie tege' pa 'n ma, oké?"

"Waarom niet?"
"Oh, je ken' ze toch? 'T boei' ze allemaal geen ene %@$# wat je doe', maar als d'r ie's is wa'h ze nie' goe' vinne, dan gaan ze raar doen."
Ik begreep wat hij bedoelde, vreemd genoeg, en zuchtte. "Ik zal niets zeggen."

"Thanks, Dana, das tof van je." Hij gaapte. "Laten we slape'."
Hij nam zijn eigen advies meteen aan en ging in bed liggen. Toen ik nog even naar hem keek, zag ik dat hij nog een tatoeage had, op zijn arm. Een hartje, met een naam erin geschreven.
Ze werden zo snel groot, bedacht ik me nog voor ik in slaap viel.

Ik droomde die nacht, zoals ik altijd deed. Ik stond in een groot veld met prachtige bloemen, voor me een mooi meer.

"DANA!" hoorde ik toen de bekende stem. Ik had hem al verwacht, maar toch maakte mijn hart een sprongetje. Het was Randy, de populairste jongen van school, op wie ik al sinds de eerste klas verliefd was geweest.

"Je ziet er prachtig uit," zei de Droomrandy.
Ik giechelde.

"Zoen met me," zei hij.
Zo gezegd, zo gedaan. Zo ging het in elke droom met hem, maar het beperkte zich tot mijn dromen. Randy had geen oog voor me, hij wist waarschijnlijk mijn naam niet eens.

"Dit is echt bagger, man! Weet je dat geen enkele chick hier op school nog iets met me wil? Ik sta al ruim een week droog! Het Beest wordt steeds onrustiger!" zei Randy Franch, aanvoerder van het voetbalteam, op een dag tegen zijn vrienden.

Zijn vrienden grinnikten. "Je hebt een slechte reputatie, bro," zei Dylan. "De chickies weten allemaal dat je een vreselijke player bent en maar aan één ding denkt."
Randy lachte. "Denken we niet allemaal maar aan één ding?" Hij stompte Dylan tegen zijn schouder.

"Hey, Randy," zei Ike plotseling. "Ik weet misschien iemand die je wel zover kunt krijgen om met jouw Beest te spelen." Hij grijnsde kwaadaardig. "Trish vertelde me dat Dana Dumonceau gek op je is, al sinds de eerste klas."

"Wie? Dat mens daar? Is dat de dochter van Chase Dumonceau?"
Ike knikte grijnzend.
Randy haalde zijn schouders op. "Valt te proberen.. Zin in een feestje?"

Ik schrok op uit mijn dagdroom toen er iemand naast me kwam zitten. Ik schrok nog heftiger toen ik zag dat het Randy Franch was.
"Hey, k ben Randy, heb je zin om vanavond naar mijn huis te komen, ik vier een feestje."
Ik knikte sprakeloos.

"Cool," grijnsde hij. "Zie je dan."
Hij liep toen terug naar zijn vrienden, terwijl ik voor me uit staarde en me bedacht of ik wakker was of droomde.

Die avond liep ik in een kort zwart jurkje dat ik tussen Allie's oude kleren had gevonden naar Randy's huis. Voor de deur zaten twee mensen van school elkaar af te lebberen. Nu had ik nog nooit gezoend, dus ik keek enigszins nieuwsgierig naar de techniek die ze gebruikten.

Randy deed de deur open in een zwembroek, vreemd genoeg. "Hay," grijnsde hij.
"Hoi," glimlachte ik verlegen.
Hij fronste. "Ja, dat verlegenheid gaat 'm niet worden. Kom, dan zorg ik ervoor dat het verdwijnt."

"Hier, wat te drinken." Met een plagerige glimlach gaf hij me een glas met daarin een vreemdgekleurd goedje.
"Wat is het?"
"Iets lekkers, drink nou maar."

Ik nam een slok.
En toen nog één.
En toen nog een glas.
En nog een paar.

Na een uur stond ik giechelend te dansen met één van Randy's vrienden, terwijl Randy zelf me telkens meer drinken kwam brengen. Ik vond het lekker, maar ergens in mijn hoofd wist ik dat ik stomdronken was.

"Hé, ik weet iets leuks," grijnsde de jongen met wie ik danste toen. Hij fluisterde iets in mijn oor waar ik rood van werd.

"Ehm.. Ik.. ik weet niet of ik dat wel.. Wat zei je ook alweer?" giechelde ik toen.
"De jacuzzi, achter in de tuin. Dat is een leuke plek om leuke dingen te doen. Met Randy."
Ik giechelde weer. "Oké."


De rest van de avond was zwart.
----------------------------------------------------------------
Hope you like!
