Ik was naar het gemeentehuis gegaan om de prijs voor ‘beste moestuin’ op te halen, omdat ik alle planten die je in de winkel kon kopen geplant had en ze ook succesvol had laten groeien. Van uien tot tomaten, van paprika’s tot appels, alles stond in mijn tuintje. Elke dag vroeg op, mijn mouwen opstropen en aan het werk met mijn handen in de aarde.
Ben had de laatste tijd echt een knop omgedraaid. Hij ging wandelen met Dakota, die trouwens sprekend op hem bleek te lijken, hij ging vissen met Austin of hij nam mij mee naar zijn restaurant om lekker uit eten te gaan. Hij wilde waarschijnlijk niet zoals zijn eigen vader zijn: die had meer dan genoeg geld, maar was doodongelukkig. Bens vader had niet zoveel aandacht voor hem gehad, daarvoor moest hij altijd bij zijn moeder zijn. Ben was ook niet zo open over zijn gevoelens, hij leefde zijn leven en wilde er eigenlijk niet al te open over zijn of er te veel over nadenken. Ach, als hij er gelukkig van werd..
Dakota was een beetje een verwend meisje geworden dat ging huilen op het moment dat ze niet kreeg wat ze wilde, maar verder was ze eigenlijk altijd heel lief. Vooral haar lach, die kon iemand laten smelten vanbinnen. Austin begon echt al ouder te worden. Het typische ‘Mahaaaam!’ klonk bij ons nogal vaak door het huis. Als ik de planten wilde verzorgen, in plaats van met hem en Ruby naar het strand te gaan, als ik hem niet alleen naar het dorp liet gaan, als hij zijn verjaardagsgeld niet uit mocht geven aan een computerspelletje voor de computer die wij toevallig niet hebben, als ik erop stond dat er absoluut geen tv in mijn huis zou komen.. Vaak dus. Austin had heel veel energie, het was dus maar goed ook dat hij snel naar school zou gaan. Kon hij daar zijn energie kwijt.
Austin had ook heel veel fantasie. Hij had de gewoonte om zijn prinsenpak aan te trekken en dan als Koninklijke Hoogheid door het huis te paraderen. Het was eigenlijk een voorbeeld van wat hij allemaal deed om meer aandacht van zijn vader te krijgen, die vooral naar Dakota keek. Als Austin problemen had kwam hij altijd naar mij toe, in plaats van naar Ben. Dat lag waarschijnlijk aan het feit dat Ben Austin eerst al geen aandacht gaf, en zonder fundering stort een huis altijd in.
‘Maar wat als ze me nou niet aardig vinden? Of raar? Of lelijk,’ zuchtte Austin bang. Hij stond op het punt om in de schoolbus te stappen voor zijn allereerste schooldag. Hij was zoals elk kind dat zou zijn een beetje bang. Ik glimlachte en omhelsde hem. ‘Ze zullen je vast net zo geweldig vinden als ik.’ ‘Denk je dat?’ vroeg hij met een klein stemmetje. ‘Zeker weten,’ verzekerde ik hem. Hij haalde zijn schouders op. ‘Het wordt vast leuk,’ zei hij zuchtend. Hij liep daarna met zijn rugzakje de deur uit, op weg naar school.
Ik begon verder te werken aan mijn tuintje. Er waren al een aantal planten doodgegaan, dat kon ik niet nog eens laten gebeuren. Het was lekker rustig zo zonder Austin. Ik glimlachte, hij zou nu waarschijnlijk door de juf voorgesteld worden. Dan zou hij trillend voor de klas staan en vertellen dat zijn moeder plantjes liet groeien en zijn vader altijd kookte. Hij zou waarschijnlijk ook vertellen dat hij een zusje had dat nooit huilde. Misschien zou hij zelfs vertellen dat zijn grootste passie was om te vissen. Met mama erbij natuurlijk.
‘Gaat het al goed?’ Ik keek Dakota liefhebbend aan. ‘Het gaat best goed,’ lachte Ben. Hij zei een woordje voor en Dakota stootte dan wat geluiden uit die erop leken. ‘Hee, ik ga vissen. Als Austin thuiskomt, vraag je hem dan naar zijn dag?’ Ben knikte. Bijna onzichtbaar, maar hij deed het wel. Hij kon er niet zo goed tegen als ik hem vertelde of vroeg om iets te doen. Ik kon meestal maar alleen hopen dat hij het zou doen.
De deur ging zachtjes open. Ben stond op en liep naar Austin toe. Hij glimlachte vriendelijk. ‘En, hoe was je eerste dag? Nog vriendjes gemaakt? Wat vonden ze van je?’ Ben klonk oprecht geïnteresseerd te zijn. Austins gezicht klaarde op. ‘Het was heel leuk! We hebben leren schrijven en een film gekeken over Simlish. Blijkt dat het een hele moeilijke taal is! Ik dacht dat alle oude mensen het konden spreken, maar het wordt dus alleen op het vaste land écht gesproken.’ Ben knikte. ‘Toen ik me had voorgesteld vroeg een jongetje of ik naast hem kwam zitten. Hij heet Allessandro en hij is super aardig! En er was ook een andere jongen die heel aardig was, Bernhard. Hij is heel slim en hij heeft een hele grote bril, maar hij is dus wel aardig.’ Ben glimlachte. ‘Gelukkig zijn ze dus wel aardig daar.’ Austin knikte stralend. ‘Er is ook een heel mooi meisje, Dawn. Ze is heel lief!’ Ben lachte, zo’n casanova was Austin al wel.
‘Hee.’ ‘Hee,’ antwoordde Ben. ‘Slapen ze al?’ Ben knikte. ‘Is dat… Limoenroomtaart?’ Hij glimlachte. ‘Wil je ook een stukje?’ Ik knikte gretig. Ben en ik gingen aan tafel zitten tegenover elkaar. Eventjes was het stil. ‘Ik ben heel blij dat je Austin weer wat meer aandacht geeft. Kan hij wel gebruiken,’ fluisterde ik erachteraan. Ben knikte zachtjes. ‘Ik weet het. Ik voel me soms net mijn vader, weet je? Dan til ik Dakota op terwijl Austin al minuten lang mijn naam scandeert, of dan ga ik koken als Austin weg is, in plaats van met hem mee te gaan. Dat deed mijn vader ook. Ik wil niet zo zijn,’ zei hij, ik dacht eventjes dat hij ging huilen. ‘Dat ben je ook niet, Ben, dat ben je niet. Je bent geweldig, je hebt altijd het beste met ze voor en je zou ze nooit kwaad doen.’ Ben keek me verlicht aan. ‘Dat is waar.’ Hij boog zich over de tafel en kuste me. Ik had best veel geluk: een geweldige man,
een prachtige zoon
en een prachtige dochter.
Eigenlijk had ik alles wat ik wilde. Een vrij leven, een moestuin met alles wat ik nodig had en een lieve man. Twee prachtige kinderen en een mooi huis. Een lief klein hondje en een mooi verleden. Alles wat ik maar kon wensen. Terwijl ik over het inmiddels oranje water uitkeek rolde er een traan over mijn wang. Geen traan van verdriet, maar eentje van blijdschap. Omdat al mijn dromen uitgekomen waren. Boven mijn verwachtingen uit. Geweldig, niet? Ik kon eigenlijk niet om iets anders vragen en dat deed ik dus ook niet.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Oké. Een happy ending voor onze Paige Hastings- Hicks. Ik hoop dat deze eerste generatie jullie een beetje bevallen is. Mij wel om te spelen, aangezien ik eigenlijk voor het eerst echt getuinierd heb. Hij was wel een beetje saai, maar ja, Austin wordt wel iets… spannender. Bedankt voor alle reacties!
Punten behaald:
Doelen?
Alle vier. Geeft 4 punten
Optionele doelen?
Eentje, namelijk ‘Marry a gal/guy with “Loves Outdoors” and/or “Green Thumb”. Want Ben heeft de ‘Houdt van Buiten’ eigenschap. Geeft 0.5 punten
Extra punten?
- 1 voor het bereiken van de tweede generatie
- 0.5 voor het aanpassen van het huis voor de generatie
- 0.5 voor het tot mijn voordeel gebruiken van de eigenschappen van Paige
Dat zouden er dus 6.5 zijn. Helaas heb ik af en toe een heel klein beetje gecheat met het geld, want dat was af en toe echt nodig. Zelfs al is het nooit erger geworden dan een tiental “kachings” wil ik het toch eerlijk houden. 5.5 punten voor generatie 1, Paige Hicks.
... Iedereen bedankt voor de reacties!
