Op verzoek heb ik Chase op de uitwisseling gezet! Hij is vrij om te gebruiken in je spel, maar als je hem wil laten mee-spelen in een dagboek of iets anders online-ish wil ik dat wel graag weten En credits erbij, natuurlijk Ik ben trots op mijn sims ;D
Caroline had me het adres gegeven van een soort kazerne bij het industriegebied net iets buiten Riverview. Bij de receptie werd ik doorverwezen naar de kamer waar mijn veronderstelde vriendin zich bevond.
Ze. Had. Groen. Haar.
... Dacht Caroline echt dat ik met een aliën zou daten?
Toen mevrouw Aliën me zag, gebaarde ze naar de geïrriteerde fotograaf dat hij zijn nonstop-foto's maken even moest staken en kwam naar me toe.
"Jij bent Chase Dumonceau, toch?" zei ze met een sensuele stem.
"Ja, klopt.."
"Oké, ik weet dat we om deze tijd hebben afgesproken, maar dat moet een foutje van mijn manager zijn. Ik ben pas over een uur klaar met mijn fotoshoot, dus als je even in de kamer hiernaast kunt wachten?"
"Één uur, amehoela," mopperde ik in mezelf toen ik na twee uur nog steeds op het witte bankje zat. Gedachtenloos bladerde ik in een boekje over de geschiedenis van de gitaar en wachtte ondertussen op de aliën.
Uiteindelijk kwam ze binnen - omgekleed en wel. Ik moest toegeven, ze leek niet meer op een aliën nu... Blijkbaar was dat groene een heel realistische pruik geweest.
"Oké," zei ze terwijl ze een stoel naar me toeschoof. "Om te beginnen wil ik even kwijt dat ik nog nooit van je gehoord had tot mijn manager vanochtend zei dat ik moest gaan lebberen met een tweederangs zangertje omdat hij wilde lebberen met diens manager."
Ik staarde haar ongelovig aan. Wat een bitch..
"De enige reden dat ik dit doe is omdat ik vast zit aan een contract, waarin staat dat ik moet doen wat hij zegt. Slechtste beslissing ooit."
"Om deze zakelijke overeenkomst toch zo goed mogelijk te laten verlopen zal ik vast wat regels opstellen. 1. Geen geklef waar geen pers bij is, 2. Geen sex - ook niet waar wel pers bij is, 3. Niets bij mij thuis, alle interviews bij jou."
"Waarom-" begon ik met vragen.
"Gaat je niets aan," kapte ze me af. Ze staarde me arrogant aan.
"... en toen staarde ze me arrogant aan met zo'n 'Ik-ben-beter-dan-jij'-glimlachje..! Waarom doe je me dit aan?!" "Het spijt me, Chase," klonk Caroline's stem door de telefoon. "Haar manager haalde me over... Hij heeft echt het lekkerste kontje van alle managers bij elkaar.." Ze zuchtte verheerlijkt.
"Caro!" zei ik gefrustreerd. "Je helpt niet! Hoe kan ik nou met zo'n bitch praten?" "Je hoeft niet met haar te praten!" grinnikte Caroline. "Probeer dit; elke keer als ze iets irritants zegt pak je haar op de mond."
Ik zuchtte, zei gedag en hing op.
Vanaf die dag liepen Aliën - ik bleef haar steevast zo noemen - en ik regelmatig hand in hand door het park. De pers - en daarom Aliën - vonden dat geweldig. Caroline had gelijk gekregen; door onze relatie werden Aliën en ik allebei heel veel beroemder.
Uiteindelijk kwamen we nergens meer zonder dat we werden gevolgd. Ik moest werkelijk overal poseren en dat kwam niet natuurlijk.. Aliën had ervaring met foto's en was fotogeniek, maar ík zorgde er regelmatig voor dat de foto een gênante bijtoon kreeg.
"Uhg," zei Aliën een keer uit haar mondhoek tijdens één van onze vele romantische poses. "4. Poets je tanden voor je met mij op stap gaat.."
Ik had moeite om te blijven lachen. Hoe in godsnaam moest ik dit volhouden?
De weg naar de top was lang en moeilijk...
------------------
Hope you like! ;D
Bekijk ook allemaal mijn nieuwe dagboek: Het Grote Sprookjesboek met Simsverhalen
Het proloog staat online en ik ga kijken of ik vanavond foto's kan maken voor het eerste sprookje! ;D
"Dus, Vianne, waar hebben jullie elkaar ontmoet?" vroeg de interviewer quasi-geïnteresseerd.
"Op de première van Dark Shadows - een Simsig vampierverhaal," vertelde Aliën braaf het ingestudeerde verhaaltje.
"Wat dacht je toen je haar voor het eerst zag, Chase?"
'O mijn God, haar haar is groen', 'wat een BITCH', 'ik ga Caroline vermoorden'
Al die perfectpassende zinnetjes schoten door mijn hoofd, maar ik zei geen van die. "Ze zag eruit als een engel, naar de aarde gestuurd om me te redden," zei ik in plaats daarvan.
"Aw, wat lief," acteerde Aliën met een perfect vertederd klinkende stem.
"En, denken jullie al na over trouwen... kinderen?"
"Um.." antwoordde ik verward. Deze vraag kwam onverwachts; we hadden geen antwoord ingestudeerd. "Nou..." Ik keek even naar Vianne, maar die keek weg, vreemd genoeg leek ze absoluut niet op haar gemak meer te zijn.
"We hebben besloten alles rustig aan te doen," improviseerde ik snel.
"Ik heb zitten denken.." zei ik aarzelend toen de interviewer eindelijk weg was - morgen zou het in de roddelbladen staan. Vianne keek naar me dus ik vervolgde mijn gedachten. "Nou.. Ik weet heel weinig over je, maar het moet lijken alsof we dolgelukkig zijn.. dat werkt niet samen."
"Er is niets dat jij over mij moet weten, wat ik je nog niet verteld heb!" zei Aliën, zich duidelijk aangevallen voelend, wat mijn vermoedens bevestigde dat er iets aan de hand was.
"Ik denk van wel.." zei ik dan ook. "Je bent zo'n bitch... Waarom?"
Vianne keek me onderzoekend aan. Ik zag haar denken, blijkbaar was het heel moeilijk voor haar om te bepalen of ze me dit toevertrouwde of niet.
"Vertel jij me eerst waar jouw kinderen vandaan komen," eiste ze, proberend sterk te lijken, verwachtte ik.
"Oké. Mijn vorige vrouw en ik hielden diep van elkaar, toen hebben we kinderen gekregen - ik verwacht dat je weet hoe dat werkt. Toen de tweeling een paar jaar oud was werd hun moeder overreden door een auto.."
Vianne keek me met grote ogen aan.
"Dat spijt me.." zei ze toen. "Wat voor iemand was ze?"
Ik zuchtte. "Ze was het liefste, mooiste meisje dat ik ooit heb ontmoet.. Toen ik haar zag... ze was werkelijk net een engel die me kwam redden."
Vianne keek me niet aan en begon te ratelen. "Toen ik nog heel jong was, stierf mijn moeder. Mijn vader zat in de gevangenis en ik zag hem nooit, dus ik kwam in een weeshuis. Op mijn zestiende ben ik weggelopen en kwam hier in Riverview. Ik had geen opleiding en het was óf criminaliteit óf mijn lichaam gebruiken... Dus dat deed ik, ik werd model."
"Het was zo moeilijk, dit leven is zo hard.." ze zweeg even. "Uiteindelijk... Ik was wanhopig.. Ik sliep met alle invloedrijke mensen in de stad. Het was vreselijk, maar het werkte.. voor even. Ik werd zwanger van één van die mensen, ik weet nog steeds niet wie.
Nadat mijn dochter geboren was, zwoer ik nooit meer zo te kruipen voor die mannen.. ik zou het ze betaald zetten wat ze mij hadden aangedaan..."
"In plaats van slijmen werd het dus bazigheid, een bitch zijn, zoals jij het net noemde.. Ik wilde gewoon alles doen om ervoor te zorgen dat ik en mijn dochter het zouden overleven, dat zij alles zou krijgen wat ze nodig had, wat ik nooit had gekregen. Ik weet dat ik niet aardig ben-" ze stopte even, misschien omdat ze emotioneel was. "maar.. mij bedoelingen waren goed."
Ik keek naar haar, stomverbaasd.
Vianne glimlachte. "Ik ben jaloers op haar, de moeder van jouw kinderen.. Ik zou me geen betere vader voor mijn dochter kunnen wensen, dat meen ik serieus."
"Erm.. Dank je," zei ik, lichtelijk gegeneerd.
Ik keek van haar weg, en zij keek van mij weg. Zo zaten we daar even..
Totdat we allebei tegelijkertijd naar elkaar toe schoven. Beide een beetje aarzelend kusten we elkaar. Dit was niet zoals onze fotozoenen, die eigenlijk alleen maar oppervlakkig waren.. Dit was echt, mijn eerste echte kus sinds Diana.
We leunden beiden even terug en keken elkaar verschrikt aan. "Ik..." zei Vianne verlegen.
"Ik weet het," fluisterde ik, en kuste haar weer.
We braken drie van de vier regels die nacht..
-----------------------------
Hope you like! ;3
Sorry voor de grote periode tussen de updates.. Ben zo druk voor school tegenwoordig, het is moeilijk een gaatje te vinden voor de updates. ;$
De volgende ochtend vroeg werd ik wakker van geritsel naast me, en herinnerde me wat er de voorgaande avond was gebeurd.
"Goedemorgen," mompelde ik slaperig.
Vianne antwoordde niet maar kwam overeind en begon zich snel aan te kleden.
"Wat is er aan de hand?" vroeg ik verbaasd.
Ze gaf nog steeds geen antwoord en ik besloot ook op te staan.
"Vian.. Alles oké?"
"Nee, natuurlijk is niet alles oké!" barstte ze los. "Ik loop sentimenteel tegen je te doen over dat ik misbruikt ben, en wat doet meneer; hij misbruikt me! Ik kan er niet tegen, mannen zijn zó egoïstisch!"
"Wat... W-waar heb je het over?" vroeg ik geschokt.
"Ik heb je gezegd, ik heb je regels gegeven.. hoe moeilijk is het?!" Haar gezicht vertrok even alsof ze ging huilen, maar ze hield zich in bedwang en rende weg.
Ik zag haar zo trots als mogelijk over het pad lopen op haar rode naaldhakken.
"Het spijt me, Caroline.." begon ik die middag voorzichtig. "Ik kan het gewoon niet meer, die neprelatie met Vianne."
Caroline zuchtte. "Wat heeft ze nu weer gedaan..? Het spijt me Chase, maar we moeten-"
"Ik wil het gewoon niet meer, oké! Ze is.. ze is... Ach, je begrijpt wat ik bedoel.."
"Een bitch?" Ik knikte maar gewoon, hoewel dat niet was wat ik bedoelde.
"Kunnen we niet gewoon een dramatische break-up in scène zetten? Dan krijgen we toch alsnog aandacht?"
"Tsja.. ik denk dat we het zouden kunnen proberen... Misschien zou het ook nog wel werken, ook nog!" Ze leek steeds enthousiaster voor het plan te worden. "Ik zal straks haar manager bellen voor een vergadering, oké?"
"Moet ik daarbij zijn..?" vroeg ik aarzelend.
"Nou.. Tja, eigenlijk wel. Heb je daar problemen mee?" ze keek me onderzoekend aan.
"Ja," fluisterde ik.
"Wat is er precies gebeurd tussen jullie?" vroeg ze voorzichtig.
Toen barstte alles los.
Nadat ik het hele verhaal verteld had, probeerde ze me wanhopig te troosten.
"Ik ga wel alleen naar die vergadering, oké? Blijf jij maar lekker thuis, dan onderhandel ik wel. En probeer ondertussen je gevoelens te bepalen voor haar en wat je er dan mee wil gaan doen, alsjeblieft?" ze kuste me op mijn hoofd en pakte tijdens het lopen haar telefoon al.
"Welke gevoelens?" mompelde ik toen ze al buiten gehoorafstand was.
Bleek dat de break-up inderdaad bijdroeg aan mijn populariteit, maar vanuit het gevoel dat ik mijn kinderen de laatste tijd een beetje had verwaarloosd, zei ik veel concerten af om tijd met hen door te brengen.
Ook hielp het bij mijn kinderen zijn Vianne te vergeten, maar dat wilde ik eigenlijk niet toegeven.
Het bleek dat Dana grote problemen had op school - waar ik helemaal niets vanaf wist. Verlegen als ze altijd al was geweest, had ze geen enkele vriendin op school, althans, zo vertelde Chris. Haar cijfers lijdden onder haar eenzaamheid, dus ik besloot haar te helpen.
Het leek - overdag - goed met me te gaan, maar zodra de nacht was gevallen wendde ik me tot mijn piano en schreef liedjes. Zielige liedjes, meestal.
Ik vroeg me heel sterk af waarom ik haar miste, Vianne. Het was niet alsof ik haar zo had gemogen, maar plotseling leek het alsof alle pijn van het verlies van Diana terugkwam. Maar dan erger.
Op één avond kwam Caroline binnen tijdens één van mijn meer zielige nummers - en dat zei wat. Ik merkte haar aanwezigheid al voor ze iets had gezegd, maar koos ervoor dat niet te laten merken.
Toen ik het lied had beëindigd, mompelde ze zacht dat het mooi was.
"Het gaat niet goed met je, hè?" fluisterde ze. Ik schudde mijn hoofd en wreef een traan weg. Ik was eenzaam, net als Dana, net als Vianne.
"Ik weet wat om je op te vrolijken.. De tweeling is bijna jarig, wat als we nou een groot feest voor hen geven? Wat afleiding is goed voor je, en ik zal alles plannen, oké?"
Ik zag geen ruimte voor protesteren, meestal gebeurde alles wat Caroline wilde precies zoals zij dat wilde, dus ik knikte. Hoewel de feeststemming ver te zoeken was.
En credits erbij, natuurlijk 
Ik ben trots op mijn sims ;D 
) vreemd? "manager met een lekker kontje..."
Ik heb het terug gelezen, en ja 
Na, ik weet het in ieder geval weer! 
