Violet groeide als kool. Meteen vanaf het eerste moment was ik helemaal gek op haar. Ze dronk en at goed, was helemaal gezond en huppelde de hele dag rond.
Ook Rodney was voor het eerst een beetje betrokken bij de paarden. Hij hield helemaal niet van buiten, maar voor de paarden deed hij zijn best om die gedachte even weg te drukken.
Violet hinnikte en ik merkte dat de fles alweer leeg was. Opeens voelde ik mijn ontbijt naar boven komen, dus rende ik meteen naar binnen en ik kon nog net de wc halen.
Een paar weken later kwamen we erachter dat ik zwanger was! Rodney was heel erg blij, net als ik natuurlijk. Helaas kon ik nu een tijdje niet op Blue rijden, ik moest alle rust nemen.
Voor Rodney ging het gewone leven door. Hij werkte elke dag heel hard om geld in het laatje te stoppen, want mijn inkomen was de komende tijd helemaal niks. Daarnaast was hij ook druk bezig met klussen in de babykamer. Echt, ik kon mij geen betere man wensen!
'Ik heb geweldig nieuws, ik ben zwanger!' vertelde ik mijn buurvrouw Gracie toen ik bij haar een kopje koffie ging drinken.
Ze kneep haar ogen een beetje samen, of leek dat maar zo? Het was even stil en toen zei ze: 'Gefeliciteerd.'
Meteen stond ze op en zei ze dat ik maar weer eens moest gaan, ze had het nog druk genoeg. Teleurgesteld liep ik even later weer naar huis. Waarom deed ze zo?
'Oh, ik hoor wat!' riep Rodney enthousiast uit. Mijn slechte humeur was meteen verdwenen, want zelf voelde ik het schoppende kindje in mijn buik.
Toch kreeg ik het voorval van die ochtend niet uit mijn hoofd.
'Rodney, weet jij of er iets met de buurvrouw is? Ik vertelde dat ik zwanger ben en opeens werd ik het huis uitgezet. Zou ze misschien zelf geen kinderen kunnen krijgen?'
De gezichtsuitdrukking van Rodney veranderde meteen en ik merkte dat er iets aan de hand was.
'Rodney?'
Ik kreeg geen antwoord want hij stormde meteen naar buiten. Waggelend liep ik achter hem aan, totdat ik zag dat hij naar Gracie ging.
'Ik wil... met rust laat... Het was niks... Verhuizen... Nooit meer zien.'
Ik ving vlagen van het gesprek tussen Rodney en Gracie op. Ze hadden niet eens de moeite genomen om naar binnen te gaan!
Ik zag dat Gracie Rodney een klap verkocht en daarna meteen naar binnen rende. Rodney bleef nog even staan en liep uiteindelijk ook maar weg.
'Wat was dat?' vroeg ik toen hij weer binnen was.
'Tja, ik zal het proberen kort te vertellen.'
'Voordat ik jou ontmoette in de sportschool, had ik een relatie met Gracie. Ik wilde het uitmaken, nog voordat ik jou had gezien, maar Gracie was het er niet mee eens. Ze bleef me maar stalken en kwam elke dag naar mijn huis. Ze is er nu nog steeds niet overheen en ze gunt ons het kindje niet.'
Ik wist niet op wie ik nou boos moest zijn, maar toen Rodney zijn armen om mij heen sloeg vergaf ik het hem meteen. Het was zijn schuld niet, Gracie was gewoon gestoord.
De laatste weken van mijn zwangerschap verliepen zwaar, erg zwaar. Ik had geen puf meer om naar de paarden te gaan, lag hele dagen op de bank en Rodney moest zelfs vrij nemen om voor mij te zorgen.
'Het komt goed meis, als de baby er is gaat het weer goed,' probeerde Rodney mij gerust te stellen.
Gelukkig kon ik thuis bevallen en ging alles goed. Toen ik even later een prachtige baby in mijn armen had, wist ik dat wij het perfecte gezinnetje gingen vormen.
Ik hoop dat de baby een meisje word!!! 
Leuke up trouwens! Ik hoop toch dat het een jongen is 
