Awww hahahaha leuk! Hoe jij die verjaardagen viert vind ik echt, origineel.

Jessica's kapsel is superleuk! Staat haar goed =D

Virtueel vechten



Op een avond werd ik plotseling gebeld door mijn baas.
"Meneer Whatsson," nam ik mijn telefoon verrast op.
"Rémy, goed dat je zo snel opneemt. Er is iets belangrijks dat ik je nu moet vertellen, of in ieder geval, het is verondersteld belangrijk te zijn.."



"Wat is er, meneer?"
"Ken je Megan Verduijn nog? Die je heeft geholpen met die bende-klus?"
Mijn mond viel open van verbazing, en ik kon even niet antwoorden. Megan? Die was voor altijd uit mijn leven verdwenen, die hoorde niet genoemd te worden!



"Rémy..?" vroeg mijn baas ongeduldig toen ik niet antwoordde.
"Umm.. Megan Verduijn zei je..? Even denken..."
Mijn baas zuchtte. "Woonde in Twinbrook, blond haar, prachtig figuur.. Zou model kunnen zijn?"



"O, nu weet ik het weer!" riep ik als een professionele acteur. Plotseling voelde ik iets tegen mijn been en ik schrok me wild. "Tansy!" siste ik kwaad. "Ga maar naar Mike."
Tansy jankte even maar ging niet weg.



"Maar em... Wat is er met Megan?" Ik probeerde mijn stem nonchalant te houden, maar ik wist niet of het lukte.
"Ze is terug in Sunset Valley, blijkbaar. Een paar dagen geleden liet ze zich hier inschrijven en gisteren contacteerde ze mij. Of ik Rémy Dumonceau voor haar kon bellen.. Of ik jou kon vertellen dat ze je wilde spreken."



"Waarom zou ze mij willen spreken?" vroeg ik. Ik kon de spanning in mijn stem niet meer verbergen, maar deed alsof ik dat niet merkte.
"Tja, dat weet ik niet.. Ze woont op de Jan-Simmerslaan 5. Ze klonk erg wanhopig, dus ik hoop dat je er vanavond nog heen zult gaan. Je kunt een vrouw niet laten wachten, hé?"



Plotseling kwam Jessica binnen, tot mijn schrik.
"Oké, Jan-Simmerslaan 5, ik ga er meteen heen," mompelde ik snel en ik hing op.



"Hey, liefje," zei Jess opgewekt. "De planten hebben weer water gehad.. Wie was dat? Whatsson?"
Ik haalde diep adem zodat ze niet zou merken dat ik zo nerveus was. "Ja, er is iets gebeurd en hij wil dat ik er nu meteen naartoe ga." Ik pakte mijn politiepet voor de schijn van de kapstok en rende weg.
"Succes!" riep Jessica me nog na.



Megans huis was vrij oud, maar zo te zien wel comfortabel groot. Ik durfde mijn hand niet naar de deurbel te brengen, maar bleef gewoon 10 minuten buiten staan wachten tot ik genoeg moed had.



Waarschijnlijk had ze me zien staan, want plotseling ging de deur open en stond ze daar. Megan.
Ze zag er moe uit, maar was ook heel erg veranderd... Kort haar, een wollen vest, weinig tot geen make-up... Helaas was ze nog even aantrekkelijk, maar ik zou het weerstaan.



Ze maakte het me meteen al niet gemakkelijk, door me in een knuffel te trekken.
"Rémy! Ik heb je zo gemist!" Haar stem was niets veranderd.
Ik kon niet praten, tot mijn ergenis. Viel ik weer voor haar..?



Nee! Ik rukte me los. "Megan.. Ik weet niet waarom je me hebt laten bellen, maar ik weet wel één ding: Het gaat niets meer worden tussen ons. Ik... Dat wil ik niet meer. Oké?"
Ik keek haar aan, hopend dat ze het zou begrijpen.



Zoals verwacht keek ze gekwetst.
"Maar.. Daarom heb ik je helemaal niet gecontacteerd, Rémy..." zei ze verdrietig. "Ik wilde met je praten, want er is iets belangrijks dat ik je moet vertellen.."
"O.." Meer kwam er niet uit.
"Kom binnen," zei ze zacht.



Ze ging me voor naar binnen en liep meteen naar het tafeltje dat bij de keuken stond.
Van binnen was het niet zo goed ingericht, dit huis, zag ik. Dit gaf me het idee dat Megan minder geld had dan ik had verwacht..
Toen merkte ik een kind op dat een spel aan het spelen was op zijn spelcomputer.



Ik ging bij haar zitten aan de tafel. "Is dat je zoon?" vroeg ik glimlachend.
Megan zuchtte en knikte toen, kijkend naar het jongetje dat helemaal opging in zijn spel en ons volkomen negeerde. "Hij heet Daniel."



Ik glimlachte. "Mooie naam. Wie is de vader? Ben je getrouwd?"
Megan schudde haar hoofd en haalde diep adem. Toen keek ze naar me. "Jij bent de vader, Rémy."



Ik staarde haar aan. "Wat?" fluisterde ik.
"Het spijt me dat ik het je niet eerder heb verteld.." Ze kreeg tranen in haar ogen. "Ik durfde niet, ik was zo bang dat je boos zou worden.. Ik.. Het spijt me.."



Ik keek wezenloos naar de jongen die mijn zoon bleek te zijn. Plotseling kreeg ik de neiging hem te vertellen dat je vierkante ogen kreeg van teveel tv kijken, maar ik hield me in.
"Kan ik- Mag ik met hem praten?" vroeg ik zacht.
Megan knikte stil.



Ik liep naar de bank toe en ging naast Daniel, mijn zoon, zitten.
"Mama, er zit een vreemde man naast me op de bank!" riep Daniel, terwijl zijn ogen gericht bleven op de tv.



"Dat is je vader, liefje," glimlachte Megan.
"Nóg een vader?" zei Daniel chagrijnig.
"Je echte vader." Megans stem klonk scherp, waar Daniel van schrok.



"WHOEHOEE!" schreeuwde Daniel blij nadat ik een paar minuten had gezeten zonder iets te zeggen.
"Wat speel je?" vroeg ik uiteindelijk.
"Iets."



Ik keek fronsend voor me uit. Dit ging nog moeilijker worden dan verwacht...
"Mag ik meespelen?" vroeg ik na nog 10 minuten stilte.
Daniel haalde zijn schouders op.



Even later zat ik met mijn zoon virtueel te vechten.
"Wat?! Verloren?!" riep ik verbaasd. "Ik wil nog een keer!"
Daniel lachte. "Kom maar op!"



Even later stelde Daniel voor samen tegen de computer te spelen - een goed teken, vond ik. We gingen zo op in ons spel dat ik pas na een tijd merkte dat Megan bij ons zat.
We leken wel een gezin, bedacht ik me verward. Kan iemand twee gezinnen hebben?



Vanaf die dag was ik een regelmatig gast aan de Jan-Simmerslaan 5. Ik vertelde Jess en de jongens dat ik een nieuwe klus had gekregen en daarom zo veel moest overwerken, maar in werkelijjkheid werkte ik aan mijn relatie met mijn derde zoon. Het ging steeds beter; na een tijdje praatte hij zelfs met me als we geen zombie's de kop insloegen.



Maar het moment waarop in ten volle besefte dat ik echt een derde zoon had, was toen hij me gedag knuffelde.
"Doei, pap!" zei hij. "Tot morgen?"
Ik was even zo emotioneel dat ik niet kon antwoorden, dus ik knikte. "Tot morgen," bevestigde ik, toen ik de kracht over mijn stem terug had.
Ik had dríe zonen.


-------------------------------

Bedankt voor de geweldige reactie's iedereen & hope you like!

Oehh, een 3e zoon... dat wordt nog wat ;p
Leuke update

spannend!

O_M_G. vergeten dat ze natuurlijk zwanger moest zijn... Ö

ik hoop dat megan dood gaat en daniel bij zijn vader gaat wonen.

^ Haha, ja het was wel een beetje voorspelbaar, maar who cares =D

Bedankt voor de reactie's! <33

Rémy gaat het moeilijk krijgen
Leuke up =D

Wat een leuke onverwachte wending!

Hij moet eerlijk zijn tegen Jessica, voordat ze weer ruzie krijgen

Mooie verhaal! ben benieuwd naar de volgende up.

Bedankt iedereen! Echt super om zulke lieve reactie's te krijgen

Ojee. Dramaaa =D

Extra: Valentijnsdag!

Tja, eigenlijk is Valentijnsdag een commerciële, domme feestdag, maar Jessica en ik besloten het toch maar te vieren, en er een familiefeest van te maken. We hadden immers kerstmis overgeslagen, wegens een... tuinkabouter-incident... Ik praat er liever niet over...
Hier wat foto's van onze Valentijnsdag-avonturen.



"Kijk, Tansy, een mooie nieuwe halsband voor je!"





"Ik hou van je."





"Wil je mijn valentijn zijn?"





"Stomme Chase Dumonceau.. Steelt alle meisjes weg!"



"Jess.. Wat is dit?"
"Een... Verrassingsstoofpotje..?"


-------------------------------

Ik wilde nog meer foto's, maar toen deed ik de openhaard aan en kwam er vuur en ging Rémy dood...
Maar ik heb niet opgeslagen! x'D

Dit is een extra update, dus morgen komt er gewoon nog één =D

Extra update... mij hoor je niet klagen
Leuk!

Remy dood hah!

^ Ik vond het anders niet zo grappig..
Ik zat zo voor de computer naar dat vuur te staren, en ik dacht echt van: noohh 0_o
Ik haat die openhaarden.. Waarom vliegt altijd alles in de fik? Ik bedoel, wij hebben al superlang een openhaard, en hebben die best vaak aan, maar toch is er nog nooit brand uitgebroken...

Iemand is hier jaloers
Yay Chase !

Issie doooood?

Iig een leuke up =D

Onverwachte gast



Ik stond juist onder de douche toen in de deurbel hoorde.
"Rémy, doe jij open?!" schreeuwde Jess.
"Kan niet! Ik sta onder de douche!" schreeuwde ik terug.
"O, oké!" Ik hoorde Jessica's hakken op de overloop tikken en als ik goed luisterde, kon ik het opengaan van de deur nog net horen.



"Weet je echt zeker dat je papa hier woont?" vroeg Jessica vriendelijk aan een kind op de bank.
"Ja," snikte het kind. "Mama zei dat, en dat ik bij papa kon gaan wonen.."
Jessica dacht na. "Hoe zei je ook alweer dat je heette?"



"Dat heb ik niet gezegd.. En ik heet Daniel.. Waar is papa?"
"Dat weet ik niet, Daniel.." zei Jessica hulpeloos.



Op dat moment kwam ik brandschoon en niets-vermoedend binnenstappen.
"Wie was er aan de deur, Jess?" vroeg ik, mijn zoon op de bank nog niet gezien hebbend.
"Een kind dat zijn vader zoekt.."



"Papa!" riep Daniel opgelucht, en hij sprong op en rende naar me toe.
"Daniel?" vroeg ik verbijsterd. "Wat doe jij hier nou? Waar is... mama?"



"Ze wil me niet meer hebben," snikte Daniel. "Haar nieuwe vriend wilde geen kinderen, dus ze heeft me hier afgezet, en ze zei dat jij wel voor me zou zorgen.."
Ik keek geschokt naar het huilende kind.



"Tja, jongen.. Ehm.."
"Wil jij me ook al niet hebben?" vroeg Daniel verdrietig.
Ik stond op het punt om hem antwoord te geven, toen Jessica plotseling praatte.
"Rémy, kan ik heel misschien even met je praten?" vroeg ze poeslief. Ik werd er bang van.



"Luister, Jess, het spijt me echt heel erg..."
"Rémy, ik-"
"Nee, nee, luister.. Ik wilde het je echt wel vertellen, dat ik een zoon heb en zo, maar ik wachtte op het juiste moment, en ik had nooit verwacht dat hij hier opeens op de stoep zou staan..."



"Rémy.."
"Maar dat is natuurlijk een slecht excuus, ik had het je moeten vertellen toen ik het uitvond, maar dat is nog niet zo lang geleden.."
"Rémy, het is goed."



"Is Megan de moeder?" vroeg ze met iets van spanning in haar stem.
Ik knikte, en zij keek - vreemd genoeg - opgelucht.
"Mooi, ik was al bang dat je twéé keer vreemd was gegaan.. Anyways, ik vind het prima dat Daniel hier komt wonen, natuurlijk. En ik vergeef je over het geheim-houden, je wilde me niet kwetsen, dat snap ik."



Ik staarde haar even ongelovig aan en draaide me toen naar Daniel.
"Je mag hier wonen, Daniel!" zei ik blij.
Hij glimlachte en gaf me nog een knuffel. "Dank je pap.. En dank-u-wel mevrouw.."
"Noem me maar Jessica, Daniel."



We hadden nog een slaapkamer over op de eerste verdieping, die voorheen werd gebruikt als logeerkamer. Jessica en ik richtten hem zo snel mogelijk opnieuw in. Hoewel Daniels enige voorwaarde was, dat er een computer stond, zetten we er toch zo veel mogelijk in om hem zich thuis te laten voelen.



Daniel zuchtte diep en keek rond. "Het kan ermee door.." zei hij verdrietig.
Ik keek hulpeloos naar Jessica, die fluisterde dat hij zijn moeder gewoon miste.



Vanaf dat moment zat Daniel alleen nog maar op zijn computer, de hele dag.
Of het nou videogames waren..



... of één of andere datingsite..
Ik begon me er na een tijdje zorgen over te maken - vooral over de datingsite, maar ik wist niet wat ik eraan kon doen.



Ik besloot uiteindelijk Chase aan te moedigen met Daniel te gaan spelen. Hij had er niet zoveel zin in - Daniel was niet zo populair op school, omdat hij nooit vrolijk mee wilde spelen - maar beloofde zijn best te doen.



"Hé, Daan, ga je mee astronautje spelen?"
Daniel zuchtte. "Ik heet Daniel, en nee, ik ben druk."
"Waarmee dan?" vroeg Chase, niet opgevend.
"Och, vanalles..."



Een paar dagen later probeerde hij het opnieuw.
"Hee, Daniel, ga je mee Tansy uitlaten? Ze is heel lief, je hoeft niet bang voor haar te zijn!"
"Ben druk."



Teleurgesteld keek Chase naar zijn halfbroer. Hij wist ook niet meer wat hij moest doen om Daniel op te vrolijken... Dan maar niet, dacht hij.

---------------------------------------------------------

^ Haha, hij wás dood.. Ik heb niet opgeslagen, dus hij leeft nog

Hope you like!