Yes, I do
Met open mond liep ik langs de strandstoelen richting Rodney, die nog steeds op een knie zat. En wat ik dacht gebeurde, hij haalde een prachtig doosje van de plaatselijke juwelier uit zijn binnenzak en maakte hem voorzichtig open.
'Liefste Amelie, wil je met mij trouwen?'
Ik was helemaal overdonderd en had in mijn gedachten al honderd keer 'ja' gezegd. Toen ik het ongeruste gezicht van Rodney zag, besefte ik dat ik nog steeds niks had gezegd.
'Ja, natuurlijk!' gilde ik. 'Ja! Ik wil met je trouwen.'
Ik vloog hem om zijn nek en liet hem pas weer na vijf minuten los.
Rodney had nog een verrassing die ik wel mocht weten, maar niet mocht zien. We reden in zijn auto naar het huis van zijn broer.
'Na de trouwdag staat er een prachtig nieuw huis te wachten op ons, maar de komende tijd moeten we hier onze dagen doorbrengen.'
Met open mond keek ik hem aan. Eindelijk kregen we een prachtig huis!
'Ik ga niet veel verklappen, maar het wordt een prachtig boerderijtje,' vertelde Rodney.
Met tranen in mijn ogen omhelsde ik hem voor de zoveelste keer. Mijn perfecte man was gevonden.
Rodney had speciaal een paar dagen vrij genomen om ons huwelijk tot in de puntjes te regelen. Terwijl we in de zon aan het zwembad lagen, bespraken we de gastenlijst, het eten en nog belangrijker, de locatie.
'Ik heb een heel mooi plekje in gedachten,' zei Rodney met een grote glimlach.
Vragend keek ik hem aan.
'Je weet het niet? Het strand natuurlijk!'
Sprakeloos keek ik hem aan. Natuurlijk wilde ik dat.
'Dit wordt echt een droombruiloft,' fluisterde ik, alsof ik het nog niet helemaal kon geloven.
En twee weken later was het zover. De dag voor onze bruiloft stond in het teken van ons nieuwe huis inwijden. Sprakeloos liep ik het hele huis door, het was echt prachtig. Ook de grote stal voor Blue was in één woord geweldig. Het was nu echt ons boerderijtje, prachtig.
Rodney had voor deze speciale gelegenheid zelfs gekookt! Het was dan wel een simpele herfstsalade, het was wel de lekkerste die ik ook had gegeten.
'Morgen is de dag,' zei Rodney.
Ik knikte en nam nog een hap van de lekker salade.
'Inderdaad, spannend zeg. Ik hoop dat alles goed gaat.'
De zenuwen werden nu steeds erger, maar gelukkig had ik Rodney, die altijd zeker was van zijn zaak.
'Het komt goed, het wordt de mooiste bruiloft die ooit in Appaloosa Plains heeft plaatsgevonden.'
Tevreden stond ik de volgende ochtend voor de spiegel. Rodney had die nacht, heel traditioneel, bij zijn broer geslapen en zou mij straks komen ophalen.
Met een diepe zucht probeerde ik alle twijfels weg te blazen. Helaas konden mijn ouders geen vliegticket betalen, maar ook de ouders van Rodney konden niet aanwezig zijn op deze prachtige dag.
'Het komt goed, geniet,' praatte ik mezelf moed in.
Ik keek op de klok en zag dat het nog een kwartiertje duurde voordat Rodney mij zou komen ophalen. Terwijl ik naar buiten keek, zag ik Blue heen en weer rennen.
Voorzichtig liep ik in mijn trouwjurk door de wei. Blue bleef stilstaan en draaide zich naar mij toe.
'Ja, ik ga trouwen Blue. Wie had dat een paar jaar geleden kunnen denken?'
Ik sloeg mijn armen om haar heen en keek naar haar buik die steeds wat dikker werd. Ondertussen stopte er een prachtige auto en Rodney stapte uit.
'Nog even wachten met een veulen krijgen tot wij terug zijn, Blue!' riep ik haar toe terwijl ik Rodney uitbundig begroette.
De dag verliep in één woord perfect. De gasten waren allemaal erg vriendelijk, hoewel ik meer dan de helft niet heel goed kende. Rodney zag er prachtig uit in zijn smoking en mijn jurk zat als gegoten.
'Wat is daarop uw antwoord?'
Verbaasd keek ik op. Oh nee, ik had een groot deel gemist. Snel toverde ik een glimlach op mijn gezicht en probeerde zo romantisch mogelijk 'ja' te zeggen.
'Dan mag u nu de bruid kussen.'
Ik voelde dat Rodney mijn handen nog wat steviger vastpakte en hij drukte een kus op mijn lippen.
Eén voor één kwamen de gasten ons feliciteren, de één nog uitbundiger dan de ander. We namen cadeautjes in ontvangst en gingen op de foto voor de pers. Ja, omdat Rodney beroemd was werd ik automatisch ook wat bekender in Appaloosa Plains.
'Het is echt geweldig,' fluisterde ik Rodney in zijn oor toen we even alleen waren. We liepen samen naar het water en bleven daar een hele tijd zwijgend staan.
'We gaan een mooie tijd tegemoet,' zei ik tevreden.
Toen we thuis kwamen stond daar nog een verrassing op ons te wachten: Blue had een kleintje gekregen! Meteen noemde ik haar Violet, de naam die al een tijdje in mijn hoofd hing.
'Wat een prachtig veulentje,' zei Rodney. En dat was inderdaad zo. Ze leek in de verste verte niet op haar moeder, maar heel erg op haar vader.
Nadat ik samen met Rodney Violet een flesje had gegeven en alles voor een goede nacht in orde had gemaakt, konden we eindelijk samen van onze huwelijksnacht genieten.
We dronken samen een glas heerlijke rode wijn die we van één van onze gasten hadden gekregen, terwijl we de dag bespraken.
'Je jurk stond echt prachtig, precies zoals jij bent' zei Rodney.
Nadat we de hele fles leeg hadden gedronken, probeerden we voor de eerste keer ons eigen bed uit, aangezien Rodney die nacht daarvoor bij zijn broer had geslapen.
Het werd een geweldige nacht...
Amelie is al volwassene (al vier ik dat deze keer niet, het was op een ongelegen moment) en ik wil nog wel een paar opvolgers krijgen ^^
Ik denk dat je er een volger bij hebt. 
