Hey lieve Simnezen,

Dit is mijn 3e Sims 3 dagboek, en ik ga het regelmatig updaten. Ik hoop dat je het spannend/leuk vind! Reacties, tips & opmerkingen zijn altijd welkom!

xoxo,
Jill

In het verre Sunset Valley staat in een gezellig, knus straatje een prachtig huis, in dat prachtige huis wonen mijn familie en ik. Het was altijd heel gezellig thuis, we hebben een zwembad, een keuken met twee ovens en mijn zus en ik hebben de mooiste slaapkamers ooit. Maar ons gezin is niet perfect. Ik zal ze even voorstellen.



Je hebt mijn grote zus, Lilly Jones. Ik hou superveel van haar. Ze is mijn grote voorbeeld. Lilly is negen jaar oud en is -net zoals mij- graag buiten. We spelen dan ook heel vaak samen in de tuin. Bakken doet ze ook graag. In haar felgekleurde oven bakt ze de beste muffin's van heel Sunset Valley! Er is maar een verschil tussen Lilly en mij. Lilly mag weg, door de grote voordeur. Ik moet altijd achter die voordeur blijven.



Dit is mijn vader, Jhonna. Hij is de allerliefste vader van heel de wereld. Als Lilly naar school is, gaat mijn vader altijd met me spelen. Hij kan mij gemakkelijk optillen vanwege mijn lengte, dus vaak spelen we 'raketje' of zwommen we. 's Avonds is hij vaak weg. Hij is nieuwslezer. Ik kijk dan altijd vol trots naar het beeldscherm als ik mijn vader zie. Maar helaas, hij beschermt mij ook. 'Je bent nog te jong liefje' krijg ik als antwoord als ik vraag of ik ook een keer mee door de voordeur mag.



Dan hebben we hier mijn moeder, ze is heel zorgzaam en kan heel goed koken. Als ik het heel lief vraag, maakt ze vruchtenparfait voor me. Samen kijken we tv en dansen we op de Top 40. Zij waakt nog het meeste over mij. Ze doet er alles aan om het huis zo veilig mogelijk voor mij te maken aangezien ik anders ben.
Nu ben je wel benieuwd wie ik ben hopelijk.



Dit ben ik, en ik ben anders.

Is ze een zombie?

Verder ben ik wel benieuwd, aangezien een peuter het verhaal verteld.

En het is 's Avonds, ipv S'avonds.

Ik ben erg benieuwd!
Ik denk dat ze een heks is! ;0

V Weerwolf dan?

Dankjewel Dave. !

Nee ze is geen zombie

abctje, hahaha, ook niet

Nein

nieuwe update!



Geloof het, of geloof het niet: Ik ben al zeven jaar en hoogbegaafd.
Maar over een kwestie kom ik niet uit. Ik ben anders, dat is wat mijn ouders zeggen. Zelf weet ik niet wat er zo anders aan mij is.
Ik heb heel lang in de spiegel gekeken, en dan nog zag ik het niet. Ik besloot het de volgende dag aan mijn ouders te vragen.


Mijn moeder tilde me op en m'n vader gaf me een knuffel. 'Mama. Papa?' 'Ja lieverd?' 'Wat is er zo anders aan mij? Ik zie het niet' vraag ik terwijl ik mijn ouders aankijk. Mijn moeder keek verschrikt naar mijn vader. 'Daar ben je nu nog te jong voor, Harper' beantwoord mijn vader. 'Het is oneerlijk!' krijs ik. 'Ik wil net zoveel doen als Lilly!' zeg ik boos. Mijn moeder slikt. 'Ik wil ook naar buiten, ik wil ook naar school, ik wil niet meer thuis les hebben!' Ik wurg me los en loop de tuin in. Waarom doen ze daar nou zo moeilijk over?


Later die dag.
'Hey zussie' glimlacht Lilly. 'hahaha, hoi' giechel ik terug. 'Kun je me meer vertellen over de plek achter de voordeur?' 'Ja hoor!' zegt Lilly. 'Je hebt school, daar moeten we opdrachten maken, die soms saai zijn. Maar we mogen ook tekenen en knutselen. En in de pauze mogen we gezellig spelen.' vertelt Lilly. Ik voelde een steek van jaloezie. 'En waarom mag ik dat niet?' piep ik. Lilly beet op haar lip en liep weg.
Ik werd boos. Nog bozer dan boos. Ik klom uit mijn stoel en rende naar de bomen die als schutting diende. Ik klom tak voor tak. totdat ik op een small, dun takje uitkwam. Voorzichtig zette ik mijn sandaal erop en vervolgens mijn ander. 'KRAK!' hoor ik. Opeens werd het zwart voor mijn ogen.


------
Volgende keer:
Wat nu?

PS:
Mijn simswebsite:
fawnstory.weebly.com

Erg leuk!

Maar je bent wel heel erg aan het powerposten, je kunt ook gewoon je bericht aanpassen

Dankjeee, was te lui om op wijzigen te drukken, maarja, zal het voortaan doen.

V ik heb het echt superdruk met school, update duurt nog eventjes!

Nieuwe update zit eraan te komen!

Die avond werd ik wakker op een keiharde stenen grond. 'Het was dus echt gebeurd!' denk ik. Ik keek om me heen. Ik was in de ruimte buiten de deur! zeg ik zachtjes. Ik loop een stuk Sunset Valley in. 'Wauw, dit is prachtig' dacht ik meteen. Tegelijkertijd voelde ik een steek in mijn knie. 'Dat was waar ook, teveel lopen hou ik niet vol' bedenk ik me. 'Ik ga gewoon door, dit is mischien de enigste keer dat ik dit kan zien' schreeuwt een stemmetje in mijn hoofd. Ik stap stevig door en kijk mijn ogen uit.



De steken werden alsmaar erger en erger. Ik kon niet meer. Ik viel neer bij een zwembad, (veel groter dan dat in onze tuin). Ik liet mijn rug zachtjes op de koude tegels vallen en staarden naar de sterren. 'Was ik maar nooit verder gegaan, ze zullen me vast nooit meer terugvinden' snik ik. Ik voelde me steeds meer wegzakken...


'Harper!' hoor ik een stem roepen. Vervolgens hoor ik snel geklik van hakken. Het klonk zo vertrouwd. Ik voelde een paar warme armen om me heen. Dit keer werd het helemaal zwart, ik hoorde nog vaag wat sirenes maar daarna niks meer.


Het bleek mij dus allemaal teveel te zijn geweest. Mijn zeldzame ziekte bleek dus erger te zijn geworden. Ik moest die nacht meteen geopereerd worden, hierdoor zou ik in een paar weken flink groeien en mijn gezondheid verbetert worden. Ik lag drie weken in coma. Zes langen maanden verbleef ik in het ziekenhuis. Toen ik uit mijn coma ontwaakte was ik verward, blij en boos. Wat is er precies gebeurd? Waarom mocht ik nooit naar buiten? Waarom werdt mij nooit verteld dat ik een ziekte had? Miijn ouders beloofde me het te vertellen zodra ik hersteld was...

Reacties en commentaar is altijd welcom

Erg leuke up!
Het is ook zo'n origineel verhaal!

;o spannend!!

Dankjewel!!!

Update! Straks volgt mischien nog een mini update, hier is alvast de grote!

Nadat ik terug was uit het ziekenhuis voelde ik me heel goed, teminste op fysiek gebied dan. Ik had eindelijk de lengte die bij mijn lengte paste door de operatie. Ik speelde met Lilly in de tuin, ik zwem in het zwembad, ik vond het heerlijk om buiten te zijn. Alleen dat grote ding wat mij dwars zat. Dat grote ding wat mij nog vertelt zou worden: de prachtige wereld achter de deur.



Toen ik ongeveer een weekje thuis was, mijn nieuwe kleren had uitgekozen en alles weer een beetje op rolletjes liep vroegen mijn ouders of ik even wou gaan zitten. Ik plofte neer op de dichtstbijzijnde stoel en keek eerst mijn moede aan, daarna mijn vader. 'Liefje' begon mijn vader. 'We hebben je altijd willen beschermen voor de wereld buiten de deur' zegt mijn vader. 'En dat proberen we nogsteeds' valt mijn moeder hem in. 'De wereld buiten de deur is gevaarlijk lieverd, dat is de rede waarom we je liever hier houden'. 'En waarom mag Lilly dan wel naar de wereld buiten de deur, ze is nu nog maar een klein beetje groter dan mij' zeg ik boos tegen mijn moeder. Mijn moeder keek naar mijn vader. 'Het is tijd, Jhonna' zegt mijn moeder terwijl ze op haar lip bijt.



'Harper, dit moet je niet verkeerd opvatten maar...' slikt mijn vader. 'Je bent anders, mensen zullen zien als iets buitenaards en zullen je daarmee pesten en lastigvallen' Harper wist wel wat pesten en lastigvallen was, ze zag het altijd op tv, in soaps of films, toen voelde ze zich boos worden, niet zomaar boos, maar woedend. 'En waarom dat dan, wat is er zo anders aan mij!?' schreeuwde ik. 'Je bent groen' zegt mijn vader toonloos. Die opmerking raakte me diep, het was iets dat mij nooit was opgevallen, ik had mezelf altijd gezien tot een van hun maar toch was ik anders. Op dat moment hield ik mezelf niet langer in toom. Ik gooide alles eruit, maar dan ook echt alles.

Die avond veranderde alles, samen besloten we dat ik ook het leven moest leiden wat een normaal kind zou kunnen doen. Ik mocht nu ook naar school, niet de thuisschool maar de echte school, waar Lilly ook op zit. Maar als ik naar gewoon naar buiten ging, moest ik speciale kleren aan zodat ik niet voor vervelende situatie's zou komen te staan beweerde mijn vader. Daar kon ik mee leven. Mijn leven kon beginnen, eindelijk.

-----
Hopelijk vonden jullie het een spannende up! Nieuwe update volgt asap!

Heel leuk! Ik vond het eerst wat raar dat een peuter zo volwassene praatte, maar nu ze kind is is het minder gek. Ik vraag me nog af wat de ziekte nou is...

@Dave. In de eerste update staat er dat ze hoogbegaafd is, dat ziekte gedeelte hoor je nog wel later


Nieuwe update straks online!

Upje!




Dat weekend werdt echt een top weekend. De band tussen Lilly en mij werd sterker dan ooit. We konden lekker 's morgens door de tuin rennen en lol hebben. Soms was ik zelfs sneller dan Lilly. Ik voelde me beter dan ooit.



Samen fietsten we ook naar ons geheime afgelegen plekje. Het was er prachtig, ik genoot ervan om buiten te zijn. Ik plofte neer op de rode deken die ik achterop mijn gloednieuwe fiets had meegenomen. Lilly plofte langs mij neer. 'Denk je echt dat je klaar bent voor school?' vroeg Lilly. 'Ja, ik weet het honderd procent zeker, maar hoe gaan kinderen dan met mij om omdat ik anders ben?' beantwoorde ik. 'Nou papa je heeft vertelt hoe het allemaal in elkaar zit snap je misschien dat kinderen je anders zullen vinden en je daarom misschien zullen pesten' 'Wat houdt dat in?' 'Dat ze misschien stomme dingen zeggen, net zoals ruzie's in films, dat soort dingen' vertelde Lilly. Ik schrok, dat had ik niet verwacht. 'Alleen omdat ik anders ben?' vroeg ik terwijl ik naar de grond staarde. 'Rustig maar, ik ben bij je' en Lilly slaat een arm om me heen.



Lilly werd ondertussen ook ouder, ze zat al in groep 7. Ik keek heel erg tegen haar op. Ze sprak vaak af met vriendinnen, maar nooit bij ons thuis. Ze schaamde zich voor mij. Op dat soort momenten voelde ik me heel er schuldig. Lilly liet het nooit merken dat ze het jammer vond. Ze haalden altijd 7's op school en moest nooit nablijven. Ze wist al zeker dat ze later iets in de journalistiek wilden gaan doen. Stiekem, dacht ik dat ze een beetje bang was voor het geval dat ik naar haar school ga. Ik was supertrots op mijn zus. 'Ik ga proberen er wat van te maken, hoe dan ook' besloot Harper.




Die maandagavond hadden mijn ouders een gesprek op school, ik moest op de gang wachten want er zouden wat testjes bij mij afgenomen worden.


'Hallo meneer en mevrouw Jones' begon directrice Mclean vriendelijk. De vrouw (juffrouw Lila) die mijn leerkracht zou worden begroette mijn ouders ook. 'Zoals wij begrepen via mevrouw Jones is Harper anders getint, correct?' zei directrice Mclean. 'Correct' zei mijn vader. 'Wij hebben hier met de toekomstige klasgenoten over gepraat, en een groot deel ervan begrijpt het. We hopen natuurlijk niet dat ze Harper er anders door gaan zien.' Mijn moeder glimlachte, ze zag het al helemaal voor zich hoe ik net zoals alle andere kinderen zou zijn. 'Laten we Harper er even bij halen.'


Mijn testen waren afgenomen door juffrouw Lila en ik bleek overal topscore te hebben. Ze overwogen eerst mij een klas te laten overslaan, maar mijn ouders wilden dat ik vriendinnetjes van mijn eigen leeftijd had. Directrice Mclean bekeek mij eens goed. Ik zag aan haar dat ze dit niet verwacht had maar het gaf me geen ongemakkelijk gevoel. 'Geweldig dat je ook thuis zo goed opgeleid bent' glimlachte ze. 'Welkom op de basisschool, Harper'

-----------------
Ik weet, ik moet meer plaatjes gebruiken en minder tekst
Reacties, tips etc. altijd welkom!