“Je moet afvallen..” Op mijn 14e was ik 60 kilo en 1.60 lang, ik besloot daardoor af te vallen, ik streefde naar een normaal gewicht. Ik was 15 en had het perfecte lichaam, ik ging met iedere jongen uit en woog 49 kilo. Maar, ik raakte zwanger, en dat was het einde van mijn prachtige lichaam. Ik werd weer zwaar, niemand mocht me.. En mijn moeder wou weer dat ik afviel. Na negen maanden kreeg ik een prachtige dochter, en deed ik er alles aan om weer dun te worden. Ik at niet meer, en sportte teveel, na 2 maanden was ik weer op mijn gewone gewicht, maar ik vond het niet genoeg. En dit is dus het verhaal van mij, Louise Charou, ik moet leven met een kind en mijn eetstoornis. En ik, ik wil een familie stichten!

Hoofdstukken:
Hoofdstuk 1.
Hoofdstuk 2.
Hoofdstuk 3.


Schrijvers note:
Hier is weer eens een verhaal van mij, jullie worden er vast zat van.. Maar dit is een best heftig verhaal, en nu ik weer sims, wou ik het toch weer proberen. Omdat the clone project nogal dood is, omdat ik al het werk moest doen, en ik dat niet echt wou, wou ik nu toch weer een verhaal. Ik weet dat ik nog een spionnen verhaal had, maar die site is op één of andere manier verwijderd. :c
Maar nu ga ik dus wel een goed verhaal schrijven. :3

Lijkt me leuk! Ik ben benieuwd

Hoofdstuk 1.
21 maart 2012.

Ik was mijn handen, warm water had ik niet. Ik ben kapot, mijn maag knort en ik ben weer veels te zwaar. Ik zucht diep,Lulu is bij haar vader, en de kans is groot dat ik haar pas volgende maand weer zie. Het huis tocht, ik zou weer modellen werk moeten doen wil ik aan geld komen.


Ik ga op mijn enige stoel zitten, een houten stoel. Ik kijk in het rond, ik sluit mijn emoties af. Ik ben vast besloten, ik moet mijn leven rechtzetten. Een traan glijd over mijn wang, emoties kan ik toch niet zo goed afsluiten.


Ik veeg mijn traan weg.
“Ik moet iets doen met mijn leven, maar iedereen vind me te dun.. iedereen vind dit, en vind dat.” Praat ik zachtjes tegen mezelf. Ik zucht, en haal dan diep adem.


Ik loop naar buiten, en denk diep na. Eigenlijk moest ik me schamen, schamen voor mijn lichaam, voor mijn leven.
“Ik moet gaan eten.”
Zucht ik tegen mezelf, maar zo makkelijk gaat dat niet..

Schrijvers Note:
Sorry voor kleine update, maar iig, een hoofdstuk! :3

Leuk!

Hoofdstuk 2.
5 april 2013.


Misschien herkende je me niet meer.. Er waren zoveel dingen gebeurd afgelopen jaar.. Ik had mijn haren zwart geverfd en was vele operaties ondergaan om er nog mooier uit te zien, en uit eindelijk had ik weer modellen baantjes.



Ik had een dochter, en een man.. Hoe fijn kon alles nog zijn? Lulu stormde op me af.
“Mam, krijg ik ook een mooie kamer?”
Ik glimlach half en kijk haar aan.
“Als we genoeg geld hebben krijg je een prinsessen kamer oké?”
Lulu omhelsde me en ik glimlachte vrolijk.



Shion, mijn man had ontbijt gemaakt, maar ik had geen honger.. Shion en Lulu wisten het niet.. Ze wisten het beide niet.. Lulu keek me verschrikt aan toen ik geen eten had gepakt.
“Mama, je moet ook iets eten!”
Ik glimlach nep, stiekem was ik gebroken van binnen.
“Ik uh.. heb gewoon niet zo’n honger..”



“Wees maar niet bang, ik skip het ontbijt gewoon eventjes..”
Ik zucht diep, hoe kon ik dat nou goed uitleggen.. Ik was dit jaar al wel wat aangekomen, maar dat was juist goed.. Ik kon alleen nog niet veel eten..



“Mhm, wees blij dat je dit smerige voedsel niet hoeft te eten.. Sorry papa..”
Lulu wist niet anders dat Shion haar vader was, iets wat totaal niet zo was.. Het zou ooit wel boven water komen, maar ik zou het haar niet vertellen..



Ik loop naar buiten en snuif de frisse lucht, ik moest toch door gaan met mijn leven, met eten of zonder.. Het zou wel lukken, hopelijk.. Eigenlijk wilde ik meer kinderen.. maar.. dan zou ik weer dik worden.. Het zou jaren duren kreeg ik dan mijn oude figuur terug.. Misschien kon ik het beste een kind adopteren.. Het moest er ooit van komen..



Ik loop verder, ik wist wat ik wilde.. Ik wilde kinderen, en dan gewoon van mezelf.. Ook zou ik Shion moeten vertellen over mijn eet problemen, hij zou het ooit toch gemerkt moeten hebben? Zoveel vragen, en nog geen één antwoord.. Ik wist wat me te doen stond..

Schrijvers note:
Oke, hier was dan een nieuw hoofdstuk, hopelijk is het goed genoeg!

Leuk! Alleen ik zou 'wou' vervangen door 'wilde' in het schrijven, staat ietsje mooier. O:
Voor de rest is het echt een goed verhaal en mooie sims ook!

Cool verhaal!

Net gelezen, 'leuk' verhaal.

Gaaf verhaal o: Ik ben wel benieuwd naar meer ^^

mooi verhaal!

Heb net alles gelezen. Ben benieuwd naar meer
het begint in ieder geval 'goed'!

Hoofdstuk 3.
8 april 2013.


“We moeten praten, het is nogal belangrijk.”
Ik zuchtte diep, het was lastig om zomaar over mijn problemen te praten.
“Ik heb, een eetstoornis..”
“Ik wist dat al lang.. Eigenlijk al sinds de dag dat we bij elkaar waren..”
Ik kijk op, hij.. hij wist het al? Ik glimlach een beetje, het voelde opgelucht. Ik kijk naar Shion, en hij kijkt terug, hij ziet mijn glimlach en begint ook te glimlachen.


“En nog iets.. Ondanks mijn eet stoornis, of hoe je het anders wil noemen, zou ik toch wel heel graag een kind krijgen, van ons samen, ik wil een grote familie namelijk.”
Shion glimlacht, hij was blij dat ik dat wou.
“Ik ben trots op je, mijn vrouw.”


“Ik ben blij dat je dit wilt, ik heb er nogal moeite mee, dat Lulu niet mijn dochter is..”
Ik kijk op, ik zie dat Shion nog steeds glimlacht.
“Dat moet je niet doen.. Ik zat toen in een verschrikkelijke irritante periode, en ik ben nu echt een vrouw geworden, dus.. Niet doen.. Heb er alstjeblieft geen moeite mee.”


Ik schuif mijn stoel naar achter en loop naar het raam, ik zie Lulu leuk spelen. Shion komt achter me staan en omhelst me.
“Nou…”
Ik begin te lachen, en al snel begonnen we te zoenen.


Ik viel bijna in slaap toen Shion mijn hand pakte, Lulu lag al op bed. Ik deed mijn ogen open en keek naar Shion.
“Ik hou van je.”
Mompelde hij, zijn ogen vielen zachtjes dicht. Ook ik sloot mijn ogen, ik dacht na. Het zou nu echt een grotere familie worden, ik glimlachte zonder het te vermoeden en viel met een glimlach in slaap.

Schrijvers note:
Zo, een kleine update, na een lange tijd! Ik had effe een dipje en geen zin in schrijven, maar nu ben ik terug! ;D