Als Mike net zo mooi wordt, wordt dit echt een prachtfamilie.

Kei leuk! Ben benieuwd wat er gaat gebeuren! Wat voor relatie het wordt ;p

Vriendschappelijk



Toen ik die avond weg wilde gaan, hoorde ik tikkende hakken achter me aan komen.
"Rémy, wacht even!" riep Megan. Het was niet meer het formele "meneer Dumonceau," blijkbaar.



"Is er iets, mevrouw Verduijn?" vroeg ik, nadruk leggend op haar achternaam om te laten merken dat ik dit een professionele relatie wilde laten.
"Ach, noem me toch Megan," glimlachte ze. "Ik heb het niet zo met formaliteiten."



Ik zuchtte. "Goed dan... Megan."
Ze glimlachte breed. "Nou, waar ik het met je over wilde hebben.. Ik wilde zeggen, dat i-"



Plotseling ging klonk een populair liedje van Simmie Gaga en Megan haalde met een zucht haar telefoon te voorschijn.
Ze keek even op de nummermelder en zuchtte nog eens. "Deze moet ik even nemen, sorry. Met Megan," zei ze in haar telefoon.



"Nee, Jason, ik-"
"..."
"Jason, luister, ik-"
"..."
"Luister, Jason. Je moet stoppen met bellen. Ik zit nu in Bridgeport voor een... Nee, geen date, voor een missie, en ik kan jouw constante gebel niet gebruiken. Het is over, klaar, deal with it." Ze hing op.



"Sorry daarvoor," zuchtte ze toen.
"Het is goed," verzekerde ik haar, maar Megan schudde haar hoofd.
"Ik weet niet wat er met hem aan de hand is.. Ik heb het een week geleden afgesloten, maar hij blijft me maar bellen.."



Ik knikte, me ongemakkelijk voelend. "Bridgeport?" vroeg ik toen om de sfeer te verlichten.
Megan lachte. "Tjaa.. Ik denk niet dat hij me zou achtervolgen, maar gewoon voor de zekerheid.. Mannen..." Ze zuchtte.
Ik knikte zo serieus mogelijk. "Jaa, vertel mij wat, meid."
Ze lachte weer en knipperde met haar ogen.



"Dus em.. Wat wilde je me vertellen?"
"O, tja. Gewoon dat ik echt heel erg uitkijk naar onze samenwerking, en dat ik hoop dat we goede vrienden kunnen zijn. Je lijkt me een heel aardige man, Rémy.." Ze glimlachte weer.
Ik glimlachte terug, maar ik was bang dat het meer leek op een grimas. "Ik hoop het ook," antwoordde ik kortaf.



"Nou, oké, ik zie je later.." zei ik toen.
"Ja, ik heb je telefoonnummer, dus we spreken wel wat af." Ze maakte een gebaar alsof ze me een knuffel wilde geven, en automatisch stapte ik naar achteren.



"Wat is er?" vroeg ze gekwetst.
"Um.. Ik voel me niet zo gemakkelijk bij zoiets.. Ik heb een vrouw, weet je.. En een zoontje."



"Zo bedoelde ik het helemaal niet.." zei ze verdrietig. "Ik wil gewoon vrienden zijn... Ik ben een knuffelpersoon, maar ik heb niet zoveel vrienden..."
Ze keek alsof ze ging huilen, en daar kon ik absoluut niet tegen.



"Oké, oké, sorry, sorry," zei ik snel, en ik sloeg mijn armen even om haar heen.
Megan lachte door haar tranen heen en veegde ze weg. "Nee, ík sorry, ik ben een beetje overemotioneel.. Slechte gewoonte.."



Ik glimlachte. "Nou.. Doei, hè?" Ik draaide me snel om voor ze me ook een vriendschappelijke zoen wilde geven, en liep weg. Mijn auto stond aan het einde van de straat.
Op de één of andere manier voelde ik dat Megan me nakeek, wat niet echt een bemoedigend gevoel was.

----------------------------------------

Sorry voor de korte update, mensen, ik vierde vandaag mijn verjaardag & moest leren voor de proefwerkweek, dus heb weinig tijd gehad.. Hope you like anyway! =D


v Jij bent echt bizar snel 0_o Bedankt x'D

Ik ben echt benieuwd naar meer :3
In elk geval een erg leuke update

Edit; Ahaha, dat hoor ik vaker

Leuke update en nog

Oeeeeh die was leuk, I want more :3

Hihi, bedankt iedereen! <33
Jullie zijn allemaal snel

Gefeliciteerd!

Ik ben laatlezer n_n
Iig 2 hele leuke updates! ;D

Super leuk!

Nog gefeliciteerd!!!

Ook weer een hele leuke up! Ben nieuwsgierig!

Bedankt iedereen! =D

Ik ben echt blij dat er zoveel mensen zijn die dit lezen You're all awesome n_n

Ik vind je verhaal nog steeds heel leuk !

Een levensles



Toen ik 's avonds eindelijk thuis kwam legde Jessica Mike net in bed. Ze neuriede zachtjes om hem in slaap te laten vallen. Mike was een heel aanhankelijke baby, en hij vond het nooit leuk om van zijn moeder gescheiden te zijn.



Toen zag Jessica mij binnen lopen. "Waar was je nou?" vroeg ze kwaad. Op de een of andere manier maakte zij het mogelijk om fluisterend te schreeuwen.
"Ik heb uren op je zitten wachten met het eten, maar je kwam maar niet thuis! En Mike, Mike zat me de hele tijd te vragen waar papa was, en ik wist het zelf ook niet!"



"Sorry, sorry!" riep ik.
"SSHT!" siste Jessica boos en ze gebaarde naar Mike.
"Sorry, sorry," fluisterde ik.
"Nou?" vroeg Jess met hoge stem. "Waar was je?"



"Jess, het spijt me echt heel erg. Mijn baas vroeg of ik langs kon komen en heeft me een opdracht gegeven, en het duurde langer dan ik had verwacht, anders had ik wel gebeld, eerlijk waar!"
Ze keek me nog steeds boos aan.
"Als ik deze opdracht goed afhandel, word ik waarschijnlijk gepromoveerd...?" probeerde ik.



Haar gezicht verzachtte een beetje. "Je had moeten bellen," zei ze kortaf.



Ik wist dat het weer goed was en sloeg mijn armen stevig om haar heen.
"Ik weet het, ik weet het. De volgende keer bel ik, ik beloof het!"
"Dat kun je inderdaad maar beter doen.." mompelde ze dreigend.



"Papaa!" brabbelde Mike toen. "Papapapapaa"
"Heey knul," zei ik zacht. "Lig je nog niet te slapen?" Ik liep naar hem toe en tilde hem weer uit het bedje.
"Slahpe.."
"Ja, slapen. Snurk snurk.." Mike begon te giechelen.



"Vind je dat grappig?" grijnsde ik. Ik tilde hem boven mijn hoofd op.
"Vind je dit ook grappig?" Mike schaterde van het lachen.
"Ja dus," constateerde ik.



Jessica met glinsterende ogen en een brede glimlach op haar gezicht naar ons.
"Nu moet je echt gaan slapen, Mike."



"Nee, Mike niet shlape!"
"Ik ben het met je moeder eens, Mike, je moet echt slapen." Ik tilde hem in het bedje en kuste hem op zijn voorhoofd. "Je moet het altijd eens zijn met vrouwen, anders worden ze boos en praten je een schuldgevoel aan."
Het is nooit vroeg genoeg om een jongen iets te leren over vrouwen, toch?



"Je bent echt geweldig, weet je dat?" glimlachte Jess, en ze omhelsde me. Kwam door het pak, dat trok haar aan, ik wist het zeker.
"Jaa, dat weet ik.." grijnsde ik.



"Ik hou van je," glimlachte Jessica.
"Ik hou ook van jou," glimlachte ik terug.

---------------------------------------------------------------

Weer even een Jess-Rémy-update, omdat ik ze nog steeds heel schattig vind n_n De update was gepland om 2x zo lang te zijn, maar ik heb hem geknipt omdat ik nog moet leren en zo =)

Hope you like!

Zelfs als er vrij weinig gebeurt blijft je verhaal leuk
M'n complimenten

superleuk, ze zijn samen ook echt super

Ze zijn samen echt cute :3
En ik wacht op de drama :3
En veel succes met leren :3

Hoe zorg je toch voor zoveel lezers? Wat is je geheim?!

Wooww... 4 reactie's binnen 10 minuten.. Dat is mn nieuwe record! n_n

^ Whahaha x'D Regelmatig updaten en mensen nieuwsgierig proberen te houden?
Ik heb echt geen idee x'D

Anyway, bedankt iedereen <33

Weer een errg leuke up! (:

Leugentje om bestwil



Megan en ik werkten zo vaak mogelijk samen aan de opdracht. Regelmatig zaten we in de pauze op het binnenplein van het bureau onderzoek te doen en verslagen te schrijven.



Megan zocht meestal informatie op, en ik typte het in één document.
"Hier," zei Megan. "Één van de slachtoffers heeft een blog. Hij schrijft dat zijn jacuzzi gestolen is... Zou dat een grap zijn of niet?"
Ik haalde mijn schouders op. "Ik zet het er wel gewoon bij."



Megan glimlachte naar me. Dat deed ze wel vaker. Soms voelde ik dat ze naar me zat te kijken...



Op zulke momenten keek ik altijd extra intensief naar het beeldscherm van mijn laptop.



"Weet je, Rèmy?" vroeg Megan toen ze vijf minuten lang naar me had zitten staren zonder dat ik terugstaarde. "We kennen elkaar eigenlijk amper.. Ik vind dat we een keer samen uit eten moeten. Ik kan niet werken met iemand die ik niet ken.."



Denk, Rémy, zei ik tegen mezelf. Denk!
"Um.. Ja, natuurlijk. Mijn vrouw, Jessica, kan geweldig koken-" leugentje om bestwil? "-en je mag altijd bij ons komen eten, als je dat wilt."
Zo, ik had duidelijk gemaakt dat ik niets met haar wilde, behalve deze opdracht volbrengen.



Ze keek niet zo verdrietig en/of teleurgesteld als ik had verwacht... Eigenlijk begon ze zelfs te lachen.
"Dat kunnen we maar beter niet doen, Rémy," grinnikte ze. "Ik weet hoe het brein van een vrouw werkt, en als je mij je vrouw voorstelt, dan wordt ze woedend."



"Ach, joh.. Ze heeft toch niets om jaloers op te zijn.." mompelde ik.
Megan grinnikte nog eens. "Als jij het zegt.." glimlachte ze stralend.



"Ik weet iets anders.." Ik zuchtte; ze gaf maar niet op. "Als wij deze klus hebben geklaard, gaan we dat vieren... In Bridgeport. Jij zit al je hele leven in dit saaie dorpje waar niets gebeurt, je moet er een keer uit!"
Ze liet me geen antwoord geven, maar pakte haar laptop en liep ermee weg.



Die avond vierden we Mike's verjaardag.. Ik kon niet geloven dat mijn jongetje al zo groot was geworden! Jess blies voor hem de kaarsjes uit terwijl hij gefascineerd naar haar mond stond te staren.



Hij groeide op tot deze prachtige, hondliefhebbende jongen. Jessica mopperde geïrriteerd dat hij precies leek op mij, maar ik suste haar en zei dat hij haar lippen had. Geen idee of het waar was, maar ze was in ieder geval blij.



"Nou, jongen," vroeg ik opgewekt. "Wat wil je voor je verjaardag?"
Mike dacht even na. "Mag ik een hond, papa?"
Ik schrok me wild. Oké, dat was eigenlijk best dom.. Gezien zijn hondliefhebberschap was het logisch dat hij een hond wilde.. Maar toch.. Een hond!



"Laten we dat maar niet doen, oké, Mike? We hebben niet echt genoeg plek voor een hond, of genoeg geld..." Beide niet waar.. Leugentje om bestwil?



Mike liet teleurgesteld zijn hoofd hangen.
"Je mag iets anders hebben!" riep ik snel. "Een boomhut..? Of een waterglijbaan?"



"Oh, kom op, Rémy.." bemoeide Jessica zich ermee. "Waarom mag Mike geen hond hebben? Hij kan er zelf voor zorgen, toch Mike?"
"Ja, mama," zei Mike snel.
"Nou, zie je? Geef die jongen toch een hond."



Op de één of andere manier kon ik me niet precies meer herinneren waarom Mike géén hond zou mogen.
"Oké, liefje."



"Wauw! Bedankt, mam!"
Hey, ik was degene die erin had toegestemd.. Waarom kreeg ik geen knuffel? Zucht..



De volgende ochtend ging ik meteen naar het asiel om daar een hond te halen voor mijn lieve zoon die mij geen knuffels wilde geven..
Ach, ik moet toegeven dat zelfs mijn hart smolt bij het zien van dit beestje..



Mike kwam meteen naar buiten gerend. "Hey, jochie!" riep hij blij.
"Het is een vrouwtje, Mike," glimlachte ik.
De hond snoof even aan Mike..



... en toen besprong ze hem. Letterlijk.
Mike lachte en knuffelde zijn nieuwe hond terug. "Ik noem je Tansy.." fluisterde hij.


-----------------------------------------------

Hope you like! =D